W dokumencie „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów” przywódcy Kościoła oświadczają: „Ofiarowujemy nasze świadectwo o prawdziwości […] niezrównanego życia [Zbawiciela] oraz nieskończonej czystości Jego wielkiej, zadość czyniącej ofiary. Żadna inna osoba nie miała tak głębokiego wpływu na wszystkich, którzy żyli dotąd i będą jeszcze żyli na ziemi” (Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2). Ta lekcja pokazuje, że Zbawiciel nie ma sobie równych między innymi dlatego, że jest bez grzechu i całkowicie podporządkowuje się Ojcu Niebieskiemu. Studiując przebieg Jego rozmowy z Samarytanką przy studni, uczniowie dostrzegą także głęboki wpływ, jaki może On mieć na wszystkie osoby, które otworzą przed Nim serce.
Zacznij zajęcia od napisania na tablicy: moja wola i wola Boga. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos werset: Ew. Jana 6:38, a resztę uczniów poproś, aby śledziła tekst w swoich pismach świętych i wyszukała, ile razy Jezus podejmował decyzje w oparciu o „wolę swoją”. Zachęć uczniów, aby po cichu zastanowili się, ile podjęli ostatnio decyzji w oparciu o „wolę swoją”, a ile — w oparciu o „wolę Boga”.
Powiedz uczniom, że od momentu chrztu Szatan kusił Jezusa, aby ten czynił to, co można byłoby określić „wolą swoją”. Poproś kilku uczniów, aby przeczytali na głos fragment: Ew. Mateusza 4:1–11, czytając po jednym lub po kilka wersetów. Reszta klasy w tym czasie śledzi tekst w swoich pismach świętych i szuka informacji, w jaki sposób Jezus przezwyciężył pokusy. (Możesz zwrócić uwagę uczniów na to, że tłumaczenie fragmentu: Ew. Mateusza 4:1–11 dokonane przez Józefa Smitha wyjaśnia, że to Duch, a nie Szatan, zabrał Jezusa na szczyt świątyni [zob. werset 5.], a następnie na wysoką górę [zob. werset 8.]. Kiedy Duch zabrał Jezusa w te miejsca, Szatan pojawił się, aby Go kusić).
Co zwraca waszą uwagę w reakcji Zbawiciela na kuszenie Szatana?
Czego uczymy się z przykładu Zbawiciela na podstawie tych wersetów?
W jaki sposób pokusy, którym sprostał Zbawiciel, przypominają te, którym stawiamy czoła w naszym życiu?
Pokaż i przeczytaj następującą wypowiedź Prezydenta Davida O. McKaya (1873–1970), w której wspomniał on o pokusach, jakim Jezus stawił czoła na pustyni:
Obraz
Prezydent David O. McKay
„Niemal wszystkie pokusy przychodzą do was i do mnie w jednej z tych kategorii. Pogrupujcie je, a zauważycie, że niemalże każda pokusa plami i mnie, i was, choćby w najmniejszym stopniu, w jednej z tych trzech kategorii: (1) pokusa głodu lub pragnienia, (2) słabość wobec dumy, mody i próżności właściwych ludziom, którzy oddaleni są od tego, co boskie i (3) zaspokojenie żądz, pragnienia bogactw tego świata lub władzy wśród ludzi” („Unspotted from the World”, Ensign, sierpień 2009, str. 27).
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos następujących fragmentów: List do Hebrajczyków 2:17–18; 4:15–16. Innego ucznia poproś o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza 20:22. Reszta klasy niech śledzi tekst w swoich pismach świętych i zwróci uwagę na podobieństwa między tymi fragmentami. Następnie zadaj poniższe pytania:
Dlaczego konieczne było, aby Jezus doświadczył tych pokus?
Dlaczego ważne jest, abyśmy zrozumieli, że Jezus Chrystus doświadczył tego samego rodzaju pokus, którym my stawiamy dzisiaj czoła?
Powiedz uczniom, że jednym z celów dzisiejszej lekcji jest ukazanie niezrównanego życia Zbawiciela. Zapytaj uczniów, w jaki sposób przeczytane do tej pory fragmenty z pism świętych pokazują jeden z jego aspektów. (Uczniowie powinni rozpoznać następującą zasadę: Jezus Chrystus wiódł niezrównane życie, ponieważ nigdy nie uległ pokusie i nie zgrzeszył).
Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Howarda W. Huntera (1907–1995) i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:
Obraz
Prezydent Howard W. Hunter
„Ważne jest, aby pamiętać, że Jezus był w stanie grzeszyć, że mógł ulec, że plan życia i zbawienia mógł zostać udaremniony, ale On pozostał wierny. Gdyby nie miał możliwości poddania się pokusom Szatana, nie można byłoby mówić o prawdziwej próbie, ani o autentycznym zwycięstwie w jej rezultacie […]. Był doskonały i bez grzechu nie dlatego, że musiał taki być, ale raczej dlatego, że wyraźnie i zdecydowanie tego pragnął” („The Temptations of Christ”, Ensign, listopad 1976, str. 19).
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali następujące fragmenty: Ew. Łukasza 22:42, 44 oraz 3 Nefi 11:11 i znaleźli cechę Jezusa Chrystusa, która jest kolejnym przykładem na to, że Jego życie nie miało sobie równych. (Uczniowie powinni wymienić podporządkowanie się Zbawiciela woli Ojca).
Pokaż następującą wypowiedź Prezydenta Ezry Tafta Bensona (1899–1994) i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:
Obraz
Prezydent Ezra Taft Benson
„W ogrodzie Getsemane On zniósł ból wszystkich ludzi tak, aby nie musieli cierpieć, jeśli odpokutują.
Bez słowa skargi czy chęci rewanżu poddał się upokorzeniom i obelgom Swych prześladowców.
I wreszcie zniósł chłosty i brutalną hańbę krzyża. Dopiero wtedy dobrowolnie oddał się śmierci […].
Był całkowicie posłuszny naszemu Ojcu Niebieskiemu” („Jesus Christ: Our Savior and Redeemer”, Ensign, listopad 1983, str. 7, 8).
Zadaj następujące pytania:
Dlaczego, zgodnie z planem zbawienia, konieczne było, aby Jezus pozostał całkowicie bez grzechu i był całkowicie podporządkowany woli Ojca Niebieskiego? (Uczniowie mogą podać wiele odpowiedzi, ale powinni rozpoznać następującą prawdę: Plan zbawienia wymagał całkowitego posłuszeństwa Jezusa, by mógł On dokonać Zadośćuczynienia).
W jaki sposób wiedza o tym, że Jezus Chrystus był bez grzechu i całkowicie posłuszny woli Ojca Niebieskiego, wpływa na waszą wiarę w Niego? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, podkreśl, że możemy zyskać siłę, by przezwyciężać pokusy i być posłuszni, jeśli będziemy naśladować przykład Jezusa Chrystusa w dążeniu do pełnienia woli Ojca, a nie naszej własnej woli).
„Żadna inna osoba nie miała tak głębokiego wpływu na wszystkich, którzy żyli dotąd i będą jeszcze żyli na ziemi”.
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym zdaniem, odpowiadając na następujące pytanie:
Która z cech Jezusa Chrystusa umożliwiła Mu posiadanie takiego wpływu na wszystkich, którzy dotąd żyli i będą jeszcze żyli?
Powiedz uczniom, że jedną z osób, na które Jezus miał ogromny wpływ podczas Swojej ziemskiej służby, była pewna Samarytanka. Pomóż uczniom wykorzystać pomoce do nauczania zawarte w pismach świętych, by mogli zebrać informacje na temat Samarytan (zob. Bible Dictionary, „Samaritans”; Guide to the Scriptures, „Samaritans”; scriptures.lds.org). Streść fragment: Ew. Jana 4:1–8, a następnie poproś uczniów, aby przeczytali na głos werset: Ew. Jana 4:9. Zwróć uwagę uczniów na to, że sposób, w jaki niewiasta odpowiada Jezusowi, ukazuje wzajemną niechęć panującą w tamtych czasach pomiędzy Żydami i Samarytanami. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Ew. Jana 4:10–15. Po upływie wyznaczonego czasu zadaj uczniom następujące pytania:
Jak opisalibyście spotkanie Jezusa z Samarytanką?
Co proponował jej Jezus?
Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos fragmentu: Ew. Jana 4:16–19, a pozostałych uczniów poproś o to, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i wyobrazili sobie, że są Samarytanką, która rozmawia z Jezusem. (Uwaga: Wizualizacja jest umiejętnością studiowania historii z pism świętych, dzięki której postrzegamy je bardziej obrazowo i realnie). Zadaj następujące pytania:
Co moglibyście sobie pomyśleć, gdybyście byli tą Samarytanką? Dlaczego?
Jakie dostrzegacie dowody na to, że Jezus miał na nią wpływ? (Zwróć uwagę uczniów na to, jakich określeń niewiasta używa, zwracając się do Jezusa: „Żyd” [werset 9.], „Pan” [wersety 11., 15.], a potem „prorok” [werset 19.]).
Poproś kilku uczniów, aby przeczytali na głos fragment: Ew. Jana 4:20–29, czytając po jednym lub po kilka wersetów. Poproś uczniów, aby zwrócili uwagę na tytuły Zbawiciela w wersecie 25. i wersecie 29. Następnie poproś uczniów, aby przez chwilę zastanowili się, zanim odpowiedzą na poniższe pytanie:
Co zrobił Jezus, by w trakcie tej krótkiej rozmowy niewiasta przestała postrzegać Go jako „Żyda” (werset 9.) i uznała Go za „Chrystusa” (werset 29.)? (Poproś uczniów o wymianę swoich obserwacji w oparciu o te wersety. Odpowiedzi mogą być następujące: Okazał jej szacunek, nauczał ją doktryny, nauczał w taki sposób, aby Duch Święty złożył jej świadectwo, ujawnił szczegóły z jej prywatnego życia, skupił na niej Swoją uwagę).
Jakie Zbawiciel ma względem was uczucia i jaki może mieć na was wpływ? Odpowiedzcie na podstawie historii spotkania Jezusa z Samarytanką.
W jaki sposób Zbawiciel wpłynął na wasze życie i życie waszych znajomych? Jaki był tego rezultat?
Co zobowiążecie się zrobić, aby zwracać więcej uwagi na wpływ Zbawiciela w waszym życiu i pozwolić Mu je zmieniać?
Zaświadcz, że jeśli zwrócimy nasze życie w stronę Zbawiciela, będzie On miał na nas ogromny wpływ. Zbawiciel ma na nas największy wpływ wtedy, gdy pozwalamy, aby moc Jego zadość czyniącej ofiary oczyściła nas, podniosła i przemieniła. Zachęć uczniów, aby zastanowili się nad tym, co mogą zrobić, aby okazać wdzięczność za wpływ Zbawiciela w ich życiu. Poproś, aby postępowali zgodnie z tym, co czują.