Współcześni świadkowie złożyli następujące oświadczenie: „Składamy świadectwo, jako Jego należycie wyświęceni Apostołowie — że Jezus jest Żyjącym Chrystusem” („Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 3). Ponieważ świat wydaje się być nieświadomy prawdziwej natury Jezusa Chrystusa i Jego relacji z Bogiem Ojcem, niezbędni są wierni świadkowie Umiłowanego Syna Bożego. Celem tej lekcji jest pomóc uczniom uzmysłowić sobie tę potrzebę i nauczyć ich, jak lepiej składać świadectwo o Jezusie Chrystusie rodzinie, przyjaciołom i bliźnim.
Kim jest Jezus Chrystus i dlaczego w Niego wierzycie?
Powiedz uczniom, że wiele osób w odpowiedzi na to pytanie składa swoje świadectwo. Jedno ze świadectw odnajdziemy w hymnie: „Ja wiem, że żyje Zbawiciel mój” (Hymny oraz pieśni dla dzieci, str. 64). Przygotuj dla uczniów tekst hymnu i podziel ich na cztery grupy. Rozdziel zwrotki hymnu pomiędzy grupy i poproś, aby każda z nich przeczytała słowa swojej zwrotki. Po upływie wyznaczonego czasu zadaj uczniom następujące pytania:
Jakich słów czy zdań użyto w tym hymnie, aby wyrazić to, kim jest Jezus Chrystus i co dla nas robi? (Odpowiedzi powinny zawierać: „żyje Pan, by wiecznie dodać sił”, „mądry przyjaciel mój”, „Król mój, Kapłan, Prorok, Pan”, „Zbawiciel mój”. Błogosławi nas swoją miłością, wstawia się za nami, prowadzi nas, pociesza i daje nam każdy dzień życia).
Jakie słowa zawarte w tym hymnie opisują sposób, w jaki świadectwo o Jezusie Chrystusie może na nas wpłynąć? (Odpowiedzi powinny zawierać: „pociechy zdrój” oraz „radości zdrój”).
Powiedz uczniom, że Rada Prezydenta Kościoła wraz z Kworum Dwunastu Apostołów opublikowała swoje zbiorowe świadectwo o Jezusie Chrystusie w proklamacji: „Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów” (zob. Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2–3). Daj każdemu uczniowi kopię tego świadectwa i wyjaśnij, że ten kurs składa się między innymi z lekcji, których tematyka związana jest z doktrynami i zasadami, o jakich mowa w tym natchnionym dokumencie. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos pierwszy akapit:
„Kiedy obchodzimy rocznicę narodzin Jezusa Chrystusa, które miały miejsce dwa tysiące lat temu, ofiarowujemy nasze świadectwo o prawdziwości Jego niezrównanego życia oraz nieskończonej czystości Jego wielkiej, zadość czyniącej ofiary. Żadna inna osoba nie miała tak głębokiego wpływu na wszystkich, którzy żyli dotąd i będą jeszcze żyli na ziemi” (Żyjący Chrystus: Świadectwo Apostołów”, Ensign lub Liahona, kwiecień 2000, str. 2).
W jaki sposób chcielibyście, żeby zdobyta w trakcie studiowania wiedza o Jezusie Chrystusie i Jego wiecznej ewangelii wpłynęła na was w tym semestrze? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, możesz podkreślić, że szczere studiowanie dziejów życia Jezusa Chrystusa pomoże nam docenić ogromny wpływ, jaki On miał i może mieć na nasze życie).
W jaki sposób Zbawiciel wpłynął na życie wszystkich ludzi, którzy żyli i będą żyć na ziemi? (Kiedy uczniowie odpowiedzą, nie zapomnij podkreślić uniwersalnego znaczenia Zadośćuczynienia Zbawiciela).
Wyjaśnij uczniom, że na tym kursie skupimy się na wiecznej służbie Zbawiciela w czasie Jego życia przed narodzeniem, życia w doczesności i życia po śmierci. Kiedy uczniowie będą zdobywać wiedzę o wielu boskich rolach Zbawiciela, pogłębi się ich miłość do Niego i świadectwo o Nim.
Pisma święte powstały, aby ludzie mogli uwierzyć w Jezusa Chrystusa
Zapytaj uczniów, ile, według nich, powstało książek o Jezusie Chrystusie. Wyjaśnij, że właściwe studiowanie dziejów życia Jezusa Chrystusa musi opierać się na pismach świętych. Poproś troje uczniów, aby po kolei przeczytali na głos po jednym z następujących fragmentów z pism świętych: Ew. Jana 20:30–31; 1 Nefi 6:4 i 2 Nefi 25:23, 26. Poproś uczniów, aby śledzili tekst w swoich pismach świętych i wyszukali powody, dla których pisma święte stanowią cenne źródło wiedzy na temat wiecznej służby Zbawiciela.
Jakiej zasady dotyczącej celu istnienia pism świętych uczymy się z tych fragmentów? (Uczniowie mogą odpowiedzieć na różne sposoby, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Kiedy studiujemy fragmenty z pism świętych dotyczące Zbawiciela, wzrasta nasze świadectwo o Nim i zbliżamy się do Niego).
Pokaż następującą wypowiedź Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:
Obraz
Starszy D. Todd Christofferson
„Kluczowym celem wszystkich pism świętych jest wypełnianie naszych dusz wiarą w Boga Ojca i w Jego Syna Jezusa Chrystusa […].
Wiara przychodzi poprzez świadectwo Ducha Świętego do naszych dusz, Duch do ducha, gdy słyszymy lub czytamy słowo Boga. I wiara dojrzewa, gdy nadal napawamy się tym słowem” („Błogosławieństwo pism świętych”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 34–35).
W jaki sposób pisma święte mogą pomóc nam wzmocnić wiarę i zbliżyć się do Jezusa Chrystusa?
W jaki sposób studiowanie pism świętych przyczyniło się do wzmocnienia waszej wiary i świadectwa o Jezusie Chrystusie?
Rozdaj wszystkim uczniom kopie listy materiałów źródłowych, które wypisane są w części tego kursu zatytułowanej Materiały do studiowania dla uczniów. (Może to być wersja wydrukowana lub możesz wyjaśnić uczniom, gdzie znajdą wersję elektroniczną). Zachęć uczniów, aby w tym semestrze podczas codziennego studiowania pism świętych skupili się na materiałach do studiowania dla uczniów. Zapewnij ich, że jeśli podołają temu zadaniu, zdobędą wiedzę mocą Ducha Świętego i zbliżą się do Zbawiciela.
Stawanie się świadkami Jezusa Chrystusa
Wyjaśnij uczniom, że samo studiowanie o Zbawicielu z pism świętych nie wystarczy. Musimy również zdobyć osobiste duchowe świadectwo, czyli świadectwo uzyskane mocą Ducha Świętego, że Jezus jest Chrystusem, Pomazańcem, naszym Zbawicielem i Odkupicielem. Przeczytaj klasie następującą wypowiedź Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Rady Prezydenta Kościoła:
Obraz
Prezydent Dieter F. Uchtdorf
„Nie możemy polegać na świadectwach innych ludzi. Musimy wiedzieć dla nas samych. Prezydent Gordon B. Hinckley powiedział: ‘Każdy święty w dniach ostatnich ma obowiązek wiedzieć dla siebie samego lub siebie samej z pewnością i bez wątpliwości, że Jezus jest zmartwychwstałym, żyjącym Synem żyjącego Boga’ („Fear Not to Do Good”, Ensign, maj 1983, str. 80).
Źródłem tej pewnej wiedzy i mocnego przekonania jest boskie objawienie, że ‘świadectwem Jezusa jest duch proroctwa’ (Objawienie 19:10).
Otrzymujemy to świadectwo, gdy Duch Święty przemawia do ducha wewnątrz nas […].
Rdzeniem tego świadectwa zawsze będzie wiara w Jezusa Chrystusa i wiedza o Nim i Jego boskiej misji” („Siła osobistego świadectwa”, Ensign lub Liahona, listopad 2006, str. 38).
Jak myślicie, dlaczego Jezus Chrystus powinien być rdzeniem naszego świadectwa?
Jak myślicie, co Jezus Chrystus chciałby, byście uczynili ze swoim świadectwem o Nim?
Pokaż następującą wypowiedź Starszego D. Todda Christoffersona z Kworum Dwunastu Apostołów i poproś któregoś z uczniów o przeczytanie jej na głos:
Obraz
Starszy D. Todd Christofferson
„Ludzie powinni być w stanie dostrzec w nas coś z Jezusa Chrystusa.. To, jak się się zachowujemy, mówimy, wyglądamy, a nawet myślimy, będzie odzwierciedleniem Jego i tego, jak On by się zachowywał […]. Mimo że nie byliśmy z Nim podczas Jego służby, studiowanie pism świętych, daje nam możliwość ujrzenia Jezusa i dowiedzenia się o tym, co mówił i czynił. Naśladując Jezusa, składamy o Nim świadectwo” („Becoming a Witness of Christ”, Ensign, marzec 2008, str. 60).
Zadaj uczniom dodatkowe pytania:
Jak — na podstawie waszych obserwacji — zachowują się osoby, które swoimi czynami świadczą o Jezusie Chrystusie?
Co możemy zrobić, aby nasze świadectwo o Zbawicielu miało większy wpływ na innych, mając na uwadze świat, w którym obecnie żyjemy?
Zaświadcz, że kiedy mocą Ducha Świętego uzyskujemy świadectwo o Jezusie Chrystusie, naszym obowiązkiem jest składanie świadectwa innym.
Zachęć uczniów, aby każdego dnia byli przygotowani, by świadczyć o Jezusie Chrystusie słowem i czynem. Zachęć ich również, aby przed każdymi zajęciami przeczytali partię materiałów do studiowania dla uczniów wyznaczoną na daną lekcję i byli gotowi do dzielenia się swoimi spostrzeżeniami, do zadawania pytań i uczestniczenia w dyskusji.