« ថ្ងៃទី១៦–២២ ខែឧសភា ។ ចោទិយកថា ៦–៨; ១៥; ១៨; ២៩–៣០; ៣៤ ៖: ‹ នោះចូរប្រយ័ត្ន ក្រែងភ្លេចព្រះយេហូវ៉ា › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ឆ្នាំ ២០២២ ( ឆ្នាំ ២០២១ )

« ថ្ងៃទី១៦–២២ ខែឧសភា ។ ចោទិយកថា ៦–៨; ១៥; ១៨; ២៩–៣០; ៣៤ » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២២

រូបភាព

ម៉ូសេឈរនៅលើភ្នំ

រចនារូបភាពម៉ូសេនៅលើភ្នំនេបូ © Providence Collection/ទទួលបានអាជ្ញាប័ណ្ណមកពី goodsalt.com

ថ្ងៃទី១៦–២២ ខែឧសភា

ចោទិយកថា ៦–៨; ១៥; ១៨; ២៩–៣០; ៣៤

« នោះចូរប្រយ័ត្ន ក្រែងភ្លេចព្រះយេហូវ៉ា »

ម៉ូសេត្រូវបានបំផុសគំនិតឲ្យបង្រៀនកូនចៅអ៊ីស្រាអែលដោយផ្អែកលើសេចក្តីត្រូវការរបស់ពួកគេ ( សូមមើល ចោទិយកថា ៦:១ ) ។ នៅពេលបងប្អូនសិក្សា ចោទិយកថា សូមស្វែងរកការបំផុសគំនិតដើម្បីដឹងអំពីគោលការណ៍អ្វីដែលត្រូវបង្រៀនដោយផ្អែកតាមសេចក្ដីត្រូវការរបស់ពួកគេ ។

កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់បងប្អូន

រូបភាព

រូបតំណាងការចែកចាយ

អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ

ដោយសារតែ ចោទិយកថា មាននូវពាក្យចុងក្រោយរបស់ម៉ូសេនិយាយទៅកាន់កូនចៅអ៊ីស្រាអែល នោះបងប្អូនអាចអញ្ជើញសមាជិកថ្នាក់ចែកចាយនូវអ្វីមួយដែលពួកគេបានរកឃើញនៅក្នុង ចោទិយកថា ដែលពួកគេនឹងចង់ដាក់បញ្ចូលជាពាក្យចុងក្រោយរបស់ខ្លួនទៅកាន់កូនចៅរបស់ពួកគេ ។ ពេលដែលពួកគេចែកចាយ សូមឲ្យពួកគេពន្យល់ពីហេតុផលដែលពួកគេបានជ្រើសរើសពាក្យទាំងនេះ ។

រូបភាព

រូបតំណាងការបង្រៀន

បង្រៀនគោលលទ្ធិ

ចោទិយកថា ៦:៤–៧, ២០–២៥; ៨:២–៥, ១១–១៧; ២៩:១៨–២០; ៣០:៦–១០, ១៥–២០

ព្រះអម្ចាស់ចង់ឲ្យយើងស្រឡាញ់ទ្រង់ដោយអស់ពីដួងចិត្តរបស់យើង ។

ចោទិយកថាទាំងមូល មាននូវវគ្គបទគម្ពីរជាច្រើនដែលអាចជំរុញយើងឲ្យគិតអំពីស្ថានភាពខាងវិញ្ញាណនៃដួងចិត្តរបស់យើង ។ ដើម្បីជួយសមាជិកថ្នាក់ចែកចាយគំនិតអំពីវគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះ បងប្អូនអាចគូររូបបេះដូងមួយនៅលើក្តារខៀន ។ បន្ទាប់មកសូមបែងចែកវគ្គបទគម្ពីរខាងក្រោមនេះទៅសមាជិកថ្នាក់ ៖ ចោទិយកថា ៦:៤–៧, ២០–២៥; ៨:២–៥, ១១–១៧; ២៩:១៨–២០; ៣០:៦–១០, ១៥–២០ ។ សូមអញ្ជើញសមាជិកថ្នាក់ឲ្យសរសេរសេចក្តីយោងនៅក្នុងបេះដូង ប្រសិនបើវាបង្រៀននូវអ្វីមួយដែលយើងគួរមាននៅក្នុងដួងចិត្តរបស់យើង ឬ សរសេរសេចក្តីយោងនៅខាងក្រៅបេះដូងប្រសិនបើវាបង្រៀននូវអ្វីមួយដែលយើងគួរចៀសវាង ។ តើមានវាអត្ថន័យដូចម្ដេចដើម្បីលះបង់ដួងចិត្តរបស់យើងចំពោះព្រះវបិតាសួគ៌ ?
តើយើងពន្យល់ដល់គ្រួសាររបស់យើង និងអ្នកដទៃទៀតពីហេតុផលដែលយើងគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះតាមរបៀបណា ? បន្ទាប់ពីពិចារណាសំណួរនេះ សមាជិកថ្នាក់អាចអាន ចោទិយកថា ៦:៤–៧, ២០–២៥ ឬ សេចក្តីថ្លែងការណ៍នៅក្នុង « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ហើយចែកចាយគំនិតរបស់ពួកគេ ។ តើការយល់ដឹងទាំងនេះអាចមានឥទ្ធិពលទៅលើរបៀបដែលយើងគិតអំពីព្រះបញ្ញត្តិ ឬ សេចក្តីសន្យាដោយរបៀបណា ?

ចោទិយកថា ៦:៤–៩, ២០–២៥

« ត្រូវឲ្យប្រិតប្រៀន [ ព្រះបន្ទូលនៃព្រះអម្ចាស់ ]ដល់កូនចៅឯង » ។

ពេលខ្លះ វាជាជំនួយក្នុងការស្តាប់នូវគំនិតនានាអំពីរបៀបដែលអ្នកដទៃកំពុងបង្រៀននិងរៀនសូត្រដំណឹងល្អនៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់ពួកគេ ។ សូមពិភាក្សាពីរបៀបដែលសមាជិកថ្នាក់កំពុងធ្វើតាមដំបូន្មាននៅក្នុង ចោទិយកថា ៦:៤–៩, ២០–២៥ អាចផ្តល់ឲ្យថ្នាក់របស់បងប្អូននូវឱកាសមួយដើម្បីរៀនសូត្រពីគ្នាទៅវិញទៅមក ។ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីបង្រៀននិង « និយាយពី » ( ខទី ៧ ) ព្រះបន្ទូលព្រះដូចដែល-ខទាំងនេះពិពណ៌នា ? តើបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះដែលយើងអាចចែកចាយដែលព្រះអម្ចាស់បានដឹកនាំយើងនៅក្នុងកិច្ចខំប្រឹងប្រែងរបស់យើង ?

ចោទិយកថា ១៥:១–១៥

ការជួយដល់អ្នកទាល់ក្រទាក់ទងនឹងដៃសប្បុរសនិងដួងចិត្តដែលមានឆន្ទៈ ។

យើងមិនទាន់ថ្ងៃនោះទេ « ប៉ុន្តែនឹងគ្មានបងប្អូនទាល់ក្រនៅជាមួយនឹងឯងឡើយ » ( ចោទិយកថា ១៥:៤), ដូច្នេះគោលការណ៍ទាំងឡាយអំពីការជួយដល់ជនទាល់ក្រនៅក្នុង ចោទិយកថា ១៥ គឺនៅតែមានតម្លៃ ទោះបីជាការអនុវត្តជាក់លាក់ទាក់ទងនឹងបំណុល និងបាវបម្រើមានការផ្លាស់ប្តូរក៏ដោយ ។ បងប្អូនអាចអញ្ជើញឲ្យសមាជិកថ្នាក់រំឭក ខទី ១–១៥ ហើយស្វែងរកគោលការណ៍ទាំងឡាយអំពីការជួយជនក្រីក្រនិងដែលលំបាកដែលពួកគេចង់លើកមកពិភាក្សា ។ សំណួរទាំងនេះអាចជួយដល់ការពិភាក្សា ៖ តើវាមានន័យដូចម្តេចដើម្បី « ឲ្យលាដៃ » ដល់អ្នកទាំងឡាយដែលជួបការលំបាក ? ( ខទី ៨, ១១ ) ។ តើដួងចិត្តរបស់យើងដើរតួយ៉ាងណានៅក្នុងការជួយអ្នកដទៃ ? ( សូមមើល ខទី ៧, ៩–១០ ) ។ តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះអំពីការជួយដល់ជនទាល់ក្រតាមរយៈគំរូរបស់ព្រះអម្ចាស់ ? ( សូមមើល ខទី ១៥ ) ។

ចោទិយកថា ២៩:៩; ៣០:១៥–២០

ព្រះអម្ចាស់អញ្ជើញយើងឲ្យជ្រើសរើសរវាង « ជីវិត និង សេចក្តីល្អ …ព្រមទាំង សេចក្តីស្លាប់ និង សេចក្តីអាក្រក់ផង » ។

វាអាចគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍នៅក្នុងការប្រៀបធៀបពាក្យសម្តីរបស់ម៉ូសេនៅក្នុងចោទិយកថាជាមួយនឹងការបង្រៀនចុងក្រោយខ្លះរបស់លីហៃទៅកាន់គ្រួសាររបស់គាត់នៅក្នុងនីហ្វៃទី២ ១–៤ ។ ប្រហែលជាសមាជិកថ្នាក់អាចស្វែងរកភាពស្រដៀងគ្នា និងភាពខុសគ្នារវាងវគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះ ៖ ចោទិយកថា ២៩:៩ និង នីហ្វៃទី២ ៤:៤; ចោទិយកថា ៣០:១៥–២០ និង នីហ្វៃទី២ ២:២៦–២៩ ។ តើលីហៃបានពន្យល់បន្ថែមលើអ្វីដែលលោកម៉ូសេបានបង្រៀនយ៉ាងដូចម្តេច ? ហេតុអ្វីបានជាពាក្យដូចជា ជីវិត និង សេចក្តីស្លាប់ ជាវិធីមួយដ៏ល្អដើម្បីពិពណ៌នានូវ ជម្រើសរបស់យើងដើម្បី « រក្សា » ឬ « ងាកចេញ » ពីព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ? ( ចោទិយកថា ៣០:១៦–១៧ ) ។ សមាជិកថ្នាក់អាចចែកចាយអ្វីមួយដែលពួកគេបានស្វែងរកឃើញនៅក្នុងវគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះដែលបំផុសគំនិតដល់ពួកគេឲ្យ « ជ្រើសយកជីវិត » ( ចោទិយកថា ៣០:១៩ ) ។

រូបភាព

រូបតំណាងធនធានបន្ថែមនានា

ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ

យើងរក្សាសេចក្តីសញ្ញារបស់យើង ដោយសារយើងស្រឡាញ់ព្រះ ។

ប្រធាន លីនដា ខេ ប៊ើតុន បានបង្រៀនថា ៖

« គ្រប់មូលហេតុទាំងអស់ ដែលយើងគួរតែមានការព្យាយាមបន្ថែមទៀតនៅក្នុងការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាយើង មូលហេតុនេះមានកម្លាំងខ្លាំងជាងអ្វីៗទាំងអស់គឺ—ក្ដីស្រឡាញ់ ។ …

« ‹ ប្រសិនបើយើងមានអំណរគុណយ៉ាងពេញលេញចំពោះពរជ័យជាច្រើន ដែលជារបស់ផងយើង តាមរយៈការប្រោសលោះដែលបានធ្វើឡើងសម្រាប់យើង នោះគ្មានអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់សុំដល់យើង ហើយយើងមិនឧស្សាហ៍ ឬមិនមានឆន្ទៈធ្វើនោះទេ › [ យ៉ូសែប ហ្វីលឌិង ស៊្មីធ « សារៈសំខាន់នៃការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ » ទស្សនាវដ្តីសមាគមសង្គ្រោះ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៤៣ ទំព័រ៥៩២ ] ។ យោងតាមសេចក្តីថ្លែងកាណ៍នេះ ពីប្រធាន យ៉ូសែប ហ្វីលឌិង ស៊្មីធ ការរក្សាសេចក្ដីសញ្ញា គឺជាវិធីមួយដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះដង្វាយធួនដ៏និរន្ដន៍ នៃព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះរបស់យើង និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ឥតខ្ចោះរបស់ព្រះបិតាសួគ៌ដែលយើងមិនអាចយល់បាន » ( « The Power, Joy, and Love of Covenant Keeping, » Liahona ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៣ ទំព័រ ១១៤ ) ។

ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង

ស្តាប់ ។ « ការស្ដាប់គឺជាទង្វើនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។ … សូមទូលទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដើម្បីជួយបងប្អូនឲ្យយល់ពីអ្វីដែលសិស្សនៅក្នុងថ្នាក់របស់បងប្អូននិយាយ ។ នៅពេលបងប្អូនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសារលិខិតដែលបាននិយាយ និងមិនបាននិយាយរបស់ពួកគេ នោះបងប្អូននឹងកាន់តែយល់អំពីតម្រូវការរបស់ពួកគេ កង្វល់របស់ពួកគេ និងបំណងប្រាថ្នារបស់ពួកគេ » ( ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទំព័រ ទំព័រ ៣៤ ) ។