« ថ្ងៃទី ១០-១៦ ខែ ឧសភា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៩-៥០ ៖ ‹ អ្វីដែលមកពីព្រះជាពន្លឺ › » ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ឆ្នាំ ២០២១ ( ឆ្នាំ ២០២០ )
« ថ្ងៃទី ១០-១៦ ខែ ឧសភា ។ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៩-៥០ »ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់សាលាថ្ងៃអាទិត្យ ៖ ឆ្នាំ ២០២១
ថ្ងៃទី ១០-១៦ ខែ ឧសភា
គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៤៩-៥០
« អ្វីដែលមកពីព្រះជាពន្លឺ »
ដើម្បី« ផ្សាយព្រះបន្ទូលនៃសេចក្ដីពិត ដោយ សារព្រះដ៏ជាជំនួយ » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥០:១៧ ) នោះសូមស្វែងរកការបំផុសគំនិតមកពីព្រះពេលអ្នកពិចារណាគោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៤៩-៥០ ។ បន្ទាប់មក ត្រូវបើកចិត្តចំពោះការដឹកនាំរបស់ព្រះ ពេលអ្នកបង្រៀន ។
កត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍របស់អ្នក
អញ្ជើញឲ្យចែកចាយ
បន្ថែមពីលើការចែកចាយការយល់ដឹងដែលពួកគេបានទទួលកាលកំពុងសិក្សាបទគម្ពីរ សិស្សអាចទទួលបានប្រយោជន៍មកពីការពិភាក្សាពីរបៀបដែលការយល់ដឹងទាំងនោះកើតមាន ។ អ្នកអាចអញ្ជើញសិស្សឲ្យចែកចាយការយល់ដឹងអំពីខគម្ពីរមួយនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៤៩-៥០ ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយពិភាក្សាពីអ្វីដែលបានដឹកនាំពួកគេទៅរកការយល់ដឹងរបស់ទាំងនោះ ។
បង្រៀនគោលលទ្ធិ
គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៤៩, ៥០:១–៣៦
សេចក្ដីពិតនៃដំណឹងល្អអាចជួយខ្ញុំឲ្យស្គាល់ការបង្រៀនខុសឆ្គង ។
-
កណ្ឌទី ៤៩ត្រូវបានប្រទានឲ្យដើម្បីបញ្ជាក់ពីគោលលទ្ធិពិតដែលបានកែតម្រូវអ្វីដែលមនុស្សដទៃកំពុងបង្រៀន( សូមមើល គម្រោងមេរៀនសម្រាប់សប្ដាហ៍នេះ នៅក្នុង ចូរមកតាមខ្ញុំ—សម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ និងក្រុមគ្រួសារ សម្រាប់ប្រវត្តិនៃរឿងរ៉ាវមួយចំនួន ) ។ ដើម្បីជួយសិស្សរុករកកណ្ឌនេះ អ្នកអាចបំបែកសិស្សជាក្រុម ហើយចាត់ក្រុមនីមួយៗនូវប្រធានបទខាងគោលលទ្ធិមួយ( ដូចដែលបានសរសេរនៅក្នុង ក្បាលកណ្ឌសម្រាប់កណ្ឌទី ៤៩ ) ។ ក្រុមនានាអាចពិភាក្សាសំណួរដូចតទៅនេះ ៖ តើសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនអំពីប្រធានបទនៅក្នុង កណ្ឌទី ៤៩ ? តើមនុស្សទូទៅជឿលើអ្វីខ្លះ អំពីប្រធានបទថ្ងៃនេះ ? តើសេចក្ដីពិតបន្ថែមទៀតអ្វីខ្លះដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនអំពីប្រធានបទនេះតាមរយៈពួកព្យាការីនៅថ្ងៃចុងក្រោយរបស់យើង ? សូមទុកឱកាសមួយឲ្យសិស្សចែកចាយពីអំណរគុណរបស់ពួកគេចំពោះសេចក្ដីពិតដែលបានបើកសម្ដែងនៅក្នុងជំនាន់របស់យើង ។
-
ដូចជាពួកអែលឌើរនៅក្នុងក្រុងខឺតឡង់ដែល« មិនយល់អំពីការបើកសម្ដែងនៃវិញ្ញាណផ្សេងៗ »( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៥០ ក្បាលកណ្ឌ ) ពេលខ្លះយើងងឿងឆ្ងល់ថាតើអ្វីមួយដែលយើងទទួលអារម្មណ៍ ឬមើលឃើញគឺមកពីព្រះវិញ្ញាណ ឬមកពីឥទ្ធិពលមួយទៀត ។ តើយើងអាចរៀនមកពី គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥០:១-៣៦ ដើម្បីជួយយើងឲ្យស្គាល់ពីព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណរបៀបណា ? អ្នកអាចអនុញ្ញាតឲ្យសិស្សម្នាក់ៗជ្រើសយកខគម្ពីរមួយចំនួនដើម្បីសិក្សា រួចហើយសុំឲ្យសិស្សចែកចាយពីអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៩:១៥–១៧
អាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរស និងស្ត្រី គឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់ក្នុងផែនការរបស់ព្រះ ។
-
ដោយសារអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជារឿងដ៏សំខាន់ចំពោះផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ សាតាំងមានចិត្តអន្ទះសារចង់បង្កើតការភាន់ច្រឡំអំពីរឿងនេះ ។ សិស្សរបស់អ្នកអាចទទួលបានប្រយោជន៍មកពីការធ្វើបញ្ជីមួយនៅលើក្ដារខៀនអំពីសេចក្ដីពិតដែលព្រះអម្ចាស់បានបើកសម្ដែងអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ ។ ឧទាហរណ៍ តើសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលយើងរៀនមកពី គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៤៩:១៥–១៧ ? បទគម្ពីរដ៏មានប្រយោជន៍ផ្សេងទៀត រួមមាន លោកុប្បត្តិ ២:២០-២៤, កូរិនថូសទី ១ ១១:១១ ឬផ្សេងទៀតមាននៅក្នុង « អាពាហ៍ពិពាហ៍, រៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ » នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ( scriptures.ChurchofJesusChrist.org ) ។ សិស្សក៏អាចរកឃើញសេចក្ដីពិតនៅក្នុង« ក្រុមគ្រួសារ ៖ ការប្រកាសដល់ពិភពលោក »ផងដែរ ។ ដោយផ្អែកទៅលើអ្វីដែលយើងរៀនមកពីធនធានទាំងនេះ ហេតុអ្វីអាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរសម្នាក់ និងស្ត្រីម្នាក់ចាំបាច់ចំពោះផែនការរបស់ព្រះ ?( សូមមើល « ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ » ) ។
រូបភាពស្វាមីភរិយានៅក្រៅព្រះវិហារបរិសុទ្ធអាពាហ៍ពិពាហ៍រវាងបុរស និង ស្ត្រីត្រូវបានតែងតាំងឡើងដោយព្រះ ។
គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥០:១៣-២២
គ្រូបង្រៀន និងសិស្សត្រូវបានស្អាងរួមគ្នាដោយព្រះវិញ្ញាណ ។
-
សេចក្ដីបង្គាប់របស់ព្រះអម្ចាស់អំពីការផ្សាយ និងការទទួលសេចក្ដីពិតអាចផ្ដល់ឱកាសល្អមួយ ដើម្បីពិភាក្សាពីតួនាទីដែលបានចែកចាយ ដែលអ្នកមានក្នុងនាមជាគ្រូបង្រៀន និងជាសិស្សនៅក្នុងការចិញ្ចឹមបីបាច់ការរៀនសូត្រដំណឹងល្អ ។ សូមពិចារណាសុំឲ្យសិស្សមើលឡើងវិញពី គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ៥០:១៣-២២ ជាគូ ហើយពិភាក្សាពីតួនាទីនៃព្រះវិញ្ញាណ គ្រូបង្រៀន និងសិស្ស ។ សិស្សពីរបីគូអាចចែកចាយនឹងសិស្សផ្សេងទៀតនូវអ្វីដែលពួកគេបានរៀន ។ តើ« វិធីផ្សេងទៀត »មួយចំនួនអ្វីខ្លះដែលពេលខ្លះយើងព្យាយាមបង្រៀន ឬរៀនពីដំណឹងល្អ ?( ខទី ១៧ ) ។ តើយើងអាចកាន់តែមានភាពប្រសើរឡើងក្នុងការទទួលតាមរយៈព្រះវិញ្ញាណរបៀបណា ? តើយើងត្រូវបានបំផុសគំនិតឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះនៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់យើង និងនៅឯព្រះវិហារ ដើម្បីបង្រៀន ហើយរៀនពីដំណឹងល្អឲ្យកាន់តែប្រសើរ ?
ធនធានបន្ថែមទាំងឡាយ
អាពាហ៍ពិពាហ៍គឺចាំបាច់ណាស់ចំពោះផែនការរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា បានពន្យល់ពីហេតុផលដែលអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺចាំបាច់ចំពោះផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់ព្រះ ៖
« តាមផែនការរបស់ព្រះ បុរស និងស្ត្រី គឺមានបំណងដើម្បីរីកចម្រើនជាមួយគ្នាឆ្ពោះទៅរកភាពល្អឥតខ្ចោះ និងភាពពេញលេញនៃសិរីល្អ ។ ដោយសារភាពខុសគ្នានៃនិស្ស័យ និង សមត្ថភាពរបស់ខ្លួន បុរស និង ស្ត្រីគ្រប់រូបនាំមកកាន់ទំនាក់ទំនងអាពាហ៍ពិពាហ៍នូវទស្សនវិស័យ និង បទពិសោធន៍ដ៏ពិសេស ។ បុរស និង ស្ត្រីមានលក្ខណៈផ្សេងគ្នា ប៉ុន្តែមានភាពស្មើគ្នាតែមួយ និង សាមគ្គីភាព ដែលកិច្ចការទាំងនេះមិនអាចទទួលបានជោគជ័យបានតាមវិធីផ្សេងឡើយ ។ បុរសបំពេញ និងធ្វើឲ្យស្រ្ដីបានគ្រប់លក្ខណ៍ ហើយស្ត្រីបំពេញ និងធ្វើឲ្យបុរសបានគ្រប់លក្ខណ៍ នៅពេលពួកគេរៀនពីគ្នា ហើយពង្រឹង និងប្រទានពរដល់គ្នាទៅវិញទៅមកនោះ ។…
« គេហដ្ឋានដែលមានស្វាមី និងភរិយាជាទីស្រឡាញ់ និងស្មោះត្រង់ គឺជាទីជម្រកដ៏អស្ចារ្យក្រៃលែង ដែលកូនៗ អាចត្រូវបានចិញ្ចឹមបីបាច់ក្នុងក្ដីស្រឡាញ់ និងសុចរិតភាព ហើយជាកន្លែងដែលតម្រូវការខាងសាច់ឈាម និងខាងវិញ្ញាណរបស់កូនៗអាចត្រូវបានបំពេញ ។ ក៏ដូចជាលក្ខណៈពិសេស ទាំងបុរស និងស្ត្រី បរិច្ចាគដើម្បីបំពេញបង្គ្រប់នូវទំនាក់ទំនងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែរ ដូច្នេះលក្ខណៈដដែលនោះ គឺសំខាន់ដើម្បីចិញ្ចឹមបីបាច់ ថែទាំ និងបង្រៀនដល់កូនចៅ » ( « Marriage Is Essential to His Eternal Plan » Ensign ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០០៦ ទំព័រ ៨៣-៨៤ ) ។
ការកែលម្អការបង្រៀនរបស់យើង
ដឹកនាំការពិភាក្សាដែលបំផុសគំនិត ។ មនុស្សគ្រប់គ្នាមានអ្វីមួយដើម្បីរួមចំណែក ប៉ុន្តែពេលខ្លះពុំមែនមនុស្សទាំងអស់មានឱកាសនោះទេ ។ ដោយធ្វើតាមព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណ សូមរកមើលវិធីដើម្បីបង្កើនចំនួនសិស្សដែលអាចចែកចាយគំនិត និងអារម្មណ៍របស់ពួកគេ ។