Jeredyci podróżują przez pustynię

Jeredyci opuszczają Babel — Albin Veselka

9–15 listopada

Eter 1–5

„[Rozerwijcie] zasłonę niewiary”

Jakiej prawdy nauczyłeś cię podczas osobistego studiowania rozdziałów Eter 1–5, którą mógłbyś przedstawić nauczanym przez ciebie osobom? Jak umożliwisz im opowiedzenie o tym, czego się nauczyli?

Zapisz swoje odczucia

Ikona wymiany myśli

Zachęć do wymiany myśli

Rozważ zastosowanie następującego kreatywnego sposobu, aby zachęcić uczniów do dzielenia się swoimi przemyśleniami: Rozdaj kamyki szesnastu członkom klasy i poproś kilku z nich, aby przedstawili prawdę, którą zapamiętali ze studiowania rozdziałów Eter 1–5 indywidualnie lub z rodziną. Co zamierzają zrobić w związku z tym, czego się nauczyli?

Ikona nauczania

Nauczaj doktryny

Eter 1–3; 4:8–19

W miarę jak będziemy stale zwracać się do Pana, On objawi nam Swoją wolę.

• Każdy z nas próbował kiedyś znaleźć odpowiedź na pytanie lub rozwiązać problem. W jaki sposób doświadczenia brata Jereda mogą pomóc nauczanym przez ciebie osobom dowiedzieć się, jak możemy szukać pomocy u Pana? Na tablicy możesz narysować tabelę z następującymi nagłówkami kolumn: Pytanie brata Jereda, Działanie brata Jereda i Odpowiedź Pana. Następnie możesz podzielić członków klasy na trzy grupy i przydzielić każdej z nich jedną kolumnę do uzupełnienia. Każda grupa może wspólnie przejrzeć fragmenty Eter 1:33–43 i 2:16–3:6 i wypisać to, co znajdzie, w wyznaczonej kolumnie. Następnie klasa może omówić następujące pytania: Czego dowiadujemy się o różnych sposobach, na jakie Pan może nam pomóc? Czego uczymy się na temat naszej roli w procesie otrzymywania objawienia? Członkowie klasy mogą przedstawić inne przykłady z pism świętych, które przekazują podobne zasady. Wypowiedź Starszego Richarda G. Scotta znajdująca się w „Dodatkowych materiałach” zawiera dalsze spostrzeżenia na temat tego, jak Pan odpowiada na modlitwy.

• Modlitwa brata Jereda z fragmentu Eter 3:1–5 może natchnąć członków klasy do analizy ich osobistych modlitw. Członkowie klasy mogą wyobrazić sobie, że udzielają rady komuś, kto dopiero dowiedział się, jak się modlić. Jakiej rady udzieliliby tej osobie? Następnie mogą przejrzeć fragment Eter 3:1–5 i podsumować wszystkie te wersety w formie jednej lub dwóch wskazówek lub zasad na temat tego, jak skutecznie się modlić. Możesz dać uczniom kilka minut, aby pomyśleli o swoich własnych modlitwach i o tym, jak mogą podążać za przykładem brata Jereda, aby ich modlitwy nabrały dla nich większego znaczenia.

• Kiedy Moroni przedstawił objawienie otrzymane przez brata Jereda (zob. Eter 3), udzielił rady, jak można otrzymać objawienie od Pana (zob. Eter 4). Aby członkowie klasy wyciągnęli naukę z tej rady, możesz pokazać im obraz przedstawiający Chrystusa i poprosić ich, aby przejrzeli fragment Eter 4:8–10 pod kątem tego, co może przeszkadzać nam w otrzymaniu objawienia lub prawdy od Pana. Gdy uczniowie będą przedstawiać to, co znaleźli, możesz za pomocą materiału lub papieru powoli zakryć obraz Chrystusa. Jak możemy uniknąć tych duchowych przeszkód w naszym życiu? Następnie członkowie klasy mogą przejrzeć fragment Eter 4:7, 11–15 i odszukać, co sprawia, że kwalifikujemy się do otrzymania prawdy od Pana. Gdy członkowie klasy będą przedstawiać to, co znaleźli, usuń materiał lub papier. Co to znaczy „[pokładać] wiarę [w Pana] jak brat Jereda” (Eter 4:7; zob. także Eter 3:1–9)? Co to znaczy „[rozerwać] zasłonę niewiary” w naszym życiu (Eter 4:15)? W jaki sposób możemy wpłynąć na innych, aby robili to samo? Członkowie klasy mogą również poszukać prawd na temat osobistego objawienia w przesłaniu Prezydenta Russella M. Nelsona pt. „Objawienie dla Kościoła, objawienie dla nas” (Ensign lub Liahona, maj 2018, str. 93–96).

Eter 2:14–15

Poprzez karcenie Pan zachęca nas, abyśmy odpokutowali i przyszli do Niego.

• Nawet prorok tak wielki, jak brat Jereda, został skarcony przez Pana. W rzeczywistości częścią tego, co czyniło go wielkim, była jego reakcja na karcenie. Aby uczniowie wyciągnęli naukę z przykładu brata Jereda, możesz poprosić ich o przeczytanie w parach fragmentu Eter 2:14–15. Następnie poproś, aby udawali, że jedna osoba jest bratem Jereda, a druga kimś, kto właśnie został skarcony przez przywódcę kościelnego lub rodzica. Następnie niech omówią lub odegrają scenkę przedstawiającą, co brat Jereda mógłby powiedzieć ze swojego doświadczenia, aby pomóc tej osobie. Jakiej rady mógłby jej udzielić? Czego się uczymy z tego przykładu, kiedy staramy się zbliżyć do Ojca Niebieskiego? Możecie także omówić, w jaki sposób karcenie przez Pana i reakcja brata Jereda mogły pomóc mu przygotować się na doświadczenie opisane we fragmencie Eter 3:1–20. Pomocne mogą być następujące materiały: Przesłanie Starszego D. Todda Christoffersona „Wszystkich, których miłuję, karcę i smagam” (Ensign lub Liahona, maj 2011, str. 97–100) lub część zatytułowana „Dyscyplina” w przesłaniu Starszego Lynna G. Robbinsa pt. „Sędzia sprawiedliwy” (Ensign lub Liahona, listopad 2016, str. 96–97).

Eter 5

Trzech świadków składa świadectwo o prawdziwości Księgi Mormona.

• Dodatkowa wiedza na temat proroctwa Moroniego o Trzech świadkach może wzmocnić świadectwa członków klasy o Księdze Mormona. Połowa klasy może przeczytać rozdział Eter 5, a druga połowa „Świadectwo trzech świadków” (na początku Księgi Mormona) i opowiedzieć sobie nawzajem o tym, jaki ich zdaniem był cel Pana w umożliwieniu Trzem świadkom zobaczenia anioła i płyt. Mogą także omówić inne przypadki, w których o prawdzie świadczyło wielu świadków (zob. na przykład Ew. Mateusza 3:13–17; 18:15–16; Ew. Jana 5:31–47; NiP 128:3). Jacy świadkowie w naszym życiu są natchnieniem dla naszej wiary? W jaki sposób „Bóg [objawił] Swą moc i Swoje słowo” w Księdze Mormona (Eter 5:4)?

Ikona uczenia się

Zachęć do nauki w domu

Poproś członków klasy, aby wyobrazili sobie, że współcześni politycy nieustannie się wzajemnie porywają i zabijają. Czytając rozdziały Eter 6–11, członkowie klasy dowiedzą się, jak do tego doszło wśród potomków Jereda i jego brata. Znajdą również pewne ostrzeżenia, które pomogą im uniknąć problemów, z którymi zmagali się Jeredyci.

Ikona materiałów

Dodatkowe materiały

Rozpoznawanie odpowiedzi na modlitwy.

Starszy Richard G. Scott nauczał:

„Kiedy wyjaśniamy problem i przedstawiamy propozycję rozwiązania, czasami odpowiedź brzmi ‘tak’, a czasami ‘nie’. On często wstrzymuje odpowiedź nie z powodu braku troski, ale ponieważ kocha nas miłością doskonałą. Pragnie, abyśmy stosowali prawdy, które nam dał. Abyśmy mogli wzrastać, musimy wierzyć w naszą zdolność podejmowania prawidłowych decyzji. Musimy robić to, co w naszym odczuciu jest właściwe. On odpowie we właściwym czasie. Nie zawiedzie nas […].

Pragnie, byśmy sami działali, zdobywając niezbędne doświadczenie:

Gdy mówi tak, daje nam pewność siebie.

Gdy mówi nie, powstrzymuje nas od popełnienia błędu.

Gdy wstrzymuje się z odpowiedzią, daje nam możliwość wzrostu przez wiarę w Niego, posłuszeństwo względem Niego i chęć, by działać zgodnie z prawdą. Oczekuje od nas, że weźmiemy na siebie odpowiedzialność za podjętą decyzję w oparciu o Jego nauki bez oczekiwania na potwierdzenie. Nie powinniśmy biernie siedzieć lub szemrać z powodu braku odpowiedzi od Pana. Mamy działać” („Learning to Recognize Answers to Prayer”, Ensign, listopad 1989, str. 31–32).

Doskonalenie nauczania

Przede wszystkim odnoś się do pism świętych. Pisma święte powinny być głównym źródłem twojego studiowania i przygotowań. Nie zapominaj, że słowa współczesnych proroków uzupełniają podstawowe pisma święte i same są pismami świętymi (zob. Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 17–18).