Barki Jeredytów na morzu

Będę wyprowadzał was z głębin — Jonathan Arthur Clarke

16–22 listopada

Eter 6–11

„Aby zło przeminęło”

Pamiętaj, że słowa zawarte w Księdze Mormona zostały spisane dla naszych czasów. Gdy będziesz przygotowywać się do nauczania, w historiach z pism świętych szukaj zasad, które mogą wzmocnić członków klasy, gdy będą stawiać oni czoła wyzwaniom życia.

Zapisz swoje odczucia

Ikona wymiany myśli

Zachęć do wymiany myśli

Aby członkowie klasy podzielili się wartościowymi przesłaniami, które odkryli w rozdziałach Eter 6–11, możesz poprosić ich, aby wyobrazili sobie, że rozdziały te zostały zekranizowane. Jakie wyrażenie z rozdziałów Eter 6–11 zasugerowaliby jako tytuł tego filmu? Daj im chwilę na zastanowienie się, a następnie poproś o podanie wybranych tytułów wraz z uzasadnieniem.

Ikona nauczania

Nauczaj doktryny

Eter 6:1–12

Pan będzie prowadził nas w naszej doczesnej podróży.

• Zarys lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną zawiera sugestię, aby porównać przeprawę Jeredytów przez morze z naszą podróżą przez życie doczesne. Poproś członków klasy, którzy wykonali to zadanie w domu, aby opowiedzieli o swoich przemyśleniach związanych z tym porównaniem. Aby mogli dokonać dalszych porównań w klasie, poproś, aby przejrzeli fragment Eter 6:1–12 pod kątem szczegółów tej przeprawy, które mogą mieć symboliczne znaczenie (na przykład świecące kamyki, barki, wicher). Niech wypiszą je na tablicy. Następnie członkowie klasy mogą poświęcić kilka minut na pracę w parach lub małych grupach, aby przestudiować te wersety i omówić, co te rzeczy mogą reprezentować w naszym życiu. Na przykład, czym jest nasza „ziemia obiecana” (werset 8.)? W jaki sposób Bóg prowadzi nas podczas naszej podróży?

• Możesz wykorzystać fragment Eter 6:1–12, aby natchnąć członków klasy do dyskusji o tym, w jaki sposób zwrócenie się ku Bogu pomaga nam wzrastać w czasie naszych życiowych prób. Na przykład, cytat znajdujący się w „Dodatkowych materiałach” może być pomocny, kiedy członkowie będą chcieli porównać „gwałtowny wiatr” (wersety 5–8) do przeciwności życia. Co zrobili Jeredyci, gdy byli „otoczeni ze wszystkich stron wieloma wodami” (werset 7.)? Członkowie klasy mogą opowiedzieć o przejściach, w których doświadczane przez nich przeciwności pomogły im postawić krok naprzód. W jaki sposób ich reakcja na próby pomogła im zbliżać się do „ziemi obiecanej”? W jaki sposób Pan pomógł im w czasie ich zmagań? Zachęć ich, aby korzystali ze słów i wyrażeń z rozdziału Eter 6, gdy będą opowiadać o swoich doświadczeniach i przemyśleniach.

  Jeredyci i zwierzęta w trakcie podróży

  Podróż Jeredytów przez Azję — Minerva Teichert

Eter 6:7–18, 30; 9:28–35; 10:1–2

Pan nas błogosławi, gdy jesteśmy pokorni.

• Choć większa część historii Jeredytów przedstawia negatywne konsekwencje dumy i niegodziwości, można w niej znaleźć także okresy pokory i dobrobytu, z których możemy wyciągnąć naukę. Aby członkowie klasy mogli uczyć się na podstawie tych pozytywnych przykładów, możesz podzielić klasę na dwie grupy i jednej wyznaczyć do przeczytania fragment Eter 6:7–18 i 30, a drugiej Eter 9:28–35 i 10:1–2. Poproś, aby w tych wersetach szukali dowodów na to, że Jeredyci ukorzyli się — lub zostali zmuszeni do pokory przez sytuację — i w jaki sposób Pan ich dzięki temu pobłogosławił. Gdy upłynie wyznaczony czas, poproś każdą grupę, aby opowiedziała o tym, czego się nauczyła. W jaki sposób pokora pomaga nam zbliżyć się do Boga? Uzupełnieniem tego zadania może być zaśpiewanie lub wysłuchanie hymnu o pokorze, na przykład „Potrzeba mi Cię wciąż” (Hymny, nr 47).

Eter 7–11

Prawi przywódcy kierują ludzi ku Bogu.

• Nawet te osoby, które nigdy nie zajmowały formalnej pozycji przywódczej, mogą wyciągnąć naukę z przykładu prawych i niegodziwych królów Jeredytów. Te historie mogą pomóc nam stać się lepszymi przywódcami w naszych domach, społecznościach i w kościele. Możesz rozpocząć dyskusję na ten temat od poproszenia członków klasy, aby pomyśleli o kimś, kogo uważają za dobrego przywódcę. Poproś ich, aby krótko opowiedzieli o cechach tej osoby i wypisali je na tablicy. Następnie możesz wyznaczyć każdemu z nich zadanie, aby w rozdziałach Eter 7–11 poszukał informacji o jednym z królów Jeredytów. (Lista królów wraz z odnośnikami do fragmentów z pism świętych, które opisują ich panowanie, znajduje się w zarysie lekcji na ten tydzień w podręczniku Przyjdź i naśladuj mnie — do studiowania indywidualnie i z rodziną). Członkowie klasy mogą opowiedzieć o tym, czego nauczyli się od tych królów na temat przywództwa, oraz dodać do listy na tablicy inne znalezione cechy. Inne pozytywne cechy przywódców są wymienione w „Dodatkowych materiałach”. W jaki sposób możemy rozwinąć te przymioty i być przywódcami, nawet jeśli nie mamy konkretnego zadania przywódczego?

Ikona uczenia się

Zachęć do nauki w domu

Aby zachęcić członków klasy do przeczytania rozdziałów Eter 12–15, możesz wspomnieć, że w tych rozdziałach Moroni powiedział Panu o niepewności, która dręczyła go w związku z zapisem, którego dokonywał. Odpowiedź Pana może nam pomóc, gdy towarzyszą nam podobne uczucia własnej niezdatności.

Ikona materiałów

Dodatkowe materiały

Nasze próby przygotowują nas na otrzymanie życia wiecznego.

Przemawiając na konferencji generalnej podczas trudnych lat II wojny światowej, Starszy Charles A. Callis z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział: „Wiemy, że gdy Jeredyci wyruszyli w swoich barkach do ziemi obiecanej, napotkali gwałtowne i straszne burze. Przez całą tę podróż wiały wichry i czyhały na nich nieuchronne niebezpieczeństwa. Bóg ich podtrzymał. I choć czytamy, że wichury i burze szalały, niosąc zniszczenie, wiatr stale wiał w kierunku ziemi obiecanej. Te przeciwności, przez które przechodzimy, oraz te straszliwe wojny i wszelkie panujące okrucieństwa znajdują się w mocy Boga. Może je zatrzymać, jeśli tak postanowi, gdy Jego boskie cele zostaną wypełnione. Nie zapominajmy jednak, że poprzez to morze ucisku, nasze przeciwieństwa, doświadczenia, przez które przechodzimy i które dzięki Bogu obrócą się na nasze dobro, jeśli będziemy Mu posłuszni — wszystko to kieruje nas ku wiecznemu odpoczynkowi, chwalebnej przyszłości i życiu wiecznemu (w: Conference Report, kwiecień 1943, str. 62).

Cechy prawych przywódców.

„W królestwie Boga wielkość i przywództwo oznaczają postrzeganie ludzi takimi, jakimi naprawdę są — jak Bóg ich postrzega — a następnie docieranie do nich i służenie im. Oznacza to radowanie się z tymi, którzy są szczęśliwi, płakanie z tymi, którzy rozpaczają, podnoszenie na duchu tych, którzy cierpią, oraz kochanie naszych bliźnich tak, jak Chrystus kocha nas […].

W przywództwie w Kościele nie tyle chodzi o kierowanie ludźmi, ile o naszą gotowość do bycia kierowanymi przez Boga” (Dieter F. Uchtdorf, „Największy pośród was”, Ensign lub Liahona, maj 2017, str. 79–80).

„Tylko prawdziwie prawe osoby mogą podnosić się nawzajem na duchu i zagrzewać się wzajemnie do bardziej ofiarnej służby, realizowania większych wyzwań i zdobywania większej siły” (Nauki Prezydentów Kościoła: Ezra Taft Benson [2014], str. 259).

„Świat uczy, że przywódcy powinni być potężni, natomiast Pan naucza, że mają mieć pokornego ducha. Przywódcy, jakich oferuje nam świat, zdobywają władzę i wpływ dzięki swoim talentom, zdolnościom i bogactwu. Natomiast przywódcy podążający śladami Chrystusa zdobywają moc i wpływ przez ‘perswazję […], cierpliwość […], delikatność i łagodność, i nieudawaną miłość’ [NiP 121:41]” (Stephen W. Owen, „Najwięksi przywódcy są najlepszymi naśladowcami”, Ensign lub Liahona, maj 2016, str. 75).

Doskonalenie nauczania

Zachęcaj do zachowania atmosfery szacunku. Czy twoim zdaniem wszyscy członkowie klasy czują się swobodnie, gdy wyrażają swoje przemyślenia lub uczucia? „Wyjaśnij członkom klasy, że każdy z nich wpływa na atmosferę zajęć. Zachęć ich, aby pomogli ci w stworzeniu otwartego, pełnego miłości i szacunku środowiska, w którym każdy może czuć się bezpieczny, dzieląc się swoimi doświadczeniami, pytaniami oraz świadectwem” (Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 15).