„23–29 listopada. Eter 12–15: ‘Z wiarą wszystko się wypełni’”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Organizacji Podstawowej. Księga Mormona, 2020 (2020)
„23–29 listopada. Eter 12–15”, Przyjdź i naśladuj mnie — dla Organizacji Podstawowej, 2020
Eter ukrywa się w jaskini — Gary Ernest Smith
23–29 listopada
Eter 12–15
„Z wiarą wszystko się wypełni”
Gdy będziesz czytać rozdziały Eter 12–15, myśl o dzieciach, które uczysz. Propozycje zajęć w tym zarysie lekcji mogą poddać ci pomysły, jak wyjść naprzeciw potrzebom dzieci z twojej klasy.
Zapisz swoje odczucia
Zachęć do wymiany myśli
Pomóż dzieciom przypomnieć sobie historie z pism świętych o postaciach, które okazywały wielką wiarę. We fragmencie Eter 12:11–22 można znaleźć przykłady takich osób.
Nauczaj doktryny: młodsze dzieci
Wiara oznacza przekonanie o rzeczach, których nie możemy zobaczyć.
Moroni opisał przykład kilku osób, które dokonały wielkich rzeczy w wyniku swej wiary. Zastanów się, w jaki sposób możesz wykorzystać te przykłady, by uczyć dzieci, czym jest wiara.
Propozycje zajęć
-
Przeczytaj dzieciom słowa: „Wiara jest tym, na co ma się nadzieję, a czego nie widać”, zawarte w wersecie Eter 12:6. Poproś, by powtórzyły to zdanie razem z tobą. Opowiedz dzieciom o rzeczach, w które wierzysz, mimo że ich nie widziałeś. Skłoń dzieci do zastanowienia się nad podobnymi przykładami. Przy wykonywaniu tego zadania możecie zaśpiewać pieśń „Wiara” (Śpiewnik dla dzieci, str. 50–51) lub inną pieśń o wierze.
-
Pokaż ilustracje, które przedstawiają przykłady ludzi wiary, opisanych w wersetach Eter 12:13–15, 20–21 (zob. Album: Ewangelia w malarstwie, nr 78, 85 oraz stronę z zadaniami na ten tydzień). Niech dzieci opowiedzą o tym, co widzą na obrazkach i co wiedzą o tych historiach. Porozmawiaj z nimi o tym, w jaki sposób te osoby okazały swoją wiarę i co się stało w wyniku ich wiary.
-
Zabawcie się w odgadywanie. Podpowiadaj dzieciom różne informacje na temat osób opisanych w wersetach Eter 12:13–15, 19–20, dopóki nie zgadną, o kogo chodzi. Następnie pozwól dzieciom zagrać w tę samą grę. Teraz dzieci po kolei udzielają podpowiedzi dotyczących tych samych postaci (lub innych ludzi wiary), a reszta klasy zgaduje. Opowiedz o tym, co ty podziwiasz w wierze tych osób.
Jezus Chrystus może mi pomóc być silnym.
Dzieci czasem stają w obliczu sytuacji, w których czują, że są słabe, tak jak Moroni. Pomóż im przekonać się o tym, o czym przekonał się Moroni: że Zbawiciel „[uczyni], że to, co […] słabe, stanie się mocne” (Eter 12:27).
Propozycje zajęć
-
Opisz dzieciom jakieś zadanie, którego wykonanie może wymagać dużej siły fizycznej. Poproś dzieci, by opowiedziały o zadaniach, których nie mogłyby wykonać teraz z powodu braku wystarczającej siły. W jaki sposób możemy stać się silniejsi, by wykonać te zadania? Wyjaśnij, że mamy do wykonania również pewną pracę duchową, ale czasem możemy się czuć duchowo słabi. Moroni czuł tę słabość w odniesieniu do swoich zapisów na płytach. Przeczytaj dzieciom werset Eter 12:27. Co Pan obiecał osobom, które czują się słabe?
-
Opowiedz o sytuacji, w której Zbawiciel pomógł ci — lub osobie, którą znasz — zrobić coś, co było trudne. Złóż dzieciom świadectwo o tym, że jeśli będą starały się uzyskać pomoc Zbawiciela, Jezus może im pomóc stać się silnymi, nawet, gdy czują się słabe.
Nauczaj doktryny: starsze dzieci
Wiara oznacza przekonanie o rzeczach, których nie możemy zobaczyć.
Dzieci, które uczysz, budują teraz podstawy swojego świadectwa. Rada Moroniego, która znajduje się w wersecie Eter 12:6, może im się przydać.
Propozycje zajęć
-
Wyjaśnij, że prorok Eter starał się uczyć Jeredytów „o wielkich i zdumiewających rzeczach”, ale oni nie wierzyli jego słowom. Poproś dzieci, by przeczytały werset Eter 12:5 i znalazły, dlaczego ci ludzie nie wierzyli Eterowi. W jakie rzeczy Ojciec Niebieski chce, byśmy wierzyli, chociaż ich nie widzimy? Przeczytajcie wspólnie werset Eter 12:6. Czego Moroni uczył ludzi, którzy nie chcieli uwierzyć w prawdy duchowe, ponieważ ich nie widzieli?
-
Pokaż jednemu z dzieci ilustrację tak, aby inne jej nie widziały. Poproś to dziecko, by opisało ilustrację pozostałym dzieciom. Jeśli czas na to pozwoli, niech inne dzieci po kolei zrobią to samo. Następnie poproś dzieci, by przeczytały werset Eter 12:6 i znalazły słowa: „Wiara jest tym, na co ma się nadzieję, a czego nie widać”. W jaki sposób okazujemy wiarę w Jezusa Chrystusa, chociaż Go nie widzimy?
-
Poproś dzieci, by przeczytały w wersecie Eter 12:6 słowa: „Nie otrzymacie żadnego świadectwa, dopóki wasza wiara nie zostanie wypróbowana”. Wyjaśnij dzieciom, że możemy się dowiedzieć, czy przykazanie jest prawdziwe, jeśli go przestrzegamy. Poproś dzieci, by zastanowiły się nad zasadami ewangelii, o których — zgodnie z Bożą wolą — powinniśmy mieć świadectwo. Jest to na przykład płacenie dziesięciny, święcenie dnia sabatu, życie zgodnie ze Słowem Mądrości. Następnie napisz na tablicy By zdobyć świadectwo o , muszę . Opowiedz o tym, w jaki sposób ty wykazywałeś się wiarą, by zdobyć świadectwo o tych lub innych prawdach ewangelii.
Nadzieja jest jak kotwica dla mojej duszy.
Wyjaśnij dzieciom w twojej klasie, że możemy mieć „nadzieję lepszego świata” z powodu wiary w Chrystusa (Eter 12:4).
Propozycje zajęć
-
Przeczytaj dzieciom definicję nadziei, która znajduje się pod hasłem „Hope” [nadzieja] (Guide to the Scriptures [Przewodnik po pismach świętych], strona internetowa scriptures.ChurchofJesusChrist.org). Zgodnie z tą definicją i treścią zawartą w wersetach Eter 12:4, 32, na co powinniśmy mieć nadzieję (zob. także Moroni 7:40–42)? Skłoń dzieci do przemyśleń o innych słowach oznaczających nadzieję, jak również o słowach oznaczających przeciwieństwo nadziei. Opowiedz dzieciom o prawdach ewangelii, które dają ci nadzieję, i poproś dzieci, by zrobiły to samo.
-
Pokaż (lub narysuj na tablicy) ilustrację przedstawiającą łódź i kotwicę. Do czego łodziom potrzebna jest kotwica? Co stanie się z łodzią, która nie ma kotwicy? Przeczytajcie razem werset Eter 12:4. Zapytaj dzieci, w jakim sensie nadzieja przypomina kotwicę. Poproś dzieci, by narysowały własne obrazki przedstawiające łódź i kotwicę. Obrazki te posłużą im do uczenia swoich rodzin o nadziei.
Jezus Chrystus może mi pomóc być silnym.
Gdy dzieci będą starsze, będą bardziej świadome własnych słabości. Wykorzystaj ten fragment, by uczyć je, w jaki sposób Zbawiciel może sprawić, że „słabe […] stanie się mocne” (Eter 12:27).
Propozycje zajęć
-
Poproś dzieci, by przeczytały wersety Eter 12:23–25 i dowiedziały się, dlaczego Moroni się martwił. Spytaj, czy kiedykolwiek miały podobne uczucia. Następnie poproś je, by przeczytały wersety 26–27 i dowiedziały się, w jaki sposób Pan dodał otuchy Moroniemu. Co musimy robić, by Pan mógł dodać nam sił, gdy poczujemy się słabi? Opowiedz o doświadczeniu, gdy Zbawiciel cię umocnił na tyle, byś mógł zrobić coś, co było trudne.
-
Poproś dzieci, by narysowały coś słabego i coś mocnego. Następnie poproś, by dopisały do swoich rysunków słowa i wyrażenia z fragmentu Eter 12:23–29, które stanowią dla nich naukę o tym, jak Zbawiciel może pomóc nam obrócić nasze słabości w mocne strony. Poproś dzieci, by pomyślały o jednej swojej słabości, a następnie zabiegały o pomoc Zbawiciela w przekształceniu tej słabości w mocną stronę.
Zachęć do nauki w domu
Poproś dzieci, by zapisały sobie prawdę, o której chciałyby zdobyć świadectwo. Niech z twoją pomocą wyznaczą sobie cel, by wykazać się wiarą i uzyskać świadectwo o tej prawdzie.
Doskonalenie nauczania
Staraj się rozumieć dzieci, które uczysz. „Staraj się poznać życie, zainteresowania, talenty oraz potrzeby swoich uczniów. Zadawaj pytania, uważnie słuchaj i obserwuj to, co mówią i robią w różnych sytuacjach […]. Poproś ich rodziców o kilka wskazówek. Co najważniejsze, módl się o zrozumienie, które tylko Duch może dać” (Nauczanie na sposób Zbawiciela, str. 7).