Het geschenk dat ik nooit zal vergeten

Patti Smith, Utah (VS)

Ik kreeg onmiskenbaar de ingeving dat dit het gezin was dat we moesten helpen.

Afbeelding

meisjes glijden op een stuk karton van een besneeuwde heuvel af

Illustratie, Anastasia Suvorova

Ons gezin besloot eens met Kerstmis om het geld dat we normaal gesproken aan cadeaus voor onszelf uitgaven, te geven aan een gezin dat onze hulp kon gebruiken. We baden om te weten wie we moesten helpen. Ik bewaarde het geld in een envelop in mijn tas zodat ik er klaar voor zou zijn als de ingeving kwam.

Een paar dagen voor Kerstmis gingen mijn kinderen sleeën. Toen ik bij de heuvel aankwam om ze op te halen, keek ik toe hoe ze nog een laatste keer van de heuvel gleden.

Ik zag daar ook twee meisjes die niet op het koude weer waren gekleed. Ze droegen regenlaarzen, broeken met gaten in de knieën, lentejasjes en ieder één want. Ze sleeden op een stuk karton van de heuvel af en hadden het erg naar hun zin.

Toen ik hen de heuvel zag oprennen naar hun moeder, kreeg ik onmiskenbaar de ingeving dat dit het gezin was dat we moesten helpen. Ik liep naar de moeder toe om met haar te praten. Toen ze zich omkeerde, was ik stomverbaasd, omdat ik haar kende.

Tien jaar eerder was ik huisbezoekster van deze zuster geweest. In die tijd was ik op een dag brood aan het bakken en kreeg ik het gevoel dat ik haar een brood moest brengen. Maar toen ik naar haar huis reed, zag ik een onbekende auto op haar oprit. Ik dacht dat ze bezoek had en wilde niet storen. Dus ik keerde me om en ging naar huis.

Een half uur later belde de ZHV-presidente om te vragen of ik naar het huis van deze zuster kon gaan om op haar kinderen te passen. Ze lag in het ziekenhuis en haar moeder was gekomen om bij de kinderen te blijven, maar ze wilde graag naar haar dochter toe. Ik haastte me naar haar huis, maar ik schaamde me dat ik geen gehoor had gegeven aan de eerdere ingeving. Sinds die dag had ik mijn best gedaan om gehoor te geven aan de ingevingen van de Geest, maar deze ervaring achtervolgde me nog steeds.

Ik ben dankbaar dat ik weer met deze lieve zuster in contact ben gekomen. Die dag verhoorde onze hemelse Vader niet alleen onze gebeden dat we een gezin zouden vinden dat hulp nodig had. Hij zegende mij ook met de kans om mezelf te vergeven voor een eerdere fout. Ik had dit geschenk niet verwacht, maar ik zal het nooit vergeten.