‘Ben ik de enige jongvolwassene die moeite heeft om mijn levensdoel te vinden?’, Liahona, september 2022.
Jongvolwassenen
Ben ik de enige jongvolwassene die moeite heeft om mijn levensdoel te vinden?
Ik had het gevoel dat ik het plan verknoeid had – mijn plan voor mezelf en Gods plan voor mij.
Op mijn 25e verjaardag was ik mijn slaapkamer aan het opruimen. Mijn leefomgeving was niet op orde en ik dacht dat mijn leven ook niet op orde was. Ik was niet waar ik dacht dat ik op mijn 25e zou zijn. Ik was niet waar ik hoorde te zijn.
Ik dacht aan de gevoelens die ik als tiener had toen ik mijn patriarchale zegen kreeg. Telkens als ik over mijn toekomst las, zag ik iemand voor me die bijna volmaakt was. Maar ik besefte dat ik niet de persoon was geworden die ik me had voorgesteld. En ik vroeg me af: als mijn jongere ik mij nu kon zien, zou ze dan teleurgesteld zijn?
De tranen stroomden plotseling over mijn wangen. Ik had het gevoel dat ik mijn levensplan verknoeid had. Ik had geen rampzalige fouten gemaakt, maar ik had ook niet het gevoel dat ik iets had bereikt. Ik had geen doel. Alle anderen hadden het helemaal voor elkaar, en ik zat huilend op de vloer van mijn slaapkamer met het gevoel dat ik mijn hele leven aan het verspillen was.
Ik voelde me eenzaam in mijn verwarring en wanhoop. Maar zelfs toen wist ik dat ik niet de enige jongvolwassene kon zijn die moeite had om mijn weg te vinden. Tijdens gesprekken met anderen ben ik erachter gekomen dat weinig mensen vinden dat hun leven precies volgens plan verloopt. En daardoor voel ik me minder eenzaam.
Het is ook goed om mezelf eraan te herinneren dat mijn hemelse Vader niet wil dat ik me een mislukkeling voel. Hij wil dat ik ‘standvastig in Christus voorwaarts [streef], met volmaakt stralende hoop’ (2 Nephi 31:20). Hij gelooft in mijn vermogen om door de kracht van de verzoening van de Heiland te veranderen en te groeien. Alleen Satan wil dat ik mezelf wijsmaak dat ik geen kans heb om de persoon te worden die ik volgens mijn hemelse Vader kan zijn.
Het plan van geluk begrijpen
Velen van ons voelen zich soms hopeloos als we aan de toekomst denken. En dat kan komen doordat we Gods plan van geluk verkeerd begrijpen. Misschien denken we dat ons leven als een computerspel is – een vaste verhaallijn die we moeten volgen om te winnen. Maar zo werkt het niet. We maken elke dag keuzes, we veranderen en we groeien. Ons leven is niet statisch, en er staat niets vast. Onze keuzes zullen onze hemelse Vader nooit verbazen, maar het zijn toch onze keuzes. We schrijven onderweg ons eigen verhaal, samen met Hem.
En als we ‘Christus de Bron en Voleinder van [ons] verhaal [laten] zijn’1 kunnen we altijd vol vertrouwen naar een lang en gelukkig eeuwig leven.
Soms maken we fouten of raken we de weg kwijt, en leggen we ons erbij neer dat we voor altijd doelloos zullen ronddwalen.
Maar dit is een evangelie van hoop. Van verloren dingen die gevonden worden. Het is een evangelie van leren. Van vergeving. Van het opnieuw proberen. Ouderling Neil L. Andersen van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft gezegd: ‘Bekering is niet het reserveplan; het is het plan.’2
De liefde van onze hemelse Vader voor ons is volmaakt en zijn plan voor ons is ook volmaakt. Het is een volmaakt plan voor onvolmaakte mensen, zorgvuldig ontworpen met begrip van onze behoeften en mogelijkheden. Er is ruimte in zijn plan voor onze tekortkomingen – onze eerlijke vergissingen, onze koppige zonden en onze omzwervingen in de wildernis. En er is ruimte in zijn plan voor onze overwinningen, die we zeker stellen als we op Hem vertrouwen en het opnieuw proberen.
Ons doel vinden
Ik heb sinds die verjaardag veel over mijn doel nagedacht. Ik heb nog steeds niet alles uitgedacht. Maar ik ben niet meer zo bezorgd. Ik weet dat God me kent en dat Hij me zal helpen om mijn doel te vinden als ik me tot Hem wend.
Misschien zal iemand ooit een remedie tegen kanker vinden, een eind aan wereldwijde honger maken of wereldvrede tot stand brengen. Maar vandaag zal iemand een rouwende vriend troosten, een vreemdeling helpen die het moeilijk heeft, of voor het eerst in jaren bidden. En dat alles betekent volgens mij iets – of zelfs alles.
De waarheid is dat de meesten van ons in dit leven geen geweldige, wereldschokkende dingen zullen doen. Maar dat wil niet zeggen dat we geen doel hebben. Ons uiteindelijke doel als kinderen van God is om zoals Hij te worden. En we groeien naar dat doel toe door dagelijks kleine dingen te doen om Jezus Christus te volgen.
Ik koester de evangelielering dat ‘door kleine en eenvoudige dingen grote dingen worden teweeggebracht’ (Alma 37:6). Als ik terugkijk op mijn leven, zie ik niets groots. Maar ik zie wel veel ‘kleine en eenvoudige dingen’ die een groot verschil hebben gemaakt. En ik weet door de genade van de Heiland dat mijn kleine inspanningen in goed vertrouwen mijn pad effenen om als Hij te worden.
Niemands pad zal precies op dat van jou lijken. Maar als je je best doet om stappen naar Christus te zetten, is je pad een goed pad. De Almachtige Schepper gelooft in jou, dus sta pal en geloof in jezelf. God heeft geweldige dingen voor je in petto, en zelfs als je je klein en eenvoudig voelt, zal Hij je helpen om ‘een beter mens te worden dan u ooit voor mogelijk hield’.3