‘Vader, help me alstublieft’, Liahona, september 2022.
Digitaal thema-artikel: Geloofsportret
Vader, help me alstublieft
Toen we de acteur die de rol van Jezus Christus speelde uit de hemel zagen neerdalen, wist ik dat de Heiland het antwoord op mijn beproevingen was.
In juli 2021 mocht ik in de nieuwe video’s over het Boek van Mormon figureren, die in de bergen ten oosten van Springville (Utah, VS) werden gefilmd. We filmden taferelen die na de ‘grote en verschrikkelijke verwoesting’ (zie 3 Nephi 8:11–12) in de Nieuwe Wereld plaatsvonden, en die van de kruisiging van de Heiland in de Oude Wereld getuigden.
Tijdens de opnames lag mijn broer Byron in Californië (VS) in het ziekenhuis, terwijl mijn pasgeboren kleindochter in Salt Lake City (Utah, VS) in het ziekenhuis lag. Byron had kanker en mijn kleindochter was met een ernstige afwijking geboren. Beiden lagen op sterven.
Toen mijn man en ik na de tweede dag filmen in ons motel aankwamen, belde mijn zus me op. Ze maakte zich zorgen over Byron.
‘Ik weet niet wat er aan de hand is’, zei ze. ‘Byron neemt zijn telefoon niet op en beantwoordt mijn berichten niet.’
Van mijn vijf broers en zussen had ik de beste band met Byron. Hij was de op één na oudste en ik de jongste. Hij had vaak voor me gezorgd toen ik klein was. We waren in bescheiden omstandigheden in Guatemala opgegroeid. We hadden geen televisie, maar we hadden elkaar. We waren arm, maar gelukkig.
Ik miste Byron toen hij naar de Verenigde Staten verhuisde in de hoop ons gezin financieel te helpen. Hij vond een baan als buschauffeur in de toeristische sector. Jaren later verhuisde ik naar de Verenigde Staten, waar ik trouwde en lid van De Kerk van Jezus Christus van de Heiligen der Laatste Dagen werd. Na mijn doop sloten mijn ouders zich ook bij de kerk aan. Toen mijn man en ik in het zuiden van Utah woonden, zag ik Byron telkens als hij toeristen naar de bezoekerscentra van de St. Georgetempel en de Salt Laketempel bracht.
‘Iets heel bijzonders’
Toen ik Byron over de kerk vertelde, zei hij: ‘Heiligen der laatste dagen hebben iets heel bijzonders. Als ik met mensen in de bezoekerscentra praat, zie ik dat ze goede, vriendelijke mensen zijn.’ Hij stemde ermee in om met de voltijdzendelingen te praten, maar hij was vanwege zijn baan bijna nooit thuis.
Byron onderging twee keer een succesvolle behandeling tegen slokdarmkanker. Maar in 2020 keerde de kanker terug. In juni 2021 was hij amper gezond genoeg om voor een familiereünie een maand naar Guatemala te reizen. Onze vader was eerder dat jaar overleden en onze moeder was in 2015 gestorven, vier jaar nadat ze in de Guatemala-Stadtempel aan elkaar waren verzegeld. Het was Byrons laatste wens om zijn broers en zussen nog één keer te zien.
Twee weken na zijn thuiskomst in Californië werd hij in het ziekenhuis opgenomen. Nu lag hij in coma.
Ik had de reünie gemist omdat mijn dochter Angie mijn hulp nodig had. Op 3 juni was haar eerste kind, Athena, met een middenrifbreuk geboren. Drie dagen later werd ze geopereerd. Men verwachtte niet dat ze het zou halen.
Gelukkig waren mijn man en ik in die moeilijke tijd in de buurt. Telkens als ik ’s middags met de opnames van de video’s over het Boek van Mormon klaar was, verliet Angie het ziekenhuis en kwam ze naar ons motel, waar we haar troostten en voor Athena baden.
‘Alles is in orde’
Toen ik de dag na het telefoontje van mijn zus op de filmset aankwam, was ik moe en verdrietig. ‘Vader, help me alstublieft’, bad ik. ‘Ik krijg momenteel met zoveel moeilijkheden te maken.’
Voordat de acteurs en figuranten bijeenkwamen om de scène te filmen waarbij de herrezen Heiland uit de hemel neerdaalt (zie 3 Nephi 11:8), kregen we de opdracht om over Hem na te denken en wat Hij voor ons betekent. Toen ik me tijdens de scène op de Heiland concentreerde, dacht ik aan mijn familie. In gedachten zag ik mijn vader, mijn moeder en Byron. Op dat moment hoorde ik Byrons stem.
‘Alles is in orde’, zei hij. ‘Het gaat goed met me.’
Ik voelde zo veel hoop en troost, alsof ik werkelijk in het land Overvloed was toen Jezus de mensen onderwees, genas en hun zijn lichaam liet zien. Ik wist dat Hij het antwoord op mijn beproevingen was, dat Hij en de Vader er voor mij waren, en dat dingen met een reden gebeuren.
Die avond hoorde ik dat God Byron naar huis had geroepen. Ik ben dankbaar voor het geloof dat ik heb dat ik hem en mijn ouders weer zal zien. Ik ben ook dankbaar dat God onze gebeden voor Athena heeft gehoord. Na 88 dagen op de afdeling neonatale intensieve zorg mocht ze eindelijk naar huis.
Velen van ons die aan de nieuwe video’s over het Boek van Mormon deelnamen, voelden de Geest en versterkten hun getuigenis. Als ik aan die ervaring terugdenk en naar de toekomst kijk, vraag ik me af: ‘Doe ik mijn uiterste best om me op de wederkomst van de Heiland voor te bereiden en zijn tegenwoordigheid waardig te zijn?’
Figureren in de video’s is me echt tot zegen geweest. Ik weet dat anderen ook zullen worden gezegend als ze in het Boek van Mormon lezen en de video’s over het Boek van Mormon bekijken.