Wybieram słuchanie Go

Rirhandzo Nkonyane, Pretoria, Republika Południowej Afryki

Kiedy pewna siostra mówiła o cieście w swoim świadectwie, podniosłam głowę i zaczęłam słuchać.

Obraz

klucze na stole, modląca się kobieta w tle

Urodziłam się w Kościele, więc chodziłam do Organizacji Podstawowej i na zajęcia dla młodzieży. Podobały mi się zajęcia Organizacji Podstawowej ze względu na piosenki i lekcje.

Jako nastolatka zaczęłam się odsuwać od Kościoła po tym, jak przeniosłam się do nowego okręgu. Chodziłam na większość zajęć dla młodzieży, ale byłam nieśmiała i nie brałam w nich za bardzo udziału. Nie podobały mi się spotkania kościelne w niedzielę, ale raz na jakiś czas przychodziłam. Zrozumiałam, że nie byłam naprawdę nawrócona do ewangelii i jej nauk. Nie miałam własnego świadectwa.

Jak zwykle podczas spotkania postu i świadectw, odpływałam myślami. Nie słuchałam, jak członkowie składali swoje świadectwa, ale mówiłam „amen” na końcu każdego z nich. Raz pewna siostra podeszła do mównicy i zaczęła składać swoje świadectwo. Kiedy mówiła o cieście, podniosłam głowę i zaczęłam słuchać.

„Zawsze rozmawiam z Ojcem Niebieskim, nawet jak piekę ciasto”, powiedziała. „Mówię małą modlitwę i ciasto rośnie i wychodzi dobre, Wiem, że On odpowiada na modlitwy”.

Nie myślałam o tym wiele, dopóki nasz samochód nie chciał odpalić, kiedy musieliśmy jechać do sklepu po jedzenie. Wtedy przypomniałam sobie słowa tej siostry. Więc wróciłam do sypialni, by poprosić Boga, żeby nam pomógł i samochód mógł ruszyć. Uklęknęłam i modliłam się. Kiedy skończyłam, wzięłam kluczyki i włożyłam je do stacyjki. I wtedy nadeszła odpowiedź na moje modlitwy — dźwięk uruchomionego samochodu.

Dzięki odpowiedzi na prostą modlitwę przeszłam od niemal odejścia z Kościoła od ścieżki, która pomogła mi zdobyć osobiste świadectwo i stać się w pełni nawróconą do ewangelii. Słowa mojej ulubionej piosenki z Organizacji Podstawowej pt. „Mój Zbawca kocha mnie” ¹ stały się czymś więcej niż tylko słowami piosenki. Stały się uczuciami, które naprawdę miałam.

Teraz modlę się o wszystko. I chociaż odpowiedź czy czas jej nadejścia nie zawsze odpowiadają moim pragnieniom, dalej wybieram słuchanie Go i pamiętam słowa Nefiego: „Lecz oto mówię wam, że musicie się zawsze modlić i nie ustawać” (II Ks. Nefiego 32:9).