“เราเป็นผู้ซึ่งเราเป็น”: สัญลักษณ์ของพระเยซูคริสต์ในพันธสัญญาเดิม
ในบันทึกสมัยโบราณเล่มนี้ ผู้คนต้องแสวงหาพระเยซูคริสต์ หาไม่แล้วจะไม่พบพระองค์
แสงสว่างและความจริง, โดย ไซมอน ดิวอีย์
ขณะโมเสสหลบหน้า พระดำรัสอันเปี่ยมด้วยพระเมตตาของพระเจ้าออกมาจากพุ่มไม้ที่ลุกโชนว่า “เราเห็นความทุกข์ของประชากรของเรา … เรารู้ถึงความทุกข์ร้อนต่างๆ ของเขา
“และเราลงมาเพื่อจะช่วยเขาให้รอด …
“โมเสสทูลพระเจ้าว่า เมื่อข้าพระองค์ไปหาชนชาติอิสราเอล และบอกพวกเขาว่าพระเจ้าแห่งบรรพบุรุษของท่านทั้งหลายทรงใช้ให้ข้าพเจ้ามาหาพวกท่าน และพวกเขาจะถามข้าพระองค์ว่าพระองค์ทรงพระนามว่าอะไร? ข้าพระองค์จะตอบพวกเขาอย่างไร?
“พระเจ้าจึงตรัสกับโมเสสว่า เราเป็นผู้ซึ่งเราเป็น แล้วพระองค์ตรัสว่า ไปบอกชนชาติอิสราเอลดังนี้ ว่าพระองค์ผู้ทรงพระนามว่าเราเป็นทรงใช้ข้าพเจ้ามาหาท่านทั้งหลาย” (อพยพ 3:7–8, 13–14)
อิสราเอลสมัยโบราณรู้จักพระเจ้าพระเยโฮวาห์ พระเยซูคริสต์ก่อนมรรตัยทรงถือว่าพระองค์ทรงเป็นต้นกำเนิดให้ผู้คนของพระองค์มองหาการไถ่ หลายพันปีต่อมา พระเยซูคริสต์ผู้ฟื้นคืนพระชนม์ทรงยืนยันคำสัญญาของพระองค์อีกครั้งว่าจะทรงปลดปล่อยอิสราเอลยุคปัจจุบันโดยตรัสดังนี้ “จงรื่นเริงเถิด, และอย่ากลัวเลย, เพราะเราพระเจ้าอยู่กับเจ้า, และจะยืนเคียงข้างเจ้า; และเจ้าจะกล่าวคำพยานถึงเรา, แม้พระเยซูคริสต์, ว่า เราคือ พระบุตรของพระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงพระชนม์, ว่า เราเคยดำรงอยู่, ว่าเราดำรงอยู่, และว่า เราจะมา” (คพ. 68:6; เน้นตัวเอน)
พระคัมภีร์ ถ้อยคำแห่งชีวิต ออกแบบไว้เพื่อชี้ทางให้ลูกหลานของพระผู้เป็นเจ้าทุกรุ่นไปหาพระเยซูคริสต์เพื่อรับการปลดปล่อยจากบาปและความตาย และปัญหาทางโลกทั้งมวลของเรา พันธสัญญาเดิมไม่มีข้อยกเว้น เช่นเดียวกับพระคัมภีร์ทุกเล่ม คือมุ่งหมายจะหันใจและความคิดเราไปหาพระผู้ปลดปล่อยของเรา พระเจ้าพระเยซูคริสต์ แต่ในบันทึกสมัยโบราณเล่มนี้ ผู้คนต้องแสวงหาพระองค์ หาไม่แล้วจะไม่พบพระองค์
เมื่อค้นหาพระคริสต์ในพระคัมภีร์เล่มใดก็ตาม พระคัมภีร์จะช่วยเตือนเราเสมอให้นึกถึงสิ่งที่เรากำลังมองหา พระเยซูคริสต์ทรง เป็น แหล่งกำเนิดของชีวิต! พระคริสต์ทรง เป็น ทางออกนิรันดร์ของอิสราเอลที่จะทรงแก้ปัญหาร้ายแรงของความตายทางร่างกายและทางวิญญาณที่เกิดขึ้นเพราะการตก ลีไฮประกาศว่า “พระองค์เอง … สนอง เจตนารมณ์ของกฎ” (2 นีไฟ 2:7; เน้นตัวเอน) นั่นคือคำตอบ—พระผู้ไถ่ของอิสราเอล “เราเป็น” ผู้ยิ่งใหญ่—ที่เราแสวงหาเมื่อค้นคว้าพระคัมภีร์ อย่างไรก็ตาม ภายในภาษากวีและภาษาที่ค่อนข้างล้าสมัยของพันธสัญญาเดิม ปัญหานิรันดร์—และทางออกคือพระเยซูคริสต์—มักจะไม่ระบุชัด กระนั้นก็ตาม พระเยซูคริสต์ทรงอยู่ใต้พื้นผิว รอให้เราพบในบทบรรยายสมัยโบราณ
ขณะท่านนึกถึงพระนามของพระเจ้าที่บอกโมเสสบนภูเขาซีนาย—“เราเป็น”—พึงพิจารณาหลายๆ สิ่งที่พระเยซูคริสต์ทรง เป็น ให้แก่คนที่วางใจพระองค์ ตัวอย่างต่อไปนี้เป็นคำสอนเชิงสัญลักษณ์จากพันธสัญญาเดิมที่ออกแบบไว้เพื่อหันใจและความคิดเราไปหาพระเจ้าพระเยซูคริสต์เพื่อการปลดปล่อย
เราเป็น … พระเมษโปดกที่ถูกท่านสังหาร
สัตวบูชาและเสื้อหนังสัตว์
ก่อนอาดัมกับเอวาถูกขับออกจากสวนเอเดน พระเจ้าทรงคลุมกายพวกท่านด้วยเสื้อหนังสัตว์ ในพันธสัญญาเดิม คำว่า การชดใช้ ในรูปแบบต่างๆ ปรากฏ 81 ครั้ง ใน 73 ครั้งเป็นคำดั้งเดิมภาษาฮีบรูคือ kaphar ซึ่งหมายถึง “ปกปิด”
หลังถูกขับออกจากสวน อาดัมกับเอวาได้รับบัญชาให้ถวายลูกสัตว์หัวปีของฝูงเป็นเครื่องถวายบูชาแด่พระเจ้า ต่อมาเทพสอนพวกท่านว่าการปฏิบัติดังกล่าวเป็น “อุปมาถึงการพลีพระชนม์ชีพของพระองค์เดียวที่ถือกำเนิดจากพระบิดา” (โมเสส 5:7)
สัตวบูชาดำเนินต่อไปภายใต้กฎของโมเสส พร้อมด้วยพิธีคลุมกายผู้มีส่วนร่วมในศาสนพิธีฐานะปุโรหิต
เมื่อเราทำพันธสัญญากับพระเจ้าและรับศาสนพิธีศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ การชดใช้ของพระองค์คลุมกายเราเพื่อเราจะไม่เปิดรับผลการตกทั้งหมดของอาดัมอีกต่อไป พระเยซูคริสต์ทรงเป็นพระเมษโปดกของพระผู้เป็นเจ้าอย่างแท้จริงผู้ทรงเสียสละเพื่อเราจะไม่ต้องรับผลของบาปและความตายอีก
ปฐมกาล 3:21; 37:3; อพยพ 40:14–15; เอเสเคียล 16:1–12; มัทธิว 22:11–12; กาลาเทีย 3:26–29; 1 นีไฟ 11:21, 32–33; แอลมา 34:14–16; โมเสส 5:5–8; 7:47
เราเป็น … อาหารแห่งชีวิต
มานา
ขณะโมเสสกับลูกหลานอิสราเอลเดินทางจากอียิปต์ไปแผ่นดินที่สัญญาไว้ พวกเขาพึ่งพระเมตตาของพระเจ้าสำหรับอาหารในแต่ละวัน พระเจ้าทรงจัดเตรียม “อาหาร [หวาน] จากสวรรค์” ซึ่งผู้คนเรียกว่า “มานา” (แปลว่า “นี่คืออะไร”) คนที่เก็บอาหารในแต่ละวันและยังคงซื่อสัตย์ต่อพระเจ้าและศาสดาพยากรณ์ของพระองค์มีชีวิตตลอดการเดินทางของพวกเขาในแดนทุรกันดาร
พระเยซูคริสต์ทรงเป็นอาหารแห่งชีวิต พระองค์เสด็จจากสวรรค์ลงมาแผ่นดินโลกเพื่อทำให้เรามีชีวิตทุกวันตลอดการเดินทางมรรตัยของเรา เมื่อเราสั่งสมพระวจนะของพระองค์ทุกวัน เราจะประสบความหวานและพลังชีวิตที่มีให้เราผ่านพระองค์ตลอดการเดินทางมรรตัยของเรา
อพยพ 16:4, 12–21, 31; เฉลยธรรมบัญญัติ 8:2–3; ยอห์น 6:26–35, 48–58, 66–68; 3 นีไฟ 20:8
เราเป็น … แหล่งน้ำดำรงชีวิต
น้ำจากศิลาที่โฮเรบ
เมื่อลูกหลานอิสราเอลกระหายน้ำในถิ่นทุรกันดาร โมเสสหันไปพึ่งพระเจ้า โมเสสได้รับคำแนะนำให้ตีศิลาก้อนหนึ่งที่โฮเรบ (ภูเขาซีนาย) ด้วยไม้เท้าที่พระเจ้าประทานให้ เมื่อท่านตีศิลา น้ำก็พุ่งออกมาจากศิลานั้นเพื่อประทังชีวิตชาวอิสราเอลนับล้านที่กำลังเดินทาง
พระเยซูคริสต์ทรงเป็นศิลาของอิสราเอล เมื่อพระองค์ทรงถูกลงทัณฑ์ที่คัลวารี พระโลหิตไหลออกจากพระวรกาย พระโลหิตของพระคริสต์ทำให้เรามีชีวิต! เราจะได้ชีวิตที่พบในพระโลหิตแห่งการชดใช้ของพระคริสต์เมื่อเราทำตามศาสดาพยากรณ์ผู้ได้รับกุญแจให้นำน้ำดำรงชีวิตออกมาจากพระองค์
อพยพ 17:1–6; กันดารวิถี 20:8, 11; ยอห์น 4:10–15; 1 โครินธ์ 10:1–4; คพ. 28:2
เราเป็น … พระผู้รักษาเจ้า
งูติดไว้บนเสา
ความยากลำบากของการเดินทางทำให้ลูกหลานอิสราเอลบ่นว่าศาสดาพยากรณ์และพระเจ้า ด้วยเหตุนี้ พระเจ้าจึงทรงปล่อยให้งูพิษกัดพวกเขาจนหลายคนถึงแก่ความตาย โมเสสสวดอ้อนวอนขอให้พระเจ้านำเอางูออกไป แต่แทนที่จะทรงทำเช่นนั้นพระเจ้ากลับเตรียมทางให้ผู้คนรอดตายเมื่อพวกเขาถูกงูกัด สิ่งที่พวกเขาต้องทำเพื่อให้หายจากพิษงูคือมองดูงูทองสัมฤทธิ์ที่ติดอยู่บนเสา
พระเยซูคริสต์ทรงถูกตอกตรึงบนเสา—ไม้กางเขน—เพื่อให้เรามองไปที่พระองค์ในความทุกข์ทรมานของเราและไม่พ่ายแพ้ พระเยซูคริสต์มักไม่ทรงเอาการทดลองของเราออกไป แต่ในฐานะพระผู้รักษา พระองค์ทรงสามารถเอาพิษออกจากพวกเขาผ่านพรของการชดใช้
กันดารวิถี 21:4–9; ยอห์น 3:14–16; 1 เปโตร 2:24; แอลมา 33:18–22; ฮีลามัน 8:14–15; 3 นีไฟ 27:13–15