รอดจากโคลน
โดย เอ็ลเดอร์อะโดลสัน เดอ เปาลา ปาเฮยา
แห่งสาวกเจ็ดสิบ
“ฉันจะแบ่งปันความรักของพระผู้ช่วยแก่เพื่อนบ้าน” (หนังสือเพลงสำหรับเด็ก, 42)
ครอบครัวข้าพเจ้าอาศัยอยู่ในเมืองเซาเปาลู บราซิล ถนนฝั่งตรงข้ามบ้านเรามีต้นโกงกาง ป่าโกงกางมีแม่น้ำไหลผ่านต้นไม้ พื้นเป็นโคลนแฉะมาก
หลายคนสร้างบ้านบนดินโคลน พวกเขาปักท่อนซุงขนาดใหญ่ในโคลน จากนั้นจึงสร้างบ้านไว้บนท่อนซุง แต่เมื่อฝนตก น้ำท่วม น้ำเข้ามาในบ้าน พวกเขาไม่มีที่นอนตอนกลางคืน
เมื่อเป็นเช่นนี้ คุณพ่อจะเชิญพวกเขาทุกคนเข้ามาในบ้านของเรา บางครั้งพวกเขามีมากถึง 15 คน! ท่านพาพวกเขาเข้ามาในห้องรับแขกแล้วแจกผ้าห่มให้ คุณแม่ทำอาหารให้พวกเขารับประทาน จากนั้นพวกเขานอนในบ้านของเราจนรุ่งเช้า
เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นอย่างน้อยสามถึงสี่ครั้ง ข้าพเจ้าจำได้ขณะคิดว่า “มีคนไม่มากนักที่จะรับคนแปลกหน้าเข้าบ้าน” คุณพ่อข้าพเจ้าปล่อยให้คนที่เราแทบไม่รู้จักเข้ามานอนในบ้านของเรา! แต่จากนั้นข้าพเจ้าคิดว่า “พวกเขาไม่มีที่ไป”
คุณพ่อคุณแม่ของข้าพเจ้าทำหลายอย่างเพื่อช่วยคนอื่นเสมอ แต่การรับใช้ของพวกท่านเป็นมากกว่าความช่วยเหลือและการให้ เป็นการแสดงความรักต่อเพื่อนบ้าน แม้เมื่อเพื่อนบ้านเป็นคนที่เราไม่รู้จักดี
เราควรยื่นมือช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยาก เราควรช่วยพวกเขาทุกอย่างที่เราช่วยได้ เราไม่ควรจำกัดสิ่งที่เราทำเพื่อช่วยผู้อื่น เราสามารถให้ที่พักและทรัพย์สินเงินทอง เราสามารถแบ่งเวลาของเราให้พวกเขาได้ เราสามารถแบ่งปันความรู้ของเราเกี่ยวกับพระบิดาบนสวรรค์และพระเยซูคริสต์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเทศกาลคริสต์มาสนี้