ការយល់ដឹងអំពី ព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាមកពីព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា

ដោយ ន័រមែន ដបុលយូ ហ្គាតនើរ

ថ្នាក់សិក្ខាសាលា និងថ្នាក់វិទ្យាស្ថាន

ព្រះគម្ពីរនៃវិវរណៈនេះបើកសម្តែងសេចក្តីពិតដែលបានបាត់បង់អំពីក្រុមព្រះ និង របៀបដែលយើងអាចរស់នៅជាមួយព្រះអង្គសង្គ្រោះ និង ព្រះវរបិតាសួគ៌ម្តងទៀត ។

រូបភាព

First Vision

ការនិមិត្តដំបូង ដោយ វលធើរ រេន ផ្ទៃខាងក្រោយ © iStock/Thinkstock

ការស្តារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អ បានប្រទានចំណេះដឹងដ៏ច្រើនឥតគណនាដល់ពិភពលោកនេះ អំពីនិស្ស័យរបស់ក្រុមព្រះ និង ព្រះរាជបំណងរបស់ពួកទ្រង់ ។ ជាមួយនឹងចំណេះដឹងនេះ សេចក្តីជំនឿរបស់យើងលើទ្រង់រីកចម្រើន ហើយបំណងប្រាថ្នារបស់យើងដើម្បីគោរពតាមបទបញ្ញត្តិទ្រង់ក៏កើនឡើង ។

ជាពិសេស ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញាជួយយើងរៀនអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដោយសារគម្ពីរនេះបង្រៀនសេចក្តីពិតដ៏មានឥទ្ធិពលទាក់ទងនឹង « ទេវភាពរបស់ទ្រង់ ឫទ្ធានុភាពរបស់ទ្រង់ ភាពល្អឥតខ្ចោះរបស់ទ្រង់ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ និងព្រះចេស្ដាដ៏ប្រកបដោយសេចក្ដីប្រោសលោះរបស់ទ្រង់ » ( បុព្វកថាព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ) ។ ព្រះគម្ពីរនៃវិវរណៈទំនើបនេះរួមមាននូវការអញ្ជើញរបស់ព្រះអម្ចាស់ថា « ចូររៀនអំពីយើង ហើយស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលទាំងឡាយរបស់យើងចុះ » ( គ. និង ស. ១៩:២៣ ) ។ ព្រះគម្ពីរនេះអាចធ្វើឲ្យយើងយល់ដឹងកាន់តែជ្រាលជ្រៅអំពីទ្រង់ ទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយទ្រង់ អ្វីដែលទ្រង់បានធ្វើសម្រាប់សេចក្តីប្រោសលោះរបស់យើង និង អ្វីដែលទ្រង់មានព្រះទ័យរំពឹងចង់បានពីពួកយើង ។

នៅក្នុងព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញាយើងអាចស្តាប់ឮសំឡេងរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានទទួលវិវរណៈជាច្រើនពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។

ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ពុំមែនជាគម្ពីរបុរាណនោះទេ ប៉ុន្តែគម្ពីរនេះមានវិវរណៈដែលបានប្រទានដល់ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង អ្នកស្នងតំណែងរបស់លោកនៅក្នុងសម័យទំនើបរបស់យើងនេះ ។ សំឡេងដ៏ទេវភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺកំពុងបានស្តាប់ឮថាតំណាងឲ្យព្រះវរបិតា ។^១ សំឡេងដំបូងរបស់ព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានកត់ត្រានៅក្នុងគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ច្រើនជាងនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ព្រះគម្ពីរមរមន និង មុក្តាដ៏មានតម្លៃមហិមាដែលរួមបញ្ចូលគ្នា ។^២

គ. និង ស. ១៨:៣៣–៣៥ « យើងគឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះអម្ចាស់របស់អ្នក និង ជាព្រះរបស់អ្នកបានមានបន្ទូលថាដូច្នោះ ។ ព្រះបន្ទូលទាំងនេះ ពុំមែនជាពាក្យនៃមនុស្សលោក … ប៉ុន្តែជាព្រះបន្ទូលរបស់យើង … ដ្បិតជាសំឡេងរបស់យើងនេះហើយ ដែលមានបន្ទូលមកកាន់អ្នក » ។

ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញាមានដំណើររឿងអំពីអស់អ្នកដែលបានឃើញព្រះ ។

យ៉ូសែប ស៊្មីធ និង អូលីវើរ ខៅឌើរី បានឃើញព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ខឺតឡង់ ។

ជាលទ្ធផលមកពីការនិមិត្តដំបូងនៅក្នុងឆ្នាំ ១៨២០ ក្មេងប្រុសយ៉ូសែប ស្ម៊ីធបានទទួលចំណេះដឹងមុនគេអំពីអំពីព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រាដែលមានព្រះជន្មរស់ ។ ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញាកត់ត្រាគំរូបន្ថែមទៀត នៅពេលព្យាការី និង មនុស្សដទៃទៀតបានឃើញព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រានៅក្នុងការនិមិត្ត ឬ ជួបដោយផ្ទាល់ ។ ដំណើររឿងទាំងនេះដើរតួជាសាក្សីសម័យទំនើបសម្រាប់ពួកយើងថា ពួកទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ ហើយថាពួកទ្រង់បានដឹកនាំការស្ដារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អ ។

គ. និង ស. ៧៦:១៩–២៣ បានឃើញព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រានៅក្នុងការនិមិត្តខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៨៣២ ។
គ. និង ស. ១៣៧:១–៣ បានឃើញព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រានៅក្នុងការនិមិត្តខែ មករា ឆ្នាំ ១៨៣៦ ។
គ. និង ស. ១១០:២–៤ ព្រះយេហូវ៉ាដ៏មហិមាគឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានបង្ហាញព្រះកាយនៅក្នុងខែ មេសា ឆ្នាំ ១៨៣៦ ។

ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញាជួយយើងរៀនអំពីព្រះជាព្រះវរបិតា

អំឡុងពេលត្រូវគេចោលដុំថ្មរហូតដល់ស្លាប់ នោះស្ទេផានបានឃើញព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រា ។

ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធបានបង្រៀនដូចនេះ ៖ « នៅពេលយើងយល់ពីលក្ខណៈរបស់ព្រះ ហើយស្គាល់ពីរបៀបមករកទ្រង់ នោះទ្រង់ចាប់ផ្តើមបើកបង្ហាញស្ថានសួគ៌ដល់យើង… នៅពេលយើងត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេចមកកាន់ទ្រង់ នោះទ្រង់ត្រៀមជាស្រេចយាងមកកាន់យើង » ។^៣ ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញាជួយយើងឲ្យខិតកាន់តែជិតព្រះវរបិតាសួគ៌ តាមរយៈការបង្រៀនអំពីនិស្ស័យ លក្ខណៈ និង ព្រះរាជបំណងរបស់ទ្រង់ ។

គ. និង ស. ២០:១២, ១៧–១៨ ព្រះជាព្រះវរបិតាគង់នៅជានិរន្តរ៍ និង ជាព្រះដដែលឥតប្រែប្រួល ។
គ. និង ស. ៧៦:២០, ២៣ ព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រាគឺជាតួអង្គផ្សេង និងដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ។
គ. និង ស. ៩៣:៣–៥ ព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រាគឺតែមួយ ។
គ. និង ស. ១៣០:២២ ព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រាមានរូបកាយជាសាច់ និងឆ្អឹង ។
គ. និង ស. ១៣៨:៣–៤ ព្រះវរបិតាសួគ៌មានព្រះទ័យស្រឡាញ់កូនចៅរបស់ទ្រង់ដល់ម្ល៉េះ បានជាទ្រង់ប្រទានព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សលោក ។

ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញាជួយយើងរៀនអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ

ព្រះយេហូវ៉ា ( ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ) បានមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់ម៉ូសេដោយផ្ទាល់ ។

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាកូនច្បងនៃកូនចៅខាងវិញ្ញាណទាំងអស់របស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ នៅក្នុងជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះ ព្រះយេស៊ូវបានទទួលគ្រប់ទាំងចំណេះដឹង ហើយមានព្រះចេស្តា ព្រមទាំងតំណាងឲ្យព្រះវរបិតា ដោយធ្វើជាអង្គបង្កបង្កើតពិភពលោកជាច្រើន ។ តាមរយៈព្រះចេស្តានៃភាពជាព្រះរបស់ទ្រង់ ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាប្រភពនៃពន្លឺ និងជីវិតសម្រាប់ការបង្កបង្កើតទាំងអស់របស់ទ្រង់ ។ ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញាបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់អំពីតួនាទីជាច្រើនរបស់ទ្រង់នៅក្នុងផែនការរបស់ព្រះវរបិតា ។

គ. និង ស. ៩៣:២១ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាកូនច្បងនៃកូនចៅខាងវិញ្ញាណទាំងអស់របស់ព្រះ ។
គ. និង ស. ៣៨:១–៣ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានទទួលគ្រប់ទាំងចំណេះដឹង ហើយមានព្រះចេស្តាពីមុនពិភពលោកនេះបានបង្កើត ។
គ. និង ស. ៧៦:២៤ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានតំណាងឲ្យព្រះវរបិតាដោយធ្វើជាអង្គបង្កបង្កើតនៃពិភពលោកជាច្រើន ។
គ. និង ស. ៨៨:៦–១៣ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាប្រភពនៃពន្លឺ និងជីវិតសម្រាប់ការបង្កបង្កើតទាំងអស់របស់ទ្រង់ ។
គ. និង ស. ៤៥:១១; ១៣៦:២១, ២២ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាព្រះយេហូវ៉ាដ៏មហិមានៅក្នុងព្រះគម្ពីសញ្ញាចាស់ ។
គ. និង ស. ៤៣:៣៤ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនៃពិភពលោក ។
គ. និង ស. ១៨:១១–១៣; ២០:២១–២៥ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានរងទុក្ខ ត្រូវគេឆ្កាង សុគត ហើយបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញម្តងទៀត ។
គ. និង ស. ២៩:១០–១២ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានសន្យាថាយាងមកកាន់ផែនដីដោយព្រះចេស្តា និង សិរីល្អ ។

ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញាជួយយើងរៀនអំពីអ្វីដែលព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់មានព្រះទ័យរំពឹងចង់បានពីពួកយើង

តាមរយៈវិវរណៈសម័យទំនើបនេះ យើងអាចរៀនពីរបៀបប្រែក្លាយដូចជាព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រា ។

ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញាបានពន្យល់យ៉ាងច្បាស់ជាងគម្ពីរដទៃផ្សេងទៀត អំពីជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ៖ ត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រា ទទួលអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះវរបិតាមាន ហើយប្រែក្លាយដូចជាពួកទ្រង់ ។ ព្រះគម្ពីរនេះក៏ប្រាប់ពួកយើងអំពីរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាចធ្វើបានតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ និង អ្វីដែលពួកយើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើដើម្បីបំពេញតម្រូវការដែលទ្រង់បានកំណត់ ។ ក្រៅពីនោះទៀត យើងរៀននៅក្នុងគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញាអំពីអត្ថន័យនៃការធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដូចជាពួកយើងដែរ ដំបូងឡើយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគ្មានភាពពេញលេញទេព ប៉ុន្តែដោយបានទទួលព្រះគុណថែមលើព្រះគុណ រហូតដល់ទ្រង់មានគ្រប់អស់ទាំងព្រះចេស្តា និង សិរីល្អទាំងអស់ ។

គ. និង ស. ១:៣២; ១៩:១៦–១៩; ៥៨:៤២–៤៣; ៩៥:១–២ ព្រះអង្គសង្គ្រោះប្រទានការអភ័យទោសដល់អស់អ្នកដែលប្រែចិត្ត ។
គ. និង ស. ២០:៣៧, ៤១, ៧២–៧៤ សូមមើលផងដែរ ៣៣:១១ ក្រុមព្រះអញ្ជើញអស់អ្នកដែលជឿឲ្យទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
គ. និង ស. ៨៤:១៩–២១ តាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក នោះអំណាចនៃព្រះត្រូវបានបង្ហាញ ។
គ. និង ស. ៩៣:១២–១៤, ១៦–១៧ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានទទួលព្រះគុណថែមលើព្រះគុណរហូតដល់ទ្រង់ទទួលបានភាពពេញលេញ ។
គ. និង ស. ២០:៣០–៣១ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រទានព្រះគុណដល់អស់អ្នកដែលស្រឡាញ់ទ្រង់ ហើយបម្រើទ្រង់ ។
គ. និង ស. ៣៥:២; ៥០:៤០–៤៣ យើងអាចក្លាយជាតែមួយជាមួយនឹងព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រា ។
គ. និង ស. ៩៣:១៩–២០ យើងអាចទទួលសិរីល្អ និង ភាពពោរពេញរបស់ព្រះវរបិតា ។

ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញាផ្តល់គំរូសម្រាប់ការទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ

ការសិក្សា និង ការអធិស្ឋានអាចបើកទ្វារនៃចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ ។

ក្រៅពីការបង្រៀន និង ការថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រា ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញាផ្តល់គំរូដើម្បីទទួលបានចំណេះដឹងខាងវិញ្ញាណ អំពីអ្វីៗទាំងអស់របស់សមាជិកក្រុមព្រះ តាមរយៈជំនួយពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ៖ សិក្សាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ សូមការយល់ដឹងពីព្រះវរបិតា ហើយអនុវត្តសេចក្តីជំនឿលើព្រះគ្រីស្ទ តាមរយៈការគោរពតាមបទបញ្ញាត្តិរបស់ទ្រង់ ។

ពន្លឺ និង សេចក្តីពិតត្រូវបានសន្យាដល់អស់អ្នកដែលរស់នៅតាមអស់ទាំងព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ វាសំខាន់ដើម្បីរៀនលម្អិតអំពីនិស្ស័យរបស់ក្រុមព្រះ និង ព្រះរាជបំណងរបស់ពួកទ្រង់ ។ ចំណេះដឹងនេះនាំឲ្យមនុស្សធ្វើការស្រាវជ្រាវ ដោយព្យាយាមរកការយល់ដឹងខាងវិញ្ញាណ និង ជំនឿស៊ប់លើសេចក្តីពិត ។ ចំណេះដឹងនេះបញ្ជាក់ដល់យើងថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ និង ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទស្គាល់ពួកយើងម្នាក់ៗ ថាពួកទ្រង់ស្រឡាញ់យើង ហើយថា ពួកទ្រង់មានព្រះទ័យចង់ប្រទានជីវិតអស់កល្បជានិច្ចដល់ពួកយើង ។

គ. និង ស. ៦:៥; ៧៦:៥–១០, ១១៤–១១៨ ព្រះវរបិតាសួគ៌សព្វព្រះទ័យឲ្យយើងទូលសូមចំណេះដឹង ហើយសន្យាថាចែកចាយវា ។
គ. និង ស. ៨៤:៤៣–៤៨ ព្រះវរបិតាបង្រៀនយើងនៅពេលយើងស្តាប់តាមព្រះបន្ទូលទ្រង់ដោយឧស្សាហ៍ព្យាយាម ។
គ. និង ស. ៨៨:១១៨ ស្វែងរកការរៀនសូត្រដោយការសិក្សា និងដោយសេចក្តីជំនឿ ។

សេចក្ដីបញ្ចប់

យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានបើកសម្តែងបុគ្គលិកលក្ខណៈ និង ព្រះរាជបំណងរបស់ព្រះវរបិតា និង ព្រះរាជបុត្រា ។

ព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញាជួយយើងឲ្យខិតកាន់តែជិតព្រះវរបិតាសួគ៌ និង ព្រះរាជបុត្រាបង្កើតតែមួយរបស់ទ្រង់គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តាមរយៈការបើកសម្តែងបុគ្គលិកលក្ខណៈ និង ព្រះរាជបំណងរបស់ពួកទ្រង់ ។ ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានសង្ខេបពីមូលហេតុដែលយើងអាចទុកចិត្ត និង ពឹងផ្អែកលើព្រះដូចនេះ ៖ « ព្រះរាជបំណងនៃព្រះរបស់យើងធំណាស់ន៎ សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់មានទំហំធំធេងដែលមិនអាចវាស់បាន ព្រះប្រាជ្ញារបស់ទ្រង់គ្មានទីបញ្ចប់ ហើយព្រះចេស្តារបស់ទ្រង់គ្មានដែនកំណត់ ហេតុដូច្នោះហើយពួកបរិសុទ្ធមានហេតុ ដើម្បីសប្បាយ ហើយអររីករាយដោយដឹងថា ‹ ព្រះនេះទ្រង់ជាព្រះនៃយើងខ្ញុំនៅអស់កល្បជានិច្ច › ( ទំនុកដំកើង ៤៨:១៤ ) » ។^៤