Nagsunod ba Ako sa Ebanghelyo sa Hingpit?
Ang pagtuon nako sa kasulatan makahulat ra. Ang tanan namong tulo ka mga anak nga lalaki nahigmata—ug mas sayo kay sa naandan. Ang kinamanghuran, nga si Caden, 18 ka bulan pa lang, nagsiyagit diha sa iyang kuna. Miadto ako sa iyang kwarto ug nahibaloan dayon nga siya adunay sakit.
Sa ingon nagsugod ang Lunes sa sunod-sunod nga hagit. Sa diha, human dayon nako mailisi si Caden sa sinina ug naningkamot sa pagpakaon kaniya, iyang nalabay ang dako nga banga diha sa salog, nayabo ang applesauce bisan asa ug nakatag ang nangabuak nga bildo diha sa kusina. Samtang akong gilimpyohan ang mga nagkatag, naghunahuna ako sa tanang mga butang nga wala pa nako mahuman: family history, pagserbisyo, home storage, misyonaryo nga buhat.
“Unsaon man nako sa pagbuhat sa tanan nga kinahanglan nakong buhaton nga naglisud man gani ko sa ginagmay nga mga buluhaton sa matag adlaw?” Naghunahuna ako. Sa sayong kagabhion gikapoy na kaayo ko, pero akong gibaliwala ang dili maayong hunahuna atol sa panihapon, sa family home evening, ug sa pagpakaligo sa mga batang lalaki ug sa naandan nga pagkatulog.
Sa katapusan, nga nakatulog na ang mga bata, milingkod ko aron sa pagbuhat unsay wala nako mabuhat sa sayo pa. Akong giablihan ang Mayo 2006 nga Ensign, nga naabli ngadto sa pakigpulong ni Presidente Henry B. Eyring nga giulohan og “Isip usa ka Bata.” Akong napunting ang akong mga mata sa tudling nga gimarkahan nako kaniadto: “Aron pag-angkon sa panalangin sa [nausab nga kinaiya] sa atong mga kasingkasing nagkinahanglan og determinasyon, paningkamot, ug hugot nga pagtuo. Si Haring Benjamin nagtudlo og pipila sa unsay gikinahanglan. Siya miingon nga aron makadawat og kapasayloan sa atong mga sala sa matag adlaw kinahanglan kita nga mopakaon sa gigutom, mosinina sa hubo, mobisita sa masakiton, ug motabang sa mga tawo sa espirituhanon ug sa temporal nga paagi” (Liahona ug Ensign, Mayo 2006, 17).
Diha-diha, akong gibati nga ako wala magsunod sa ebanghelyo sa hingpit. Naghunahuna ako, “Unsaon man nako sa pagpakaon ang gigutom, pagsinina sa hubo, pagbisita sa masakiton, ug pagtabang sa mga tawo sa espirituhanon ug sa temporal nga paagi nga naglisud man gani ako sa pag-atiman sa akong kaugalingong pamilya?”
Diha niana ako nakasinati og hilabihan nga pagbati sa balaan nga pagtugot. Klaro kaayo, sakto, ug tinuod nga ako nasayud nga kinahanglan nga kini akong isulat aron dili ako makalimot. Akong makita ang akong adlaw nga magbalik-balik og sulod sa akong hunahuna—napuno sa pagpakaon sa gigutom, pagpanglaba aron masininaan ang hubo (ilisan nako si Caden sa makadaghang higayon), malumong moatiman sa among masakiton nga batang masuso, nagtabang sa among singko anyos nga mag-andam og leksyon sa family home evening bahin sa misyonaryo nga buhat, ug dayon naghisgot sa gahum sa ehemplo uban sa akong pamilya—sa laing mga pulong, nagtabang sa mga tawo sa espirituhanon ug sa temporal nga paagi.
Ang impresyon midagayday uban sa dili hitupngan nga pagbati sa kalinaw nga ako nasayud nga ang Ginoo nagsulti kanako nga Iyang gidawat ang akong halad. Sa pag-atiman sa akong pamilya, ako nagtuman sa mga pahimangno ni Haring Benjamin ug ni Presidente Eyring.