Przynoszenie wielkich korzyści naszym bliźnim
Modlę się, żebyście wy, cudowni młodzi ludzie, nie tylko byli godni, by otrzymać służbę aniołów, ale żebyście […] stali się usługującymi aniołami w życiu innych.
Wilford Woodruff został wyświęcony na kapłana 5 listopada 1834 roku będąc młodym, dwudziestosiedmioletnim mężczyzną. Osiem dni później rozpoczął dwuletnią misję w stanach południowych1. Pewnej nocy wraz ze swym towarzyszem znalazł nocleg u rodziny, która zaoferowała im do spania gołe deski podłogi, które opisał on jako „dosyć twarde po przejściu ponad dziewięćdziesięciu kilometrów bez jedzenia”. Później wspominał: „To był najcięższy dzień pracy w mym życiu”2.
Następnego dnia przeszli w deszczu 19 kilometrów, aż doszli do domu mężczyzny, który okazał się być jednym z zagorzałych prześladowców Kościoła z Missouri. Brat Woodruff powiedział: „Rodzina właśnie miała siadać do śniadania, gdy przyszliśmy. Wówczas wśród mieszkańców Missouri panował zwyczaj zapraszania do jedzenia nawet pomimo wrogiego nastawienia; więc on zaprosił nas na śniadanie i byliśmy bardzo zadowoleni z zaproszenia. Wiedział, że jesteśmy mormonami i gdy tylko zaczęliśmy jeść, zaczął obrzucać mormonów przekleństwami. Na stole stał duży talerz z bekonem i jajkami, i dużą ilością chleba a jego przekleństwa nie powstrzymywały nas od jedzenia — im bardziej przeklinał tym więcej jedliśmy, póki nie napełniliśmy brzuchów. Wtedy wstaliśmy od stołu, wzięliśmy kapelusze i podziękowaliśmy mu za śniadanie. Gdy wychodziliśmy, on ciągle jeszcze przeklinał. Wierzę, że Pan nagrodzi go za nasze śniadanie”3.
Obliczył on, że pod koniec pierwszego roku misji „przebył 5 228 kilometrów, odbył sto siedemdziesiąt spotkań [i] ochrzcił czterdzieści trzy osoby”4.
Po jego pierwszej misji w stanach południowych nastąpiły dwie krótkie misje na wyspach Fox u wybrzeża Maine5 i dwie kolejne misje do Anglii6. W czasie swej drugiej misji w Anglii, w roku 1840 przyznał, że „poprzez błogosławieństwo Boga” był narzędziem do przyprowadzenia do Kościoła ponad tysiąca ośmiuset dusz w czasie ośmiu miesięcy7.
Wilford Woodruff wykorzystał obietnicę Księgi Mormona, że „Bóg zapewnił sposób, w jaki człowiek poprzez wiarę może dokonywać wielkich cudów. […] Przynosi więc wielką korzyść swoim bliźnim”8. Moi młodzi bracia w Kapłaństwie Aarona, pragnę wam przypomnieć, że nasz Ojciec w Niebie nie tylko chce, abyście byli dobrzy, ale abyście byli dobrzy w określonym celu, aby służyć innym, błogosławić ich życie i przynosić korzyść swoim bliźnim.
Czytamy w ewangelii Łukasza, że „Jezusowi […] przybywało mądrości i wzrostu oraz łaski u Boga i ludzi”9. Ponieważ na nasze ziemskie poszukiwanie doskonałości składa się stawanie się bardziej podobnym do Zbawiciela, nam również powinno przybywać mądrości i wzrostu oraz łaski u Boga i ludzi.
Zajęcia w kworum kapłańskim i Wspólne Zajęcia z młodymi kobietami, kiedy są planowane z troską i modlitwą i przedyskutowane w komitecie młodzieży przy radzie biskupiej10, pomogą każdemu młodemu mężczyźnie i młodej kobiecie, łącznie z tymi mniej aktywnymi i osobami spoza naszego Kościoła, wzrastać w mądrości, kiedy zdobywają większe uznanie dla pism świętych i słów żyjących proroków i gdy uczestniczą w tych zajęciach, których celem jest „wszystko, co jest cnotą, zaletą, uznane za dobre czy godne pochwały”11.
Wspólne naradzanie się w komitecie młodzieży przy radzie biskupiej jest cennym przygotowaniem dla całego pokolenia przyszłych przywódców, którzy nauczą się skutecznie współpracować w radach.
Wam, młodym mężczyznom, przybywać będzie wzrostu i sił fizycznych, kiedy zajmiecie się tańcem ludowym, sportem i zdrowymi zawodami sportowymi, rozgrywanymi w przyjaznej atmosferze. Będzie przybywać wam łaski u Pana, kiedy zajmiecie się badaniem historii rodzinnej, będziecie przyjmować chrzty w świątyni za zmarłych przodków, stawać się wiernymi nauczycielami domowymi, często sprzątać kaplicę, odwiedzać domy opieki i pomagać upiększać wasze środowisko. Jeśli będziecie to robić, będziecie przykładem podążania za radą króla Beniamina, że „gdy służycie bliźnim, służycie swemu Bogu”12. Mądry przywódca młodzieży będzie kładł mniejszy nacisk na organizowanie zbiórek pieniędzy na różne cele, a dużo większy nacisk na bezinteresowne służenie innym.
Wam, młodym mężczyznom, będzie przybywać łaski u ludzi i staniecie się lepiej przygotowani do misji, małżeństwa i przyszłego zatrudnienia, kiedy nauczycie się więcej o różnych rodzajach zawodów i rozwiniecie większą pewność siebie poprzez wygłaszanie przemówień, uczestnictwo w oryginalnych jednoaktowych sztukach i pokazach umiejętności.
Nasze młodzieżowe zajęcia powinny odzwierciedlać naszą wiarę, że „ludzie przychodzą na świat, aby mogli osiągnąć szczęście”13 i powinniśmy chcieć dzielić tę radość z innymi. Niedawno spotkałem kobietę ze wschodnich stanów, która teraz mieszka w Salt Lake. Jest pobożną członkinią innego kościoła chrześcijańskiego, a więc spytałem ją, jak podoba jej się życie pośród Świętych w Dniach Ostatnich. Powiedziała: „Mój mąż i ja świetnie dajemy sobie radę, ale martwię się o naszą nastoletnią córkę. W każdą środę wieczorem, około siódmej kilka dziewcząt z naszego sąsiedztwa przechodzi tuż koło naszego domu, idąc gdzieś razem i ani razu nie zatrzymały się, aby zaprosić naszą czternastoletnią córkę, by poszła z nimi”.
Powiedziałem: „To jest twój szczęśliwy dzień, jestem w stanie rozwiązać ten problem”. Chętnie podała mi imię i adres swej córki i skontaktowaliśmy się z prezydentem okręgu i z przełożonym seminarium.
Nasi przyjaciele i sąsiedzi są dziećmi kochającego Ojca w Niebie, który pragnie, by wszyscy z nas powrócili do Niego. Czy możemy być zadowoleni, kiedy nie wszyscy członkowie naszego kworum przychodzą w niedzielny poranek? Z pewnością możemy poświęcić nasz czas osobom mniej aktywnym i tym spoza Kościoła i ciepło zaprosić ich na Wspólne Zajęcia Młodych Mężczyzn i Młodych Kobiet, seminarium, lekcje Szkoły Niedzielnej i spotkania sakramentalne.
Kiedy Józef Smith i Oliver Cowdery otrzymali Kapłaństwo Aarona z rąk zmartwychwstałego Jana Chrzciciela, otrzymali „klucze służby aniołów”14. I wy również je otrzymaliście, gdy zostaliście wyświęceni. Modlę się, żebyście wy, cudowni młodzi ludzie, nie tylko byli godni, by otrzymać służbę aniołów, ale żebyście jak młody Wilford Woodruff stali się usługującymi aniołami w życiu innych, kiedy wykorzystacie swą wiarę dla „dokonywania wielkich cudów”, przez co przyniesiecie waszym bliźnim „wielkie korzyści”.
Szatan będzie pomniejszał waszą wiarę i osłabiał waszą kapłańską moc do dokonywania wielkich cudów, ale kochający Ojciec Niebieski otoczy was boską opieką, Darem Ducha Świętego. W pierwszym rozdziale Księgi Mormona czytamy o tym, jak Lehi czytając pisma święte „został przepełniony Duchem Pana”15. Lehi później obiecuje nam, że kiedy „napawamy się słowami Chrystusa, […] wyjawią […nam one…] wszystko, co mamy czynić”16.
Możecie stanąć w obliczu decyzji dotyczącej misji, waszego przyszłego zawodu i, w końcu, małżeństwa. Kiedy czytacie pisma święte i modlicie się o wskazówki, możecie faktycznie nie ujrzeć odpowiedzi w formie słów wydrukowanych na stronicy, ale w miarę jak będziecie czytać, otrzymacie wyraźne odczucie, podszepty i, jak obiecano, Duch Święty „objawi wam wszystko, co macie czynić”17.
Szatan chce, byście ulegali różnym formom uzależniających zachowań, ale kochający Ojciec Niebieski obiecał wam przez proroka Izajasza, że przez szczery post, kiedy powściągacie swoje fizyczne apetyty, On pomoże wam „zerwać powrozy jarzma” i „łamać wszelkie jarzmo”18. Oczyszczenie poprzedza uświęcenie. Nasze puste żołądki zapewnią więcej miejsca dla pełni ewangelii.
Studiowanie pism świętych oraz post poprzedzone i zakończone modlitwą, mogą rzeczywiście „zmienić w dzień kłopotów noc”19. Całe życie Proroka Józefa Smitha ukazuje potęgę modlitwy i wypełnienie obietnicy Pana, że „jeśli prosić będziecie, otrzymacie objawienie za objawieniem”20. Jednym z ważnych objawień, które otrzymacie, będzie spostrzeżenie, w jaki sposób możecie najlepiej wpłynąć na życie tych, którzy zmylili drogę. Robiąc to, dobrze jest pamiętać mądrą radę Prezydenta Hinckleya: „Duch Święty jest świadkiem prawdy, który może nauczać ludzi tego, czego nie mogą nauczać się nawzajem”21.
Prezydent Hinckley uważa, że dobrzy przyjaciele to klucz do zatrzymania nowo nawróconych członków i odzyskiwania mniej aktywnych, a Robert Browning zręcznie opisał, jak to jest:
… Gdybym jak ty był wybrany,
Otoczyłbym się miłością
I murem obronnym mych przyjaciół;
Niepodobnym by było bym upadł
Pod czujnym okiem przyjaciół, którzy czuwaliby
Nade mną, jak nad sobą.22
Później jako Prezydent Kościoła, Wilford Woodruff oświadczył, że „nie ma znaczenia, czy ktoś jest kapłanem czy Apostołem, stanowisko nie ma znaczenia, jeśli rozwija się swoje powołanie. Kapłan posiada klucze do służby aniołów. Nigdy w życiu jako Apostoł, Siedemdziesiąty czy Starszy nie miałem więcej ochrony Boskiej aniżeli w czasach, kiedy byłem kapłanem. Pan ukazał mi w wizjach, objawieniach i poprzez Ducha Świętego wiele spraw, które były przede mną”23.
Moi młodzi, ukochani Bracia, modlę się, by każdy z nas, poprzez swą wiarę używał naszej mocy kapłańskiej, by dokonywać wielkich cudów dzieląc się ewangelią i służąc innym, przez co przyniesie wielkie korzyści naszym bliźnim, w imię Jezusa Chrystusa, amen.