2010-2019
Ek Mahaan Kaam ka Buniyaad Banana
October 2018


Ek Mahaan Kaam ka Buniyaad Banana

Ghar me sthaapit paramparaon se jo seekh ham dete hai, bhale hi chota aur saadhaaran ho, woh aaj ki duniya me zyaada karke zaroori hai.

Zion me maata-pitah kehlaane ke naate, humara ek pavitra kartavye bane hai apan ladkan me ichcha aur vachanbadhta jaagrut kare ke Ishu Masih ke susamachaar ki khushi, raushni, aur sachchaai ki or. Ladkan paalte samay, hum long paramparaae(tredishans) banata hai apan gharon me aur apan paarivaarik rishto me baat cheet kare ke aur kaise pesh aana hai ke tarike banate hai. Ayse kare se, jon paramparaa hum long banaega me shaamil rahi mazboot, na dagmagaae la achchaai ke gun hum long ke ladkan me jon u long ke jiwan ke chunaotiyon ke saamna mazbooti se karwaai.

Dher saal se hamaar parivaar har saal Utah ke uttarpurab Uintah Pahaadon ki unchaaiyon me kemp kare la parampara kaayam rakkhe hai. Hum long bhees 20 miles 32 km) pathrile garda waale raaste se ek hari bhari sundar waadi pahunchte hai jahan unche unche patthar ki diwaaro the aur uske beech thanda, saaf paani ki nadi behti hai. Har saal, hamare bachcho aur apne naati-poton ke dilon me phir se susamachaar ke siddhaant aur aadarsh ko sikhaane ki aasha se, Susan aur mai apne cheh beton aur unke parivaaron se kehte hai kuch chota sandesh taeyaar kare jo ki unhe lagta hai zaroori hai Masih-kendrit ghar ke buniyaad me. Tab hum long parivaar devoshanal ke liye jama hote hai ek shaant jagah pae, aur har koi apna sandesh pesh karta hai.

Tasveer
Patthar pe likhe sandesh

I saal hum long ke naati/pota long apan sandesh ke shirshak patthar long pe likhis aur phir, ek ek karke, u long ke ek dusre ke bagal me top dees, jisse dikhaawe ek atal buniyaad jispe ek khushaal jiwan sake bane. Unke che sandeshon me shaamil tha woh na badalne waali, anant sachchaai ki Ishu Masih hi us buniyaad ka aadhaar(konastone) hai.

Isaiah ne kaha, “Isliye Prabhu Parmeshwar yahi bole hai, Dekho, hum Zion me ek buniyaad la patthar rakha hai, ek parkha hua patthar, ek anmol konastone, ek atal buniyaad.”1 Ishu Masih hi woh anmol konastone hai Zion ke buniyaad me. Wahi raha jon Profat Joseph Smith ke batais raha: “Is kaaran, achchaai kare me thako nahin, kyunki tum ek mahaan kaam ke buniyaad baethaata hai. Aur chote cheezon se mahaan cheezein paeda hoti hai.”2

Ghar me sthaapit paramparaon se jo seekh ham dete hai, bhale hi chota aur saadhaaran ho, woh aaj ki duniya me zyaada karke zaroori hai. Kon aysan chota aur saadhaaran seekh hai jo ki, jab sthaapit ho jaaye, to hum long ke ladkan ke zindagi me mahaan kaam kare hai.

Pradhaan Russell M. Nelson abhi jaldi Toronto, Canada ke paas ek bhaari sabha se baat karis raha, aur bahut ro-wanda(imoshanal) hoi maata-pitah long ke yaad karais u long pavitra zimmedaari apan ladkan ke sikhaawe la. Batawa ge zaroori zimmedaari long me se, Pradhaan Nelson hum long ke maata-pitah hone ke naate ke kartavvye pe zor dees hum long ke ladkan ke sikhaawe me kyun sekramant liya jaata hai, covenant me paeda howe ke matlab konchi hai, aur kyun zaroori hai ek kulpati(patriarchal) ashirvaad ke liye taeyaari karna aur use paana aur maata-pita ke bolis aguwa bano skripchas parivaar ke sange padhe me.3 In koshishon se, hamare pyaare profat ne humko prerit kiya ki hamein apne gharon ko “vishwaas ka pavitra jagah banaye.”4

Mormon Dharamshaastra me, Enos apan gehra abhaar pe likhis raha apan pitah ke uddharan ke liye, jon “[uske]sikhaais uske hi bhaasha me, aur Prabhu ke chetaoni aur sikhsha me.” Enos bahut roye, ke chillais, “Aur is liye hamaar Parmeshwar ke naam dhanye hai.”5

Hamme apan saadi ke 35 saalon me jon hamaar parivaar me parampara hum long chota aur saadharan rakam se nibhaya bahut achcha lage hai. Hum long dher parampara chota par arthpurn hai. Jaise ki:

  • Sanjha ke jab hum ghar se dur rehta raha, hum sab taaim janta raha ki Susan ke batawe pe, hum long ke jon bada ladka waha hoi u parivaar ke skripcha stady aur parivaar praathna me aguwaai kare la sambhaal li.6

  • Ek aur parampara––hum long bina, “I love you(hum tumse pyaar karta)” bole ghar se nahi nikalta ya phone pe baat kare la khatm nahi karta.

  • Hum long ke jiwan me ashirvaad hai barabar samay nikaal ke apan har ek beta ke sange niji rup se intarviu kare ke anand lena. Ek intarviu ke daoraan hum hum-longke beta se uske mishan ke ichcha aur taeyaari ke baare me pucha. Thoda deri baat kare ke baad, shaant hoe ke u soche lagis, phir u aage ke hois aur gambheerta se batais, “Pitaji, yaad karo jab hum chota raha aur hum long pita ke sange la intarviu shuru kara raha?” Hum bola, “Ji haan.” “Acha to,” u bolis, “U taaim hum tumse vaada kara raha ki hum mishan pe jaaega, aur aap aur Maa humse vaada kara raha ki aap bhi mishan pe jaaega jab budha hoega.” Tab aur shaant rukawat. “Aap long ke koi samasya hai jisse aap long mishan pe nahi jaawe paaega—kyunki saait hum sakega madad kare?”

Ekta, swasth parivaarik paramparaen jisme shaamil hai praathna, skripcha padhna, parivaarik gharelu sabha, aur Girjaghar ke sabhaaon me upasthit hona, bhale hi u chota aur saadharan lage, se pyaar, aadar, ekta, aur suraksha ke ek sanskriti(kalcha) shuru hoe jaawe. U aatma jon i koshish me rehwe hai, hum long ke ladkan surakshit rehwe shaetaan ke jalte huwe teeron se jon etna achcha se hum long ke abhi ke duniyadaari ke kalcha me samaya hai.

Hum long ke Helaman ke apan ladka long ke dewe la budhimaan salaah yaad aawe: “Yaad rakho ki hamare Muktidaata, jo Masih, Parmeshwar ka Putra hai ke chattaan pe hi, tumme apan buniyaad banawe ke hai; ki jab shaetaan apan mazboot hawa ke jhokha bheji, haan, bhawandal ke aandhi, haan, jab uske sab baochaar aur taqatwar toofaan tumaar uppar aai, tab uske paas u shakti nahi rahi jon tumme kheench ke anant dukh ke khaai me feke saki kyunki jon chattaan pe tum apan buniyaad khada kara hai, u to aisan buniyaad hai jon pakka hai, jispe agar manushye banae to u giri nahi.”7

Saalon pehle, jab hum ek jawaan bishop raha, ek buddha admi mangis humse mile. Girja se apan dur hate ke baare me u batais aur jon sachcha parampara uske maata-pita uske yuva la taaim uske sikhaais raha ke baare me. U sab khol ke apan dukh batais jon u anubhav karis raha apan jiwan me lambe samay ke khushi dhoondhe me bhale duniya uske thoda moda khushi dete raha. Ab, uske budhapa me, u anubhav karis u komal, kabhi kabhi lagataar aane waale Parmeshwar ke Aatma ke fusfusaane waale prabhaao jon uske laut ke u paath, kaarye, ehsaas, aur aatmik suraksha me le jaata raha uske yuva ke. U apan maata-pita ke parampara ke liye abhaar dikhaais, aur aaj-kal ke shabdon me, u Enos ke goshna kahis: “Aur isliye hamaar Parmeshwar ke naam dhanye hai.”

Hamaar anubhav me, i achcha aadmi ka susamachaar me lautna kayi logon ki tarah hai aur aksar Parmeshwar ke bachcho me dohraaya jaata hai jo thode samay ke liye dur hoe jaawe hai, ki apan yuva ke shikshan aur kaarye pe laute paayi. U pal me, hum long proverb ke lekhak ke gyaan ke gawahi deta, jon maata-pitah ke salaah dees, “Ladkan ke u cheez ke siksha do jispe u long ke chale ke chaahi: aur u budhaapa me bhi usse dur nahi hati.”8

Har koi maata-pitah ladkan paale la taaim niraasha aur kamti-jasti dilchaspi aur taaqat se guzre hai. Phir bhi, jab maata-pitah biswaas aazmaawe ladkan ke lagataar sikhaawe se, imaandaari se, pyaar se aur woh sab kar ke jisse u long ke aage chal ke madad mili, u long jaada aasha paawe ki abhi jonchi sikhawa jaae u long ladkan ke dil aur dimaag me yaad rahi hamesha.

Moses achcha se janta raha kaae lagataar padhaana zaroori hai. U salaah dees, “Aur aapke chaahi [i baat long] apan ladkan se, jab ghar me baithta hai uske baare me aap baat karo, aur rasta me chale la taaim, aur jab tum sota, aur jab tum jagta achcha se sikhaao.”9

Hum parivaar praathna me apan ladkan ke bagal me ghutna pe hota, hum long u long ke parwaah karta arthpurn parivaar skripcha padhaai kare ke koshish karke, hum long dheeraj, pyaar se parwaah karta parivaar gharelu sabha me bhaag le la taaim, aur hum long praathna kare la taaim u long ke liye chinta dikhata. Oh, kaise hum long mangta ki jon beej hum long abhi bota hai u hum long ke ladkan ke dil aur dimaag me jadh kar le(baith jaae).

Hum biswaas karta ki hum long ke nahi chaahi chinta karo ki shikawe la taaim ladkan “sab samjhe” ki nahi, jaise jab skripchas padhe me mushkil lage ya parivaar gharelu sabha ya Mutual aur anye Ghirja sabha me jaae la taaim. I kamti zaroori hai chinta kare ke ki u pal me u long u kaarye ke zaroorat samjhe ya nahi aur zyaada zaroori hai jaano ki hum long maata-pita howe ke naate, kya Prabhu ke salaah me apan biswaas aazmaata hai achcha se jiye, sikhaawe, batlaawe, aur aisan chaahat rakhta jon Ishu Masih ke susamachar se prerit howe hai. I koshish hum long ke biswaas se protsaahit howe hai—hum long ke gyaan ki ek din yuva umra me sikhaawal baat u long bada hoi ke kari.

Jon cheez pe hum long baat karta, jon cheez hum prachaar karta aur sikhaata se tay howe hum long ke sange konchi hoi. Jab hum long swasth parampara sthaapit karta jon hum long Masih ke siddhaant sikhaawe, Pavitra Aatma hum long ke sandesh ke sachchaai ke gawahi dewe hai aur u beej ke poshan kare susmachaar ke jon hum long ke ladkan ke dil ke gehraai me hum long ke koshish se etna din se boya ge hai. Main gawahi deta hoon Ishu Masih ke naam se, amen.