2010-2019
Unke Liye
October 2018


Unke Liye

I jaanna ki hum long ke kis ke aur kaae dusar ke sewa karta se samjhe me madad mile ki Parmeshwar ke bhakti se sabse behtar rakam sakta pyaar dekhaawe.

Is itihaasik raat ke, hamaar pyaari bahano, hum apan pyaar aur abhaar aap sab ke batlaati hoon. Chaahe jo bhi hum long ke umar, rahe la jagah, ya paristhiti hai, hum long aaj raat ekta, taaqat, lakshye, aur gawahi me ikattha hoya hai ki Swarg ke Pitah; Uddhaarkarta, Ishu Masih; aur jiwit profat, Pradhaan Russell M. Nelson hum long ke pyaar aur aguwaai kare hai.

Shaadi shuda hone ke naate, mere pati aur mujhe hamare bishop ne ek parivaar ko visit aur dekhrekh karne ko kaha jon dher saal se girja nahi aais raha. Hum long khushi se saope hue kaarye ko swikaar kiye aur kuch dinon baad unke ghar gaye. Turant hum long ke pata lag ge ki u long nahi mangta raha Girja se koi aao bhent kare.

Yahi kaaran se hum long dusar taaim pe, u long ke liye ek plait cookies le ke giya, i bharosa se ki usman ke chocolet chips se u long ke dil pighal jaai. Woh to hua hi nahi. Admi-aurat hum long se screen la palla me se baat karis, i dekhaawe ke liye ki wahan hum long ke swaagat nahi hoi. Lekin jab hum long ghare lautta raha, hum long ke laga ki hum long safal rehta agar Rice Krispies La Treat le ke jaata.

Kam dhaarmik drishti ke kaaran hum long ke asafal koshishein se aasha kamti hoe laga raha. Thukraaya jaana kabhi aaraamdeh nahi hota. Kaafi dinon tak hum long apne aap se puche laga raha, “Hum long Kaae ayse karta hai? Hum long ke lakshye konchi hai?”

Elder Carl B. Cook i dekhis raha: “Girjaghar me sewa karna … kathin sake rehwe agar hum long ke kuch daraona kare ke bola jaawe, agar hum long sewa kare se thak jaata, ya agar hum long koi cheez karta jon hum long ke pasand nahi hai.”1 Hum long Elder Cook ke shabdo ke sach anubhav karta raha jab hum long tay kara ki hum long ke chaahi Koi se madad lo jiske nazariya hum long se zyaada hai.

Isilye, bahut gehre praathna aur stady ke baad, hum long ke jawaab mila kaae sewa zaroori raha. Hum long ke samajhne me aur dil me sudhaar aaya, jise ek saaf rup se samjhe la anubhav bola jaae.2 Jab hum long skripchas me se nirdeshan khoja, Prabhu hum long ke sikhaais kaise dusar ke sewa kare la kaarye aasaan aur arthpurn banao. I verse padhe se hum long duno ke dil badlis aur kaam kare ke dhang bhi: “Aap ke chaahi Prabhu apan Parmeshwar se apan pura dil, apan pura koshish, apan pura mann, aur taaqat se sewa karo; aur Ishu Masih ke naam se aap sakta uske sewa kare.”3 Bhale i verse etna jaana-maana raha, hum long ke aise laga ek nawa aur zaroori tarika se bole hai.

Hum long jaan giya ki hum long dil se i parivaar aur hum long ke bishop ke sewa kare ke koshish karta raha, lekin hum long ke khud se puche ke raha ki kya hum long Prabhu ke liye pyaar se i sewa kare mangta raha. Raaja Benjamin i baat ke safai dees raha jab u bolis, “Dekho, hum tumse i baat bolta hai ki hum tumse bola raha ki hum apan zindagi tumaar sewa me bitaya, iske kaaran hum badhaai nahi karta, kyunki hum to khali Parmeshwar ke sewa karta raha.”4

To Raaja Benjamin sahi me kiske sewa karta raha? Swarg ke Pitah aur Uddhaarkarta. I jaanna ki hum long ke kis ke aur kaae dusar ke sewa karta se samjhe me madad mile ki Parmeshwar ke bhakti se sabse behtar rakam sakta pyaar dekhaawe.

Dhire dhire jaise hum long ke nazariya badlis, waise hum long ke praathna bhi. Hum long agore laga kab i pyaare parivaar se phir mile sakega kyunki hum long Prabhu se pyaar karta raha.5 I hum long Unke liye karta raha. Unke kaaran i mehnat karna utna kathin nahi laga. Dher mahina dwaari pe khada hoe ke visit kare ke baad, i parivaar hum long ke bhittar bulaae lagis. Aakhir me, hum saath milke praathna aur halke susamachaar ki baate har dam karne lage. Ek achcha dosti ho gayi thi unse. Hum long Usse bhakti aur pyaar jatae laga raha Uske ladkan se pyaar karke.

Kya tum sakta pehle kabhi pyaar se koshish karke koi zarooratmand ke parwaah kara hai aur mehsoos kara ki tumaar koshish bekaar raha ya saait koi khush nahi hois ya laaik nahi karis? U samay, kya tum sawaal kara apan sewa ke mahatwa pe? Agar aysa to, hamme aasha hai Raaja Benjamin ke shabd aapke shak aur saait aapke dukh bhi dur kari: “Tum apne Parmeshwar ki sewa me hote ho.”6

Gussa hone ke bajae, hum long apan Swarg ke Pitah ke sange ek behtar rishta banawe sakta, sewa ke zariye. Uske kostin hum long ke pyaar aur bhakti pehchaan ya prashansa ke zaroorat ke hatae dewe aur maoka dewe Uske pyaar ke hum long me aawe aur andar samae ke.

Kabhi kabhi hum long shuru me khali zimmedaari ya kartavvye se sewa karega, lekin u sewa bhi hum long ke uksaai apan bhittar kuch behtar khoje ke, jisse hum long ke sewa “aur behtarin hoi jaai”7—jaise Pradhaan Nelson ke nimantran me raha “ek nawa, jaada pavitra zariya dusro ki parwaah aur dekhrekh ka.”8

Jab hum long Parmeshwar ke diya hua sab cheez pe gaor karta, hum long ke sewa abhaar ke saath howe hai. Jab hum long kamti parwaah karta ki sewa se hum long behtar hoe ga, hum long tab jaan paata ki hum long ke sewa ke dhyaan chaahi raho Parmeshwar ke pehle rakho.9

Pradhaan M. Russell Ballard sikhaais, “Khali jab hum long Parmeshwar aur Masih se apan pura dil, aatma, aur mann se pyaar karta ki hum long i pyaar apan padosi se baate sakta daya aur sewa ke kaarye ke zariye.”10

Das Niyam me se pehla la niyam i divye gyaan dohraawe: “Hum Prabhu aapke Parmeshwar hai. … Hamaar siwaae aapke koi aur bhagwaan nahi sake rehwe.”11 I niyam hum long ke madad kare samjhe ke ki agar hum long Uske apan mukhye priority banaega, aur sab kaam apan jagah pe aai jaai—dusar ke liye hum long ke sewa bhi. Jab U hum long ke jiwan me mukhe jagah le lewe hai hum long ke hi chunaao ke zariye, tab U hum long ke kaam pe ashish dewe sake hai sab ke achchaai ke liye.

Prabhu salaah dees, “Hamaar uppar dhyaan apan sab khayaal me.”12 Aur sab hafta hum long yahi vachan leta kare ke—ki “hamesha Uske yaad karega.”13 Kya yahi ishwariye nazariya hum long ke sab kaam me sake rehwe? Kya ek chota kaam bhi kare se hum long sakta Uske apan pyaar aur bhakti dekhaawe? Hum maanta i sake howe aur zaroor hoi.

Hum long sakta apan to-do(kaam la) list ke har kaam ke Uske badhaai ke zariya banae. Hum long sakta sab kaam ke Uske sewa kare la ek saobhaagye aur maoka soche, bhale kuch aur kaam, kartavvye, ya maela diepar bacha hoi.

Jaise Ammon bolis, “Haan, hum janta ki hum kuch nahi hai, apan taakat ke le ke hum kamzor hai; isliye hum apan aap ke badhaai nahi karega, lekin hum apan Parmeshwar ke badhaai karega, kyunki uske taakat se hum sab kaam kare paata hai.”14

Jab hum long ke Parmeshwar ke sewa karna jiwan ke pehla kaam ban jaai, hum long apne aap ke khoe dega, aur aise kare me, hum long apne aap ke paae ga.15

Uddhaarkarta i siddhaant etna saral aur sidha se sikhaais: “Ekdam yahi rakam tumaar raushni insaan ke saamne chamki, jisse ki u long tumaar achcha kaam ke dekh ke aur tumaar Pitah ke badhaai kare jon swarg me hai.”16

Hum mangta aapse gyaan ke kuch baad bole jon Calcutta, India ke ek anaath aashram ke diwaal pe raha: “Agar tum dayalu hai, log tumme saait laalchi, chupe iraada rakhe ke dosh lagai. Tab bhi daya dikhaao. Jonchi tumme saalo laga banate, koi sake ek raat me barbaad kar de. Tab bhi banao. Tum jon achchaai aaj karega, log aksar kal hote bhool jaai. Tab bhi achchaai karo. Duniya apan bharpur koshish do, aur saait u bhi nahi paryaapt(inaf) rahi. Tab bhi duniya ke apan bharpur koshish dena. Tab dekho, aakhri raae, waise bhi … aap aur aapke Parmeshwar ke beech me tay hoi.”17

Bahano, sab taaim hum long aur Prabhu ke beech rahe hai. Jaise Pradhaan James E. Faust bolis: “‘Duniya me sabse bhaari zaroorat konchi hai?’ … ‘Kya duniya ke sab insaan ke liye sabse zaroori nahi Uddhaarkarta ke saath ek niji, sab taaim ke, sab roj ke, changa rishta rahe?’ Aisan ek rishta sake hum long ke bhittar ke divyata dekhaawe, aur koi bhi cheez nahi sake isse bada antar laae hum long ke jiwan me jetna Parmeshwar ke sange ke divye rishta se jaane aur samjhe paata.”18

Wahi rakam, Alma apan beta se batais, “Haan, apan sab kaam Prabhu ke liye karo, aur jahan bhi jaao wahan Prabhu ke liye jaao; haan, tumaar sab dhyaan Prabhu par ho; haan, tumaar dil ke pyaar sada Prabhu pe rahe.”19

Aur Pradhaan Russell M. Nelson bhi wahi rakam hum long ke sikhaais, “Jab hum long Uske khud se Praeshchit kare ke baare me samjhega, koi bhi rakam ke soch ki hum long balidaan deta hai khali Uske sewa kare ke saobhagye se dur hat jaae.”20

Bahano, hum gawahi deta ki jab Ishu Masih, Apan Praeshchit ke shakti se, hamare baahar aur andar se kaam karta hai, U hum long ke zariye dusar ke ashish dewe paaye. Hum long sewa u long ke karta, par waisa sirf Unhi se pyaar aur sewa se hota hai. Hum long skripcha jaise kahe u ban jaata hai: “Har ek admi [aur aurat] jon apan padosi ke achchai maange, aur sab kaam Parmeshwar ke badhaai ke hi liye kare.”21

Saait hum long ke bishop janta raha ki hum aur hamaar pati yahi seekhega, par sabse achcha nahi, Parmeshwar ke priye beta aur beti long se u shuruaat aur achcha iraada, dekhrekh kare ke koshisho me. Hum apan niji aur atal gawaah deti hoon uske achchaai aur pyaar ke hum long ke liye jab hum long koshish karta Uske sewa kare ke. Ishu Masih ke pavitra naam se, amen.