Κεφάλαιο 2

Μία σημαία προς τα έθνη, ένα φως προς τον κόσμο

«Είναι μια εποχή που πρέπει να είμαστε δυνατοί. Είναι μια εποχή για να προχωρήσουμε χωρίς δισταγμούς, γνωρίζοντας καλά το νόημα, το εύρος και τη σπουδαιότητα της αποστολής μας».

Από τη ζωή του Γκόρντον Χίνκλυ

Λίγο αφότου επέστρεψε στην πατρίδα από την ιεραποστολή του στην Αγγλία, ο Γκόρντον Χίνκλυ εκπλήρωσε μία τελευταία ανάθεση από τον πρόεδρο ιεραποστολής του, τον Τζόζεφ Μέρριλ. Ο Πρόεδρος Μέρριλ ήταν επίσης μέλος της Απαρτίας των Δώδεκα Αποστόλων και είχε ζητήσει από τον Γκόρντον να κάνει μια αναφορά προς την Πρώτη Προεδρία: τους Προέδρους Χήμπερ Γκραντ, Ρούμπεν Κλαρκ τον νεότερο και τον Ντέιβιντ ΜακΚέι. Ο Γκόρντον επικοινώνησε με τον γραμματέα στην Πρώτη Προεδρία και όρισαν μία συνάντηση.

Όταν ο Γκόρντον εισήλθε στην αίθουσα συμβουλίου της Πρώτης Προεδρίας, ο Πρόεδρος Γκραντ και οι σύμβουλοί του τον χαιρέτισαν θερμά. Ο Πρόεδρος Γκραντ είπε: «Αδελφέ Χίνκλυ, θα σου δώσουμε δεκαπέντε λεπτά για να μας πεις αυτό που θέλει να ακούσουμε ο Πρεσβύτερος Μέρριλ». Μία ώρα και δεκαπέντε λεπτά αργότερα, ο Γκόρντον έφυγε από την αίθουσα. Στα δεκαπέντε λεπτά που είχε στη διάθεσή του, είχε παρουσιάσει την ανησυχία του προέδρου ιεραποστολής του – ότι οι ιεραπόστολοι χρειάζονταν καλύτερα τυπωμένο υλικό για να βοηθηθούν στο έργο τους. Η σύντομη παρουσίασή του είχε οδηγήσει σε ερωτήσεις από την Πρώτη Προεδρία και συζήτηση μιας ώρας.

Έχοντας εκπληρώσει αυτήν την ανάθεση, ο Γκόρντον αισθάνθηκε ότι «η αποστολή του δεν είχε πραγματικά τελειώσει και ότι ήταν καιρός να προχωρήσει και να προγραμματίσει για το μέλλον». Είχε ήδη αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιο της Γιούτας με πτυχίο στα Αγγλικά και ήθελε να πάρει στη συνέχεια πτυχίο στη δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια στη Νέα Υόρκη. Όμως ένα τηλεφώνημα δύο ημέρες μετά τη συνάντησή του με την Πρώτη Προεδρία, άλλαξε τα σχέδιά του. Το τηλεφώνημα ήταν από τον Πρόεδρο ΜακΚέι ο οποίος είπε: «Αδελφέ Χίνκλυ, συζητήσαμε χθες στη συγκέντρωση της Προεδρίας και των Δώδεκα τα όσα είπαμε κατά τη συνέντευξή σου μαζί μας. Οργανώσαμε μία επιτροπή αποτελούμενη από έξι μέλη των Δώδεκα, με τον Πρεσβύτερο Στήβεν Ρίτσαρντς ως πρόεδρο, για να ανταποκριθούμε στις ανάγκες που περιέγραψες. Θα θέλαμε να σε προσκαλέσουμε να έρθεις και να εργαστείς σε αυτήν την επιτροπή»¹.

Ο Γκόρντον αποδέχθηκε την πρόσκληση και προσελήφθη ως εκτελεστικός γραμματέας της προσφάτως δημιουργηθείσας Επιτροπής Ραδιόφωνου, Δημοσιότητας και Ιεραποστολικών Εντύπων. Δεν πήγε ποτέ στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και δεν εργάστηκε ποτέ ως δημοσιογράφος για να δημοσιεύει τα νέα του κόσμου. Αντίθετα, ξεκίνησε μια προσπάθεια ζωής για να δημοσιεύει τα καλά νέα του Ευαγγελίου. Αυτές οι ευθύνες διευρύνθηκαν αργότερα, όταν υπηρέτησε ως Μέλος της Γενικής Εξουσίας.

Έχοντας αναπτύξει την ικανότητα να εκφράζεται με σαφήνεια, ακόμα και σε δύσκολες περιστάσεις, ο Γκόρντον Χίνκλυ δεχόταν συχνά αναθέσεις να δίνει συνεντεύξεις σε δημοσιογράφους. Ως Πρόεδρος της Εκκλησίας, εξακολούθησε να καλωσορίζει τέτοιες ευκαιρίες, κάνοντας αυτό που του αναλογούσε για να βοηθήσει να βγει η Εκκλησία του Ιησού Χριστού «από το σκοτάδι» (Δ&Δ 1:30). Διεκήρυξε:

«Πιστεύω και καταθέτω μαρτυρία ότι αυτή είναι η αποστολή της Εκκλησίας να σταθεί ως σημαία στα έθνη και ως φως στον κόσμο. Είχαμε επιφορτιστεί με μία σπουδαία, που περιελάμβανε τα πάντα προσταγή, από την οποία δεν μπορούμε να οπισθοχωρήσουμε ούτε να αποστραφούμε. Αποδεχόμαστε εκείνη την προσταγή και είμαστε αποφασισμένοι να την εκπληρώσουμε και με τη βοήθεια του Θεού θα το πράξουμε»².

«Είναι η αποστολή αυτής της Εκκλησίας να σταθεί ως σημαία στα έθνη και ως φως στον κόσμο».

Διδασκαλίες του Γκόρντον Χίνκλυ

Όπως η πέτρα στο όνειρο του Δανιήλ, η Εκκλησία κυλά μπροστά για να γεμίσει ολόκληρη τη γη.

Αυτή η Εκκλησία ξεκίνησε με την ταπεινή προσευχή του νεαρού Τζόζεφ Σμιθ στο δάσος του αγροκτήματος του πατέρα του. Από εκείνη την αξιοσημείωτη εμπειρία την οποία καλούμε το Πρώτο Όραμα, έχει μεγαλώσει αυτό το έργο. …Αποτελεί την προσωποποίηση του ονείρου του Δανιήλ για μια πέτρα που κόπηκε από το βουνό χωρίς χέρια, η οποία κύλησε ώσπου να γεμίσει ολόκληρη τη γη (βλέπε Δανιήλ 2:44-45)³.

Όταν η Εκκλησία οργανώθηκε το 1830, υπήρχαν μόνον έξι μέλη [και] μόνον μια χούφτα πιστών που όλοι κατοικούσαν σε ένα γενικώς άγνωστο χωριό. …Σήμερα οι πάσσαλοι της Σιών ανθίζουν σε κάθε πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών, σε κάθε επαρχία του Καναδά, σε κάθε πολιτεία του Μεξικού, σε κάθε έθνος της Κεντρικής Αμερικής και σε όλη την Νότιο Αμερική.

Εκκλησιάσματα βρίσκονται στις Βρετανικές Νήσους και την Ευρώπη, όπου χιλιάδες έχουν προσχωρήσει στην Εκκλησία με την πάροδο των χρόνων. Αυτό το έργο έχει επεκταθεί στις Βαλτικές χώρες και κάτω, μέσα από την Βουλγαρία και την Αλβανία, σε άλλες περιοχές εκείνης της πλευράς της γης. Επεκτείνεται και στην αχανή περιοχή της Ρωσίας. Φθάνει στην Μογγολία και κάτω, μέσα από τις χώρες της Ασίας, μέχρι τα νησιά του Ειρηνικού, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, την Ινδία και την Ινδονησία. Ανθίζει σε πολλές χώρες της Αφρικής…

Και αυτή είναι μόνο η αρχή. Αυτό το έργο θα συνεχίσει να μεγαλώνει και να προοδεύει και να επεκτείνεται σε ολόκληρη τη γη⁴.

Οι πρώτοι ηγέτες της Εκκλησίας είχαν μια προφητική θέαση του προορισμού του έργου του Κυρίου.

Στις 24 Ιουλίου 1847, η ομάδα πρωτοπόρων του λαού μας, ήρθε στην κοιλάδα της [Σωλτ Λέηκ]. Μία προωθημένη ομάδα είχε φθάσει μία ή δύο ημέρες νωρίτερα. Ο Μπρίγκαμ Γιανγκ έφθασε το Σάββατο. Την επομένη, έγιναν οι συγκεντρώσεις της Ημέρας του Κυρίου, τόσο το πρωί, όσο και το απόγευμα. Δεν υπήρχε κανενός είδους κτήριο για να συγκεντρωθούν. Υποθέτω ότι στην ανυπόφορη ζέστη εκείνης της Κυριακής του Ιουλίου, κάθισαν στην άκρη των αμαξών τους, εκεί που ζεύουν τα ζωντανά, και έγειραν επάνω στους τροχούς ενώ μιλούσαν οι αδελφοί. Η εποχή έφθανε στο τέλος της και αντιμετώπιζαν ένα γιγάντιο και άμεσο έργο να πραγματοποιήσουν, αν ήθελαν να φυτρώσει ο σπόρος για την επόμενη εποχή. Όμως ο Πρόεδρος Γιανγκ τους παρακάλεσε να μην παραβιάσουν την Ημέρα του Κυρίου τότε ή στο μέλλον.

Το επόμενο πρωί χωρίστηκαν σε ομάδες για να εξερευνήσουν τον περιβάλλοντα χώρο τους. Ο Μπρίγκαμ Γιανγκ, ο Ουίλφορντ Γούντροφ και λίγοι συνεργάτες τους ξεκίνησαν την πεζοπορία από τον καταυλισμό τους. …Σκαρφάλωσαν σε μία κορυφή που είχε σχήμα θόλου και ο Πρόεδρος Γιανγκ αντιμετώπισε δυσκολίες, εξαιτίας της πρόσφατης αρρώστιας του.

Όταν οι αδελφοί στάθηκαν στην κορυφή, κοίταξαν κάτω [την] κοιλάδα στα νότια. Ήταν σε μεγάλο βαθμό χέρσα, με εξαίρεση τις ιτιές και τα βούρλα που φύτρωναν σε όλο το μήκος των ρυακιών τα οποία μετέφεραν νερό από τα βουνά στη λίμνη. Δεν υπήρχε κανενός είδους κτίσμα, αλλά ο Μπρίγκαμ Γιανγκ είχε πει το προηγούμενο Σάββατο: «Αυτό είναι το μέρος».

Η κορυφή στην οποία στάθηκαν ονομάστηκε Ενζάιν Πηκ, ως μνεία σε αυτά τα σπουδαία προφητικά λόγια του Ησαΐα: «Και [αναφερόμενος στον Θεό] θα υψώσει ένα σημείο στα έθνη, από μακριά, και θα συρίξει προς αυτά από την άκρη τής γης· και δέστε, θάρθουν γρήγορα, με βιασύνη». (Ησαΐας 5:26.)

«Και θα υψώσει σημαία στα έθνη, και θα συγκεντρώσει τούς απορριμμένους τού Ισραήλ, και θα συναθροίσει τούς διασκορπισμένους τού Ιούδα από τις τέσσερις γωνίες τής γης». (Ησαΐας 11:12.)…

Νομίζω ότι [εκείνοι οι αδελφοί] είχαν ίσως μιλήσει σε εκείνη την περίσταση και για την οικοδόμηση του ναού… εις εκπλήρωση των λόγων του Ησαΐα:

«Στις έσχατες ημέρες, το βουνό τού οίκου τού Κυρίου θα στηριχθεί επάνω στην κορυφή των βουνών, και θα υψωθεί υπεράνω των βουνών· και όλα τα έθνη θα συρρέουν σε αυτό.

»Και πολλοί λαοί θα πάνε και θα λένε: Ελάτε, και ας ανέβουμε στο όρος τού Κυρίου, στον οίκο τού Θεού τού Ιακώβ. Και θα μας διδάξει τους δρόμους του, και θα περπατάμε στα μονοπάτια του. Γιατί από τη Σιών θα βγει ο νόμος, και ο λόγος τού Κυρίου από την Ιερουσαλήμ». (Ησαΐας 2:2-3.)

Πόσο απερίσκεπτο, ίσως έλεγε κάποιος, αν είχε ακούσει αυτούς τους άνδρες εκείνο το πρωινό του Ιουλίου του 1847. Δεν έμοιαζαν με πολιτικούς άνδρες με μεγάλα όνειρα. Δεν έμοιαζαν με κυβερνήτες που μελετούσαν χάρτες και σχεδίαζαν μία αυτοκρατορία. Ήταν εξόριστοι, εκδιωγμένοι από την όμορφη πόλη τους στον Μισσισσιππή [Ποταμό], μέσα στην έρημο της Δύσης. Όμως τους διακατείχε ένα όραμα που προερχόταν από τις γραφές και τα λόγια της αποκάλυψης.

Θαυμάζω τη διορατικότητα εκείνης της μικρής ομάδας. Ήταν και τολμηρή και θαρραλέα. Ήταν σχεδόν απίστευτη. Βρίσκονταν εκεί, σχεδόν 1.600 χιλιόμετρα από τον εγγύτερο οικισμό προς τα ανατολικά και σχεδόν 1.300 χιλιόμετρα από την Ακτή του Ειρηνικού. Βρίσκονταν σε ένα άγνωστο κλίμα. Το έδαφος ήταν διαφορετικό από το μαύρο αργιλώδες έδαφος του Ιλλινόι και της Αϊόβα, όπου είχαν ζήσει τόσο πρόσφατα. Δεν είχαν ποτέ βγάλει σοδειά εδώ. Δεν είχαν ποτέ την εμπειρία ενός χειμώνα. Δεν είχαν οικοδομήσει κανενός είδους κτίσμα. Αυτοί οι προφήτες, ντυμένοι με παλιά, φθαρμένα από το ταξίδι ρούχα, με μπότες φθαρμένες από τα περισσότερα από εξακόσια χιλιόμετρα που είχαν διανύσει από τη Ναβού ώς αυτήν την κοιλάδα, μιλούσαν για ένα όραμα χιλιετίας. Μιλούσαν με προφητική θέαση του θαυμαστού προορισμού αυτού του σκοπού. Κατέβηκαν από την κορυφή εκείνη την ημέρα και πήγαν να εργαστούν για να κάνουν πραγματικότητα το όνειρό τους⁵.

Δύο ημέρες μετά την άφιξή τους στην Κοιλάδα της Σωλτ Λέηκ, ο Μπρίγκαμ Γιανγκ και μερικοί άλλοι αδελφοί ανέβηκαν σε έναν λόφο που είχε σχήμα θόλου, ο οποίος ονομάστηκε Ενζάιν Πηκ και επιθεώρησαν τον περιβάλλοντα χώρο.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τον ουράνιο προορισμό του έργου του Θεού και το μέρος που μας αναλογεί.

Κάποιες φορές στην εποχή μας, καθώς προχωρούμε στα στενά μονοπάτια μας και εκπληρώνουμε την ευθύνη μας στις θέσεις μας, χάνουμε από τα μάτια μας τη μεγάλη εικόνα. Όταν ήμουν μικρός, τα άλογα έλξης ήταν κάτι συνηθισμένο. Σημαντικό τμήμα της ιπποσκευής ήταν το χαλινάρι. Στο χαλινάρι υπήρχαν οι παρωπίδες, μία σε κάθε μεριά. Ήταν έτσι τοποθετημένες, ώστε το άλογο μπορούσε να δει μόνον μπροστά και όχι στα πλάγια. Ήταν σχεδιασμένες ώστε να μην φοβηθεί ή να διασπαστεί η προσοχή του και να έχει τον νου του στον δρόμο μπροστά του.

Κάποιοι από εμάς κάνουμε το έργο μας σαν να είχαμε παρωπίδες. Βλέπουμε μόνον το μικρό στενό μονοπάτι μας. Δεν βλέπουμε τίποτα ευρύτερα. Μπορεί να μας αναλογεί μία μικρή ευθύνη στην Εκκλησία. Είναι καλό να εκπληρώνουμε αυτήν την ευθύνη με επιμέλεια. Και είναι επίσης καλό να γνωρίζουμε πώς εκείνη η ευθύνη συνεισφέρει στο μεγάλο, συνολικό πρόγραμμα του αναπτυσσόμενου βασιλείου του Θεού.

Ο Πρόεδρος Χάρολντ Λη είπε κάποτε… παραθέτοντας από έναν άγνωστο συγγραφέα: «Εποπτεύετε μεγάλους αγρούς και καλλιεργείτε μικρούς».

Η ερμηνεία μου εκείνης της δήλωσης είναι ότι πρέπει να αναγνωρίζουμε κάτι από το εύρος, το βάθος και το ύψος –μεγαλειώδες, υπέροχο και περικλείον τα πάντα– του προγράμματος του Κυρίου και κατόπιν να εργαζόμαστε με επιμέλεια ώστε να ανταποκρινόμαστε στην ευθύνη μας για το ανατεθειμένο σε εμάς τμήμα εκείνου του προγράμματος.

Καθένας από εμάς έχει έναν μικρό αγρό να καλλιεργήσει. Πράττοντας αυτό, δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε από τα μάτια μας τη μεγαλύτερη εικόνα, την ευρεία σύνθεση του ουράνιου προορισμού αυτού του έργου. Μας δόθηκε από τον Θεό τον Αιώνιο Πατέρα μας και ο καθένας μας έχει ένα μέρος να πραγματοποιήσει στην ύφανση της μεγαλειώδους ταπετσαρίας του. Η ατομική συνεισφορά μας ίσως να είναι μικρή, όμως δεν είναι ασήμαντη…

…Ενόσω πραγματοποιείτε το μέρος για το οποίο έχετε κληθεί, μην χάσετε ποτέ από τα μάτια σας τη συνολική μεγαλοπρεπή και θαυμάσια εικόνα του σκοπού αυτού, την προφητική εποχή της πληρότητας των καιρών. Υφαίνετε όμορφα τη μικρή κλωστή σας στη μεγάλη ταπετσαρία, το υπόδειγμα της οποίας έχει σχεδιαστεί για εμάς από τον Θεό των ουρανών. Κρατήστε ψηλά τη σημαία κάτω από την οποία βαδίζουμε. Να είστε επιμελείς, να είστε ειλικρινείς, ενάρετοι, να είστε πιστοί, ώστε να μην υπάρχει ψεγάδι σε εκείνη τη σημαία.

Το όραμα αυτού του βασιλείου δεν είναι κάποιο επιπόλαιο όνειρο της νύχτας που ξεθωριάζει με την ανατολή. Είναι πραγματικά το σχέδιο και έργο του Θεού του Αιώνιου Πατέρα μας. Έχει να κάνει με όλα τα τέκνα Του.

Ενώ ξερίζωναν τους θάμνους της αρτεμισίας σε εκείνες τις δυτικές κοιλάδες [της Γιούτας] για να θέσουν τα θεμέλια μιας κοινότητας, ενώ ασχολούνταν με τα πολλά επίγεια πράγματα που απαιτούντο να γίνουν ώστε να παραμείνουν ζωντανοί και να αναπτυχθούν, οι [πρωτοπόροι] πρόγονοί μας έβλεπαν πάντοτε μπροστά τους το μεγαλείο του μεγάλου σκοπού στον οποίο μετείχαν. Είναι ένα έργο το οποίο πρέπει να κάνουμε με το ίδιο όραμα που είχαν εκείνοι. Είναι ένα έργο το οποίο θα εξακολουθήσει αφού φύγουμε από αυτήν τη σκηνή. Ο Θεός μάς βοηθά να πράττουμε το καλύτερο που μπορούμε ως υπηρέτες, κληθέντες υπό το ουράνιο θέλημά Του, να προχωρήσουμε μπροστά και να οικοδομήσουμε το βασίλειο με ατελή χέρια, ενωμένοι όλοι για να εκτελέσουμε ένα τέλειο υπόδειγμα⁶.

Μπορούμε να γίνουμε σαν μία σημαία στα έθνη, από την οποία θα μπορέσουν οι άνθρωποι στη γη να συλλέξουν δύναμη.

Αδελφοί και αδελφές μου, έχει έρθει ο καιρός για εμάς να σταθούμε λίγο ψηλότερα, να σηκώσουμε τα μάτια μας και να διευρύνουμε τον νου μας προς μία μεγαλύτερη κατανόηση και αντίληψη της μεγάλης χιλιετούς αποστολής αυτής της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των τελευταίων ημερών. Είναι μια εποχή όπου πρέπει να είμαστε δυνατοί. Είναι μια εποχή για να προχωρήσουμε προς τα εμπρός χωρίς δισταγμούς, γνωρίζοντας καλά το νόημα, το εύρος και τη σπουδαιότητα της αποστολής μας. Είναι μια εποχή για να πράξουμε αυτό που είναι σωστό, άσχετα με τις συνέπειες που μπορεί να ακολουθήσουν. Είναι μια εποχή για να βρεθούμε τηρούντες τις εντολές. Είναι μια εποχή για να προσεγγίσουμε με καλοσύνη και αγάπη όσους είναι σε απελπισία και εκείνους που περιπλανώνται στο σκοτάδι και στον πόνο. Είναι μια εποχή για να σεβόμαστε τους άλλους και να είμαστε καλοί, κόσμιοι και ευγενείς ο ένας προς τον άλλο σε όλες τις σχέσεις μας. Με άλλα λόγια, να γίνουμε περισσότερο σαν τον Χριστό⁷.

Αν ο κόσμος δεν μεταβάλλει την πορεία των τωρινών τάσεών του (και αυτό δεν είναι πιθανόν) και αν, από την άλλη, συνεχίσουμε να ακολουθούμε τις διδασκαλίες των προφητών, θα γίνουμε όλο και περισσότερο ένας ιδιαίτερος και ξεχωριστός λαός τον οποίο ο κόσμος θα προσέξει. Για παράδειγμα, καθώς η ακεραιότητα της οικογένειας θρυμματίζεται κάτω από τις εγκόσμιες πιέσεις, η θέση μας για την ιερότητα της οικογένειας θα γίνει περισσότερο προφανής και ακόμα πιο ιδιαίτερη σε αντίθεση, εάν έχουμε την πίστη να διατηρήσουμε αυτήν τη θέση.

Καθώς εξακολουθεί να εξαπλώνεται η ανεκτική στάση απέναντι στο σεξ, η διδαχή της Εκκλησίας, όπως διαρκώς διδάσκεται επί ενάμιση και πλέον αιώνα, θα γίνεται όλο και πιο αξιοσημείωτη, ακόμα και παράξενη σε πολλούς.

Καθώς η κατανάλωση αλκοόλ και η κατάχρηση χημικών ουσιών αυξάνεται κάθε χρόνο εντός των αξιών της κοινωνίας μας, η θέση μας, που έχει τεθεί από τον Κύριο πριν από ενάμιση και πλέον αιώνα, θα γίνει πιο ασυνήθιστη ενώπιον του κόσμου …

Καθώς η Ημέρα του Κυρίου γίνεται όλο και περισσότερο μία ημέρα εμπορίου και διασκέδασης, εκείνοι που υπακούν την εντολή του νόμου, γραμμένη από το δάχτυλο του Κυρίου στο Σινά και ενδυναμωμένη από τη σύγχρονη αποκάλυψη, θα φανούν πιο ασυνήθεις άνθρωποι.

Δεν είναι πάντοτε εύκολο να ζούμε στον κόσμο και να μην αποτελούμε μέρος του. Δεν μπορούμε να ζούμε εντελώς μόνοι μας ή κλεισμένοι στον εαυτό μας ούτε και το επιθυμούμε. Πρέπει να συναναστραφούμε τους άλλους. Κάνοντάς το, μπορούμε να είμαστε ευχάριστοι. Μπορούμε να είμαστε ευγενείς. Μπορούμε να αποφύγουμε κάθε πνεύμα ή συμπεριφορά ανθρώπων που έχουν πάντα δίκιο. Όμως μπορούμε να διατηρούμε τα πρότυπά μας…

Καθώς τηρούμε αυτά και άλλα πρότυπα που έχουν διδαχθεί από την Εκκλησία, πολλοί στον κόσμο θα μας σεβαστούν και θα βρουν δύναμη να ακολουθήσουν αυτό το οποίο και εκείνοι ξέρουν ότι είναι σωστό.

Και με τα λόγια του Ησαΐα: «Και πολλοί λαοί θα πάνε και θα λένε: Ελάτε, και ας ανέβουμε στο όρος τού Κυρίου, στον οίκο του Θεού τού Ιακώβ. Και θα μας διδάξει τους δρόμους του, και θα περπατάμε στα μονοπάτια του». (Ησαΐας 2:3.)

Δεν χρειάζεται να συμβιβαζόμαστε. Δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε. Το κερί που ο Κύριος έχει ανάψει σε τούτη τη θεϊκή νομή, μπορεί να γίνει ένα φως σε ολόκληρο τον κόσμο και οι άλλοι, βλέποντας τα καλά έργα μας μπορούν να οδηγηθούν να δοξάσουν τον Πατέρα μας στους Ουρανούς και να μιμηθούν στη ζωή τους τα παραδείγματα που έχουν παρατηρήσει στη δική μας.

Ξεκινώντας με εσάς και εμένα, μπορεί να υπάρξει ένας ολόκληρος λαός ο οποίος, μέσω της αρετής στη ζωή μας στο σπιτικό μας, στο επάγγελμά μας, ακόμα και στις διασκεδάσεις μας, να γίνει σαν μία πόλη επάνω σε έναν λόφο, προς την οποία οι άνθρωποι μπορεί να κοιτάζουν και να μαθαίνουν και μία σημαία για τα έθνη, από την οποία οι λαοί της γης να συγκεντρώνουν δύναμη⁸.

Εάν θέλουμε να κρατούμε αυτήν την Εκκλησία σαν μία σημαία για τα έθνη και ένα φως για τον κόσμο, πρέπει να πάρουμε επάνω μας περισσότερο από το φως που βρίσκεται στη ζωή του Χριστού, ατομικώς και στις προσωπικές περιστάσεις μας. Υπερασπιζόμενοι το σωστό, δεν πρέπει να φοβόμαστε τις συνέπειες. Ποτέ δεν πρέπει να φοβηθούμε. Είπε ο Παύλος στον Τιμόθεο:

«Επειδή, ο Θεός δεν μας έδωσε πνεύμα δειλίας, αλλά δύναμης και αγάπης και σωφρονισμού.

»Μη ντραπείς, λοιπόν, για τη μαρτυρία τού Κυρίου μας» (Προς Τιμόθεον Β΄ 1:7-8)⁹.

Δεν μπορείτε απλώς να λάβετε ως δεδομένο αυτόν τον σκοπό, ο οποίος είναι ο σκοπός του Χριστού. Δεν μπορείτε απλώς να στέκεστε αμέτοχοι και να παρακολουθείτε το παιχνίδι ανάμεσα στις δυνάμεις του καλού και του κακού…

…Σας παροτρύνω με όλη τη δύναμή μου να προσεγγίσετε ένα καθήκον που βρίσκεται πέρα από τα απαιτούμενα της καθημερινής ζωής σας. Δηλαδή, να σταθείτε δυνατοί, να γίνετε ηγέτες μιλώντας υπέρ των σκοπών εκείνων που κάνουν τον πολιτισμό μας να λάμπει, οι οποίοι φέρνουν παρηγοριά και ειρήνη στη ζωή μας. Μπορείτε να είστε ηγέτης. Πρέπει να είστε ηγέτης ως μέλος αυτής της Εκκλησίας για τους σκοπούς εκείνους που στηρίζει αυτή η Εκκλησία. Μην αφήνετε τον φόβο να υπερνικήσει τις προσπάθειές σας¹⁰.

Δεν έχουμε τίποτε να φοβόμαστε. Ο Θεός είναι στο πηδάλιο. Θα εξουσιάζει για το καλό αυτού του έργου. Θα εκχύσει ευλογίες επάνω σε εκείνους οι οποίοι περπατούν με υπακοή στις εντολές Του. Αυτή υπήρξε η υπόσχεσή Του. Κανένας μας δεν μπορεί να αμφιβάλλει για την ικανότητά Του να τηρήσει εκείνη την υπόσχεση.

…Ο Σωτήρας μας, ο οποίος είναι ο Λυτρωτής μας, ο Μέγας Ιεχωβά, ο ισχυρός Μεσσίας, έχει υποσχεθεί: «Εγώ θα βαδίζω ενώπιον τού προσώπου σας. Θα βρίσκομαι στα δεξιά σας και στα αριστερά σας, και το Πνεύμα μου θα είναι μέσα στην καρδιά σας, και οι άγγελοί μου τριγύρω σας, για να σας σηκώνουν» (Δ&Δ 84:88).

«Γι’ αυτό, μη φοβάσαι, μικρό ποίμνιο. Κάνε το καλό. Ας συμμαχήσουν εναντίον σας η γη και η κόλαση· αν είστε οικοδομημένοι επάνω στο βράχο μου, δεν μπορούν να υπερισχύσουν…

»Να αποβλέπετε προς εμένα σε κάθε σκέψη. Μην αμφιβάλετε, μη φοβάστε.

»Ιδέστε τις πληγές που τρύπησαν το πλευρό μου, και επίσης τα αποτυπώματα των καρφιών στα χέρια και στα πόδια μου. Να είστε γεμάτοι πίστη, να τηρείτε τις εντολές μου, και θα κληρονομήσετε τη βασιλεία των ουρανών» (Δ&Δ 6:34, 36-37).

Ενωμένοι, εργαζόμενοι χέρι-χέρι, θα προχωρήσουμε μπροστά ως υπηρέτες του ζώντος Θεού, πράττοντας το έργο του Αγαπημένου Υιού Του, του Διδασκάλου μας, τον οποίο υπηρετούμε και του οποίου το όνομα επιζητούμε να δοξάσουμε¹¹.

Πρέπει να σταθούμε ακλόνητοι. Πρέπει να αναχαιτίζουμε τα δεινά του κόσμου. Εάν το πράττουμε, ο Παντοδύναμος θα είναι η δύναμη και ο προστάτης μας, ο οδηγός και αποκαλυπτής μας. Θα έχουμε την παρηγοριά να γνωρίζουμε ότι κάνουμε αυτό που Εκείνος θέλει από εμάς. Οι άλλοι ίσως να μην συμφωνούν μαζί μας, όμως είμαι πεπεισμένος ότι θα μας σεβαστούν. Δεν θα είμαστε μόνοι. Υπάρχουν πολλοί [οι οποίοι δεν είναι] της πίστης μας, όμως οι οποίοι αισθάνονται όπως εμείς. Θα μας στηρίξουν. Θα μας υποστηρίξουν στις προσπάθειές μας¹².

Ας χαιρόμαστε σε ετούτη την υπέροχη εποχή του έργου του Κυρίου. Ας μην είμαστε υπερήφανοι ή αλαζόνες. Ας είμαστε ταπεινά ευγνώμονες. Και είθε ο καθένας μας να αποφασίσει μέσα του ή μέσα της ότι θα προσθέσουμε στην ομορφιά αυτού του εξαίρετου έργου του Παντοδύναμου, ώστε να λάμψει σε όλη τη γη σαν πυρσός δύναμης και καλοσύνης για να το βλέπει όλος ο κόσμος¹³.

«Εάν θέλουμε να κρατούμε αυτήν την Εκκλησία σαν μία σημαία για τα έθνη και ένα φως για τον κόσμο, πρέπει να πάρουμε επάνω μας περισσότερο από το φως που βρίσκεται στη ζωή του Χριστού».

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Καθώς διαβάζετε το τμήμα 1, ποια είναι τα συναισθήματά σας συλλογιζόμενοι την ανάπτυξη της Εκκλησίας από το 1830 έως σήμερα;
Επανεξετάστε την αφήγηση του Προέδρου Χίνκλυ για την άφιξη των πρώτων πρωτοπόρων στην Κοιλάδα της Σωλτ Λέηκ (βλέπε τμήμα 2). Τι μπορούμε να μάθουμε από αυτήν την αφήγηση; Πώς ωφεληθήκαμε από το προφητικό όραμα των πρώτων ηγετών της Εκκλησίας; Τι νομίζετε ότι σημαίνει να είμαστε «μία σημαία για τα έθνη»; (Βλέπε Ησαΐας 5:26, 11:12.)
Στο τμήμα 3, ο Πρόεδρος Χίνκλυ μας ενθάρρυνε να δούμε τη «μεγάλη εικόνα» και το «ευρύτερο όραμα» του έργου του Θεού. Γιατί πρέπει να δούμε αυτή τη σπουδαία εικόνα; Γιατί μερικές φορές χάνουμε τη θέαση αυτής; Με τι τρόπους μπορούν οι μικρές δυνάμεις μας να συνεισφέρουν στην ανάπτυξη του βασιλείου του Θεού;
Επανεξετάστε τους τρόπους που λέει ο Πρόεδρος Χίνκλυ, με τους οποίους οι Άγιοι των Τελευταίων Ημερών γίνονται ένας περισσότερο «ιδιαίτερος και ξεχωριστός λαός» (τμήμα 4). Πώς μπορούμε να αναπτύξουμε, μεγαλύτερο όραμα και θάρρος για να προωθήσουμε το έργο του Θεού; Πώς μπορούμε να ζούμε στον κόσμο χωρίς να είμαστε του κόσμου; Πώς μπορούμε να «πάρουμε επάνω μας περισσότερο από το φως που βρίσκεται στη ζωή του Χριστού»; Γιατί είναι σημαντικό να υπερασπιζόμαστε αυτό το οποίο είναι σωστό;

Σχετικές γραφές

Κατά Ματθαίον 5:14-16, Νεφί Α΄ 14:14, Δ&Δ 1:1-6, 65:1-6, 88:81, 115:5-6

Βοήθεια διδασκαλίας

«Βεβαιωθείτε πως δεν πιστεύετε ότι είστε ο “αληθινός διδάσκαλος”. Αυτό είναι σοβαρό λάθος. …Προσέξτε να μην αναμιχθείτε. Ο μείζων ρόλος ενός διδασκάλου είναι να προετοιμάζει τον δρόμο ούτως ώστε οι άνθρωποι να έχουν μία πνευματική εμπειρία με τον Κύριο» (Τζην Κουκ, παρετέθη στο Teaching, No Greater Call [1999], 41).