Κεφάλαιο 14

Να χάσουμε τον εαυτό μας στην υπηρέτηση των άλλων

«Είθε το αληθινό νόημα του Ευαγγελίου να ενσταλάξει στην καρδιά μας ότι πρέπει να καταλάβουμε πως η ζωή μας, που μας δόθηκε από τον Θεό τον Πατέρα μας, πρέπει να χρησιμοποιείται για την υπηρέτηση των άλλων».

Από τη ζωή του Γκόρντον Χίνκλυ

Ο νεαρός Πρεσβύτερος Γκόρντον Χίνκλυ μόχθησε τις πρώτες εβδομάδες ως πλήρους απασχόλησης ιεραπόστολος στην Αγγλία. Ήταν άρρωστος όταν έφθασε και οι προσπάθειές του να κηρύξει το Ευαγγέλιο είχαν επανειλημμένα απορριφθεί. Κατά τη διάρκεια εκείνης της δύσκολης εποχής, ευλογήθηκε με αυτό που αργότερα αποκάλεσε «ημέρα της απόφασής» του – μία εμπειρία που επηρέασε την υπηρέτησή του για το υπόλοιπο της ζωής του.

«Είχα αποθαρρυνθεί» θυμόταν. «Έγραψα ένα γράμμα στον καλό πατέρα μου και είπα ότι ένιωθα πως σπαταλούσα τον χρόνο μου και τα χρήματά του. Ήταν πατέρας μου και πρόεδρος πασσάλου μου, ένας σοφός και εμπνευσμένος άνδρας. Μου έγραψε ένα πολύ σύντομο γράμμα που έλεγε: “Αγαπητέ Γκόρντον, έλαβα το πρόσφατο γράμμα σου. Ένα μόνο έχω να προτείνω: ξέχασε τον εαυτό σου και πήγαινε στο έργο”. Νωρίτερα εκείνο το πρωί, στο μάθημά μας των γραφών, ο συνάδελφός μου κι εγώ είχαμε διαβάσει αυτά τα λόγια του Κυρίου: “Επειδή, όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει· και όποιος χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου και εξαιτίας τού ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει”». (Κατά Μάρκον 8:35.)

«Εκείνα τα λόγια του Διδασκάλου, μαζί με το γράμμα του πατέρα μου και τη συμβουλή του να ξεχάσω τον εαυτό μου και να πάω στο έργο, διαπέρασαν την ψυχή μου. Με το γράμμα του πατέρα μου στο χέρι, πήγα στην κρεβατοκάμαρά μας στο σπίτι, στην οδό Γουέντχαμ 15 όπου μέναμε, γονάτισα και έδωσα μια υπόσχεση στον Κύριο. Σύναψα διαθήκη ότι θα προσπαθήσω να ξεχάσω τον εαυτό μου και να χαθώ στην υπηρέτησή Του.

»Εκείνη η ημέρα του Ιουλίου του 1933 ήταν η ημέρα της απόφασής μου. Ένα νέο φως ήρθε στη ζωή μου και μια καινούργια χαρά στην καρδιά μου»¹.

Εκείνο το φως δεν έφυγε ποτέ από τη ζωή του Γκόρντον Χίνκλυ. Από εκείνη την ημέρα, αφιερώθηκε στον Κύριο, στην υπηρέτηση των άλλων. Κατά την κηδεία του Προέδρου Χίνκλυ, ο Πρόεδρος Χένρυ Άιρινγκ ανέφερε μερικές από τις συνεισφορές του Προέδρου Χίνκλυ: οικοδόμηση ναών ανά την υφήλιο, δημιουργία μικρότερων ναών για την επίσπευση του έργου του ναού, ίδρυση του Ταμείου Συνεχούς Εκπαιδεύσεως και οικοδόμηση του Κέντρου Συνελεύσεων. Κατόπιν είπε:

«Το προσωπικό του κληροδότημα υπερβαίνει αυτόν τον σύντομο κατάλογο και τη δύναμή μου να το περιγράψω. Αλλά τα επιτεύγματά του έχουν τουλάχιστον κάτι κοινό. Πάντοτε προορίζονταν να ευλογήσουν τα άτομα με μία ευκαιρία. Και πάντοτε σκεπτόταν εκείνους που είχαν τις ελάχιστες ευκαιρίες, τον καθημερινό άνθρωπο που αγωνίζεται με τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής και τη δυσκολία να ζούμε σύμφωνα με το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Περισσότερες από μία φορές χτύπησε το δάχτυλό του στο στήθος μου, όταν έκανα κάποια πρόταση, και έλεγε: “Χωλ, θυμήθηκες το άτομο που αγωνίζεται;”»²

«Εύχομαι να είμαι δραστήριος και να εργάζομαι» είπε ο Πρόεδρος Χίνκλυ. «Εύχομαι να αντικρίζω την κάθε ημέρα με αποφασιστικότητα και σκοπό. Εύχομαι να χρησιμοποιώ κάθε ώρα που είμαι ξύπνιος για να ενθαρρύνω, να ευλογώ εκείνους που το φορτίο τους είναι βαρύ, να οικοδομώ πίστη και δύναμη από τη μαρτυρία»³.

«Αν θέλουμε να ισχυριζόμαστε ότι λατρεύουμε και ακολουθούμε τον Διδάσκαλο, δεν θα πρέπει να προσπαθούμε να μιμούμεθα τη ζωή του τής υπηρέτησης;»

Διδασκαλίες του Γκόρντον Χίνκλυ

Η ζωή μας είναι δώρο από τον Θεό και πρέπει να χρησιμοποιείται για την υπηρέτηση των άλλων.

Υπάρχει… πολλή φτώχια και πλήρης στέρηση στον κόσμο, τόσο πολλή εξέγερση και μικρότητα, τόσο πολλή αθλιότητα και ρυπαρότητα, τόσα πολλά διαλυμένα σπιτικά και κατεστραμμένες οικογένειες, τόσοι πολλοί μοναχικοί άνθρωποι που ζουν μια ανέλπιδη, θλιβερή ζωή, τόσο πολλή απελπισία παντού.

Και κάνω μια παράκληση προς εσάς. Σας παρακαλώ ώστε στην επιζήτησή σας απόκτησης εγκόσμιου πλούτου, να δίνετε, επίσης, για να κάνετε τον κόσμο λίγο καλύτερο⁴.

Αν θέλουμε να βελτιωθεί ο κόσμος, θα πρέπει η διαδικασία της αγάπης να φέρει μια αλλαγή στις καρδιές των ανθρώπων. Αυτό μπορεί να γίνει όταν κοιτάξουμε πέρα από τον εαυτό μας, για να δώσουμε την αγάπη μας στον Θεό και στους άλλους και κάνοντάς το με όλη την καρδιά, όλη την ψυχή και όλο τον νου μας.

Ο Κύριος έχει διακηρύξει στη σύγχρονη αποκάλυψη: «Και αν προσβλέπετε μόνο προς τη δόξα μου, το σώμα σας ολόκληρο θα γεμίσει με φως, και δε θα υπάρξει σκοτάδι μέσα σας». (Δ&Δ 88:67.)

Καθώς κοιτάζουμε με αγάπη και ευγνωμοσύνη προς τον Θεό, καθώς τον υπηρετούμε προσβλέποντας μόνον προς τη δόξα του, φεύγει από εμάς το σκοτάδι της αμαρτίας, το σκοτάδι του εγωισμού, το σκοτάδι της υπερηφάνειας. Θα έρθει μία αυξανόμενη αγάπη για τον Αιώνιο Πατέρα μας και τον Αγαπημένο Υιό του, τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας. Θα έρθει μία μεγαλύτερη αίσθηση υπηρέτησης προς τους συνανθρώπους μας, λιγότερη σκέψη για τον εαυτό μας και περισσότερη προσέγγιση των άλλων.

Αυτή η αρχή αγάπης είναι η πεμπτουσία του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού⁵.

Αν θέλουμε να ισχυριζόμαστε ότι λατρεύουμε και ακολουθούμε τον Διδάσκαλο, δεν θα πρέπει να προσπαθούμε να μιμούμεθα τη ζωή του τής υπηρέτησης; Κανένας μας δεν μπορεί να πει ορθώς ότι η ζωή του είναι δική του. Η ζωή μας είναι δώρο του Θεού. Ερχόμαστε στον κόσμο όχι από δική μας βούληση. Δεν φεύγουμε σύμφωνα με την επιθυμία μας. Οι ημέρες μας είναι μετρημένες όχι από εμάς, αλλά σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.

Τόσοι πολλοί από εμάς χρησιμοποιούμε τη ζωή μας σαν να ήταν απόλυτα δική μας. Έχουμε την επιλογή να την σπαταλήσουμε, αν επιθυμούμε. Όμως αυτό είναι προδοσία μίας σπουδαίας και ιερής εμπιστοσύνης. Όπως μας είπε τόσο ξεκάθαρα ο Διδάσκαλος: «Επειδή, όποιος θέλει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει· και όποιος χάσει τη ζωή του εξαιτίας μου και εξαιτίας τού ευαγγελίου, αυτός θα τη σώσει». (Κατά Μάρκον 8:35.)⁶

Αγαπημένοι μου αδελφοί και αδελφές, η δυσκολία είναι μεγάλη. Οι ευκαιρίες βρίσκονται γύρω μας. Ο Θεός θα ήθελε να κάνουμε το έργο Του – και να το κάνουμε με ενεργητικότητα και χαρωπή διάθεση. Αυτό το έργο, όπως Εκείνος το έχει προσδιορίσει, είναι να «περιθάλπουμε τους αδύναμους, να ενισχύουμε τα χέρια που κρέμονται κάτω, και να στερεώνουμε τα γόνατα που έχουν παραλύσει». (Δ&Δ 81:5.)

Είναι να διακονούμε εκείνους που βρίσκονται σε ανάγκη. Είναι να παρηγορούμε τους αποστερημένους. Είναι να επισκεπτόμαστε τη χήρα και το ορφανό στα βάσανά τους. Είναι να δίνουμε τροφή στους έχοντες ανάγκη, να ντύνουμε τους γυμνούς, να στεγάζουμε εκείνους που δεν έχουν στέγη πάνω από το κεφάλι τους. Είναι να κάνουμε όπως ο Διδάσκαλος ο οποίος «πέρασε ευεργετώντας». (Πράξεις 10:38.)⁷

Το μήνυμά μου προς εσάς σήμερα… είναι να αποφασίσετε να αφιερώσετε ένα τμήμα του χρόνου σας, καθώς σχεδιάζετε την εργασία στη ζωή σας, σε εκείνους που είναι απελπισμένοι και έχουν ανάγκη, χωρίς να σκέφτεστε την ανταμοιβή. Χρειάζονται οι δεξιότητές σας, όποιες κι αν είναι. Η χείρα βοηθείας που θα δώσετε θα σηκώσει κάποιον από το τέλμα της απελπισίας. Η σταθερή φωνή σας θα ενθαρρύνει κάποιους που διαφορετικά απλώς θα τα παρατούσαν. Οι δεξιότητές σας μπορούν να αλλάξουν τη ζωή, με αξιοσημείωτο και υπέροχο τρόπο, εκείνων που προχωρούν ευρισκόμενοι σε ανάγκη. Αν όχι τώρα, πότε; Αν όχι εσείς, ποιος;⁸

Είθε το αληθινό νόημα του Ευαγγελίου να ενσταλάξει στην καρδιά μας ότι πρέπει να καταλάβουμε πως η ζωή μας, που μας δόθηκε από τον Θεό τον Πατέρα μας, πρέπει να χρησιμοποιείται για την υπηρέτηση των άλλων.

Εάν δώσουμε τέτοια υπηρέτηση, οι ημέρες μας θα είναι γεμάτες χαρά και ευτυχία. Και, το σημαντικότερο, θα είναι αφιερωμένες στον Κύριο και Σωτήρα μας, Ιησού Χριστό, και στην ευλόγηση όλων όσους τη ζωή αγγίζουμε⁹.

Η υπηρέτηση είναι το καλύτερο φάρμακο για τη μεμψιμοιρία, την ιδιοτέλεια, την απελπισία και τη μοναξιά.

Θυμάμαι, είχα επισκεφθεί τις εγκαταστάσεις ενός κολεγίου όπου άκουσα το συνηθισμένο, κοινότοπο παράπονο των νέων: παράπονα για την πίεση του σχολείου –σαν να ήταν ένα φορτίο μάλλον και όχι μια ευκαιρία συμμετοχής στη γνώση της γης– παράπονα για τη στέγαση και το φαγητό…

Συμβούλευσα εκείνους τους νέους ότι αν η πίεση του σχολείου ήταν τόσο βαριά, αν αισθάνονταν ότι έπρεπε να παραπονεθούν για τη στέγαση και το φαγητό, τότε μπορούσα να προτείνω μία θεραπεία για τα προβλήματά τους. Πρότεινα να αφήσουν παράμερα τα βιβλία τους για μερικές ώρες, να φύγουν από τα δωμάτιά τους και να πάνε να επισκεφθούν κάποιον ηλικιωμένο και μόνο ή κάποιον άρρωστο και αποθαρρυμένο. Γενικά, έχω καταλάβει πως αν παραπονιόμαστε για τη ζωή, είναι επειδή σκεφτόμαστε μόνον τον εαυτό μας.

Επί πολλά χρόνια υπήρχε μία ταμπέλα στον τοίχο ενός τσαγκαράδικου όπου ήμουν τακτικός πελάτης. Έλεγε: «Παραπονιόμουν διότι δεν είχα παπούτσια μέχρις ότου είδα έναν άνθρωπο που δεν είχε πόδια». Το αποτελεσματικότερο φάρμακο για την αρρώστια της μεμψιμοιρίας είναι να χάσουμε τον εαυτόν μας στην υπηρέτηση των άλλων¹⁰.

Πιστεύω ότι για τους περισσότερους από εμάς το καλύτερο φάρμακο της μοναξιάς είναι η εργασία και η υπηρέτηση για τους άλλους. Δεν ελαχιστοποιώ τα προβλήματά σας, όμως δεν διστάζω να πω ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι, τα προβλήματα των οποίων είναι σοβαρότερα από τα δικά σας. Προσεγγίστε τους να τους υπηρετήσετε, να τους βοηθήσετε, να τους εμψυχώσετε. Υπάρχουν τόσα αγόρια και κορίτσια τα οποία αποτυγχάνουν στο σχολείο, διότι έχουν ανάγκη από λίγη προσωπική προσοχή και ενθάρρυνση. Υπάρχουν τόσοι πολλοί ηλικιωμένοι οι οποίοι ζουν στη δυστυχία και τη μοναξιά και τον φόβο, για τους οποίους μια απλή συζήτηση θα έφερνε κάποια ελπίδα και φως…

Υπάρχουν τόσοι πολλοί που έχουν πληγωθεί και οι οποίοι χρειάζονται έναν καλό Σαμαρείτη να δέσει τις πληγές τους και να τους βοηθήσει στον δρόμο τους. Λίγη καλοσύνη μπορεί να φέρει μεγάλη ευλογία σε κάποιον απελπισμένο και ένα γλυκό συναίσθημα σε εκείνον που του παραστέκεται¹¹.

Υπάρχουν τόσοι πολλοί εκεί έξω, τα φορτία των οποίων μπορείτε να σηκώσετε. Είναι οι άστεγοι, είναι οι πεινασμένοι, είναι οι στερημένοι ολόγυρά μας. Είναι οι ηλικιωμένοι οι οποίοι είναι μόνοι σε οίκους ευγηρίας. Είναι παιδιά με αναπηρίες και νέοι στα ναρκωτικά και οι άρρωστοι και κλινήρεις, οι οποίοι ζητούν έναν καλοσυνάτο λόγο. Εάν δεν το κάνετε εσείς αυτό, ποιος θα το κάνει;

Το καλύτερο αντίδοτο που ξέρω για την ανησυχία είναι η εργασία. Το καλύτερο φάρμακο για την απελπισία είναι η υπηρέτηση. Η καλύτερη θεραπεία για την κούραση είναι η πρόκληση να βοηθήσουμε κάποιον που είναι πιο κουρασμένος¹².

Γιατί οι ιεραπόστολοι είναι ευτυχείς; Επειδή χάνουν τον εαυτό τους στην υπηρέτηση των άλλων.

Γιατί είναι ευτυχείς εκείνοι που αγωνίζονται σκληρά στους ναούς; Επειδή ο μόχθος της αγάπης τους είναι απόλυτα αρμονικός με το σπουδαίο έργο εξ’ υποκαταστάσεως τού Σωτήρα της ανθρωπότητας. Δεν ζητούν ούτε περιμένουν να τους ευχαριστήσουν για αυτό που κάνουν. Ως επί το πλείστον, δεν ξέρουν τίποτα περισσότερο από το όνομα εκείνου ή εκείνης για λογαριασμό των οποίων μοχθούν¹³.

Δώστε έκφραση στις ευγενείς επιθυμίες που βρίσκονται στην καρδιά σας, για να προσεγγίσετε άλλους, να τους παρηγορήσετε, να τους στηρίξετε και να τους ενισχύσετε. Πράττοντας αυτό, το καρκινώδες δηλητήριο της ιδιοτέλειας θα σας αφήσει και θα αντικατασταθεί από ένα γλυκό και υπέροχο συναίσθημα που δεν μπορεί να έρθει με κανέναν άλλο τρόπο¹⁴.

«Υπάρχουν τόσοι πολλοί εκεί έξω, τα φορτία των οποίων μπορείτε να σηκώσετε».

Όταν προσεγγίζουμε τους άλλους για να τους βοηθήσουμε, βρίσκουμε τον πραγματικό εαυτό μας.

Ένα κυριακάτικο πρωί πριν από μερικά χρόνια, βρισκόμουν στο σπίτι ενός προέδρου πασσάλου, σε μια μικρή πόλη του Αϊντάχο. Πριν από την πρωινή προσευχή, η οικογένεια διάβασε μερικά εδάφια των γραφών. Ανάμεσα σε αυτά ήταν τα λόγια του Ιησού, όπως καταγράφηκαν στο Κατά Ιωάννην 12:24: «Σας διαβεβαιώνω απόλυτα: Αν ο κόκκος τού σιταριού δεν πέσει στη γη και πεθάνει, αυτός μονάχος μένει· αν, όμως, πεθάνει, φέρνει πολύ καρπό».

Αναμφίβολα, ο Διδάσκαλος αναφερόταν στον δικό του επικείμενο θάνατο, διακηρύσσοντας ότι αν δεν πέθαινε, η αποστολή του στη ζωή θα ήταν εν πολλοίς μάταιη. Όμως βλέπω στα λόγια αυτά μία περαιτέρω έννοια. Νομίζω ότι ο Κύριος λέει στον καθέναν μας ότι αν δεν χάσουμε τον εαυτόν μας στην υπηρέτηση των άλλων, η ζωή μας σε μεγάλο βαθμό δεν έχει αληθινό σκοπό, διότι εξακολούθησε λέγοντας: «Όποιος αγαπάει την ψυχή του, θα τη χάσει· και όποιος μισεί την ψυχή του σε τούτο τον κόσμο, θα τη φυλάξει σε αιώνια ζωή». (Κατά Ιωάννην 12:25.) Ή, όπως καταγράφεται στο Κατά Λουκάν: «Όποιος ζητήσει να σώσει τη ζωή του, θα τη χάσει· και όποιος τη χάσει, θα τη διαφυλάξει». (Κατά Λουκάν 17:33.) Με άλλα λόγια, εκείνος που ζει μόνον για τον εαυτόν του, μαραίνεται και πεθαίνει, ενώ εκείνος που ξεχνά τον εαυτόν του στην υπηρεσία των άλλων, αναπτύσσεται και ανθεί σε αυτήν τη ζωή και την αιωνιότητα.

Εκείνο το πρωινό στη συνέλευση πασσάλου, ο πρόεδρος με τον οποίο είχα μείνει, είχε απαλλαγεί μετά από δεκατρία χρόνια πιστής υπηρέτησης. Υπήρχε ξεχείλισμα αγάπης και εκτίμησης, όχι εξαιτίας του πλούτου του, όχι εξαιτίας του αναστήματός του στην επιχειρηματική κοινότητα, αλλά εξαιτίας της μεγάλης υπηρέτησης που είχε προσφέρει ανιδιοτελώς. Χωρίς να σκέφτεται το προσωπικό συμφέρον, είχε ταξιδέψει χιλιάδες χιλιόμετρα κάτω από όλες τις καιρικές συνθήκες. Είχε κυριολεκτικά δαπανήσει χιλιάδες ώρες για το συμφέρον των άλλων. Είχε παραμελήσει τις προσωπικές υποθέσεις του για να βοηθήσει εκείνους που χρειάζονταν τη βοήθειά του. Και πράττοντας αυτό, ήταν ακμαίος και είχε γίνει σπουδαίος στα μάτια εκείνων που είχε υπηρετήσει¹⁵.

Πριν από χρόνια διάβασα την ιστορία μιας νέας γυναίκας που πήγε σε μία αγροτική περιοχή ως δασκάλα. Ανάμεσα στα άτομα της τάξης της ήταν ένα κορίτσι το οποίο είχε αποτύχει προηγουμένως και το οποίο αποτύγχανε πάλι. Η μαθήτρια δεν μπορούσε να διαβάσει. Προερχόταν από μία οικογένεια χωρίς τα μέσα να την πάει σε μία μεγαλύτερη πόλη για εξετάσεις, ώστε να δουν αν είχε κάποιο πρόβλημα που θα μπορούσε να θεραπευθεί. Διαισθανόμενη ότι η δυσκολία ίσως έγκειτο στα μάτια του κοριτσιού, η νεαρή δασκάλα κανόνισε να την πάει με έξοδα της δασκάλας για οφθαλμολογική εξέταση. Αποκαλύφθηκε κάποια ανεπάρκεια που μπορούσε να διορθωθεί με γυαλιά. Σύντομα, ένας ολόκληρος κόσμος ανοίχτηκε στη μαθήτρια. Για πρώτη φορά στη ζωή της είδε καθαρά τις λέξεις εμπρός της. Ο μισθός εκείνης της αγροτικής δασκάλας ήταν πενιχρός, όμως από τα λιγοστά που είχε, έκανε μία επένδυση η οποία άλλαξε ολοσχερώς τη ζωή μίας μαθήτριας που αποτύγχανε και πράττοντας αυτό, βρήκε μία νέα διάσταση στη ζωή της¹⁶.

Καθώς υπηρετείτε με αυτόν τον τρόπο, μία νέα διάσταση θα ανοιχτεί στη ζωή σας. Θα βρείτε νέες και ενδιαφέρουσες συναναστροφές. Θα βρείτε φιλία και κοινωνικότητα. Θα αυξηθείτε σε γνώση και κατανόηση και σοφία και στην ικανότητά σας να πράττετε¹⁷.

Καταθέτω μαρτυρία ότι καθώς ο καθένας σας προσεγγίζει άλλους για να τους βοηθήσει, θα βρει τον αληθινό εαυτό του και θα ευλογήσει σε μεγάλο βαθμό τον κόσμο στον οποίο ζει¹⁸.

Η Εκκλησία παρέχει πολλές ευκαιρίες για ανιδιοτελή υπηρέτηση.

Αδελφοί και αδελφές, δεν θα είστε ποτέ ευτυχισμένοι αν προχωρείτε στη ζωή σκεπτόμενοι μόνον τον εαυτό σας. Χαθείτε στον καλύτερο σκοπό του κόσμου – τον σκοπό του Κυρίου. Στο έργο των απαρτιών και των βοηθητικών οργανώσεων, στο έργο ναού, στο έργο προνοίας, στο ιεραποστολικό έργο. Θα ευλογήσετε τη ζωή σας καθώς θα ευλογείτε τη ζωή άλλων¹⁹.

Δεν υπάρχει κανένα άλλο έργο σε όλο τον κόσμο τόσο πλήρες ευτυχίας, όσο αυτό το έργο. Αυτή η ευτυχία είναι ξεχωριστή. Προέρχεται από την υπηρέτηση των άλλων. Είναι αληθινή. Είναι μοναδική. Είναι υπέροχη²⁰.

«Καθώς… υπηρετείτε, μία νέα διάσταση θα ανοιχτεί στη ζωή σας».

Ας είναι η Εκκλησία ο αγαπητός φίλος σας. Ας είναι ο μεγάλος σύντροφός σας. Υπηρετήστε όπου καλείστε να υπηρετήσετε. Κάνετε αυτό που σας ζητούν. Κάθε θέση που κατέχετε θα προσθέτει στις ικανότητές σας. Έχω υπηρετήσει σε πολλές θέσεις ευθύνης σε αυτήν τη μεγάλη οργάνωση. Κάθε υπηρέτηση έφερε τη δική της ανταμοιβή.

Αυτό… θα απαιτήσει την ανιδιοτελή αφοσίωσή σας, τη σταθερή προσήλωση και πίστη σας. Θα υπηρετήσετε σε πολλές κλήσεις προτού ολοκληρωθεί η ζωή σας. Μερικές ίσως φανούν μικρές, όμως δεν υπάρχει μικρή ή ασήμαντη κλήση σε αυτήν την Εκκλησία. Κάθε κλήση είναι σημαντική. Κάθε κλήση είναι απαραίτητη για την προαγωγή του έργου. Ποτέ μην υποτιμάτε μία ευθύνη στην Εκκλησία…

Κάνετε χώρο για την Εκκλησία στη ζωή σας. Αφήστε να αυξηθεί η γνώση σας για τη διδαχή της. Αφήστε να αυξηθεί η κατανόησή σας για την οργάνωσή της. Αφήστε την αγάπη σας για τις αιώνιες αλήθειες της να γίνει όλο και δυνατότερη.

Ίσως η Εκκλησία ζητήσει από εσάς κάποια θυσία. Ίσως σας ζητήσει να δώσετε το καλύτερο που έχετε να προσφέρετε. Δεν θα έχετε κόστος σε αυτό, διότι θα ανακαλύψετε ότι θα αποβεί επένδυση η οποία θα φέρνει ευλογίες σε όλη τη ζωή σας. Η Εκκλησία είναι η μεγάλη δεξαμενή της αιώνιας αλήθειας. Αγκαλιάστε την και κρατηθείτε γερά από αυτήν²¹.

Θέλετε να είστε ευτυχισμένοι; Ξεχάστε τον εαυτό σας και αφεθείτε σ’ αυτόν τον μεγάλο σκοπό. Προσφέρετε τις προσπάθειές σας να βοηθήσετε τους ανθρώπους. Καλλιεργήστε ένα πνεύμα συγχώρησης στην καρδιά σας απέναντι σε όποιον ίσως σας έχει προσβάλει. Κοιτάξτε προς τον Κύριο και ζήστε και εργαστείτε για να ανυψώσετε και να υπηρετήσετε τους υιούς και τις θυγατέρες Του. Θα γνωρίσετε μια ευτυχία που δεν γνωρίσατε ποτέ άλλοτε, αν το κάνετε. Δεν με νοιάζει πόσο ηλικιωμένοι είστε, πόσο νέοι είστε, οτιδήποτε. Μπορείτε να ανυψώσετε ανθρώπους και να τους βοηθήσετε. Οι ουρανοί ξέρουν πως υπάρχουν τόσοι μα τόσοι πολλοί άνθρωποι σε τούτο τον κόσμο, οι οποίοι χρειάζονται βοήθεια. Ω τόσοι, μα τόσοι πολλοί. Ας διώξουμε την καταστροφική, εγωιστική συμπεριφορά από τη ζωή μας, αδελφοί και αδελφές μου, και ας σταθούμε λίγο ψηλότερα και ας φθάσουμε λίγο ψηλότερα στην υπηρέτηση των άλλων. …Ορθώστε το ανάστημά σας, σταθείτε πιο ψηλά, ανυψώστε εκείνους με αδύνατα γόνατα, σηκώστε τα χέρια που κρέμονται ανήμπορα. Ζήστε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Ξεχάστε τον εαυτό σας²².

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Ο Πρόεδρος Χίνκλυ δίδαξε ότι η ζωή μας είναι δώρο από τον Θεό, να την χρησιμοποιούμε στην υπηρέτηση των άλλων (βλέπε τμήμα 1). Πώς μπορούμε να κάνουμε τρόπο ζωής την υπηρέτηση των άλλων; Τι νομίζετε ότι σημαίνει να υπηρετούμε με το μάτι στραμμένο στη δόξα του Θεού; Πώς σας έχει ευλογήσει η υπηρέτηση κάποιου άλλου;
Γιατί η υπηρέτηση μας βοηθά να υπερνικήσουμε τη μεμψιμοιρία, την ιδιοτέλεια και τη μοναξιά; (Βλέπε τμήμα 2.) Πώς σας έχει φέρει ευτυχία η υπηρέτηση; Καθώς διαβάζετε τις περιγραφές του Προέδρου Χίνκλυ για ανθρώπους που είναι σε ανάγκη, προσδιορίστε πώς μπορείτε εσείς και η οικογένειά σας να προσεγγίσετε για να υπηρετήσετε.
Γιατί το να χάσουμε τον εαυτό μας στην υπηρέτηση των άλλων μας βοηθά να «βρούμε τον αληθινό εαυτό [μας]»; (Βλέπε τμήμα 3.) Τι μπορούμε να μάθουμε από τις ιστορίες στο τμήμα 3;
Ο Πρόεδρος Χίνκλυ συμβούλεψε: «Χαθείτε στον καλύτερο σκοπό του κόσμου – τον σκοπό του Κυρίου» (τμήμα 4). Τι ευλογίες έχει φέρει στη ζωή σας η υπηρέτηση στην Εκκλησία;

Σχετικές γραφές

Κατά Ματθαίον 20:25-28, 25:34-40, Κατά Ιωάννην 13:35, Μωσία 2:16-18, 18:8-9, Δ&Δ 64:33

Βοήθεια μελέτης

«Καθώς μελετάτε, δώστε προσοχή σε ιδέες που έρχονται στο μυαλό σας και στα συναισθήματα που έρχονται στην καρδιά σας» (Να κηρύττετε το ευαγγέλιό μου [2004], 18). Σκεφθείτε το ενδεχόμενο να καταγράφετε τις εντυπώσεις που λαμβάνετε, ακόμη και αν φαίνονται άσχετες με τα λόγια που διαβάζετε. Μπορεί να είναι ακριβώς αυτά που θέλει ο Κύριος να μάθετε.