តើយើងគួរធ្វើជាគ្រូបង្រៀនប្រភេទណា ?
ប្រសិនបើយើងពិតជាចង់ប្រែក្លាយដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ យើងត្រូវតែរៀនបង្រៀនតាមរបៀបដែលទ្រង់បានបង្រៀន ។
ថាត អរ ខាលីស្ទើរ ជាប្រធាន (កណ្ដាល) ចន អេស ធេនណើរ ជាទីប្រឹក្សាទីមួយ (ខាងឆ្វេង) និង ដេវិន ជី ឌើររ៉ង់ ជាទីប្រឹក្សាទីពីរ (ខាងស្ដាំ)
ព្រះអម្ចាស់ដែលបានរស់ឡើងវិញ រៀបនឹងបញ្ចប់ការបម្រើរបស់ទ្រង់នៅក្នុងទ្វីបអាមេរិក ។ មិនយូរប៉ុន្មាន ទ្រង់បានយាងចុះមកពីស្ថានសួគ៌ ដោយនាំយកពន្លឺទៅបំភ្លឺដល់ភាពងងឹតដែលបានគ្របដណ្ដប់លើដែនដីពួកសាសន៍នីហ្វៃ និង ពួកសាសន៍លេមិនបន្ទាប់ពីការសុគតរបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់បានបង្រៀន ថ្លែងទីបន្ទាល់ ហើយបានអធិស្ឋាន ។ ទ្រង់បានប្រសិទ្ធពរ ឆ្លើយតបនឹងសំណួរ ហើយស្ថាបនាសាសនាចក្រទ្រង់ឡើង ។ ឥឡូវនេះ កាលទ្រង់រៀបចំចាកចេញពីពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ទ្រង់បានបង្ហាញពីទំនួលខុសត្រូវមួយ ដែលបានធ្វើឲ្យពួកគេមាននូវភាពជឿជាក់ថា ៖
« អ្នករាល់គ្នាស្គាល់ការណ៍ទាំងឡាយដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើនៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់យើង ត្បិតកិច្ចការទាំងឡាយដែលអ្នករាល់គ្នាបានឃើញយើងធ្វើយ៉ាងណា នោះអ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើយ៉ាងនោះដែរ …
«… ដូច្នះ តើអ្នករាល់គ្នាគួរធ្វើជាមនុស្សបែបណាទៅ ? យើងប្រាប់អ្នករាល់គ្នាជាប្រាកដថា ត្រូវឲ្យបានដូចជាយើង » ( នីហ្វៃទី 3 27:27 ) ។
ព្រះយេស៊ូវបានអញ្ជើញយើងឲ្យប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ ហើយលក្ខណៈដ៏អស្ចារ្យមួយរបស់ទ្រង់ គឺជាសមត្ថភាពរបស់ទ្រង់ក្នុងការបង្រៀន ។ ទ្រង់គឺជាគ្រូបង្រៀនដ៏ឆ្នើមប្រពៃ ។ ដើម្បីប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ យើងក៏ត្រូវធ្វើជាគ្រូបង្រៀនដែលគួរឲ្យស្រឡាញ់ ហើយជួយផ្លាស់ប្ដូរជីវិតដែរ ទាំងនៅឯព្រះវិហារ និងនៅក្នុងផ្ទះ ។ ដើម្បីប្រែក្លាយដូចជាទ្រង់ យើងគួរមានបំណងប្រាថ្នាដ៏ឆាបឆួលក្នុងចិត្តយើងដើម្បីបង្រៀនដូចដែលទ្រង់បានបង្រៀន ។
សំណួរ និង ការអញ្ជើញ
សាសន៍នីហ្វៃទាំងបីរូបដោយ ហ្គារី អិល ខាប
ជារឿយៗ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនតាមរយៈសំណួរ និង ការអញ្ជើញ ។ សូមពិចារណាពីគំរូមួយនៅក្នុងគ្រាដែលទ្រង់បានចំណាយពេលជាមួយនឹងពួកសិស្សនៅទ្វីបអាមេរិក ។ កាលពួកគេកំពុងអធិស្ឋាន ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្ហាញព្រះកាយដល់ពួកគេ ហើយបានសួរនូវសំណួរត្រង់ៗមួយថា ៖ « តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យយើងប្រទានអ្វីដល់អ្នក? » ( នីហ្វៃទី 3 27:2 ) ។ តើអ្នកនឹងឆ្លើយបែបណា ប្រសិនបើព្រះអង្គសង្គ្រោះសួរសំណួរនេះដល់អ្នកវិញ ?
ពួកសិស្សបានតបថា ៖ « ឱព្រះអម្ចាស់អើយ យើងខ្ញុំសូមឲ្យព្រះអង្គប្រាប់យើងខ្ញុំនូវឈ្មោះដែលយើងខ្ញុំនឹងហៅសាសសនាចក្រនេះ ត្បិតមានការប្រកែកគ្នានៅក្នុងចំណោមប្រជាជនអំពីរឿងនេះ » ( នីហ្វៃ 3 27:3 ) ។
ព្រះគ្រីស្ទបានឆ្លើយនឹងសំណួរពួកគេថា ៖ « តើពួកគេពុំបានអានបទគម្ពីរទាំងឡាយដែលបានចែងថា អ្នករាល់គ្នាត្រូវយកព្រះនាមព្រះគ្រីស្ទដាក់លើខ្លួន ដែលជានាមយើងទេឬ ? » ( នីហ្វៃទី 3 27:5 ) ។ សំណួរនេះបានក្រើនរំឭកយើងដល់ពួកអ្នករៀនរបស់ទ្រង់ថា ពួកគេគួរដាក់ការខិតខំមួយចំនួនទៅក្នុងការឆ្លើយសំណួរពួកគេផ្ទាល់ ហើយថាចម្លើយចំពោះសំណួរជាច្រើនអាចមាននៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ។
រួចទ្រង់បានបញ្ចប់ដោយរំឭកពួកសិស្សពីផ្នែកសំខាន់នៃព្រះនាមរបស់ទ្រង់ ។ បន្ទូលរបស់ទ្រង់បានអញ្ជើញពួកគេឲ្យធ្វើសកម្មភាព ហើយបានសន្យាពីពរជ័យមួយដល់ពួកគេ ៖ « ហើយអស់អ្នកណាដែលដាក់នាមយើងលើខ្លួន ហើយកាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត អ្នកនោះហើយនឹងបានសង្គ្រោះនៅថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់ » ( នីហ្វៃទី 3 27:6 ) ។
គំរូនៃការបង្រៀន
នៅក្នុងបទគម្ពីរខ្លីៗទាំងនេះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រទានដល់យើង នូវគំរូនៃការបង្រៀនមួយដ៏ទេវភាព ។ ទ្រង់បានចាប់ផ្ដើមដោយសំណួរមួយដែលបំផុសគំនិតដែលបានរៀបចំឡើង ដើម្បីញាណដឹងពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់ពួកសិស្សទ្រង់ ។ រួចទ្រង់បានរង់ចាំ ហើយស្ដាប់ពីចម្លើយរបស់ពួកគេ ។
បន្ទាប់ពីពួកសិស្សរបស់ទ្រង់បានឆ្លើយរួច ទ្រង់បានជួយពួកគេស្វែងរកអ្វីដែលពួកគេកំពុងស្វែងរកតាមរយៈការដឹកនាំពួកគេឲ្យទៅរកព្រះគម្ពីរ ។
ទីបំផុត ទ្រង់បានធ្វើការអញ្ជើញចំនួនពីរ ហើយបានសន្យានូវពរជ័យមួយដ៏អស្ចារ្យដល់ជនដែលព្រមធ្វើតាមការអញ្ជើញរបស់ទ្រង់ ។ វិធីសាស្ត្រនៃការបង្រៀនរបស់ព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងគ្រានេះ អាចត្រូវបានសង្ខេបជាគោលការណ៍ប្រាំយ៉ាង ៖
1. សួរសំណួរដែលមានប្រសិទ្ធភាព ។
ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសួរថា « តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យយើងប្រទានអ្វីដល់អ្នក ? » សំណួរនេះអញ្ជើញឲ្យមានចម្លើយផ្សេងៗគ្នា ។ កាលយើងសួរសំណួរបែបនេះ យើងជួយសិស្សឲ្យបង្ហាញប្រាប់នូវអ្វីដែលពួកគេចង់រៀន ហើយយើងជួយពួកគេឲ្យផ្ដោតលើរឿង ដែលសំខាន់បំផុតទាំងនោះ យើងធ្វើឲ្យពួកគេចូលរួមយ៉ាងសកម្មក្នុងការរៀនសូត្រ ។
2. ស្ដាប់សិស្សរបស់អ្នក ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទស្ដាប់ កាលពួកគេបានពោលថា « ឱព្រះអម្ចាស់អើយ យើងខ្ញុំសូមឲ្យព្រះអង្គប្រាប់យើងខ្ញុំនូវឈ្មោះដែលយើងខ្ញុំនឹងហៅសាសនាចក្រនេះ » ។ តាមរយៈការស្ដាប់ យើងអាចរៀបចំខ្លួនបានយ៉ាងប្រសើរដើម្បីផ្ដោតអារម្មណ៍លើសេចក្ដីត្រូវការរបស់សិស្សយើង ។
3. ប្រើព្រះគម្ពីរ ។
ព្រះគ្រីស្ទបានរំឭកដល់ពួកសិស្សទ្រង់ថា « តើពួកគេពុំបានអានបទគម្ពីរទាំងឡាយដែលបានចែងថា អ្នករាល់គ្នាត្រូវយកព្រះនាមព្រះគ្រីស្ទដាក់លើខ្លួន ដែលជានាមយើងទេឬ ? » ទាំងគ្រូបង្រៀន និង សិស្សគួរចំណាយពេលមើលព្រះគម្ពីរដើម្បីរៀបចំខ្លួនសម្រាប់មេរៀន ។ ការសិក្សាព្រះគម្ពីរគឺជាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃការរៀបចំខ្លួនខាងវិញ្ញាណសម្រាប់គ្រូបង្រៀន និង សិស្ស ។
4. អញ្ជើញសិស្សអ្នកឲ្យធ្វើសកម្មភាព ។
ព្រះអម្ចាស់បានអញ្ជើញពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ឲ្យ (1) លើកដាក់ព្រះនាមទ្រង់លើខ្លួនពួកគេ (2) កាន់ខ្ជាប់ដរាបដល់ចុងបំផុត ។ ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើងចែងថា « តែទោះជាមាន ក៏វាកម្រណាស់ដែល អ្នកគួរតែនិយាយទៅកាន់មនុស្ស ឬបង្រៀនពួកគេដោយគ្មានការអញ្ជើញឲ្យតាំងចិត្តដើម្បីធ្វើអ្វីមួយនោះ ដែលនឹងពង្រឹងសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ » ។1 នេះគឺជាការប្រឹក្សាដ៏ល្អ ពុំមែនសម្រាប់តែពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែសម្រាប់គ្រួបង្រៀនដំណឹងល្អទាំងអស់ ។
5. រំឭកសិស្សអ្នកពីពរជ័យនៃការគោរពប្រតិបត្តិដែលបានសន្យា ។
ជាចុងក្រោយ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានសន្យាដល់ពួកសិស្សទ្រង់ថា ជនដែលធ្វើតាមការអញ្ជើញរបស់ទ្រង់ « នឹងត្រូវបានសង្គ្រោះនៅថ្ងៃចុងក្រោយបង្អស់ » ។ ព្រះគ្រីស្ទបានសន្យាចំពោះយើងជាញឹកញាប់អំពីពរជ័យដ៏ជម្រើសបំផុតរបស់ទ្រង់សម្រាប់ការគោរពប្រតិបត្តិរបស់យើង ( សូមមើល គ. និង ស. 14:7 ) ។ យើងអាចធ្វើដូចគ្នាដែរ ក្នុងនាមជាគ្រួបង្រៀនពីដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ។
គំរូខាងលើបានឆ្លុះបញ្ចាំងពីវិធីសាស្ត្របង្រៀនដ៏សំខាន់មួយចំនួន ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រើ ។ ជាងនេះទៀត ពេលខ្លះទ្រង់បានបង្រៀនដោយរឿងប្រៀបប្រដូច ។ ម្ដងម្កាល ទ្រង់បានសាកល្បង ហើយថែមទាំងវាយផ្ចាលដល់ពួកអ្នករិះគន់ដល់ទ្រង់ផងដែរ ។ ប៉ុន្តែទ្រង់តែងតែបង្រៀនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ សូម្បីតែជនដែលទ្រង់បានស្ដីបន្ទោសដែរ ( សូមមើល វិវរណៈ 3:19 ) ។
ស្រឡាញ់សិស្សរបស់អ្នក
តើអ្នកស្រឡាញ់ខ្ញុំជាជាងរបស់ទាំងនេះឬអី ?ដោយ ដេវីឌ លីនស្លី
យើងក៏ត្រូវបង្រៀនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ និង សេចក្ដីសប្បុរសផងដែរ ប្រសិនបើយើងចង់បង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់បើកដួងចិត្តទាំងគ្រូបង្រៀន និង សិស្ស ដូច្នេះ « ទាំងពីរនាក់ [ អាចត្រូវបាន ] ស្អាងឡើង ហើយត្រេកអរជាមួយគ្នា » ( គ. និង ស. 50:22 ) ។
គំរូមួយដ៏អស្ចារ្យពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះពួកសិស្សទ្រង់អាចរកឃើញនៅក្នុងនីហ្វៃទី 3 ត្រង់កន្លែងដែលទ្រង់អធិស្ឋាន ទ្រង់ព្រះកន្សែង ហើយបានប្រសិទ្ធពរដល់ប្រជាជននោះ ។ កាលទ្រង់បានអធិស្ឋានទៅព្រះវរបិតាទ្រង់ឲ្យប្រទានពរដល់ពួកគេ នោះពួកសាសន៍នីហ្វៃទទួលបាននូវសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ៖ « គ្មានអ្នកណាមួយអាចយល់នូវសេចក្ដីអំណរដែលពោរពេញនៅក្នុងព្រលឹងនៃយើង នៅពេលយើងបានឮទ្រង់អធិស្ឋានដល់ព្រះវរបិតាសម្រាប់យើងនោះទេ » ( នីហ្វៃទី 3 17:17 ) ។
ទ្រង់បានព្រះកន្សែងដោយសេចក្ដីអំណរសម្រាប់ពួកគេ ហើយបានប្រទានពរដល់ពួកគេសម្រាប់សេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេ ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ក៏អស្ចារ្យដែរ ៖
« មានពរហើយ អ្នករាល់គ្នា មកពីសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នក ។ ហើយ ឥឡូវនេះ មើលចុះ សេចក្ដីអំណររបស់យើងបានពោរពេញ ។
« ហើយកាលទ្រង់បានធ្វើការនេះចប់ហើយ នោះទ្រង់ក៏ ព្រះកន្សែងទៀត » ( នីហ្វៃទី 3 17:20–21 ) ។
សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យអាចបង្កើតឲ្យមានការរៀនសូត្រដ៏អស្ចារ្យ ។ ព្រះគម្ពីរកត់ត្រាថា « ព្រះភក្រ្តរបស់ទ្រង់បានញញឹមទៅរកពួកគេ » ហើយ « ចិត្តគេបានបើក បណ្តាលឲ្យគេយល់នៅក្នុងចិត្តគេ » ( នីហ្វៃទី 3 19:25, 33) ។
លើកទឹកចិត្តសិស្សរបស់អ្នកឲ្យថ្លែងទីបន្ទាល់
ព្រះអង្គសង្គ្រោះក៏ប្រទានឱកាសដល់ពួកអ្នករៀនទ្រង់ឲ្យចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ពួកគេផងដែរ ។ ឧទាហរណ៍ « កាលព្រះយេស៊ូវ បានយាងមកដល់ក្រវល់ក្រុងសេសារា ភីលីព នោះទ្រង់មានព្រះបន្ទូល សាកសួរពួកសិស្សថា តើមនុស្សទាំងឡាយ គេថាកូនមនុស្សជានរណា ?
« ពួកសិស្សទូលឆ្លើយថា ខ្លះ ថាជា យ៉ូហានបាទីស្ទ ខ្លះទៀតថាជាអេលីយ៉ា ហើយខ្លះទៀតថាជាយេរេមា ឬហោរាណាមួយ ។
« ទ្រង់មានបន្ទូលសួរថា ចុះ អ្នករាល់គ្នា វិញ តើថាខ្ញុំជាអ្នកណា ?
« ហើយស៊ីម៉ូន ពេត្រុសទូលឆ្លើយថា ទ្រង់ជា ព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រា នៃ ព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ » ( ម៉ាថាយ 16:13–16 ) ។
បន្ទាប់ពីពេត្រុសបានចែកចាយទីបន្ទាល់ខ្លួនហើយ ព្រះគ្រីស្ទបានប្រកាសនូវពរជ័យដ៏អស្ចារ្យមកលើគាត់ថា ៖
« អ្នកស៊ីម៉ូន កូនយ៉ូណាសអើយ ត្បិតមិនមែនសាច់ឈាមដែល បានសម្ដែង ឲ្យ អ្នកស្គាល់ទេ គឺព្រះវរបិតានៃខ្ញុំដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌វិញ ។
« ខ្ញុំប្រាប់អ្នកថា អ្នកឈ្មោះពេត្រុស ខ្ញុំនឹងតាំង ពួកជំនុំខ្ញុំនៅលើថ្មដានេះ ហើយទ្វារ ស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ នឹង មិនដែលឈ្នះពួកជំនុំឡើយ ។
« ខ្ញុំនឹងឲ្យកូនសោនៃនគរស្ថានសួគ៌ដល់អ្នក បើអ្នកនឹងចងទុកអ្វីៗនៅផែនដី នោះនឹងត្រូវចងទុកនៅលើស្ថានសួគ៌ដែរ ហើយបើអ្នកនឹងស្រាយអ្វីៗនៅផែនដី នោះនឹងត្រូវស្រាយនៅស្ថានសួគ៌ដែរ » ( ម៉ាថាយ 16:17–19 ) ។
នៅក្នុងការព្យាយាមក្លាយជាគ្រូដ៏ឆ្នើមប្រពៃ យើងក៏ត្រូវសួរសំណួរ ដែលបំផុសគំនិតដល់សិស្សឲ្យចែកចាយទីបន្ទាល់ពួកគេ ទាំងពាក្យសម្ដី និង នៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេជានិច្ចផងដែរ ។ យើងត្រូវអញ្ជើញសិស្សយើងឲ្យស្វែងរកបទពិសោធន៍ ដែលបង្កើតនូវទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួននៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់ពួកគេ ។ រួចប្រសិនបើបរិយាកាសក្នុងថ្នាក់រៀន ឬផ្ទះល្អដើម្បីអញ្ជើញព្រះវិញ្ញាណ សិស្សយើងនឹងមានចិត្តកក់ក្តៅដើម្បីចែកចាយបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណ និងទីបន្ទាល់ជាមួយនឹងគ្នាទៅវិញទៅមក ។
រស់តាមអ្វីដែលអ្នកបង្រៀន
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានទូន្មានដល់មនុស្សដទៃឲ្យធ្វើរឿងដែលទ្រង់បានធ្វើ ( សូមមើលនីហ្វៃទី 3 27:21 ) — ដើម្បីធ្វើតាមទ្រង់ ( សូមមើលម៉ាថាយ 4:19 ) ។ ទ្រង់បានរស់នៅតាមអ្វីដែលទ្រង់បានបង្រៀន ហេតុដូច្នេះហើយ ទ្រង់បានបង្រៀនតាមរយៈគំរូ ។
ទ្រង់បានបង្រៀនពីការបម្រើតាមរយៈការធ្វើការបម្រើ ។ ពិតជាមេរៀនមួយដ៏អស្ចារ្យណាស់អ្វីម៉្លេះ សម្រាប់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ កាលដែលទ្រង់បានលាងជើងដល់ពួកគេនោះ ! « ដូច្នេះបើខ្ញុំដែលជាព្រះអម្ចាស់ ហើយជាគ្រូបានលាងជើងឲ្យអ្នករាល់គ្នា នោះគួរតែឲ្យអ្នករាល់គ្នាលាងជើងដល់គ្នានឹងគ្នាដែរ ។
« ដ្បិតខ្ញុំបានធ្វើតម្រាប់ទុកឲ្យអ្នករាល់គ្នា ហើយដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាត្រាប់តាមការដែលខ្ញុំបានធ្វើឲ្យនោះ » ( យ៉ូហាន 13:14–15 ) ។
ទ្រង់បានបង្រៀនពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដោយបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។ « ខ្ញុំឲ្យសេចក្ដីបញ្ញត្តិថ្មីមួយដល់អ្នករាល់គ្នាគឺឲ្យអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់គ្នាដូចជាខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាដែរ » ( យ៉ូហាន 13:34 ) ។
ទ្រង់បានបង្រៀនពីការអធិស្ឋានដោយការធ្វើការអធិស្ឋាន ។ បន្ទាប់ពីធ្វើការអធិស្ឋានដ៏ស្និទ្ធស្នាល ហើយវិសេសវិសាលបំផុតរហូតដល់ពួកគេមិនអាចកត់ត្រាទុកបាន ទ្រង់មានបន្ទូលថា « ហើយដូចដែលយើងបានអធិស្ឋាននៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា នោះអ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវអធិស្ឋាននៅក្នុងសាសនាចក្ររបស់យើងយ៉ាងនោះដែរ ។ … មើលចុះ យើងជាពន្លឺ យើងបានធ្វើជាគំរូដល់អ្នករាល់គ្នា » ( នីហ្វៃទី 3 18:16 ) ។
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រទានជាគំរូមួយសម្រាប់គ្រូបង្រៀនដំណឹងល្អទាំងអស់ដែលចង់បង្រៀនតាមរបៀបរបស់ទ្រង់ ។ ថ្វីកាលដែលយើងមិនទាន់ល្អឥតខ្ចោះដូចជាទ្រង់ទេនោះ យើងអាចខិតខំដោយឧស្សាហ៍ដើម្បីរស់នៅតាមអ្វីដែលយើងបង្រៀន ។ នៅក្នុងទំនុកច្រៀងនៃចម្រៀងមួយបទរបស់កុមារ គ្រូបង្រៀនអាចមានលទ្ធភាពនិយាយនូវឃ្លាថា « ធ្វើតាមដូចខ្ញុំធ្វើ ធ្វើតាមធ្វើតាមខ្ញុំ ! »2
ការបង្រៀនតាមរបៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ
គ្រូបង្រៀនដំណឹងល្អទាំងអស់ត្រូវបានអញ្ជើញឲ្យសម្របខ្លួនតាមគោលការណ៍សំខាន់ទាំងប្រាំមួយដូចខាងក្រោមនេះ ដែលឆ្លុះបញ្ចាំងពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀន ៖
1. ស្រឡាញ់មនុស្សដែលអ្នកបង្រៀន ។
-
ស្វែងយល់ពីបុគ្គលម្នាក់ៗ ។
-
ផ្ដោតលើសេចក្ដីត្រូវការរបស់សិស្សអ្នក ។
2. រៀបចំខ្លួនខាងវិញ្ញាណ ។
-
រស់តាមអ្វីដែលអ្នកបង្រៀន ។
-
ដឹងពីធនធានដែលមាន ។
3. បង្រៀនដោយព្រះវិញ្ញាណ ។
-
ជួយសិស្សអ្នកឲ្យស្គាល់ព្រះវិញ្ញាណ ។
-
ធ្វើជាគ្រូបង្រៀនម្នាក់ដែលងាយបង្រៀន ។
-
បង្កើតបរិយាកាសរៀនសូត្រ
4. ស្វែងរកដំណឹងល្អរួមគ្នា ។
-
ដាក់ការរំពឹងទុកឲ្យខ្ពស់ ។
-
លើកទឹកចិត្តសិស្សរបស់អ្នកឲ្យថ្លែងទីបន្ទាល់ ។
-
សួរសំណួរដែលមានប្រសិទ្ធភាព ។
-
ស្ដាប់សិស្សរបស់អ្នក ។
5. បង្រៀនគោលលទ្ធិ ។
-
ប្រើព្រះគម្ពីរ ។
-
ប្រើដំណើររឿង និង ឧទាហរណ៍ ។
-
សន្យាពរជ័យ ហើយថ្លែងទីបន្ទាល់ ។
6. អញ្ជើញសិស្សអ្នកឲ្យធ្វើសកម្មភាព ។
-
ជួយសិស្សអ្នកឲ្យអនុវត្ត ។
-
តាមដានលើការអញ្ជើញ
កាលណាយើងអនុវត្តគោលការណ៍ទាំងនេះ យើងនឹងក្លាយជាគ្រូបង្រៀនដ៏ប្រពៃ សិស្សដ៏ប្រពៃ ឪពុកម្ដាយដ៏ប្រពៃ និង ជាសិស្សដ៏ប្រពៃរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ត្បិតទ្រង់បានបង្គាប់យើងឲ្យ « បង្រៀនគ្នាទៅវិញទៅមក » « ដោយឧស្សាហ៍ » តាមរបៀបដែល « ឲ្យទាំងអស់បានស្អាងឡើងទាំងអស់គ្នា » ( គ. និង ស. 88:77, 78, 122 ) ។ សូមឲ្យអ្នកដែលយើងបង្រៀនឃើញពីលក្ខណៈនៃគ្រូបង្រៀនដ៏ឆ្នើមប្រពៃនៅក្នុងខ្លួនយើង ហើយទទួលបានបទពិសោធន៍មួយដែលពុំមែនគ្រាន់តែផ្ដល់ឲ្យពួកគេនូវចំណេះដឹងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏ផ្លាស់ប្ដូរជីវិតពួកគេផងដែរ ។