ພຣະ​ຄຳ​ພີ
ອອມ​ໄນ 1


ໜັງ​ສື​ອອມ​ໄນ

ບົດ​ທີ 1

ອອມ​ໄນ, ອາ​ມາ​ຣອນ, ເຄ​ມິດ, ອະ​ບີ​ນາ​ໂດມ, ແລະ ອາ​ມາ​ລະ​ໄຄ, ແຕ່​ລະ​ຄົນ​ປ່ຽນ​ຜຽນ​ກັນ​ຮັກ​ສາ​ແຜ່ນ​ຈາ​ລຶກ—ໂມ​ໄຊ​ຢາ​ຄົ້ນ​ພົບ​ຜູ້​ຄົນ​ຂອງ​ເຊ​ຣາ​ເຮັມ​ລາ, ຜູ້​ຊຶ່ງ​ໄດ້​ອອກ​ມາ​ຈາກ​ເຢ​ຣູ​ຊາ​ເລັມ​ໃນ​ເວ​ລາ​ທີ່​ເຊ​ເດ​ກີ​ຢາ​ເປັນ​ກະ​ສັດ—ໂມ​ໄຊ​ຢາ​ຖືກ​ແຕ່ງ​ຕັ້ງ​ໃຫ້​ເປັນ​ກະ​ສັດ​ຂອງ​ພວກ​ເຂົາ—ລູກ​ຫລານ​ຂອງ​ມິວ​ເລັກ​ທີ່​ເຊ​ຣາ​ເຮັມ​ລາ​ໄດ້​ພົບ​ເຫັນ​ໂຄ​ຣິ​ອານ​ທະ​ເມີ​ຄົນ​ສຸດ​ທ້າຍ​ຂອງ​ຊາວ​ຢາ​ເຣັດ—ກະ​ສັດ​ເບັນ​ຢາ​ມິນ​ໄດ້​ສືບ​ບັນ​ລັງ​ແທນ​ໂມ​ໄຊ​ຢາ—ມະ​ນຸດ​ຄວນ​ຖວາຍ​ຈິດ​ວິນ​ຍານ​ຂອງ​ຕົນ​ເປັນ​ເຄື່ອງ​ບູ​ຊາ​ແດ່​ພຣະ​ຄຣິດ. ປະ​ມານ 323–130 ປີ ກ່ອນ ຄ.ສ.

1 ຈົ່ງ​ເບິ່ງ, ເຫດ​ການ​ໄດ້​ບັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຄື​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ອອມ​ໄນ ໂດຍ​ໄດ້​ຮັບ​ຄຳ​ສັ່ງ​ຈາກ​ເຈ​ຣອມ​ບິ​ດາ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ ໃຫ້​ບັນ​ທຶກ​ໄວ້​ເລັກ​ໜ້ອຍ​ໃນ​ແຜ່ນ​ຈາ​ລຶກ​ເຫລົ່າ​ນີ້, ເພື່ອ​ຮັກ​ສາ​ລຳ​ດັບ​ການ​ສືບ​ເຊື້ອ​ສາຍ​ຂອງ​ພວກ​ເຮົາ—

2 ດັ່ງ​ນັ້ນ, ໃນ​ວັນ​ເວ​ລາ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ, ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຢາກ​ໃຫ້​ພວກ​ທ່ານ​ຮູ້​ຈັກ​ວ່າ ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ຕໍ່​ສູ້​ມາ​ຫລາຍ​ດ້ວຍ​ດາບ​ເພື່ອ​ປົກ​ປ້ອງ​ຊາວ​ນີ​ໄຟ​ຜູ້​ຄົນ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ, ເພື່ອ​ບໍ່​ໃຫ້​ຕົກ​ຢູ່​ໃນ​ກຳ​ມື​ຂອງ​ຊາວ​ເລ​ມັນ​ສັດ​ຕູ​ຂອງ​ພວກ​ເຂົາ. ແຕ່​ຈົ່ງ​ເບິ່ງ, ຕົວ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ເປັນ​ຄົນ​ຊົ່ວ, ແລະ ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ໄດ້​ຮັກ​ສາ​ຂໍ້​ກຳ​ນົດ ແລະ ພຣະ​ບັນ​ຍັດ​ຂອງ​ພຣະ​ຜູ້​ເປັນ​ເຈົ້າ​ຕາມ​ທີ່​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຄວນ​ຮັກ​ສາ.

3 ແລະ ເຫດ​ການ​ໄດ້​ບັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຄື ເວ​ລາ​ສອງ​ຮ້ອຍ​ເຈັດ​ສິບ​ຫົກ​ປີ​ຜ່ານ​ໄປ ແລະ ພວກ​ເຮົາ​ມີ​ຊ່ວງ​ເວ​ລາ​ແຫ່ງ​ສັນ​ຕິ​ສຸກ​ຫລາຍ​ເທື່ອ; ແລະ ມີ​ຊ່ວງ​ເວ​ລາ​ແຫ່ງ​ສົງ​ຄາມ ແລະ ການ​ນອງ​ເລືອດ​ຫລາຍ​ເທື່ອ. ແທ້​ຈິງ​ແລ້ວ, ແລະ ໂດຍ​ສະ​ຫລຸບ, ເວ​ລາ​ສອງ​ຮ້ອຍ​ແປດ​ສິບ​ສອງ​ປີ​ຜ່ານ​ໄປ, ແລະ ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຍັງ​ໄດ້​ຮັກ​ສາ​ແຜ່ນ​ຈາ​ລຶກ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ໄວ້​ຕາມ ຄຳ​ສັ່ງ​ຂອງ​ບັນ​ພະ​ບຸ​ລຸດ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ; ແລະ ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ມອບ​ມັນ​ຕໍ່​ໃຫ້​ອາ​ມາ​ຣອນ​ລູກ​ຊາຍ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ. ແລະ ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຂໍ​ຈົບ​ພຽງ​ເທົ່າ​ນີ້.

4 ແລະ ບັດ​ນີ້​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ອາ​ມາ​ຣອນ​ບັນ​ທຶກ​ເລື່ອງ​ຫຍັງ​ກໍ​ຕາມ​ທີ່​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຈະ​ບັນ​ທຶກ​ໄວ້​ໜ້ອຍ​ໜຶ່ງ​ໄວ້​ໃນ​ໜັງ​ສື​ຂອງ​ບິ​ດາ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ.

5 ຈົ່ງ​ເບິ່ງ, ເຫດ​ການ​ໄດ້​ບັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຄື ເວ​ລາ​ສາມ​ຮ້ອຍ​ຊາວ​ປີ​ຜ່ານ​ໄປ, ແລະ ຊາວ​ນີ​ໄຟ​ພວກ​ທີ່​ຊົ່ວ​ຫລາຍ​ກວ່າ​ໄດ້​ຖືກ ທຳ​ລາຍ​ໄປ.

6 ເພາະ​ພຣະ​ຜູ້​ເປັນ​ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່​ຍອມ, ຫລັງ​ຈາກ​ທີ່​ພຣະ​ອົງ​ໄດ້​ນຳ​ພວກ​ເຂົາ​ອອກ​ຈາກ​ແຜ່ນ​ດິນ​ເຢ​ຣູ​ຊາ​ເລັມ ແລະ ໄດ້​ປົກ​ປັກ​ຮັກ​ສາ​ພວກ​ເຂົາ​ບໍ່​ໃຫ້​ຕົກ​ຢູ່​ໃນ​ກຳ​ມື​ຂອງ​ສັດ​ຕູ, ແທ້​ຈິງ​ແລ້ວ, ພຣະ​ອົງ​ຈະ​ບໍ່​ຍອມ​ໃຫ້​ພຣະ​ຄຳ​ຊຶ່ງ​ພຣະ​ອົງ​ໄດ້​ກ່າວ​ກັບ​ບັນ​ພະ​ບຸ​ລຸດ​ຂອງ​ພວກ​ເຮົາ​ບໍ່​ປະ​ກົດ​ເປັນ​ຈິງ, ມີ​ຄວາມ​ວ່າ: ຕາບ​ໃດ​ທີ່​ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່​ຮັກ​ສາ​ບັນ​ຍັດ​ຂອງ​ເຮົາ, ເຈົ້າ​ຈະ​ບໍ່​ຮຸ່ງ​ເຮືອງ​ຢູ່​ໃນ​ແຜ່ນ​ດິນ.

7 ດັ່ງ​ນັ້ນ, ພຣະ​ຜູ້​ເປັນ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ສະ​ເດັດ​ມາ​ຢ້ຽມ​ຢາມ​ພວກ​ເຂົາ​ດ້ວຍ​ການ​ພິ​ພາກ​ສາ​ອັນ​ໃຫຍ່​ຫລວງ; ເຖິງ​ຢ່າງ​ໃດ​ກໍ​ຕາມ, ພຣະ​ອົງ​ໄດ້​ໄວ້​ຊີ​ວິດ​ຄົນ​ຊອບ​ທຳ ເພື່ອ​ພວກ​ເຂົາ​ຈະ​ບໍ່​ຕາຍ, ແຕ່​ຈະ​ປົດ​ປ່ອຍ​ພວກ​ເຂົາ​ໃຫ້​ພົ້ນ​ຈາກ​ກຳ​ມື​ຂອງ​ສັດ​ຕູ​ຂອງ​ພວກ​ເຂົາ.

8 ແລະ ເຫດ​ການ​ໄດ້​ບັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຄື ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ມອບ​ແຜ່ນ​ຈາ​ລຶກ​ໃຫ້​ເຄ​ມິດ​ນ້ອງ​ຊາຍ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ.

9 ບັດ​ນີ້​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ເຄ​ມິດ​ຈະ​ບັນ​ທຶກ​ໄວ້​ຈັກ​ສອງ​ສາມ​ເລື່ອງ ໄວ້​ໃນ​ໜັງ​ສື​ເຫລັ້ມ​ດຽວ​ກັນ​ກັບ​ທີ່​ອ້າຍ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ບັນ​ທຶກ​ໄວ້; ເພາະ​ຈົ່ງ​ເບິ່ງ, ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ເຫັນ​ເລື່ອງ​ສຸດ​ທ້າຍ​ທີ່​ລາວ​ໄດ້​ຂຽນ​ໄວ້​ດ້ວຍ​ມື​ຂອງ​ລາວ​ເອງ; ແລະ ລາວ​ຂຽນ​ໄວ້​ໃນ​ມື້​ທີ່​ລາວ​ມອບ​ມັນ​ໃຫ້​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ. ແລະ ພວກ​ເຮົາ​ຮັກ​ສາ​ແຜ່ນ​ຈາ​ລຶກ​ຕາມ​ວິ​ທີ​ນີ້​ເພາະ​ມັນ​ເປັນ​ຄຳ​ສັ່ງ​ຂອງ​ບັນ​ພະ​ບຸ​ລຸດ​ຂອງ​ພວກ​ເຮົາ. ແລະ ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຂໍ​ຈົບ​ພຽງ​ເທົ່າ​ນີ້.

10 ຈົ່ງ​ເບິ່ງ, ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ອະ​ບີ​ນາ​ໂດມ​ຜູ້​ເປັນ​ລູກ​ຊາຍ​ຂອງ​ເຄ​ມິດ. ຈົ່ງ​ເບິ່ງ, ເຫດ​ການ​ໄດ້​ບັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຄື ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ເຫັນ​ສົງ​ຄາມ ແລະ ການ​ຂັດ​ແຍ້ງ​ມາ​ຫລາຍ​ລະ​ຫວ່າງ​ຊາວ​ນີ​ໄຟ​ຜູ້​ຄົນ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ກັບ​ຊາວ​ເລ​ມັນ; ແລະ ດ້ວຍ​ດາບ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ເອງ, ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ເອົາ​ຊີ​ວິດ​ຂອງ​ຊາວ​ເລ​ມັນ​ມາ​ເປັນ​ຈຳ​ນວນ​ຫລວງ​ຫລາຍ​ແລ້ວ​ໃນ​ການ​ປ້ອງ​ກັນ​ພີ່​ນ້ອງ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ.

11 ແລະ ຈົ່ງ​ເບິ່ງ, ບັນ​ທຶກ​ຂອງ​ຜູ້​ຄົນ​ພວກ​ນີ້​ມີ​ຂຽນ​ໄວ້​ໃນ​ແຜ່ນ​ຈາ​ລຶກ ຊຶ່ງ​ເປັນ​ຂອງ​ກະ​ສັດ​ຕາມ​ຊົ່ວ​ອາ​ຍຸ​ຄົນ, ແລະ ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ຮູ້​ເລື່ອງ​ການ​ເປີດ​ເຜີຍ ຫລື ເລື່ອງ​ການ​ທຳ​ນາຍ​ນອກ​ຈາກ​ທີ່​ມີ​ບັນ​ທຶກ​ໄວ້; ດັ່ງ​ນັ້ນ, ເລື່ອງ​ທີ່​ບັນ​ທຶກ​ໄວ້​ກໍ​ພຽງ​ພໍ​ແລ້ວ. ແລະ ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຂໍ​ຈົບ​ພຽງ​ເທົ່າ​ນີ້.

12 ຈົ່ງ​ເບິ່ງ, ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ອາ​ມາ​ລະ​ໄຄ​ຜູ້​ເປັນ​ລູກ​ຊາຍ​ຂອງ​ອະ​ບີ​ນາ​ໂດມ. ຈົ່ງ​ເບິ່ງ, ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຈະ​ເວົ້າ​ກັບ​ພວກ​ທ່ານ​ບາງ​ຢ່າງ​ກ່ຽວ​ກັບ​ໂມ​ໄຊ​ຢາ​ຜູ້​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ແຕ່ງ​ຕັ້ງ​ໃຫ້​ເປັນ​ກະ​ສັດ​ປົກ​ຄອງ​ແຜ່ນ​ດິນ​ເຊ​ຣາ​ເຮັມ​ລາ; ເພາະ​ຈົ່ງ​ເບິ່ງ, ໂດຍ​ທີ່​ພຣະ​ຜູ້​ເປັນ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ເຕືອນ​ເພິ່ນ​ໃຫ້​ໜີ​ໄປ​ຈາກ​ແຜ່ນ​ດິນ ນີ​ໄຟ, ແລະ ຜູ້​ໃດ​ທີ່​ເຊື່ອ​ຟັງ​ສຸ​ລະ​ສຽງ​ຂອງ​ພຣະ​ຜູ້​ເປັນ​ເຈົ້າ​ກໍ​ໄດ້ ອອກ​ຈາກ​ແຜ່ນ​ດິນ​ພ້ອມ​ກັບ​ເພິ່ນ​ໄປ​ໃນ​ຖິ່ນ​ແຫ້ງ​ແລ້ງ​ກັນ​ດານ—

13 ແລະ ເຫດ​ການ​ໄດ້​ບັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຄື ເພິ່ນ​ໄດ້​ເຮັດ​ຕາມ​ທີ່​ພຣະ​ຜູ້​ເປັນ​ເຈົ້າ​ບັນ​ຊາ. ແລະ ຫລາຍ​ຕໍ່​ຫລາຍ​ຄົນ​ທີ່​ເຊື່ອ​ຟັງ​ສຸ​ລະ​ສຽງ​ຂອງ​ພຣະ​ຜູ້​ເປັນ​ເຈົ້າ​ຈຶ່ງ​ອອກ​ຈາກ​ແຜ່ນ​ດິນ​ໄປ​ໃນ​ຖິ່ນ​ແຫ້ງ​ແລ້ງ​ກັນ​ດານ, ແລະ ພວກ​ເຂົາ​ຖືກ​ນຳ​ພາ​ໄປ​ໂດຍ​ການ​ສັ່ງ​ສອນ ແລະ ການ​ທຳ​ນາຍ​ຫລາຍ​ຢ່າງ. ແລະ ພວກ​ເຂົາ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ຕັກ​ເຕືອນ​ຢູ່​ຕະ​ຫລອດ​ເວ​ລາ​ໂດຍ​ພຣະ​ຄຳ​ຂອງ​ພຣະ​ເຈົ້າ; ແລະ ພວກ​ເຂົາ​ຖືກ​ນຳ​ໄປ​ໂດຍ​ອຳ​ນາດ​ຂອງ​ພຣະ​ຫັດ​ຂອງ​ພຣະ​ອົງ​ຕະ​ຫລອດ​ເວ​ລາ​ໃນ​ຖິ່ນ​ແຫ້ງ​ແລ້ງ​ກັນ​ດານ ຈົນ​ລົງ​ມາ​ຮອດ​ແຜ່ນ​ດິນ​ທີ່​ເອີ້ນ​ວ່າ ແຜ່ນ​ດິນ​ເຊ​ຣາ​ເຮັມ​ລາ.

14 ແລະ ພວກ​ເຂົາ​ໄດ້​ພົບ​ເຫັນ​ຄົນ​ພວກ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ມີ​ຊື່​ວ່າ ຜູ້​ຄົນ​ຂອງ ເຊ​ຣາ​ເຮັມ​ລາ. ບັດ​ນີ້, ມັນ​ມີ​ຄວາມ​ປິ​ຕິ​ຍິນ​ດີ​ຢ່າງ​ຍິ່ງ​ໃນ​ບັນ​ດາ​ຜູ້​ຄົນ​ຂອງ​ເຊ​ຣາ​ເຮັມ​ລາ; ແລະ ຊາວ​ເຊ​ຣາ​ເຮັມ​ລາ​ຊື່ນ​ຊົມ​ຢ່າງ​ຍິ່ງ​ເພາະ​ວ່າ​ພຣະ​ຜູ້​ເປັນ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ສົ່ງ​ຜູ້​ຄົນ​ຂອງ​ໂມ​ໄຊ​ຢາ​ມາ​ພ້ອມ​ກັບ ແຜ່ນ​ຈາ​ລຶກ​ທອງ​ເຫລືອງ​ຊຶ່ງ​ມີ​ບັນ​ທຶກ​ຂອງ​ຊາວ​ຢິວ.

15 ຈົ່ງ​ເບິ່ງ, ເຫດ​ການ​ໄດ້​ບັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຄື ໂມ​ໄຊ​ຢາ​ໄດ້​ຄົ້ນ​ພົບ​ວ່າ ຜູ້​ຄົນ​ຂອງ​ເຊ​ຣາ​ເຮັມ​ລາ​ໄດ້​ອອກ​ມາ​ຈາກ​ເຢ​ຣູ​ຊາ​ເລັມ​ໃນ​ເວ​ລາ​ທີ່ ເຊ​ເດ​ກີ​ຢາ​ເປັນ​ກະ​ສັດ​ຂອງ​ຢູ​ດາ ຊຶ່ງ​ຖືກ​ຈັບ​ໄປ​ເປັນ​ຊະ​ເລີຍ​ໃນ​ບາ​ບີ​ໂລນ.

16 ແລະ ພວກ​ນີ້​ໄດ້​ເດີນ​ທາງ​ໄປ​ໃນ​ຖິ່ນ​ແຫ້ງ​ແລ້ງ​ກັນ​ດານ ແລະ ຖືກ​ພາ​ໄປ​ໂດຍ​ພຣະ​ຫັດ​ຂອງ​ພຣະ​ຜູ້​ເປັນ​ເຈົ້າ ຂ້າມ​ຜືນ​ນ້ຳ​ອັນ​ກວ້າງ​ໃຫຍ່​ໄປ​ຫາ​ແຜ່ນ​ດິນ​ທີ່​ໂມ​ໄຊ​ຢາ​ພົບ​ເຫັນ​ພວກ​ເຂົາ; ແລະ ພວກ​ເຂົາ​ໄດ້​ຕັ້ງ​ຖິ່ນ​ຖານ​ຢູ່​ບ່ອນ​ນັ້ນ​ນັບ​ຕັ້ງ​ແຕ່​ເວ​ລາ​ນັ້ນ​ມາ.

17 ແລະ ເວ​ລາ​ທີ່​ໂມ​ໄຊ​ຢາ​ຄົ້ນ​ພົບ​ພວກ​ນີ້, ພວກ​ເຂົາ​ມີ​ຜູ້​ຄົນ​ເປັນ​ຈຳ​ນວນ​ຫລວງ​ຫລາຍ. ເຖິງ​ຢ່າງ​ໃດ​ກໍ​ຕາມ, ພວກ​ເຂົາ​ຍັງ​ມີ​ສົງ​ຄາມ ແລະ ການ​ຂັດ​ແຍ້ງ​ຢ່າງ​ຮຸນ​ແຮງ​ຫລາຍ​ເທື່ອ, ແລະ ມີ​ການ​ລົ້ມ​ຕາຍ​ດ້ວຍ​ດາບ​ເປັນ​ບາງ​ຄັ້ງ; ແລະ ພາ​ສາ​ຂອງ​ພວກ​ເຂົາ​ໄດ້​ປ່ຽນ​ແປງ​ໄປ; ທັງ​ພວກ​ເຂົາ​ບໍ່​ໄດ້​ເອົາ ບັນ​ທຶກ​ມາ​ນຳ, ແລະ ພວກ​ເຂົາ​ປະ​ຕິ​ເສດ​ການ​ເປັນ​ຢູ່​ຂອງ​ພຣະ​ຜູ້​ສ້າງ​ຂອງ​ພວກ​ເຂົາ; ແລະ ໂມ​ໄຊ​ຢາ, ທັງ​ຜູ້​ຄົນ​ຂອງ​ໂມ​ໄຊ​ຢາ​ຈຶ່ງ​ບໍ່​ສາ​ມາດ​ເຂົ້າ​ໃຈ​ພວກ​ນີ້​ໄດ້.

18 ແຕ່​ເຫດ​ການ​ໄດ້​ບັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຄື ໂມ​ໄຊ​ຢາ​ໃຫ້​ພວກ​ນີ້​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ສິດ​ສອນ​ໃນ​ພາ​ສາ​ຂອງ​ເພິ່ນ. ແລະ ເຫດ​ການ​ໄດ້​ບັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຄື ຫລັງ​ຈາກ​ທີ່​ພວກ​ເຂົາ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ສິດ​ສອນ​ໃນ​ພາ​ສາ​ຂອງ​ໂມ​ໄຊ​ຢາ​ແລ້ວ, ຊາວ​ເຊ​ຣາ​ເຮັມ​ລາ ຈຶ່ງ​ໃຫ້​ລຳ​ດັບ​ການ​ສືບ​ເຊື້ອ​ສາຍ​ຂອງ​ບັນ​ພະ​ບຸ​ລຸດ​ຂອງ​ພວກ​ເຂົາ​ຕາມ​ຄວາມ​ຊົງ​ຈຳ​ຂອງ​ພວກ​ເຂົາ; ແລະ ເລື່ອງ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ມີ​ບັນ​ທຶກ​ໄວ້, ແຕ່​ບໍ່​ໄດ້​ຢູ່​ໃນ​ແຜ່ນ​ຈາ​ລຶກ​ເຫລົ່າ​ນີ້.

19 ແລະ ເຫດ​ການ​ໄດ້​ບັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຄື ຜູ້​ຄົນ​ຂອງ​ເຊ​ຣາ​ເຮັມ​ລາ​ກັບ​ຜູ້​ຄົນ​ຂອງ​ໂມ​ໄຊ​ຢາ​ໄດ້​ມາ ເຕົ້າ​ໂຮມ​ກັນ, ແລະ ໂມ​ໄຊ​ຢາ​ໄດ້​ຖືກ​ແຕ່ງ​ຕັ້ງ​ໃຫ້​ເປັນ​ກະ​ສັດ​ຂອງ​ພວກ​ເຂົາ.

20 ແລະ ເຫດ​ການ​ໄດ້​ບັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ໃນ​ວັນ​ເວ​ລາ​ຂອງ​ໂມ​ໄຊ​ຢາ​ມີ​ຫີນ​ໃຫຍ່​ກ້ອນ​ໜຶ່ງ​ຊຶ່ງ​ມີ​ອັກ​ຂະ​ລະ​ໃນ​ນັ້ນ​ຖືກ​ນຳ​ມາ​ໃຫ້​ເພິ່ນ; ແລະ ເພິ່ນ​ໄດ້ ແປ​ຄວາມ​ໝາຍ​ຂອງ​ອັກ​ຂະ​ລະ​ດ້ວຍ​ຂອງ​ປະ​ທານ ແລະ ອຳ​ນາດ​ຂອງ​ພຣະ​ເຈົ້າ.

21 ແລະ ມັນ​ເປັນ​ເລື່ອງ​ລາວ​ຂອງ​ຄົນ​ຜູ້​ໜຶ່ງ​ຊື່​ວ່າ ໂຄ​ຣິ​ອານ​ທະ​ເມີ​ກັບ​ຜູ້​ຄົນ​ຂອງ​ລາວ​ທີ່​ໄດ້​ຖືກ​ຂ້າ​ຕາຍ. ແລະ ຜູ້​ຄົນ​ຂອງ​ເຊ​ຣາ​ເຮັມ​ລາ​ໄດ້​ພົບ​ໂຄ​ຣິ​ອານ​ທະ​ເມີ; ແລະ ລາວ​ໄດ້​ຢູ່​ກັບ​ຄົນ​ພວກ​ນີ້​ເປັນ​ເວ​ລາ​ເກົ້າ​ເດືອນ.

22 ມັນ​ໄດ້​ກ່າວ​ຂໍ້​ຄວາມ​ກ່ຽວ​ກັບ​ບັນ​ພະ​ບຸ​ລຸດ​ຂອງ​ລາວ​ບາງ​ເລັກ​ໜ້ອຍ. ແລະ ບິ​ດາ​ມານ​ດາ​ຜູ້​ທຳ​ອິດ​ຂອງ​ລາວ​ທີ່​ໄດ້​ອອກ​ມາ​ຈາກ ຫໍ​ສູງ​ໃນ​ເວ​ລາ​ທີ່​ພຣະ​ຜູ້​ເປັນ​ເຈົ້າ​ເຮັດ​ໃຫ້​ພາ​ສາ​ຂອງ​ຄົນ ສັບ​ສົນ; ແລະ ຄວາມ​ຮຸນ​ແຮງ​ຂອງ​ພຣະ​ຜູ້​ເປັນ​ເຈົ້າ​ມາ​ຫາ​ພວກ​ເຂົາ​ຕາມ​ການ​ພິ​ພາກ​ສາ​ຂອງ​ພຣະ​ອົງ​ຊຶ່ງ​ທ່ຽງ​ທຳ; ແລະ ກະ​ດູກ​ຂອງ​ພວກ​ເຂົາ​ວາງ​ກະ​ຈັດ​ກະ​ຈາຍ​ຢູ່​ໃນ​ແຜ່ນ​ດິນ​ທາງ​ເໜືອ.

23 ຈົ່ງ​ເບິ່ງ, ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ອາ​ມາ​ລະ​ໄຄ​ໄດ້​ເກີດ​ໃນ​ວັນ​ເວ​ລາ​ຂອງ​ໂມ​ໄຊ​ຢາ; ແລະ ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ມີ​ຊີ​ວິດ​ຢູ່​ຈົນ​ເຫັນ​ການ​ສິ້ນ​ຊີ​ວິດ​ຂອງ​ເພິ່ນ; ແລະ ເບັນ​ຢາ​ມິນ​ລູກ​ຊາຍ​ຂອງ​ເພິ່ນ​ໄດ້​ຂຶ້ນ​ປົກ​ຄອງ​ລາ​ຊາ​ບັນ​ລັງ​ແທນ​ເພິ່ນ.

24 ແລະ ຈົ່ງ​ເບິ່ງ, ໃນ​ວັນ​ເວ​ລາ​ຂອງ​ກະ​ສັດ​ເບັນ​ຢາ​ມິນ, ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ເຫັນ​ສົງ​ຄາມ​ອັນ​ຮ້າຍ​ແຮງ ແລະ ການ​ນອງ​ເລືອດ​ລະ​ຫວ່າງ​ຊາວ​ນີ​ໄຟ​ກັບ​ຊາວ​ເລ​ມັນ. ແຕ່​ຈົ່ງ​ເບິ່ງ, ຊາວ​ນີ​ໄຟ​ໄດ້​ປຽບ​ພວກ​ນັ້ນ​ຫລາຍ; ແທ້​ຈິງ​ແລ້ວ, ເຖິງ​ຂະ​ໜາດ​ທີ່​ກະ​ສັດ​ເບັນ​ຢາ​ມິນ​ໄດ້​ຂັບ​ໄລ່​ພວກ​ເຂົາ​ອອກ​ຈາກ​ແຜ່ນ​ດິນ​ເຊ​ຣາ​ເຮັມ​ລາ.

25 ແລະ ເຫດ​ການ​ໄດ້​ບັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຄື ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ກໍ​ເລີ່ມ​ເຖົ້າ​ແກ່​ລົງ; ແລະ ໂດຍ​ທີ່​ບໍ່​ມີ​ລູກ​ຈັກ​ຄົນ, ແລະ ໂດຍ​ທີ່​ຮູ້​ວ່າ​ກະ​ສັດ ເບັນ​ຢາ​ມິນ​ເປັນ​ກະ​ສັດ​ທີ່​ທ່ຽງ​ທຳ​ຕໍ່​ພຣະ​ພັກ​ຂອງ​ພຣະ​ຜູ້​ເປັນ​ເຈົ້າ, ດັ່ງ​ນັ້ນ, ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຈຶ່ງ ມອບ​ແຜ່ນ​ຈາ​ລຶກ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ໃຫ້​ເພິ່ນ, ເພື່ອ​ຈະ​ໄດ້​ຊັກ​ຊວນ​ມະ​ນຸດ​ທັງ​ປວງ​ໃຫ້​ມາ​ຫາ​ພຣະ​ເຈົ້າ, ແລະ ພຣະ​ຜູ້​ບໍ​ລິ​ສຸດ​ຂອງ​ອິດ​ສະ​ຣາ​ເອນ, ແລະ ເຊື່ອ​ໃນ​ການ​ທຳ​ນາຍ, ແລະ ການ​ເປີດ​ເຜີຍ, ແລະ ການ​ປະ​ຕິ​ບັດ​ສາດ​ສະ​ໜາ​ກິດ​ຂອງ​ເຫລົ່າ​ທູດ, ແລະ ໃນ​ຂອງ​ປະ​ທານ​ແຫ່ງ​ການ​ເວົ້າ​ພາ​ສາ, ແລະ ໃນ​ຂອງ​ປະ​ທານ​ແຫ່ງ​ການ​ແປ​ພາ​ສາ, ແລະ ໃນ​ທຸກ​ສິ່ງ​ທີ່ ດີ; ເພາະ​ບໍ່​ມີ​ສິ່ງ​ໃດ​ເລີຍ​ທີ່​ດີ​ນອກ​ຈາກ​ມັນ​ມາ​ຈາກ​ພຣະ​ຜູ້​ເປັນ​ເຈົ້າ: ແລະ ສິ່ງ​ທີ່​ບໍ່​ດີ​ມາ​ຈາກ​ມານ.

26 ແລະ ບັດ​ນີ້​ພີ່​ນ້ອງ​ທີ່​ຮັກ​ແພງ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ, ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຢາກ​ໃຫ້​ພວກ​ທ່ານ ມາ​ຫາ​ພຣະ​ຄຣິດ, ຜູ້​ເປັນ​ພຣະ​ຜູ້​ບໍ​ລິ​ສຸດ​ຂອງ​ອິດ​ສະ​ຣາ​ເອນ, ແລະ ຮັບ​ສ່ວນ​ຄວາມ​ລອດ​ຈາກ​ພຣະ​ອົງ, ແລະ ອຳ​ນາດ​ແຫ່ງ​ການ​ໄຖ່​ຂອງ​ພຣະ​ອົງ. ແທ້​ຈິງ​ແລ້ວ, ຈົ່ງ​ມາ​ຫາ​ພຣະ​ອົງ​ເຖີດ, ແລະ ຖວາຍ​ທັງ​ຈິດ​ວິນ​ຍານ​ຂອງ​ພວກ​ທ່ານ​ເປັນ ເຄື່ອງ​ບູ​ຊາ​ແດ່​ພຣະ​ອົງ, ແລະ ຖື​ສິນ​ອົດ​ເຂົ້າ ແລະ ອະ​ທິ​ຖານ​ຕໍ່​ໄປ, ແລະ ອົດ​ທົນ​ຈົນ​ເຖິງ​ທີ່​ສຸດ; ແລະ ຕາບ​ໃດ​ທີ່​ພຣະ​ຜູ້​ເປັນ​ເຈົ້າ​ຊົງ​ພຣະ​ຊົນ​ຢູ່ ພວກ​ທ່ານ​ຈະ​ລອດ.

27 ແລະ ບັດ​ນີ້​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຈະ​ເວົ້າ​ບາງ​ຢ່າງ​ກ່ຽວ​ກັບ​ຄົນ​ກຸ່ມ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ຂຶ້ນ​ໄປ​ໃນ​ຖິ່ນ​ແຫ້ງ​ແລ້ງ​ກັນ​ດານ ເພື່ອ​ກັບ​ໄປ​ຫາ​ແຜ່ນ​ດິນ​ນີ​ໄຟ; ເພາະ​ມີ​ຄົນ​ເປັນ​ຈຳ​ນວນ​ຫລວງ​ຫລາຍ​ທີ່​ປາດ​ຖະ​ໜາ​ຈະ​ເປັນ​ເຈົ້າ​ຂອງ​ແຜ່ນ​ດິນ​ຊຶ່ງ​ເປັນ​ມູນ​ມໍ​ລະ​ດົກ​ຂອງ​ພວກ​ເຂົາ.

28 ດັ່ງ​ນັ້ນ, ພວກ​ເຂົາ​ຈຶ່ງ​ຂຶ້ນ​ໄປ​ໃນ​ຖິ່ນ​ແຫ້ງ​ແລ້ງ​ກັນ​ດານ. ແລະ ໂດຍ​ທີ່​ຜູ້​ນຳ​ພວກ​ເຂົາ​ເປັນ​ຄົນ​ແຂງ​ແຮງ ແລະ ມີ​ພະ​ລັງ, ແລະ ເປັນ​ຄົນ​ແຂງ​ຄໍ, ດັ່ງ​ນັ້ນ, ລາວ​ຈຶ່ງ​ເຮັດ​ໃຫ້​ເກີດ​ການ​ຂັດ​ແຍ້ງ​ກັນ​ໃນ​ບັນ​ດາ​ພວກ​ເຂົາ​ເອງ; ແລະ ພວກ​ເຂົາ​ຖືກ ຂ້າ​ຕາຍ​ໝົດ​ໃນ​ຖິ່ນ​ແຫ້ງ​ແລ້ງ​ກັນ​ດານ ນອກ​ຈາກ​ຄົນ​ຫ້າ​ສິບ​ຄົນ​ເທົ່າ​ນັ້ນ, ແລະ ຄົນ​ເຫລົ່າ​ນັ້ນ​ໄດ້​ກັບ​ຄືນ​ມາ​ຫາ​ແຜ່ນ​ດິນ​ເຊ​ຣາ​ເຮັມ​ລາ.

29 ແລະ ເຫດ​ການ​ໄດ້​ບັງ​ເກີດ​ຂຶ້ນ​ຄື ພວກ​ເຂົາ​ໄດ້​ພາ​ຄົນ​ພວກ​ອື່ນໆ​ໄປ​ອີກ​ເປັນ​ຈຳ​ນວນ​ຫລວງ​ຫລາຍ, ແລະ ອອກ​ເດີນ​ທາງ​ໄປ​ໃນ​ຖິ່ນ​ແຫ້ງ​ແລ້ງ​ກັນ​ດານ.

30 ແລະ ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ອາ​ມາ​ລະ​ໄຄ​ມີ​ນ້ອງ​ຊາຍ​ຢູ່​ຄົນ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ໄປ​ນຳ​ຄົນ​ເຫລົ່າ​ນັ້ນ​ຄື​ກັນ; ແລະ ຕັ້ງ​ແຕ່​ນັ້ນ​ມາ ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ບໍ່​ໄດ້​ຍິນ​ກ່ຽວ​ກັບ​ຄົນ​ເຫລົ່າ​ນັ້ນ​ເລີຍ. ແລະ ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ກຳ​ລັງ​ຈະ​ລົງ​ໄປ​ນອນ​ໃນ​ຫລຸມ​ສົບ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ; ແລະ ແຜ່ນ​ຈາ​ລຶກ​ເຫລົ່າ​ນີ້​ກໍ​ເຕັມ​ແລ້ວ. ແລະ ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຂໍ​ຈົບ​ຄຳ​ເວົ້າ​ຂອງ​ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ໄວ້​ພຽງ​ເທົ່າ​ນີ້.