1. Teraz ja, Moroni, piszę, co uważam za słuszne, zwracając się do moich braci, Lamanitów; i pragnę, aby wiedzieli, że upłynęło ponad czterysta dwadzieścia lat od czasu, gdy dany był znak o przyjściu Chrystusa.

2. I zapieczętuję te kroniki, kiedy w kilku słowach przemówię, aby ogłosić wam moje wezwanie.

3. Otóż wzywam was, abyście po przeczytaniu tych słów, jeśli będzie to mądrością w Bogu, że je przeczytacie, przypomnieli sobie, jak miłosierny był Pan dzieciom ludzkim od stworzenia Adama do czasu, gdy to otrzymacie i będziecie w sercu rozważać.

4. A gdy to otrzymacie, wzywam was, abyście zapytali Boga, Wiecznego Ojca, w imię Chrystusa, czy nie jest to prawdą; a jeśli zapytacie ze szczerym sercem, ze szczerą intencją, mając wiarę w Chrystusa, objawi On wam prawdę tego mocą Ducha Świętego.

5. I mocą Ducha Świętego możecie poznać prawdę o wszystkim.

6. I cokolwiek jest dobre, jest także sprawiedliwe i prawdziwe; przeto nic, co dobre, nie zaprzecza Chrystusowi, ale przyznaje, że On jest.

7. I mocą Ducha Świętego możecie się dowiedzieć, że On jest; przeto wzywam was, abyście nie zaprzeczali mocy Boga; albowiem działa On z mocą, według wiary dzieci ludzkich, tak samo dzisiaj i jutro, i na wieki.

8. I ponownie wzywam was, moi bracia, abyście nie zaprzeczali darom Bożym, których jest wiele, i pochodzą od tego samego Boga. Dary te są udzielane w różny sposób; lecz jest to ten sam Bóg, który działa wszędzie i we wszystkim; i są one dawane ludziom przez objawienia Ducha Bożego dla ich dobra.

9. Oto jednemu dane jest przez Ducha Bożego, aby nauczał słowa mądrości;

10. A innemu, aby nauczał słowa wiedzy przez tego samego Ducha;

11. A innemu niezmiernie wielka wiara; a innemu dary uzdrawiania przez tego samego Ducha;

12. A znowu innemu moc dokonywania potężnych cudów;

13. A znowu innemu, aby mógł prorokować o wszystkim;

14. A znowu innemu dane jest ujrzeć aniołów i posługujące duchy;

15. A znowu innemu — różne języki;

16. A znowu innemu — tłumaczenie języków i wszelkiej mowy.

17. I wszystkie te dary następują przez Ducha Chrystusa; i dane są każdemu człowiekowi indywidualnie, według Jego woli.

18. I wzywam was, moi umiłowani bracia, abyście pamiętali, że każdy dobry dar pochodzi od Chrystusa.

19. I wzywam was, moi umiłowani bracia, abyście pamiętali, że Chrystus jest ten sam wczoraj, dzisiaj i na wieki, i że wszystkie te dary, o których powiedziałem, które są duchowe, nigdy nie przeminą, jak długo świat istnieje, chyba że z powodu niewiary dzieci ludzkich.

20. Przeto musi być wiara; a jeśli musi być wiara, musi być także nadzieja; a jeśli musi być nadzieja, musi być także prawdziwa miłość.

21. A jeśli nie macie prawdziwej miłości, w żaden sposób nie możecie być zbawieni w królestwie Boga; ani też nie możecie być zbawieni w królestwie Boga, jeśli nie macie wiary, ani też, jeśli nie macie nadziei.

22. A jeśli nie macie nadziei, musicie być w rozpaczy; a rozpacz następuje z powodu niegodziwości.

23. I Chrystus prawdziwie powiedział naszym ojcom: Jeśli będziecie mieli wiarę, będziecie mogli dokonać wszystkiego, co uznam za wskazane.

24. A teraz mówię wam wszystkim aż po krańce świata, że jeśli nadejdzie dzień, gdy moc i dary Boże ustaną pośród was, przyczyną tego będzie niewiara.

25. I biada dzieciom ludzkim, jeśli się tak stanie; bowiem nie będzie wtedy pośród was nikogo, ale to nikogo, kto czyniłby dobro. Albowiem jeśli byłby pośród was ktoś, kto czyniłby dobro, działałby on z mocą i darami Bożymi.

26. I biada tym, którzy przyczynią się do ustania tych rzeczy i umrą, albowiem umrą w swych grzechach, i nie będą mogli być zbawieni w królestwie Boga; i mówię to zgodnie ze słowami Chrystusa; i nie kłamię.

27. I wzywam was, abyście o tym pamiętali; albowiem szybko nadejdzie czas, gdy przekonacie się, że nie kłamię, gdyż zobaczycie mnie na Trybunale Boga; a Pan Bóg wam powie: Czyż nie głosiłem wam mych słów spisanych przez tego człowieka, niczym wołającego spośród martwych, zaiste, niczym głosem mówiącego z prochu?

28. Głoszę te rzeczy, aby wypełniły się proroctwa. I oto, wyjdą z ust Wiecznego Boga; a Jego słowo zabrzmi z pokolenia na pokolenie.

29. I Bóg wykaże wam, że co napisałem, jest prawdą.

30. I jeszcze raz wzywam was, abyście przyszli do Chrystusa i przyjęli każdy dobry dar, i nie dotykali złego daru ani też niczego nieczystego.

31. I przebudź się i powstań z prochu, o Jerozolimo; zaiste, przyodziej swe piękne szaty, o córo Syjonu; i umocnij swe paliki i rozszerz na zawsze swe granice, abyś nigdy więcej nie została skonfundowana, i aby przymierza Wiecznego Ojca, które zawarł z tobą, o domu Izraela, mogły być wypełnione.

32. Zaiste, przyjdźcie do Chrystusa i bądźcie w Nim udoskonaleni, i wyrzeknijcie się wszelkiej bezbożności; a jeśli wyrzekniecie się wszelkiej bezbożności, i będziecie kochać Boga całą mocą, umysłem i siłą, wtedy Jego łaska wystarczy wam, abyście przez Jego łaskę mogli być doskonali w Chrystusie; a jeśli dzięki łasce Boga będziecie doskonali w Chrystusie, w żaden sposób nie będziecie mogli zaprzeczyć mocy Boga.

33. I znowu, jeśli dzięki łasce Boga staniecie się doskonali w Chrystusie, i nie wyprzecie się Jego mocy, wtedy staniecie się uświęceni w Chrystusie dzięki łasce Boga przez przelanie Jego krwi, co w przymierzu z Ojcem sprowadza odpuszczenie waszych grzechów, że staniecie się święci i bez skazy.

34. A teraz żegnam was wszystkich. Wkrótce pójdę odpoczywać w raju Boga, aż mój duch i ciało ponownie się połączą, i zostanę w powietrzu triumfalnie przywiedziony, aby spotkać was przed miłym trybunałem wielkiego Jehowy, Wiecznego Sędziego zarówno żywych, jak i umarłych. Amen.