1. Oto moi umiłowani bracia, widząc, że dozwolono mi przyjść do was, zamierzam do was przemówić własnymi słowami; zaiste, swymi własnymi ustami, widząc, że jest to pierwszy raz, że do was przemawiam słowami moich ust, będąc dotychczas zajęty wypełnianiem obowiązków związanych z sądzeniem, mając dużo spraw, tak że nie mogłem do was przyjść.

2. I nawet teraz nie mógłbym przyjść, jeśli tron sędziowski nie zostałby przekazany innemu, by zamiast mnie panował; i Pan w Swym wielkim miłosierdziu dozwolił mi przyjść do was.

3. I oto, przyszedłem, mając wielką nadzieję i silne pragnienie, aby dowiedzieć się, czy ukorzyliście się przed Bogiem, dalej błagając o Jego łaskę, i aby dowiedzieć się, czy jesteście przed Nim bez winy, i aby dowiedzieć się, czy nie znajdujecie się w tak straszliwym położeniu jak nasi bracia w Zarahemli.

4. Ale niech będzie błogosławione imię Boga, ponieważ pozwolił mi dowiedzieć się, zaiste, dał mi niezmierną radość, gdy dowiedziałem się, że powrócili oni na drogę Jego prawości.

5. I ufam, pod wpływem Ducha Bożego, który jest we mnie, że będę się cieszył także z waszego powodu; jednakże nie chcę, aby radość tę poprzedzały tak wielkie udręki i smutek, jakiego doświadczyłem z powodu braci w Zarahemli, albowiem doznałem radości z ich powodu po przebrnięciu przez wielkie udręki i smutek.

6. Ale oto ufam, że nie jesteście w stanie tak wielkiej niewiary, jak wasi bracia; ufam, że nie unosicie się w pysze waszych serc; zaiste, ufam, że wasze serca nie są nastawione na bogactwa ani próżne rzeczy tego świata; zaiste, ufam, że nie oddajecie czci bożkom, lecz czcicie prawdziwego i żyjącego Boga, i z wieczną wiarą oczekujecie odpuszczenia waszych grzechów, które ma nastąpić.

7. Bowiem oto mówię wam, wiele wydarzy się w przyszłości; jednak jedno z tych wydarzeń jest ważniejsze ponad wszystkie inne — bowiem oto niedługo już Odkupiciel będzie żył i przyjdzie do Swego ludu.

8. Oto nie mówię, że przyjdzie On do nas za Swego życia, w Swym śmiertelnym przybytku; albowiem oto Duch nie powiedział mi, że tak się stanie. Teraz tego nie wiem; lecz wiem, że Pan Bóg ma moc dokonania wszystkiego, co jest zgodne z Jego słowem.

9. Lecz oto, Duch tyle mi powiedział: Wołaj do tego ludu tymi słowy: Odpokutujcie i przygotujcie drogę Pańską, i postępujcie Jego ścieżkami, które są proste; albowiem oto królestwo niebieskie jest blisko i Syn Boga wkrótce przyjdzie na powierzchnię ziemi.

10. I oto, narodzi się On z Marii w Jerozolimie, w ziemi naszych przodków, i będzie ona dziewicą, cennym i wybranym naczyniem. Okryje ją moc Ducha Świętego, że zostanie zacieniona i pocznie, i wyda na świat Syna, zaiste, samego Syna Boga.

11. I pójdzie On, cierpiąc boleści i udręki, i pokusy wszelkiego rodzaju; i stanie się to, aby wypełniło się słowo, że przejmie boleści i choroby Swego ludu.

12. I przyjmie śmierć, aby mógł zerwać więzy śmierci, którymi skrępowany jest Jego lud; i weźmie na siebie ich ułomności, aby Jego trzewia przepełniły się miłosierdziem, według ciała, aby wiedział, według ciała, jak może pomagać Swemu ludowi w jego ułomnościach.

13. Teraz Duch wie wszystko; jednak Syn Boga cierpi w ciele, aby mógł wziąć na siebie grzechy Swego ludu i wymazać jego wykroczenia według mocy Jego wyzwolenia; i teraz oto jest to świadectwo, które jest we mnie.

14. Teraz mówię wam, że musicie odpokutować i ponownie narodzić się, albowiem Duch mówi, że jeśli się ponownie nie narodzicie, nie możecie odziedziczyć królestwa niebieskiego; pójdźcie więc i zostańcie ochrzczeni dla pokuty, abyście mogli obmyć się z waszych grzechów, abyście mieli wiarę w Baranka Bożego, który gładzi grzechy świata, który ma moc zbawienia i oczyszczenia z wszelkiej nieprawości.

15. Zaiste, mówię wam, pójdźcie i nie obawiajcie się, i wyzbądźcie się wszystkich grzechów, które tak łatwo was osaczają i krępują aż do zagłady, zaiste, pójdźcie i okażcie Swemu Bogu, że chcecie odpokutować za swe grzechy i przystąpić do przymierza z Nim, i przestrzegać Jego przykazań, i zaświadczyć Mu o tym tego dnia, wstępując w wody chrztu.

16. I ktokolwiek to uczyni, i będzie odtąd przestrzegał przykazań Boga, niech zapamięta, co mu mówię, zaiste, niech zapamięta, że powiedziałem, iż będzie miał życie wieczne, zgodnie ze świadectwem Ducha Świętego, który świadczy we mnie.

17. I teraz, moi umiłowani bracia, czy dajecie temu wiarę? Oto mówię wam, zaiste, wiem, że dajecie temu wiarę; i wiem, że dajecie temu wiarę dzięki objawieniu Ducha, który jest we mnie. I teraz ponieważ macie silną wiarę w to, zaiste, w to, co wam powiedziałem, wielka jest moja radość.

18. Albowiem, jak wam powiedziałem od początku, bardzo pragnąłem, abyście nie znaleźli się w tak trudnym położeniu jak wasi bracia, i przekonałem się, że moje pragnienia zostały spełnione.

19. Oto widzę, że jesteście na ścieżkach prawości; widzę, że jesteście na ścieżce, która prowadzi do królestwa Boga; zaiste, widzę, że prostujecie Jego ścieżki.

20. Widzę, iż oznajmiono wam przez świadectwo Jego słowa, że nie może On kroczyć krętymi ścieżkami; ani nie zmienia tego, co powiedział; ani nie ma w nim nawet cienia odwracania się to na prawo, to na lewo, ani też nie przechodzi od dobra do zła; przeto Jego droga jest jednym wiecznym kręgiem.

21. I nie przebywa On w nieświętych świątyniach; ani też skalanie czy coś nieczystego nie może być przyjęte do królestwa Bożego; przeto powiadam wam, że nadejdzie czas, zaiste, i stanie się to w ostateczny dzień, że ten, kto jest skalany, pozostanie w swoim skalaniu.

22. I teraz, moi umiłowani bracia, powiedziałem wam o tym, abyście przebudzili się do poczucia waszego obowiązku wobec Boga, abyście mogli kroczyć przed Nim bez winy, abyście postępowali zgodnie ze świętym porządkiem Boga, według którego zostaliście przyjęci.

23. Pragnę, abyście byli pokorni, ulegli i łagodni, ustępliwi, pełni cierpliwości i wytrwali, zachowujący umiar we wszystkim, zawsze pilnie przestrzegający przykazań Boga, proszący o to, co jest wam potrzebne zarówno duchowo, jak i docześnie, zawsze dziękujący Bogu za wszystko, co otrzymujecie.

24. Upewnijcie się, że macie wiarę, nadzieję i prawdziwą miłość, a wtedy wasze życie będzie zawsze obfitowało w dobre uczynki.

25. I niech Pan błogosławi was i zachowa bez skazy wasze szaty, abyście na koniec mogli być poprowadzeni do spoczynku z Abrahamem, Izaakiem, Jakubem i innymi świętymi prorokami, którzy żyli od początku świata, aby wasze szaty były bez skazy, tak jak ich szaty są bez skazy, abyście już nigdy nie wyszli z królestwa niebieskiego.

26. I teraz, moi umiłowani bracia, powiedziałem wam te słowa zgodnie z Duchem, który daje przeze mnie świadectwo; i moja dusza raduje się niezmiernie ze względu na waszą niezmierną pilność i uwagę, z jaką przyjęliście moje słowa.

27. I teraz, niech pokój Boga spoczywa na was i na waszych domach, i ziemiach, i na waszych stadach i trzodach, i na wszystkim, co posiadacie, na żonach waszych i dzieciach waszych, według waszej wiary i dobrych uczynków, odtąd i na zawsze. I tak przemówiłem. Amen.