ម៉ាថាយ ១៤:២២–៣៣
« កុំឲ្យភ័យឡើយ »
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានយាងលើទឹក ហើយបានហៅពេត្រុស ឲ្យធ្វើដូច្នោះដែរ ។ នៅពេលពេត្រុសឃើញព្យុះ និងរលក នោះលោកចាប់ផ្តើមលិចទៅ ហើយស្រែករកព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យជួយ ។ មេរៀននេះអាចជួយអ្នកឲ្យធ្វើតាមគំរូរបស់ពេត្រុស អំពីការងាកទៅរកព្រះអង្គសង្គ្រោះក្នុងស្ថានភាពដ៏គួរឲ្យភ័យខ្លាច ឬលើសលប់ ។
ព្រះយេស៊ូវអាចធ្វើឲ្យយើងស្ងប់ចិត្តអំឡុងពេលមានព្យុះជីវិត
រូបភាពនេះបង្ហាញពីគ្រាដ៏រន្ធត់មួយនៅក្នុងជីវិតរបស់សាវក ពេត្រុស ។ ម៉ាថាយ ១៤:៣០ បានថ្លែងថា « [ ពេត្រុស ] គាត់មានចិត្តភ័យ ហើយដោយព្រោះចាប់តាំងលិចទៅ បានជាគាត់ស្រែកឡើងថា ព្រះអម្ចាស់អើយ សូមជួយសង្គ្រោះទូលបង្គំផង ។
-
តើស្ថានភាពសម័យទំនើបអ្វីខ្លះ ដែលអាចធ្វើឲ្យយុវវ័យសព្វថ្ងៃមានអារម្មណ៍ដូចពេត្រុស ?
-
តើមានអ្វីនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ដែលធ្វើឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច ឬមានអារម្មណ៍ថា អ្នកកំពុងលិចទៅដែរឬទេ ?
សូមសញ្ជឹងគិតមួយភ្លែតថាតើអ្នកតែងតែងាកទៅសូមជំនួយ និងសេចក្តីសុខសាន្តនៅកន្លែងណា ឬពីនរណា នៅពេលអ្នកមានអារម្មណ៍បែបនេះ ។បន្ទាប់ពីបានប្រទានអាហារដល់មនុស្សជាងប្រាំពាន់នាក់ដោយអព្ភូតហេតុរួចមក ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្គាប់ឲ្យពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ « ឲ្យចុះឆ្លងទូកទៅឯត្រើយម្ខាងមុនទ្រង់ » នៅសមុទ្រកាលីឡេ ( ម៉ាថាយ ១៤:២២ ) ។
សូមអាន ម៉ាថាយ ១៤:២៣–៣៣ ដោយរកមើលសេចក្តីពិតអំពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដែលអាចជួយអ្នកឲ្យងាកទៅរកទ្រង់ នៅពេលដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច ឬមានអារម្មណ៍ថាអ្នកកំពុងលិចទៅ ។ សូមយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះគំនិត និងអារម្មណ៍ដែលបានមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ទ្រង់អាចជួយអ្នកឲ្យដឹងថា តើសេចក្តីពិតទាំងនេះអនុវត្តចំពោះអ្វីដែលអ្នកកំពុងជួបប្រទះនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្តេច ។ សូមសរសេរសេចក្តីពិតដែលអ្នករកឃើញនៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុការសិក្សារបស់អ្នក ឬនៅក្នុងព្រះគម្ពីររបស់អ្នក ។ ( កំណត់ចំណាំ ៖ « យាមបួន » គឺនៅចន្លោះម៉ោង ៣:០០ ព្រឹក ដល់ ៦:០០ ព្រឹក )
Answer the following questions in your study journal:
១ .
-
តើសេចក្តីពិតអ្វីដែលអ្នករៀនចេញពីដំណើររឿងនេះ ?
-
តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលអាចជួយអ្នកឲ្យងាកទៅរកទ្រង់ នៅពេលអ្នកមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច ឬលើសលប់ ?
ការផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ
គំរូរបស់ពេត្រុសបង្រៀនយើងពីអ្វីដែលយើងគួរផ្តោតអារម្មណ៍ទៅលើ ។ សូមចងចាំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះពេត្រុស នៅពេលលោកផ្តោតអារម្មណ៍លើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងអ្វីដែលបានកើតឡើង នៅពេលលោកផ្លាស់ប្តូរការផ្តោតអារម្មណ៍របស់លោកទៅលើខ្យល់ព្យុះនៅជុំវិញលោកវិញ ( សូមមើល ខទី ២៨–៣១ ) ។ សូមសរសេរនៅលើក្រដាសមួយសន្លឹកពីអ្វីមួយនៅក្នុងជីវិត ឬអនាគតរបស់អ្នក ដែលអាចមានអារម្មណ៍ថាលើសលប់ចំពោះអ្នក ។ សូមដាក់ក្រដាសនេះនៅខាងឆ្វេងដៃរបស់អ្នក ។ ឥឡូវនេះ សូមដាក់រូបភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ឬអ្វីផ្សេងទៀតដែលរំឭកអ្នកអំពីទ្រង់នៅខាងស្តាំដៃរបស់អ្នក ។ សូមឆ្លាស់គ្នាទៅវិញទៅមករវាងការផ្តោតអារម្មណ៍ និងកែវភ្នែករបស់អ្នកទៅលើស្ថានភាពដែលលើសលប់ ហើយបន្ទាប់មកផ្តោតអារម្មណ៍លើរូបភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទវិញ ។
២ .
-
តើការផ្តោតលើសេចក្ដីជំនឿរបស់អ្នកលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងព្រះចេស្ដា ព្រមទាំងសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះអ្នកក្នុងកាលៈទេសៈលំបាក អាចជួយអ្នកយ៉ាងដូចម្តេច ?
-
តើមានវិធីអ្វីខ្លះដើម្បីផ្តោតអារម្មណ៍លើព្រះអង្គសង្គ្រោះអំឡុងពេលជួបបញ្ហា ?
អ្នកគួរតែមើលវីដេអូ « Finding Christ during Difficult Times » ( ៤:៣៥ ) ដែលមាននៅលើគេហទំព័រ ChurchofJesusChrist.org ដោយរកមើលអ្វីដែលយុវជននៅក្នុងវីដេអូនេះបានធ្វើ ដើម្បីផ្តោតអារម្មណ៍លើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អំឡុងពេលគាត់ជួបបញ្ហាប្រឈម ។
ដើម្បីបញ្ចប់មេរៀននេះ សូមកត់ត្រាចំណាប់អារម្មណ៍ដែលអ្នកបានទទួល ។ តើអ្នកបានរៀនអ្វីខ្លះអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយហេតុអ្វីយើងគួរងាកទៅរកទ្រង់ នៅពេលយើងកំពុងលិចទៅនោះ ? តើអ្នកមានគម្រោងធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីឈោងទៅរកទ្រង់ ?
ជម្រើស ៖ ចង់រៀនសូត្របន្ថែមទៀតដែរឬទេ ?
តើជីវិតរបស់យើងផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងដូចម្តេច នៅពេលយើងផ្តោតលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
ប្រធាន ហាវើដ ដបុលយូ ហឹនធើរ ( ឆ្នាំ ១៩០៧–៩៥ ) បានបង្រៀន ៖
វាគឺជាជំនឿដ៏រឹងមាំរបស់ខ្ញុំថា ប្រសិនបើបុគ្គលម្នាក់ៗ ក្រុមគ្រួសារ សហគមន៍ និងប្រជាជាតិអាចធ្វើដូចជាពេត្រុសបានធ្វើ ដោយផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើតែព្រះយេស៊ូវតែមួយអង្គប៉ុណ្ណោះ នោះយើងក៏អាចដើរដោយពុំមានការភ័យខ្លាចលើ « រលកដ៏ធំនៃការឥតជំនឿ » ហើយនៅតែ « មិនរន្ធត់នៅកណ្ដាលនៃខ្យល់ព្យុះនៃមន្ទិលដែរ » ។ ប៉ុន្តែប្រសិនបើយើងដកការផ្ដោតអារម្មណ៍របស់យើងចេញពីទ្រង់ ដែលយើងត្រូវជឿលើ ដែលជារឿងដ៏ងាយស្រួលធ្វើ ហើយពិភពលោកនេះក៏ល្បួងយើងឲ្យធ្វើយ៉ាងខ្លាំងដែរនោះ ប្រសិនបើយើងមើលទៅអំណាច និងហិង្សានៃរឿងដ៏គួរឲ្យខ្លាច និងការអន្តរាយដែលកើតឡើងនៅជុំវិញខ្លួនយើង ជាជាងមើលទៅទ្រង់ដែលអាចជួយ ហើយសង្គ្រោះយើង នោះយើងច្បាស់ជាលិចទៅក្នុងសមុទ្រនៃទុក្ខវេទនា និងភាពសោកសៅ ព្រមទាំងភាពអស់សង្ឃឹមហើយ ។
( ហាវើដ ដបុលយូ ហាន់ធើរ « The Beacon in the Harbor of Peace » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩២ ទំព័រ ១៩ )
ម៉ាថាយ ១៤:២៧ ។ តើយើងអាចធ្វើជាបុគ្គលដែល « សង្ឃឹមឡើង » ពេលយើងឆ្លងកាត់ការលំបាកដោយរបៀបណា ?
អែលឌើរ រ៉ូណល អេ រ៉ាសបាន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពន្យល់ ៖
យើងមិនអាចមានក្តី « សង្ឃឹមឡើង » បានទេ [ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៦៨:៦ ] បើយើងជាប់ក្នុងភាពភ័យខ្លាចនោះ ។ ទាំង—សង្ឃឹមឡើង និងភ័យខ្លាច—ទាំងពីរនេះគឺពុំអាចដើរទន្ទឹមគ្នាបានទេ ។ …
ដើម្បីមានសង្ឃឹមឡើង គឺត្រូវទុកចិត្តលើ [ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ] នៅពេលអ្វីៗពុំដំណើរការតាមអ្វីដែលយើងគ្រោងទុកនោះ ។ វាមានន័យថាឲ្យស៊ូទ្រាំនៅពេលស្ថានភាពលំបាក និងផ្លាស់ប្ដូរជីវិតយើងទៅទិសដៅដែលពុំបានរំពឹងទុក នៅពេលសោកនាដកម្ម និងការលំបាកបំផ្លាញក្ដីសុបិនរបស់យើង ។ ប៉ុន្តែព្រះអម្ចាស់រំឭកយើងថា « ដ្បិតនៅក្នុងពិភពលោកនេះ សេចក្ដីអំណររបស់អ្នកពុំបានពោរពេញទេ ប៉ុន្តែនៅក្នុងយើង ទើបសេចក្ដីអំណររបស់អ្នកបានពោរពេញ » [ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ១០១:៣៦ ] ។
( រ៉ូណល អេ រ៉ាសបាន « Jesus Christ Is the Answer » [ ជំនួបពេលល្ងាចជាមួយអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅ ថ្ងៃទី ៨ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០១៩ ] ទំព័រ ១–២ )
តើការភ័យខ្លាចអាចបណ្តាលឲ្យយើងបាត់បង់ពរជ័យ ដែលព្រះអង្គសង្រ្គោះប្រទានឲ្យយ៉ាងដូចម្តេច ?
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានចែករំលែកសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ដូចខាងក្រោម ៖
ដំណើររឿងក្នុងព្រះគម្ពីរនេះរំឭកយើងថា ជំហានដំបូងក្នុងការមករកព្រះគ្រីស្ទ—ឬការយាងរបស់ទ្រង់មករកយើង—អាចបំពេញឲ្យយើងដូចជាអ្វីមួយ ដែលភ័យតក់ស្លុតយ៉ាងខ្លាំង ។ វាមិនគួរដូច្នោះទេ ប៉ុន្តែពេលខ្លះវាកើតឡើងដូច្នោះ ។ ការចំអកដ៏ធំមួយដល់ដំណឹងល្អគឺថា រាល់ប្រភពនៃជំនួយ និងសុវត្ថិភាពដែលត្រូវបានផ្ដល់ដល់យើង គឺជាអ្វីដែលយើងអាចនឹងរត់គេចចេញពីវាទៅវិញ ដោយសារការគិតខ្លីក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់របស់យើង ។ ទោះដោយសារមូលហេតុអ្វីក៏ដោយ ខ្ញុំបានឃើញសាសនាគន់ការីរត់គេចចេញពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ខ្ញុំបានឃើញអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារត់គេចចេញពីការហៅបម្រើបេសកកម្ម ខ្ញុំបានឃើញគូសង្សាររត់គេចចេញពីការរៀបការ ហើយខ្ញុំក៏បានឃើញគូស្វាមីភរិយាវ័យក្មេងរត់គេចពីការភ័យខ្លាចនៃការមានក្រុមគ្រួសារ និងអនាគតផងដែរ ។ ញឹកញាប់ណាស់ ពួកយើងភាគច្រើនរត់គេចចេញពីអ្វីដែលនឹងប្រទានពរដល់យើង ហើយជួយសង្រ្គោះយើង និងធ្វើឲ្យយើងធូរស្បើយឡើង ។ ញឹកញាប់ណាស់ យើងមើលឃើញការតាំងចិត្តគោរពតាមដំណឹងល្អ និងបទបញ្ញត្តិជាអ្វីដែលគួរឲ្យភ័យខ្លាច ហើយបន្ទាប់មកក៏បោះបង់ចោល ។
( ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន « Come unto Me » [ ការប្រជុំធម្មនិដ្ឋាន សាកលវិទ្យាល័យ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ថ្ងៃទី ២ ខែ មីនា ឆ្នាំ ១៩៩៧ ] ទំព័រ ៨ គេហទំព័រ speeches.byu.edu )