ลูกา 7:36–50

“เพราะนางรักมาก”

illustration of woman wiping Jesus’ feet

พระเยซูเสวยอาหารค่ำในบ้านของชาวฟาริสีชื่อซีโมน หญิงที่ซีโมนเห็นว่าเป็น “คนบาป” เข้ามาและ “ร้องไห้น้ำตานองเปียกพระบาท [ของพระผู้ช่วยให้รอด]” ใช้ผมเช็ดและ “จูบพระบาทของพระองค์แล้วเอาน้ำมันชโลม” (ลูกา 7:37–39) เพื่อเป็นการตอบความคิดของซีโมน พระผู้ช่วยให้รอดทรงแบ่งปันคำอุปมาเกี่ยวกับการให้อภัยและความรัก บทเรียนนี้มีเจตนาจะช่วยให้ท่านใช้ศรัทธาในพระเยซูคริสต์และกลับใจจากบาปของท่าน

Shows two stick figures, one going toward Christ, the other going away from Christ

Official Portrait of Elder Larry R. Lawrence. Photographed March 2017.

Heavenly Father knows our divine potential. He rejoices every time we take a step forward. To Him, our direction is ever more important than our speed.

(Larry R. Lawrence, “What Lack I Yet?,” Ensign or Liahona, Nov. 2015, 35)

• ท่านสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับผู้คนในแผนภาพนี้?

• ระยะห่างจากพระผู้ช่วยให้รอดและทิศทางที่หันหน้าไปอาจบอกอะไรได้บ้างเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของพวกเขากับพระองค์?

ลองคิดสักครู่ว่าท่านอาจวางตนเองตรงไหนบนแผนภาพนี้และทิศทางที่ท่านจะหันหน้าไปเอ็ลเดอร์แลร์รีย์ อาร์. ลอว์เร็นซ์ ขณะนั้นเป็นสมาชิกโควรัมสาวกเจ็ดสิบอธิบายว่า

• เหตุใดท่านจึงคิดว่าทิศทางทางวิญญาณที่เราเผชิญสำคัญกว่าความเร็วของเรา?

พระเจ้าทรงรู้สึกปีติยินดียิ่งเมื่อเราพยายามกลับใจ (ดู ลูกา 15:7; หลักคำสอนและพันธสัญญา 18:13) วิธีหนึ่งที่จะอธิบายถึงการกลับใจคือการหันไปจากบาปและหันไปทางพระผู้เป็นเจ้า (ดู คู่มือพระคัมภีร์, “กลับใจ (การ),” scriptures.ChurchofJesusChrist.org) ขณะท่านศึกษา ให้ใส่ใจการกระตุ้นเตือนของพระวิญญาณที่สามารถช่วยให้ท่านหันไปจากบาปและหันไปทางพระผู้ช่วยให้รอด

//media.ldscdn.org/webvtt/general-conference/april-2016-general-conference/2016-04-1070-dale-g-renlund-eng.vtt

ลูกา 7 ประกอบด้วยเรื่องราวของพระเยซูเสวยอาหารที่บ้านของชาวฟาริสีชื่อซีโมน ขณะพระเยซูประทับอยู่กับซีโมน หญิงคนหนึ่งมาหาพระองค์ หญิงคนนี้เป็นที่เลื่องลือว่าเป็นคนบาป (ดู ลูกา 7:37, 39)

อ่าน ลูกา 7:36–39 โดยมองหาว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อหญิงคนนี้เข้าไปหาพระเยซูระหว่างงานเลี้ยงดังกล่าว

• ท่านสังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับซีโมน? เกี่ยวกับหญิงคนนี้?

พระเยซูทรงสำเหนียกถึงความคิดของซีโมนและทรงแบ่งปันคำอุปมา อ่าน ลูกา 7:40–43 มองหาสิ่งที่พระผู้ช่วยให้รอดทรงสอนซีโมนผ่านคำอุปมานี้ อาจเป็นประโยชน์ที่จะรู้ว่าหนึ่งเดนาริอันเป็นจำนวนเงินที่จ้างคนงานให้ทำงานหนึ่งวัน (ดู ข้อ 41, เชิงอรรถ 3)

• คำอุปมานี้อาจช่วยให้ซีโมนเข้าใจถึงความจำเป็นของเขาในการให้อภัยอย่างไร?

ในสมัยของพระผู้ช่วยให้รอด เป็นธรรมเนียมที่เจ้าภาพจะยกย่องแขกผู้มีเกียรติโดยทำสิ่งที่แสดงความกรุณา เช่น ทักทายด้วยการจูบ หาน้ำมาให้พวกเขาล้างเท้า และเจิมน้ำมันที่ศีรษะพวกเขา (ดู เจมส์ อี. ทัลเมจ, Jesus the Christ [1916], 261) ดังที่บันทึกไว้ใน ลูกา 7:44–46 พระผู้ช่วยให้รอดทรงชี้ให้เห็นว่าซีโมนไม่ได้ถวายสิ่งเหล่านี้แด่พระเยซู ขณะที่หญิงผู้นั้นพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะแสดงความรักและความสำนึกคุณพระองค์

• ท่านคิดว่าหญิงผู้นี้เข้าใจอะไรเกี่ยวกับพระเยซูที่ซีโมนอาจไม่เข้าใจ?

• ท่านเห็นหลักฐานอะไรบ้างว่าหญิงผู้นี้กลับใจแล้ว หรือหันไปจากบาปและหันไปทางพระผู้ช่วยให้รอด?

อ่าน ลูกา 7:47–50 โดยมองหาสาเหตุที่พระเจ้าประทานอภัยบาปแก่หญิงผู้นี้

• ท่านมีความคิดหรือความรู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับพระผู้ช่วยให้รอดขณะศึกษาเรื่องราวนี้?

• ท่านเรียนรู้ความจริงอะไรบ้างจากเรื่องราวนี้?

เอ็ลเดอร์เดล จี. เรนลันด์แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองแบ่งปันคำสอนที่เกี่ยวเนื่องกับเรื่องราวที่บันทึกไว้ใน ลูกา 7 ดูวีดิทัศน์ “เพื่อเราจะดึงมนุษย์ทั้งปวงมาหาเรา” (13:39) จากช่วงเวลา 4:22 ถึง 5:03 หรืออ่านข้อความต่อไปนี้

Official portrait of Elder Dale G. Renlund of the Quorum of the Twelve Apostles, January 2016.

The closer we are to Jesus Christ in the thoughts and intents of our hearts, the more we appreciate His innocent suffering, the more grateful we are for grace and forgiveness, and the more we want to repent and become like Him. Our absolute distance from Heavenly Father and Jesus Christ is important, but the direction we are heading is even more crucial. God is more pleased with repentant sinners who are trying to draw closer to Him than with self-righteous, faultfinding individuals who, like the Pharisees and scribes of old, do not realize how badly they need to repent.

(Dale G. Renlund, “That I Might Draw All Men unto Me,” Ensign or Liahona, May 2016, 40)

• ถ้อยคำหรือวลีใดในข้อความนี้ที่เพิ่มความเข้าใจให้ท่านในสิ่งที่ท่านเพิ่งศึกษาใน ลูกา 7?

• ประสบการณ์ใดช่วยให้ท่านรู้สึกมากขึ้นถึงความรักและความซาบซึ้งต่อพระผู้ช่วยให้รอดและพระเมตตาที่พระองค์ทรงมอบให้?

• What have you learned about the Savior today that can help you in your efforts to repent?

1. Answer the following question in at least three sentences:

โปรดจำไว้ว่าการกลับใจไม่ใช่เหตุการณ์หรือสำหรับบาปร้ายแรงเท่านั้น การกลับใจเป็นกระบวนการและเรากำลังกลับใจเมื่อใดก็ตามที่พยายามเข้าใกล้พระเจ้าและหันไปจากความชั่วร้าย

ดูภาพพระผู้ช่วยให้รอดและแผนภาพลายเส้นรูปคนอีกครั้ง นึกถึงความสัมพันธ์ของท่านกับพระเยซูคริสต์และทิศทางใดที่ท่านกำลังไป วางแผนที่จะเพิ่มความรักของท่านให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้นสำหรับพระผู้ช่วยให้รอดโดยกลับใจทุกวัน ทำแบบฝึกหัดต่อไปนี้ในกระดาษอีกแผ่นหนึ่งเพื่อท่านจะได้เก็บไว้เป็นการส่วนตัว ท่านอาจมีโอกาสติดตามผลประสบการณ์นี้ในบทเรียนที่กำลังจะมาถึง

บทเรียน “ประเมินผลการเรียนรู้ของท่าน” หลังบทเรียนเกี่ยวกับ มัทธิว 8–13; มาระโก 2–5; และ ลูกา 7, 9, 11 อ้างถึงแผนนี้และเชิญชวนให้นักเรียนใคร่ครวญความก้าวหน้าของพวกเขา

• หนึ่งอย่างที่ท่านต้องหยุดทำเพื่อเข้าใกล้พระผู้ช่วยให้รอดมากขึ้นคืออะไร? ท่านจะหยุดทำได้อย่างไร?

• สิ่งหนึ่งที่ท่านต้องเริ่มทำเพื่อเข้าใกล้พระผู้ช่วยให้รอดมากขึ้นคืออะไร? ท่านจะเริ่มอย่างไร?

ตอบคำถามต่อไปนี้สำหรับการส่งงานที่ได้รับมอบหมาย:

• วันนี้ท่านเรียนรู้อะไรเกี่ยวกับพระผู้ช่วยให้รอดที่ช่วยท่านพยายามกลับใจ?

เลือกปุ่ม เริ่มงานมอบหมาย หรือเลือกแท็บ ส่งงาน เพื่อป้อนคำตอบของท่าน

Official portrait of President Russell M. Nelson taken January 2018

Nothing is more liberating, more ennobling, or more crucial to our individual progression than is a regular, daily focus on repentance. Repentance is not an event; it is a process. It is the key to happiness and peace of mind. When coupled with faith, repentance opens our access to the power of the Atonement of Jesus Christ.

(Russell M. Nelson, “We Can Do Better and Be Better” Ensign or Liahona, May 2019, 67).