9

Wytrwałość

Zastanów się:W jaki sposób nauczyć się pracy nad zadaniem aż do jego wykonania?

„Only a Stonecutter” [Zwykły kamieniarz] (Nie masz dostępu do filmu? Przeczytaj tekst na następnej stronie).

Przedyskutuj:Jak się nauczyć iść dalej, nawet kiedy jest trudno? Jak pokładanie ufności w Panu wpływa na naszą umiejętność wytrwałości?

Przeczytaj:Wypowiedź Prezydenta Fausta; List do Hebrajczyków 12:1; Nauki i Przymierza 58:4 (po prawej).

„Wytrwałość okazują ci, którzy […] nie poddają się, gdy inni mówią: ‘Tego nie da się zrobić’”.

James E. Faust, „Wytrwałość”, Ensign lub Liahona, maj 2005, str. 51.

„Biegnijmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami”.

List do Hebrajczyków 12:1.

„Bowiem błogosławieństwa przychodzą po wielu cierpieniach”.

Nauki i Przymierza 58:4.

Przećwicz:Razem pracujcie nad poznaniem tego wzorca, aby wytrwać i przezwyciężyć wyzwania:

• Przeczytajcie jako grupa każdy z poniższych kroków tego wzorca.

• Zwróć się do kogoś w grupie. Zapytajcie siebie nawzajem, czy jest jakiś trudny obowiązek lub zadanie, z którym się mierzycie.

• Pomóżcie sobie nawzajem przejść przez cztery kroki wymienione poniżej, rozmawiając o trudnym obowiązku lub zadaniu.

• Zobowiążcie się przed sobą, że wytrwacie — że będziecie cały czas dążyć do tego, by dobrze wypełnić dany obowiązek lub zadanie.

➊

Miej pozytywne nastawienie

Wymień otrzymane błogosławieństwa.

➋

Pamiętaj o wspólnej pracy

Poproś o pomoc przyjaciół, rówieśników, członków grupy i inne osoby.

➌

Zastąp strach wiarą

Unikaj długów. Pamiętaj, że Pan ma wszelką moc. Zwracaj się do Niego i przyjmij Jego wolę.

➍

Idź naprzód, będąc cierpliwym i odważnym

Nigdy, przenigdy nie poddawaj się. Wytrwaj, mając wiarę.

„Nie padaj ofiarą pokusy, która zniewoliła Lamana i Lemuela. Zapisy wskazują, że kiedy dostali nie lada zadanie zdobycia płyt Labana, szemrali, mówiąc, że wyznaczono im trudne zadanie. I w ten sposób stracili możliwość wykazania się i swoją nagrodę. Niech wasze nastawienie będzie takie, jak Nefiego: ‘Pójdę i uczynię, co Pan nakazał’ (zob. 1 Nefi 3:5–7)”.

Thomas S. Monson, Teachings of Thomas S. Monson (2011), str. 54.

Przećwicz:Wybierz wyzwanie, z jakim zmaga się twoja rodzina. Wykorzystaj powyższy wzorzec i znajdź dwa lub trzy sposoby pójścia naprzód z wiarą, ufając, że Bóg pomoże:

Dokonaj zobowiązania:Dokonaj zobowiązania, że w ciągu tygodnia podejmiesz poniższe działania. Zaznacz kwadraciki, kiedy ukończysz każde zadanie:

• Będę praktykować wytrwałość w sposób wskazany wcześniej.

• Będę nauczać tej zasady swoją rodzinę.

• Będę nadal stosować wcześniejsze podstawowe zasady.

„Spoczywa na nas odpowiedzialność, aby wznieść się z poziomu mierności do umiejętności, z niepowodzenia do osiągnięcia. Naszym zadaniem jest stać się jak najlepszym. Jednym z najwspanialszych darów Boga jest radość ciągłego podejmowania prób, ponieważ żadna porażka nie musi być ostateczna”.

Thomas S. Monson, „The Will Within”, Ensign, maj 1987, str. 68.

Zwykły kamieniarz

Jeśli nie możesz obejrzeć filmu, przeczytaj poniższy tekst.

Świątynia Salt Lake w budowie

STARSZY HOLLAND: John R. Moyle był pionierem z Anglii, który przemierzył Stany Zjednoczone ciągnąc wózek ręczny. Osiadł w Alpine, w Utah, w odległości około 35 km od Świątyni Salt Lake.

Brigham Young powołał Brata Moyle’a, aby był kierownikiem nadzorującym kamieniarzy w czasie budowy Świątyni Salt Lake.

By zawsze być w pracy rano przed godz. 8.00, Brat Moyle wychodził z domu w poniedziałki około godz. 2.00 w nocy i szedł 35 km. Kończył swój tydzień pracy o godz. 17.00 w piątek, a potem szedł pieszo do domu, przybywając tam tuż przed północą. Każdego tygodnia powtarzał ten sam harmonogram przez niemal 20 lat, kiedy służył przy budowie świątyni.

Pewnego razu, kiedy był w domu na weekend, jedna z jego krów podczas dojenia uciekając, kopnęła Brata Moyle’a w nogę, roztrzaskując kość tuż pod kolanem.

W wiejskich warunkach nie było dobrej pomocy medycznej, więc jego rodzina i przyjaciele wyciągnęli drzwi z zawiasów i przywiązali go pasem do prowizorycznego stołu operacyjnego. Następnie wzięli piłę, której używali do obcinania gałęzi z pobliskiego drzewa i amputowali mu nogę kilka centymetrów poniżej kolana.

Kiedy noga w końcu zaczęła zdrowieć, Brat Moyle wziął kawałek drewna i wyciął sztuczną nogę. Najpierw chodził po domu. Potem chodził po podwórzu. W końcu odważył się chodzić dalej po terenach swojej posiadłości.

Kiedy poczuł, że może znieść ból, przywiązał nogę paskiem, przeszedł 35 km do Świątyni Salt Lake, wspiął się na rusztowanie i z dłutem w ręce wyrzeźbił oświadczenie „Świętość dla Pana”.

(Zob. także Jeffrey R. Holland, „Jak gołębie w nasze okna”, Ensign, maj 2000, str. 76–77).