Słowo wstępne

Przypowieść o kierowcy autobusu

„Inicjatywa samowystarczalności jest jak autobus, który potrzebuje licencjonowanego kierowcy.

Autobus jest stworzony przez zespół działu ds. samowystarczalności. Przekazany jest przez centrum zasobów samowystarczalności, a komitet ds. samowystarczalności w paliku zajmuje się jego przeglądem technicznym i naprawą. Specjaliści ds. samowystarczalności w paliku oraz koordynatorzy grup pomagają członkom wsiąść do autobusu (ale członkowie muszą to zrobić samodzielnie). Prezydent palika i biskupi są kierowcami autobusu.

„Wszyscy muszą wykonać swoją część pracy, aby pomóc członkom w osiągnięciu samowystarczalności. Jeśli jednak prezydent palika i biskupi nie przekręcą klucza w stacyjce, by włączyć silnik i poprowadzić autobus, nikt nigdzie nie dojedzie”.

Ronald Aban, dyrektor działu ds. samowystarczalności w Tacloban na Filipinach

Wśród nas żyją ludzie w wielkim niedostatku. Wielu członków nie jest samowystarczalnych i brak im umiejętności „zaspokajania niezbędnych życiowych potrzeb, duchowych i doczesnych, swoich własnych i swojej rodziny”¹. Prowadzenie ludzi ku samowystarczalności to dzieło zbawienia. Prezydent Thomas S. Monson nauczał: „Samowystarczalność to element niezbędny dla naszego duchowego i doczesnego dobrobytu […]. ‘Bądźmy samowystarczalni i niezależni. Zbawienia nie da się osiągnąć w oparciu o jakąkolwiek inną zasadę’”².

Do osób, które potrzebują pomocy w osiągnięciu samowystarczalności, mogą zaliczać się ci, którzy otrzymują pomoc z ofiary postnej, osoby powracające z misji, osoby niedawno nawrócone, mniej aktywni członkowie czy miejscowi przywódcy kapłańscy potrzebujący lepszej pracy. Dzięki Panu mamy teraz w Jego Kościele nowe narzędzia, materiały i procedury opisane w tym przewodniku, aby pomóc członkom na ich ścieżce prowadzącej do samowystarczalności³.

Jako przywódca kapłański jesteś jednym z tych, do których Pan powiedział: „Dałem wam […] klucze […] dla pracy służby i doskonalenia moich świętych” (NiP 124:143) i „ten, co otrzymał te klucze, nie ma trudności w uzyskaniu wiedzy o faktach odnośnie zbawienia dzieci ludzkich” (NiP 128:11). Przeczytaj „Przypowieść o kierowcy autobusu” po prawej stronie. Uważnie zastanów się nad swoją rolą w procesie kierowania tą niezwykle ważną inicjatywą.

Niniejszy przewodnik został przygotowany po to, aby pomóc ci, gdy będziesz korzystał ze swoich kluczy, wprowadzał nowe narzędzia i pomagał członkom, by pomagali sami sobie na drodze ku samowystarczalności. Gdy będziesz to czynić, Duch Święty będzie cię prowadził, a Pan sprawi, że będziesz Jego narzędziem we wzmacnianiu biednych i potrzebujących oraz przyspieszaniu Jego dzieła zbawienia.

Wydane przez Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich
Salt Lake City w Utah

© 2014, 2015 Intellectual Reserve, Inc.
Wszelkie prawa zastrzeżone.

Zatwierdzenie wersji angielskiej: 6/15
Zatwierdzenie do tłumaczenia: 6/15
Tłumaczenie z: Leader Guide
Polish
12373 166

1. Handbook 2: Administering the Church (2010), 6.1.1.

2. Thomas S. Monson (cytując Mariona G. Romneya), „Guiding Principles of Personal and Family Welfare”, Ensign, wrzesień 1986, str. 3.

3. Więcej informacji znajdziesz na stronie: srs.lds.org.