Obowiązki przywódcy kapłańskiego

„Samowystarczalność to owoc naszej pracy i podstawa wszelkich działań związanych z pomocą wzajemną […]. ‘Pracujmy na nasze potrzeby. Bądźmy samowystarczalni i niezależni. Zbawienia nie da się osiągnąć w oparciu o jakąkolwiek inną zasadę‘”.

Thomas S. Monson (cytując Mariona G. Romneya), „Guiding Principles of Personal and Family Welfare”, Ensign, wrzesień 1986, str. 3

Prezydium palika (lub prezydium dystryktu)

1. Uczy się i naucza doktryn i zasad samowystarczalności (zob. tylna okładka). Instruuje biskupów i członków komitetu ds. samowystarczalności w paliku na temat ich obowiązków związanych z samowystarczalnością.

2. Definiuje cele związane z samowystarczalnością dla palika.

3. Organizuje komitet ds. samowystarczalności w paliku, który może rozwijać, wprowadzać i monitorować plan działań w paliku dotyczący samowystarczalności.

4. Traktuje priorytetowo misjonarzy powracających z misji oraz nowo nawróconych (jeśli zachodzi taka potrzeba), zapraszając do udziału w zajęciach związanych z samowystarczalnością.

5. Wpisuje zagadnienie samowystarczalności do porządku spotkania rady plika.

6. Powołuje specjalistę ds. samowystarczalności w paliku.

7. Powołuje misjonarzy służby kościelnej, gdy zachodzi taka potrzeba.

8. Przegląda i postępuje zgodnie ze sprawozdaniami postępu w zakresie samowystarczalności w paliku oraz sprawozdaniami dotyczącymi pożyczki z NFE.

9. Zapewnia przewodnictwo związane z korzystaniem z centrum historii rodziny na potrzeby centrum samowystarczalności, gdy zachodzi potrzeba.

Komitet ds. samowystarczalności w paliku

„Nie istnieje taki problem w rodzinie, okręgu lub paliku, który nie może być rozwiązany, jeśli poszukamy rozwiązań na sposób Pański poprzez naradzanie się — prawdziwe naradzanie się — ze sobą nawzajem”.

M. Russell Ballard, Counseling with Our Councils, wyd. popr. (2012), str. 4

W komitecie zasiadają następujące osoby: członek prezydium palika (przewodniczący), wyższy doradca wyznaczony do spraw związanych z samowystarczalnością, członkini prezydium Stowarzyszenia Pomocy w paliku, przewodniczący rady biskupów ds. pomocy wzajemnej oraz specjalista ds. samowystarczalności w paliku. Poza tym do komitetu mogą należeć: członkowie prezydiów Organizacji Młodych Mężczyzn i Organizacji Młodych Kobiet w paliku, dodatkowi specjaliści w paliku, pełnoetatowa starsza para misjonarska oraz misjonarze służby kościelnej.

1. Ogląda film „Laboring unto Self-Reliance” [Praca nad samowystarczalnością] (dostępny na stronie: srs.lds.org/videos).

2. Przygotowuje, wprowadza w życie i monitoruje realizację planu działań w zakresie samowystarczalności w paliku.

3. Oferuje regularne zajęcia religijne z cyklu Moja ścieżka do samowystarczalności (zob. str. 4).

4. Organizuje centrum zasobów samowystarczalności w paliku i zapewnia personel. Wyznacza parę misjonarzy służby kościelnej lub specjalistę ds. samowystarczalności, aby kierowali działaniami centrum oraz organizowali grupy poznające zasady samowystarczalności (zob. str. 2).

5. Naucza radę okręgu ich obowiązków związanych z samowystarczalnością.

6. Wykorzystuje zasoby i usługi świadczone przez pracowników działu samowystarczalności.

7. Zaprasza osoby powracające z misji i nowo nawróconych (jeśli zachodzi taka potrzeba) do udziału w spotkaniach religijnych Moja ścieżka oraz do grup poznających zasady samowystarczalności.

Specjalista ds. samowystarczalności w paliku

Specjalista służy jako ogniwo spajające wszystkie funkcje działu samowystarczalności (komitetu ds. samowystarczalności w paliku, centrum zasobów samowystarczalności w paliku oraz dyrektora ds. samowystarczalności).

1. Przygotowuje porządek spotkania komitetu ds. samowystarczalności w paliku.

2. Szkoli misjonarzy służby kościelnej oraz wolontariuszy, którzy będą działali w centrum zasobów samowystarczalności.

3. Szkoli i nadzoruje specjalistów ds. samowystarczalności w paliku.

4. Zamawia materiały dotyczące samowystarczalności, jeśli zajdzie taka potrzeba.

5. Szkoli biskupów i rady okręgów oraz zapewnia im pomoc, jeśli zostanie o to poproszony.

6. Pomaga członkom zarejestrować się na stronie srs.lds.org/register.

7. Organizuje, monitoruje i wspiera grupy poznające zasady samowystarczalności oraz im pomaga. (Jeśli zajdzie potrzeba, do pomocy mogą zostać powołani inni członkowie).

8. Studiuje i postępuje zgodnie z zasadami znajdującymi się na stronie srs.lds.org/facilitator.

Rada biskupia (lub prezydium gminy)

„Nie jest potrzebna żadna nowa organizacja, która zajęłaby się potrzebami tego ludu. Wszystko, co jest konieczne, to zaangażowanie kapłaństwa Boga”.

Harold B. Lee, „Admonitions for the Priesthood of God”, Ensign, styczeń 1973, str. 104

1. Naucza członków okręgu doktryn i zasad samowystarczalności (zob. tylna okładka).

2. Kieruje działaniami dotyczącymi samowystarczalności podczas rady okręgu.

   • Wskazuje, dokonuje spisu i zachęca wszystkich potrzebujących członków, aby stali się samowystarczalni. W procesie tym pomocne może być Narzędzie samowystarczalności dla dorosłych członków znajdujące się na stronie leader.lds.org/self-reliance.

   • Poprzez przywódców kworów i organizacji pomocniczych zapewnia wsparcie i pomoc osobom w potrzebie oraz jest dla nich mentorem.

3. Zachęca osoby będące w potrzebie, aby uzupełniły broszurę Moja ścieżka do samowystarczalności oraz dołączyły do grupy poznającej zasady samowystarczalności.

4. Jeśli zajdzie potrzeba, powołuje specjalistów ds. samowystarczalności w okręgu.

5. Przeprowadza wywiady aprobujące udzielenie pożyczki z NFE (zob. srs.lds.org/loans).

6. Przegląda i postępuje zgodnie ze sprawozdaniami postępu w zakresie samowystarczalności w okręgu oraz sprawozdaniami dotyczącymi pożyczki z NFE. Biskupi nie powinni być angażowani w przyjmowanie spłat pożyczek z NFE.

7. Zwraca się o pomoc do komitetu ds. samowystarczalności w paliku, jeśli jest to konieczne.