บทที่ 61
กองพันมอรมอน
มิถุนายน 1846–กรกฎาคม 1847
ขณะวิสุทธิชนอยู่ที่ไอโอวา ร้อยเอกเจมส์ อัลเลนแห่งกองทัพสหรัฐมาหาบริคัม ยังก์ ร้อยเอกอัลเลนบอกว่าประธานาธิบดีสหรัฐต้องการชายห้าร้อยคนจากศาสนจักรเข้าประจำการกองทัพเพื่อช่วยทำสงครามกับเม็กซิโก
แม้จะเป็นยามยากลำบากของวิสุทธิชนและพวกเขาต้องการผู้ชายมาช่วยในการเดินทางไปตะวันตก แต่บริคัม ยังก์ก็สนับสนุนให้พวกเขาไปช่วย เงินค่าตอบแทนที่พวกเขาจะได้รับสามารถนำมาช่วยครอบครัวของพวกเขา รวมทั้งวิสุทธิชนที่ยากจนและผู้สอนศาสนา การประจำการกองทัพเป็นการแสดงความภักดีที่สมาชิกศาสนจักรมีต่อประเทศชาติเช่นกัน
ร้อยเอกอัลเลนพูดกับชาย 541 คนที่เข้าประจำการกองทัพ ทหารหน่วยนี้เรียกกันว่ากองพันมอรมอน
บริคัม ยังก์บอกชายเหล่านั้นว่าให้เป็นทหารที่ดีที่สุดในกองทัพ พวกเขาควรนำพระคัมภีร์ไบเบิลกับพระคัมภีร์มอรมอนไปด้วย พวกเขาต้องแต่งกายเรียบร้อย สะอาด และสุภาพ พวกเขาไม่ควรพูดคำหยาบหรือเล่นการพนัน บริคัม ยังก์บอกชายเหล่านั้นว่าให้เชื่อฟังพระบัญญัติของพระผู้เป็นเจ้า หากพวกเขาทำ พวกเขาจะไม่ต้องต่อสู้
ในเดือนกรกฎาคมปี 1846 กองพันมอรมอนไปกับร้อยเอกอัลเลน เป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่ต้องทิ้งภรรยาและลูกๆ ในช่วงเวลาแห่งความยากลำบากเช่นนี้ แต่บริคัม ยังก์กล่าวว่าครอบครัวของพวกเขาจะได้รับการดูแลขณะที่พวกเขาไม่อยู่
กองพันมอรมอนเดินทางจากฟอร์ตเลเวนเวิร์ธ พวกเขาได้รับเสบียงที่นี่ จากนั้นพวกเขาเดินทางจากตะวันตกเฉียงใต้มุ่งไปยังแคลิฟอร์เนีย ครอบครัวของทหารบางคนไปกับกองพันมอรมอน
การเดินทางของพวกเขาเป็นเรื่องยากลำบาก ถนนแย่มาก บางครั้งเกวียนติดอยู่ในทรายลึก ไม่มีน้ำดื่ม บางครั้งไม่มีต้นไม้ที่พวกเขาจะพักใต้ร่มเงา
บางคนเจ็บป่วย ร้อยเอกอัลเลนตัดสินใจว่าทหารที่ป่วยรวมทั้งผู้หญิงและเด็กควรไปที่โคโลราโดและพักอยู่ที่เมืองพิวโบล พวกเขาอยู่ที่นั่นตลอดฤดูหนาว ฤดูร้อนต่อมาพวกเขาจึงตามไปสมทบกับกลุ่มผู้บุกเบิกที่กำลังข้ามทุ่งราบ
ทหารหลายคนในกองพันยังคงเดินทางต่อไป บางครั้งพวกเขาต้องขุดทรายเพื่อหาน้ำ พวกเขาไม่มีอาหารเพียงพอ ไม่มีฟืนที่จะก่อไฟ พวกเขาต้องนำเอาวัชพืชมาเผา
ทหารพบกับชาวอินเดียนแดงและคนอื่นๆ ที่มีอาหาร ทหารไม่มีเงินซื้ออาหาร พวกเขาจึงให้เสื้อผ้าบางส่วนแก่ชาวอินเดียนแดงเพื่อแลกเปลี่ยนกับอาหาร
ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงภูเขาสูงชัน พวกเขาต้องผูกเชือกกับเกวียนแล้วลากเกวียนขึ้นภูเขา จากนั้นจึงปล่อยเกวียนลงอีกด้านหนึ่งของภูเขา
วันหนึ่งฝูงควายป่าเข้าโจมตีทหาร ทหารต่อสู้กับควายป่า และในที่สุดพวกเขาก็ไล่ควายป่าไปได้ มีทหารสามคนได้รับบาดเจ็บ
ในที่สุดหลังจากที่เดินทางมากว่าสองพันไมล์ กองพันมอรมอนก็มาถึงมหาสมุทรแปซิฟิกในวันที่ 29 มกราคม ปี 1847 พวกเขาเหนื่อยมาก เสื้อผ้าของพวกเขาขาดวิ่น พวกเขาดีใจที่การเดินทางไกลสิ้นสุดลง
ผู้ชายบางคนทำงานที่แคลิฟอร์เนียเพื่อประจำการให้ครบปี พวกเขาได้รับอนุญาคให้กลับบ้านไปหาครอบครัว เป็นไปตามที่บริคัม ยังก์สัญญาไว้ ชายในกองพันมอรมอนไม่ต้องต่อสู้
บางคนอยู่ที่แคลิฟอร์เนีย แต่พวกเขาส่วนใหญ่ไปที่ภูเขาร็อกกีเพื่ออยู่กับครอบครัวพร้อมกับวิสุทธิชนคนอื่นๆ ที่เดินทางไปถึงที่นั่นก่อนแล้ว (ดูแผนที่ หน้า 234 เส้นทางเดินทัพของกองพันมอรมอน)