«Όλοι χρειάζονται το Ευαγγέλιο», Λιαχόνα, Ιούλιος 2023.
Όλοι χρειάζονται το Ευαγγέλιο
Είχα σχεδιάσει να υπηρετήσω μία ιεραποστολή, αλλά μετά το κολλέγιο νόμιζα ότι δεν χρειαζόταν να υπηρετήσω – μέχρι που βρήκα δουλειά με αντικείμενο κακοποιημένα κορίτσια. Μετά είδα ότι όλοι χρειάζονται το Ευαγγέλιο.
The Lost Coin [Το χαμένο νόμισμα], υπό Harold Copping © Providence Collection / άδεια από GoodSalt.com
Όταν ήμουν στην Προκαταρκτική, δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές οι δάσκαλοί μου ρώτησαν ποιος ανάμεσά μας επρόκειτο να υπηρετήσει μία πλήρους απασχόλησης ιεραποστολή. Στον νεανικό μου νου πάντα έλεγα ότι θα το έκανα.
Η μητέρα μου μού έδειξε πόσο σημαντική είναι η συνάθροιση του Ισραήλ βοηθώντας ιεραποστόλους πλήρους απασχόλησης να διδάξουν και να διαδώσουν το Ευαγγέλιο. Μία φορά πήγα μαζί της για να βρούμε το σπίτι μίας αδελφής στον τομέα που δεν είχε παρευρεθεί στην εκκλησία για κάποιο χρονικό διάστημα. Παρ’ ολίγο να χαθούμε, διότι δεν γνωρίζαμε ακριβώς πού ζούσε. Αντί να εκνευριστεί, η μητέρα μου έψαξε επιμελώς το σπίτι της αδελφής αυτής. Όπως η γυναίκα στην παραβολή της χαμένης δραχμής (βλ. Κατά Λουκάν 15:8-10), βρήκε την αδελφή και αγαλλίασε.
Ο τρόπος με τον οποίο η μητέρα μου έδινε τον καλύτερό της εαυτό για το έργο του Κυρίου, όχι μόνο στη διάδοση του Ευαγγελίου αλλά και σε άλλες κλήσεις της Εκκλησίας, με βοήθησε να συνειδητοποιήσω ότι όλοι πρέπει να υπηρετούν τον Κύριο, ακόμη και με ασήμαντους τρόπους.
Καθώς περνούσαν τα χρόνια, απεφοίτησα από το θρησκευτικό σεμινάριο, έλαβα το περιδέραιό μου Νέων Γυναικών, απεφοίτησα από το κολλέγιο και άρχισα να εργάζομαι. Σιγά-σιγά, το συναίσθημα να γίνω ιεραπόστολος πλήρους απασχόλησης έγινε λιγότερο σημαντική προτεραιότητα. Μολονότι ήμουν ακόμη ενεργό μέλος και μεγάλυνα τις κλήσεις μου στην Εκκλησία, έλεγα στον εαυτό μου: «Είναι εντάξει να μην υπηρετήσω μία ιεραποστολή πλήρους απασχόλησης, επειδή δεν είναι υποχρέωσή μου. Είμαι αδελφή και μπορώ να υπηρετώ τον Κύριο με πολλούς άλλους τρόπους».
Τι μου άλλαξε γνώμη
Όταν ήμουν 22 ετών, είχα την ευκαιρία να εργασθώ σε ένα κέντρο όπου εξυπηρετούσα κορίτσια που είχαν βιώσει κακοποίηση και παραμέληση. Λυπήθηκα γι’ αυτά. Είδα πώς η κακοποίηση ράγισε την καρδιά τους και κατέστρεψε την αγάπη τους για τον εαυτό τους. Κάποια από αυτά αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν. Κάποια από αυτά δεν ήθελαν να εμπιστευτούν κανέναν. Πολλά από αυτά δεν είχαν ελπίδα στη ζωή και δεν ένιωθαν την αγάπη του Σωτήρος.
Συχνά αναρωτιόμουν: «Θα μπορούσαν αυτές οι κακοποιήσεις να είχαν αποφευχθεί; Τι θα γινόταν αν οι δράστες είχαν λάβει το Ευαγγέλιο; Τι θα γινόταν αν οι γονείς τους είχαν γίνει μέλη της Εκκλησίας πριν γεννηθούν αυτά τα κορίτσια;» Συνειδητοποίησα ότι αυτά τα κορίτσια ίσως να μην είχαν βιώσει αυτές τις δοκιμασίες, αν οι γονείς και οι δράστες είχαν λάβει και ζήσει το Ευαγγέλιο.
Ο προβληματισμός σχετικά με αυτά τα ερωτήματα και η εργασία στο κέντρο με βοήθησαν να δω ότι όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται το Ευαγγέλιο. Ακριβώς όπως ο στρατός του Ήλαμαν στο Βιβλίο του Μόρμον πολεμούσε για να υπερασπισθεί την πίστη και τις οικογένειές τους, ο Κύριος χρειάζεται ιεραποστόλους πλήρους απασχόλησης για να διαδώσει το Ευαγγέλιό Του και να προστατεύσει το βασίλειό Του.
Οι εμπειρίες που είχα με τα κορίτσια στο κέντρο με ενέπνευσαν να βαδίσω στο μονοπάτι που ο Κύριος ήθελε να πάω. Απεφάσισα ότι έπρεπε να προσχωρήσω στον ιεραποστολικό στρατό του Κυρίου. Εκείνος είδε αυτήν την επιθυμία και εκλήθην να υπηρετήσω στην Ιεραποστολή Καουαγιάν στις Φιλιππίνες.
Υπηρετήστε μία ιεραποστολή
Στην ιεραποστολή μου, είδα ανθρώπους να αλλάζουν καθώς μάθαιναν το Ευαγγέλιο. Δίδαξα ανθρώπους που δεν ήξεραν πώς να συγχωρήσουν, που κάπνιζαν και έπιναν αλκοόλ, που είχαν υπερηφάνεια, που δεν ήξεραν να προσευχηθούν. Χάρη στο Ευαγγέλιο, άφησαν τις παλιές συνήθειές τους για να είναι άξιοι αυτού που έχει υποσχεθεί ο Θεός: την αιώνια ζωή.
Χάρη στην Εξιλέωση του Σωτήρος, έμαθα ότι ο καθένας μπορεί να αρχίσει ή να επιστρέψει στο στενό και στενόχωρο μονοπάτι, αν μετανοήσει. Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού θα μας βοηθήσει να αλλάξουμε και να προοδεύσουμε προς την τελειότητα και να είμαστε άξιοι των μεγάλων ευλογιών που έχει προετοιμάσει για εμάς ο Επουράνιος Πατέρας. Αυτές οι αλλαγές θα μπορούσαν να είναι από τη λύπη στην ευτυχία, από το χάος στην ειρήνη, από τον θυμό στη συγχώρηση, από την αδυναμία στη δύναμη, από το μίσος στην αγάπη.
Νιώθω τόσο ευλογημένη που είμαι μέλος της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού με βοηθεί να καταλάβω την αξία μου ως θυγατέρας επουράνιων γονέων, ακόμη και σε κακές συνθήκες. Ο Πατέρας μας στους Ουρανούς πάντοτε με παρηγορεί μέσω του Αγίου Πνεύματος. Οι γραφές είναι η πυξίδα μου, όταν βρίσκομαι σε σύγχυση και πρέπει να λάβω αποφάσεις.
Η οικογένειά μου και εγώ προσπαθούμε να υπομείνουμε πιστά μέχρι τέλους. Είμαι ευγνώμων που είμαι παντρεμένη με έναν άνδρα που φέρει την ιεροσύνη και έχει ισχυρά μαρτυρία για το αποκατεστημένο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Η διαθήκη μου με τον Κύριο δεν είναι μόνο για τον εαυτό μου αλλά για την οικογένειά μου και για τη Βασιλεία Του.
Η συγγραφέας ζει στις Φιλιππίνες.