Bediening aan gedetineerden
Misdaad doet niets af aan de waarde van een ziel.
Foto tralies, Peggy Marie Flores; foto wandelend echtpaar, Nancy Ann Kirkpatrick; overige foto’s, Getty Images
Over de hele wereld zitten meer dan tien miljoen mensen gevangen.1 Jezus Christus heeft iedereen lief, begrijpt al onze moeilijkheden, en vraagt ons om alle kinderen van onze hemelse Vader te dienen – inclusief gedetineerden. ‘Dan zullen de rechtvaardigen Hem antwoorden: Heere, wanneer hebben wij U […] in de gevangenis [gezien] en zijn bij U gekomen?
‘En de Koning zal hun antwoorden en zeggen: Voorwaar, Ik zeg u, voor zover u dit voor een van deze geringste broeders van Mij gedaan hebt, hebt u dat voor Mij gedaan’ (Mattheüs 25:37–40).
Hoe kunnen wij doen wat de Heiland vraagt en veilig gedetineerden dienen? In dit artikel staan wat uitgangspunten. Bid erover, en bespreek met plaatselijke kerkleiders wat er bij u ter plaatse gepast en verstandig is.
Ook Gods kinderen
Hoewel rechtssystemen verschillen, is opsluiting van misdadigers een gewoonte in veel landen en culturen. Doug Richens is als manager verantwoordelijk voor de contacten met kerkleden die in de gevangenis zitten. Hij coördineert bovendien met andere kerken en plaatselijke organisaties de hulp aan mensen die door gevangenschap geraakt worden, wat hun achtergrond of godsdienstige overtuiging ook is.
‘Een veel voorkomende karakterisering van gedetineerden is dat ze allemaal onbetrouwbaar, gewelddadig en gevaarlijk zijn’, aldus broeder Richens. ‘Maar ik heb ondervonden dat de meeste helemaal niet zo zijn. De meeste hebben berouw van hun daden. Zij proberen de slechte keuzes uit hun verleden achter zich te laten, en een goed leven te leiden.’
In sommige landen heeft bijna een op de twee leden van de bevolking een naast familielid dat in de gevangenis zit of heeft gezeten.2 Die gedetineerde broers, zussen, ouders en kinderen hebben niet alleen een aardse relatie met ons, maar zijn bovendien net als wij kinderen van God.
Aards en eeuwig oordeel
Hoewel we in het leven weleens ergens een oordeel over moeten vellen, zijn onze hemelse Vader en Jezus Christus de enigen die iemand perfect kunnen beoordelen op hun situatie, daden en verlangens (zie 1 Samuel 16:7). Dat volmaakte oordeel zal beslist de omstandigheden in overweging nemen waarin men is geboren waardoor de kans op gevangenschap groter is, zoals familietrauma’s, de armoede van generaties, drugscultuur enzovoort. Veel andere factoren kunnen iemands vermogen beïnvloeden om de juiste keuzes te maken, bijvoorbeeld hun gezondheid en welzijn.3 Hoewel het belangrijk voor de samenleving is om wetten te handhaven die de gemeenschap veilig houden, kunnen we dat vol mededogen doen, en met een eeuwig perspectief, in het besef dat er veel is wat we niet begrijpen.
‘Denk eens na hoe u zich zou voelen als u voor de rest van uw leven werd beoordeeld op het allerslechtste wat u ooit had gedaan’, zegt Tanja Schaffer, een kerklid dat voor een advocatenkantoor werkte voordat ze een groep oprichtte die de belangen van gedetineerden behartigt. ‘Het is aan God om te vergeven wie Hij wil vergeven, maar Hij gebiedt ons om iedereen te vergeven’ (zie Mattheüs 18:21–22).
Dat God een volmaakt oordeel velt, kan ook een bron van troost zijn voor misdaadslachtoffers. Sommige mensen die anderen iets aandoen, worden daarvoor op aarde niet gestraft. En een slachtoffer lijdt soms nog lang onder gevolgen nadat de gevangenisstraf van een dader is afgelopen. Veel mensen die een gevangenisstraf uitzitten, zijn op verschillende tijden in hun leven slachtoffer én dader geweest, wat ons eraan herinnert dat het leven een ingewikkeld web is van relaties en beslissingen waarmee we anderen raken. We kunnen troost krijgen door erop te vertrouwen dat onze hemelse Vader en Jezus Christus alles begrijpen. Zij zullen een volmaakt oordeel vellen. De genezing die Zij zowel de onschuldige als de bekeerlijke bieden, zal volledig zijn (zie Openbaring 21:4).
Het liefdevolle voorbeeld van leiders
Ouderling Gerrit W. Gong van het Quorum der Twaalf Apostelen heeft een bijeenkomst beschreven waarin iedereen om hem heen in het wit gekleed was. Ze zongen en baden, en Gods liefde was overvloedig aanwezig.4 Maar in tegenstelling tot wat velen van ons zich hierbij voorstellen, was dat geen bijeenkomst in de tempel. Het was een bedieningsbezoek in een gevangenis waar witte overalls het standaarduniform zijn.
‘De kerkleiders geven om ieder die door een misdaad of gevangenzetting geraakt is’, aldus broeder Richens, die vervolgens vertelt dat een van onze leiders bij zijn maandelijkse bezoek aan een gevangenis altijd zijn eigen exemplaar van een kerktijdschrift aan iemand geeft. ‘Ze leggen vaak bezoeken aan gedetineerden af, voorzien hun gezinsleden van ondersteuning, en geven liefdevolle zorg aan slachtoffers.’
Bediening in de gevangenis is de verantwoordelijkheid van de ringpresident, die samen met de leidinggevenden van de wijken in de behoeften van mensen in hun units voorziet. Wat doen uw ringleiders om leden in de gevangenis te dienen en ze opbouwende boodschappen te brengen? In sommige gebieden worden kerkleden geroepen om leden in de gevangenis te bezoeken en ze les te geven. Volgens broeder Richens zijn leden die deze ondersteunende roeping krijgen vaak eerst zenuwachtig, maar later vinden ze hun roeping zó zinvol dat ze niet meer ontheven willen worden.
‘Het is zuivere godsdienst’, zegt hij (zie Jakobus 1:27).
We hoeven ons niet verplicht te voelen om volslagen vreemden in de gevangenis te bezoeken, want er zijn andere manieren om onze bediening veilig uit te voeren. Hier volgen er een paar:
-
Noem gedetineerden in uw gebeden, vooral als u ze bij naam kent. Bidden heeft een krachtige uitwerking!
-
Vraag plaatselijke gevangenissen of ze bijdragen in de vorm van bepaalde voorwerpen nodig hebben. In veel gevangenissen is het toegestaan om te lezen, te handwerken (bijvoorbeeld te haken), kunstwerken te maken en familiehistorisch onderzoek te doen.
-
Als u iemand kent die in de gevangenis zit, dan kunt u die opbouwende brieven schrijven. Wees verstandig en veilig in uw communicatie. Volg de ingevingen van de Geest en houd gepaste grenzen aan.
-
Behandel de gezinsleden van gedetineerden – met name de kinderen – met liefde en respect, en betrek ze bij de activiteiten in de kerk. Houd in gedachten dat gezinsleden over het algemeen ook onschuldige slachtoffers zijn. De Heilige Geest kan ons laten weten hoe we alle leden van het gezin het beste van dienst kunnen zijn.
De Heilige Geest is niet aan beperkingen onderhevig
Een gevangenschap kan een ontzettend moeilijke tijd voor iemand zijn. Maar de Heilige Geest is niet tegen te houden met muren, tralies of ketens. Men kan zijn troost net zo snel door gebed, Schriftstudie en nederigheid in een cel uitnodigen als daarbuiten. Daarom kunnen er in een gevangenis wonderen plaatsvinden.
Portia Louder, een kerklid dat tijdens haar gevangenschap een blog bijhield, heeft het als een moeilijke geloofs- en zelfontdekkingsreis beschreven. ‘Ik heb in mijn leven al wat ernstige worstelingen doorgemaakt, maar ik voel dat ik genees door een liefde die met geen pen te beschrijven is’, schreef ze in de gevangenis. ‘Wat voor probleem je momenteel ook meemaakt, waar je op je reis ook bent, geef het alsjeblieft niet op!’
Garf Cannon, die president van een gemeente in de gevangenis is geweest, heeft verteld dat de Geest hem ingaf dat hij een hardvochtig man die een moeilijk leven had geleid vriendelijk moest toespreken. De man zei: ‘Wat u net tegen me zei, waren de vriendelijkste woorden die ooit tegen mij zijn gesproken. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit vriendelijk en zorgzaam ben toegesproken. Dank u wel.’ Ze besloten zijn bezoek aan de man met het eerste gebed dat hij in jaren had gehoord.
‘Ja, de Heilige Geest is beslist in penitentiaire inrichtingen aanwezig’, getuigde broeder Cannon. ‘Gods kinderen zijn daar, en Hij wil ze terug.’
God doet állen die Hem besluiten te volgen grote beloften, of ze nu in de zondagsschool of in de gevangenis voor het eerst over Hem horen. In Ezechiël 36:26 staat het zo: ‘Dan zal Ik u een nieuw hart geven en een nieuwe geest in uw binnenste geven.’
Het is bijzonder moeilijk om weer deel van de samenleving uit te maken
Misdaad doet niets af aan de waarde van een ziel (zie Leer en Verbonden 18:10). Als mensen ten goede willen veranderen, staan we dan toe dat ze groeien en vergeving ontvangen?
‘Gods genade en mededogen zijn enorm’, volgens broeder Richens. ‘Soms hebben gedetineerden het gevoel dat de Heer ze heeft vergeven lang voordat de overheid, de maatschappij of zelfs bepaalde leden van de kerk ze hebben vergeven.’
Het is moeilijk om na gevangenschap weer naar de samenleving terug te keren. Ex-gedetineerden kunnen vaak maar moeilijk een baan of een woning vinden. Met onze hulp kunnen ze op veilige plekken geborgenheid en opbouwende bezigheden vinden. Maar het belangrijkste wat we kunnen doen, is misschien wel om een positieve vriend te zijn die ze sterkt. Joseph Smith sprak tijdens zijn campagne voor de presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten eens over het hervormen van het penitentiaire stelsel. Hij zei toen: ‘Ongemak en afzondering zullen nooit zo veel hervorming van de beheptheden van de mens teweegbrengen als redelijkheid en vriendschap.’5
Mededogen brengt iets goeds tot stand
Judas moedigde de heiligen aan: ‘Ontferm u’ (Judas 1:22). In zijn woorden weerklinkt de smeekbede van de Heiland om hen te gedenken die zich in de gevangenis bevinden. Hoe reageren wij op die aanmoedigingen? Laten we moeite doen om gedetineerden en hun gezinsleden met al het goede van God te voeden. Ons mededogen kan iets goeds tot stand brengen.
Foto tralies, Peggy Marie Flores; foto wandelend echtpaar, Nancy Ann Kirkpatrick; overige foto’s, Getty Images
Foto breiwol, Aurelie Jones