Vrouwen aan de wieg van de herstelling
Eliza sprak met gezag
Net als Eliza R. Snow kunnen wij onze angsten onder ogen zien en moedig ons zegje doen.
Illustratie, Toni Oka
Op 18 april 1884 ging een oudere vrouw met een door zorgen getekend gezicht in Utah voor zusters van de zustershulpvereniging staan. Het was de algemeen presidente van de zustershulpvereniging, Eliza R. Snow, en in een krantenartikel stond later dat ze ondanks haar tachtig jaren ‘energiek en oprecht sprak, en met haar krachtige stem het grote gebouw vulde’.1
Na haar doop beloofde Eliza God om ‘zijn naam in de gemeente van de heiligen altijd te loven’.2 Ze bleef die belofte trouw en hield meer dan duizend toespraken. Maar het zou haar luisteraars verbaasd hebben dat spreken in het openbaar haar erg zenuwachtig maakte. Zelfs toen ze in Nauvoo lesgaf en de notulen van de ZHV-vergaderingen bijhield, aarzelde ze om haar mond open te doen.
In 1868 kreeg ze de kans om die angst onder ogen te zien. President Brigham Young vroeg Eliza om met de oprichting van zustershulpverenigingen door heel Utah te helpen. ‘Ik wil dat u de zusters instrueert’, zei hij. Het idee was zo afschrikwekkend dat Eliza’s hart een tel oversloeg.3 Maar ze verzamelde voldoende moed om haar best te doen, en na verloop van tijd ondervond ze dat ze moeilijke roepingen kon aannemen, omdat ze dan kracht kreeg die ze uit zichzelf niet had.
Eliza legde op een dag aan haar gehoor uit dat de president van de kerk haar op zending had geroepen, en ze getuigde dat het ’t makkelijkst is om ‘te doen wat er van ons wordt gevergd’.4 Bij een andere gelegenheid gaf Eliza toe dat ze zichzelf geen goede spreekster vond. ‘Maar met uw geloof en gebeden, en met de Geest van de Heer, kan ik misschien iets zeggen dat u zal troosten en zegenen.’5 Ze leerde door ervaring hoe ze de Geest moest uitnodigen zodat ze met overtuigingskracht kon spreken.
Eliza moedigde de vrouwen aan om dapper hun getuigenis te geven: ‘Als u uw beste gedachten uitspreekt, worden ze vermeerderd en versterkt.’6 Ze leerde niet alleen om zelf met gezag te spreken, maar leerde anderen om hun angst onder ogen te zien en hun mond open te doen.