Digitaal thema-artikel: jongvolwassenen
Aan de onverwachts overgeplaatste zendeling
Heeft jouw zending een verrassende wending gekregen? Hier zijn enkele tips van iemand die een beetje begrijpt wat je doormaakt.
De auteur woont in Utah (VS).
Veel zendelingen bevinden zich nu niet waar ze verwacht hadden. Ze wachten op een bericht over hun nieuwe zendingsoproep, of een bericht dat ze naar huis zullen gaan. Die verhalen herinneren me aan emotionele momenten op mijn eigen zending jaren geleden. Ik wil graag enkele perspectieven bespreken die hopelijk nuttig zijn, van de ene onverwachts overgeplaatste zendeling tot een andere.
Evacuatie uit Albanië
Begin 1997 was ik op zending in Albanië. Mijn collega’s en ik genoten van het landschap, de verrukkelijke hartige taarten met kaas en spinazie, en de taal die we met zoveel moeite geleerd hadden. Maar bovenal vonden we het heerlijk om met de plaatselijke bevolking te praten.
In de loop der tijd werd het politieke klimaat om ons heen steeds meer gespannen. We probeerden ons op het zendingswerk te concentreren, maar we werden geconfronteerd met nieuws over het rebellenleger dat steeds groter werd. Toen de overheid een avondklok instelde, nam het geweld toe. Het land stevende op een burgeroorlog af.
Uiteindelijk werden alle zendelingen geëvacueerd. Ik zal dat telefoontje nooit vergeten. We kregen te horen dat we het land zo spoedig mogelijk moesten verlaten. Ik had tegenstrijdige gedachten en gevoelens. Natuurlijk wilde ik veilig zijn, maar mijn hart deed zeer bij de gedachte dat ik de gezinnen moest achterlaten die ik in deze chaotische situatie was gaan liefhebben. We hadden niet eens de tijd om afscheid te nemen.
We verlieten het land met een helikoptervlucht naar een vliegdekschip, vervolgens een doorreis naar Italië, waarna we naar andere zendingsgebieden werden gestuurd. Ik ging naar Engeland. Dat gebeurde snel en het was vrij spannend, maar vooral moeilijk. Een van mijn laatste herinneringen aan Albanië was het landschap dat onder de helikopter steeds kleiner werd. Ik vroeg me af hoe het zou aflopen voor de mensen die achterbleven.
Gemoedsrust vinden
Hoewel de details van onze ervaringen anders zijn, durf ik te wedden dat jij ook gemengde gevoelens hebt. Dus ik hoop dat wat ik nu vertel je bekend voorkomt. Hier zijn zes beginselen waardoor ik na de schokkende gebeurtenissen van mijn voltijdzending gemoedsrust heb gevonden.
-
Contact met anderen opnemen. Je voelt je misschien verdrietig of verward, waardoor je afstand van anderen wilt nemen. Maar het is belangrijk om contact te houden, vooral in de periode dat je je moet aanpassen. Neem contact op met zorgzame mensen die je opbeuren. Met alle technologie in deze tijd heb je eigenlijk geen excuus! Misschien kun je iemand vinden die je met de vreemde taal kan helpen. Misschien kun je contact onderhouden met oude collega’s, of mensen die je hebt onderwezen. Hoewel je je nu misschien niet op je gemak voelt, sta je er niet alleen voor. Zelfs als familieleden of vrienden je niet optimaal steunen, durf ik te wedden dat ze oprecht om je geven en het beste met je voorhebben.
-
Blijf je getuigenis geven. Waar je je ook bevindt wanneer je dit leest, ik weet zeker dat je omgeven bent door mensen die door jouw unieke perspectief gezegend kunnen worden. Aarzel niet om te bespreken wat je als voltijdzendeling hebt geleerd en gevoeld, ongeacht hoelang je ‘in het zendingsveld’ bent geweest. Als je de recente gebeurtenissen verwerkt en de hand van God in je leven erkent, bespreek dat besef dan met je dierbaren. Misschien is een van jouw ervaringen precies wat een ander nodig heeft.
-
Vertrouw erop dat onze hemelse Vader je kent. En weet je? God wist dat dit zou gebeuren! Hij weet alles wat er in je leven gebeurt. En onze Heiland, Jezus Christus, weet precies hoe jij je voelt. Zij zijn bij je en kunnen je door middel van de Heilige Geest troosten. Hartzeer kan lang duren, maar dat geeft niet. Vertrouw op de Heer als Hij zegt: ‘Ik zal aan uw rechter- en aan uw linkerhand zijn, en mijn Geest zal in uw hart zijn, en mijn engelen zullen rondom u zijn om u te schragen’ (Leer en Verbonden 84:88).
-
Wees geduldig als je bedroefd bent. Ben je boos? Verdrietig? Gefrustreerd? Of denk je: Dit is echt oneerlijk! Misschien heb je allerlei andere gevoelens. Weet dat je gevoelens gegrond zijn. Je betreurt een verlies, en het is belangrijk om gedurende het verwerkingsproces geduldig te zijn. Maar je moet ook oppassen dat je je ervaringen niet overdrijft en niet zo lang in het verleden blijft hangen dat je niet goed in het heden kunt functioneren. Als je merkt dat je moeite hebt om op gezonde wijze met de situatie om te gaan, vraag je bisschop of zendingspresident dan of je een verwijzing voor professionele hulp kunt krijgen. Het is geen schande om hulp in te roepen.
-
Doe je best om de Geest bij je te hebben. Blijf actief evangeliewerk verrichten. Als je naar een ander gebied gaat, blijf dan gehoorzaam aan de zendingsregels. Probeer elke dag de Geest bij je te hebben, en noteer de inspiratie die je van Hem ontvangt. Als je de Geest bij je hebt, ben je beter in staat om beslissingen over je toekomst te nemen en kun je troost in je huidige situatie vinden.
-
Bedenk dat je nog steeds ‘tot het werk geroepen’ bent. Geruime tijd leefde ik in de veronderstelling dat mijn ‘roeping’ de omgeving was waar ik als zendeling naartoe was gestuurd. Ik wou dat ik eerder had begrepen dat mijn ware roeping is om Gods kinderen te dienen, waar ik ook ben. Zelfs nadat ik mijn zwarte naambordje had weggelegd, was mijn doopverbond nog steeds van kracht om de naam van Jezus Christus op me te nemen en met anderen om te gaan zoals Hij dat deed. Of je nu een nieuwe zendingsoproep krijgt of als voltijdzendeling wordt ontheven, weet dat je met jouw talenten overal Gods koninkrijk kunt opbouwen.
In zijn handen
Een van de meest zenuwslopende aspecten van mijn vroegtijdige vertrek uit Albanië was dat we nieuwe leden achterlieten die toen zonder onze hulp het evangelie moesten naleven. Maar weet je? Dat hebben ze uitstekend gedaan. Hoewel wij daar niet waren om hen te helpen, was God bij hen. Sinds ik ruim twintig jaar geleden ben vertrokken, is het werk in dat land vooruitgegaan, en de heiligen zijn sterk.
Dus, beste zendeling, blijf actief in het werk van God dat zich voor je ogen ontvouwt. Er zijn nog steeds mensen die jouw stem nodig hebben, en er is nog steeds veel vreugde te vinden. Gebruik deze unieke ervaring als een mogelijkheid om je relatie met God te verdiepen. Moge Hij je zegenen terwijl je met geloof voorwaarts streeft.