เจ้าหญิงกบ ให้อภัย
คัทยาอยากแสดงละคร แต่ซอนยาพยายามเข้ามาควบคุม!
“พวกท่านจงมีใจเมตตากรุณา เหมือนอย่างพระบิดาของท่านมีพระทัยเมตตากรุณา” (ลูกา 6:36)
คัทยาแบกกล่องใบใหญ่เดินออกจากตึกอพาร์ตเมนต์มากลางแดด ช่วงนั้นเป็นฤดูร้อน และอากาศในเมืองของเธอที่รัสเซียอบอุ่นมาได้สองสามเดือนแล้ว เธอวางกล่องบนม้านั่งที่ดิมากับซอนยาเพื่อนของเธอรออยู่
“ทุกอย่างที่เราต้องใช้เล่นละครอยู่นี่!” คัทยาบอก เธอเปิดกล่องและหยิบมงกุฎพลาสติกและชุดสีม่วง ฟ้า และแดงออกมา ด้วยความคิดสร้างสรรค์บางอย่างชุดเหล่านี้จึงกลายเป็นชุดแสดงที่ดีมาก
“เราจะเล่นเรื่องอะไร” ดิมาถาม
คัทยายิ้ม “ฉันคิดว่าเราน่าจะเล่นเรื่อง ‘เจ้าหญิงกบ’!” นั่นเป็นนิทานเรื่องโปรดของเธอ คัทยายิ้มขณะนึกภาพตัวเองเล่นเป็นวาซิลิซาแสนสวย
ซอนยาคว้าชุดสีฟ้าจากกล่องเอาไปทาบตัว “ฉันอยากเป็นวาซิลิซา!” เธอบอก
“เดี๋ยว” คัทยาพูด “นั่นมันความคิดของฉันนะ หมายความว่าฉันควรเป็นวาซิลิซา”
“เธอจะเป็นก็ได้” ซอนยาบอก จากนั้นก็หัวเราะคิกคัก “ตอนวาซิลิซาเป็นกบไง!”
คัทยาหน้านิ่วและดึงชุดสีฟ้ามาจากซอนยา “แต่นี่มันละครของฉันนะ!”
ซอนยาเอามือเท้าสะเอว “ไม่มีใครอยากเล่นกับเธอหรอกถ้าเธอเจ้ากี้เจ้าการแบบนี้ เธอเป็นกบดีกว่าเป็นเจ้าหญิง”
คัทยารู้สึกน้ำตาคลอ เธอคว้ากล่องวิ่งเข้าไปข้างใน วิ่งขึ้นบันไดไปอพาร์ตเมนต์ของครอบครัว เธอปิดประตูตามหลังดังปัง
“เกิดอะไรขึ้น” คุณแม่ถาม คัทยาร้องไห้ออกมาทันที
“ซอนยาทำทุกอย่างพังหมด!” คัทยาเล่าเรื่องทั้งหมดให้คุณแม่ฟัง “เธอบอกว่าหนูเป็นกบ!”
“โอ้ คัทยุชา” คุณแม่พูด คัทยุชาเป็นชื่อเล่นที่แม่ตั้งให้คัทยา “แม่เสียใจ เธอไม่น่ารักเลย”
จากนั้นก็มีเสียงเคาะประตู คุณแม่ไปเปิดประตู แต่คัทยาวิ่งเข้าห้อง เธอได้ยินเสียง จากนั้นคุณแม่ก็เรียกเธอ “ลูกอยากคุยกับซอนยาหรือเปล่า เธอมีอะไรจะบอกลูกแน่ะ”
“ไม่ค่ะ!” คัทยาตะโกน
เธอได้ยินเสียงอีก จากนั้นก็ได้ยินเสียงปิดประตู
“แม่คิดว่าซอนยาเสียใจ” คุณแม่บอก
“หนูไม่สน” คัทยาพูด เธอเอาหน้าแนบหมอนแน่นกว่าเดิม
คุณแม่ยืนข้างประตูหนึ่งนาที “ลูกรู้นี่ว่าบางครั้งเมื่อแม่โกรธมากๆ แม่ไม่อยากให้อภัยใคร บางครั้งแม่ต้องขอให้พระบิดาบนสวรรค์ทรงช่วยให้แม่อยากให้อภัย” แล้วคุณแม่ก็เดินจากไป
คัทยาโกรธเกินกว่าจะให้อภัย ซอนยาทำร้ายความรู้สึกของเธอ! แต่ … ความโกรธไม่ทำให้รู้สึกดีเลย
เธอถอนหายใจและคุกเข่าข้างเตียง คัทยารู้ว่าพระบิดาบนสวรรค์ทรงต้องการให้เธอให้อภัยซอนยา นั่นเป็นสิ่งที่ควรทำ แต่พระบิดาบนสวรรค์ทรงต้องการให้คัทยาให้อภัยอาจเป็นเพราะจะช่วยให้คัทยารู้สึกดีขึ้นด้วย
“พระบิดาบนสวรรค์ ขอทรงช่วยให้ข้าพระองค์ให้อภัยซอนยาด้วยเถิด” เธอกล่าว “ข้าพระองค์ไม่อยากให้อภัย แต่ก็ไม่อยากโกรธแบบนี้ด้วย”
เธอจบการสวดอ้อนวอนและสูดลมหายใจลึกๆ คัทยารู้สึกว่าความโกรธค่อยๆ จางหายไป เธอทำได้ เธอให้อภัยได้ เธอเดินไปที่อพาร์ตเมนต์ของซอนยาและเคาะประตู
ซอนยาเปิดประตูและเริ่มคุยกันทันที “คัทยา ฉันขอโทษที่พูดแบบนั้น”
“ฉันให้อภัยเธอ” คัทยาบอก “และขอโทษที่ฉันเอาชุดแสดงกลับไปหมด เธอจะเป็นวาซิลิซาที่ดีด้วย เราผลัดกันได้”
ซอนยายิ้ม “โอเค เราไปฝึกตอนนี้ได้ไหม ฉันจะไปบอกดิมา!”
คัทยายิ้มตอบ “ฉันจะไปเอาชุด!”