2017
Wees een voorbeeld voor de gelovigen
March 2017


Wees een voorbeeld voor de gelovigen

Naar de toespraak ‘An Example of the Believers’, gehouden op woensdag 14 juni 2016 tijdens een devotional aan de Brigham Young University–Idaho. Zie voor de volledige toespraak (in het Engels) web.byui.edu/devotionalsandspeeches.

Hoe kun je de leer van het evangelie verdedigen en tegelijkertijd vriendelijk, respectvol en liefdevol zijn?

Afbeelding
Young adults

Het verhaal doet de ronde dat een kleine legereenheid een zeer moeilijke missie ver achter vijandelijke linies moest uitvoeren. Toen de eenheid het doelwit naderde, kreeg de vijand hen in de gaten. Een grote overmacht had de groep snel omsingeld en begon van alle kanten te schieten. Toen ze zagen dat ze omsingeld waren en zwaar onder vuur kwamen te liggen, keken de leden van deze kleine legereenheid omhoog en zagen dat hun leider ze vanaf een rots aanvuurde.

Hij schreeuwde de mannen toe: ‘Mannen, we hebben ze precies waar we willen. Schiet maar in alle richtingen!’

In de wereld van nu hebben jij en ik ook een moeilijke missie. Die missie is om in het evangelie van Jezus Christus te onderwijzen en het te verdedigen. In de wereld waarin we leven weet ik dat het moeilijk kan zijn om precies te snappen hoe je de vijand het beste kan benaderen, vooral als je omgeven wordt door zoveel stemmen die de waarheid aanvallen. Vaak kun je van zoveel kanten worden belaagd dat het moeilijk is om te weten hoe je moet reageren.

Ik zal uitleggen wat het betekent om, zoals de apostel Paulus het noemt, ‘een voorbeeld voor de gelovigen’ (1 Timotheüs 4:12) te zijn — wat het betekent om in eeuwige waarheid te onderwijzen en die te verdedigen op de manier die onze hemelse Vader graag ziet, en daarbij ook het respect, het medeleven en de diepe liefde te tonen die Christus aan de dag legde; en wat het betekent om integer onze standpunten te verdedigen zonder willekeurig in alle richtingen op een vermeende vijand te schieten.

Lijken die twee beginselen niet vaak met elkaar in strijd te zijn? Ons wordt geleerd dat we ‘geestelijke machten van het kwaad’ (Efeze 6:12) in al haar vormen moeten bestrijden, dat we ‘te allen tijde en in alle dingen en op alle plaatsen’ als getuige van God moeten optreden (Mosiah 18:9), en dat we ons nooit moeten schamen voor het evangelie van Christus (zie Romeinen 1:16). Toch wordt ons ook geleerd dat we geen ruzie moeten maken en nooit ‘het hart der mensen tot toorn op [moeten] hitsen (3 Nephi 11:30), dat we ‘in vrede met alle mensen’ (Romeinen 12:18) moeten leven, maar dat we actief moeten ‘najagen wat de vrede en de onderlinge opbouw bevordert’ (Romeinen 14:19).

Hoe vervullen we onze goddelijke opdracht om standvastig in het evangelie te staan en anderen de waarheid aan te reiken zonder dat er ruzie van komt? Vooral bij de controversiële kwesties van deze tijd lijkt het wel dat alles wat je zegt al snel tot ruzie en conflictsituaties leidt. Zoals je maar al te goed weet, lijkt de wereld van nu weinig geduld te hebben met iedereen die een mening wil uiten die niet overeenkomt met de politieke correctheid van dat moment.

Als we ons daarmee geconfronteerd zien, doen we meestal een van twee dingen: of we blazen snel de aftocht, en trekken ons terug uit een situatie die maar al te gauw ongemakkelijk of zelfs vijandig zou kunnen worden; of we worden defensief in een verhitte discussie die misschien leuk is om gade te slaan maar meer stoom dan licht opwekt.

Het is beter om dingen eerst in onze gedachten uit te vorsen (zie LV 9:8) en ons dan open te stellen voor leiding vanuit de hemel. Raap je moed bij elkaar en gebruik het licht dat je in je hebt.

Mag ik een paar zaken noemen die altijd een rol spelen als we ons best doen om het woord van God te onderwijzen en verdedigen en tegelijkertijd liefde en medeleven voor alle mensen te tonen?

Het woord verdedigen

Ten eerste werkt het ’t beste als we anderen een-op-een benaderen. In de huidige polariserende cultuur van rake oneliners en steeds maar proberen om de ander te overtreffen, levert een groepsgevecht meestal weinig op. Dat geldt vooral voor sociale media, waar we voorzichtig moeten zijn dat wat wij over een gevoelige sociale kwestie zeggen niet afwijkt van de geest die Christus ons wil laten uitdragen.

Als we onszelf online beperken tot 140 letters, worden we vaak verkeerd begrepen. Vaak wordt er één op één, onder vier ogen, veel meer bereikt en kunnen mensen elkaar gaan begrijpen. Dat is precies hoe president Thomas S. Monson ons leert dat we de helpende hand moeten toesteken en redding moeten bieden: één voor één. En dat was meestal de manier waarop de Heiland de hand naar mensen reikte en hun leven beïnvloedde.

Ten tweede, hoewel we ongetwijfeld heel blij zouden zijn als anderen direct het licht zien en de volgende dag met de zendelingen willen praten, hoeft dat niet ons eerste doel te zijn. Ons hoofddoel is snappen waar de ander staat; de ander als mens respecteren en zijn of haar standpunt begrijpen. Pas dan kunnen we echt met anderen communiceren, en loskomen van de verwijten en het onbegrip die onze discussies zo vaak domineren.

Ten derde, laten we zoeken naar manieren waarop we afwijkende standpunten kunnen respecteren en toch met elkaar door één deur kunnen. Laten we, in plaats van alleen maar volgens onze eigen overtuiging te leven zonder inbreuk te doen op de vrijheden van een ander, iets beters proberen: iets wat fundamenteel is in een pluralistische samenleving, waarin iedereen een eerlijke behandeling krijgt. Willen wij van anderen kunnen verwachten dat zij voor onze fundamentele burgerrechten opkomen, dan moeten wij opkomen voor de fundamentele burgerrechten van anderen, met respect voor hun recht om hun mening te uiten en op te komen voor waar zij in geloven.

Tot slot, elkaar begrijpen, gebeurt zelden in één keer. Het is een proces — en een dat vaak flink wat tijd kan kosten. Misschien zullen anderen onze visie nooit accepteren, maar we kunnen proberen om woorden als fanaticus en haat uit te bannen. Laten we anderen zien als wezenlijk goed en redelijk, zelfs als ze onze zienswijze mogelijk nooit accepteren.

Doe wat de Heiland zou doen

Afbeelding
Bible video scene of Jesus and child

Als je in moeilijke situaties terechtkomt waarin je het evangelie van Jezus Christus verdedigt, hoop ik dat je altijd zult doen wat Hij zou doen. Zoals de apostel Paulus ons leert, is ‘een voorbeeld voor de gelovigen’ zijn veel meer dan alleen maar zichtbaar voor anderen de beginselen van het evangelie naleven. Paulus zegt ons specifiek dat diezelfde evangeliebeginselen deel moeten uitmaken van onze gesprekken, van onze liefde voor anderen, van de geest die we uitdragen, en van het geloof dat ons definieert (zie 1 Timotheüs 4:12).

Uiteindelijk bestaat er in feite geen spanningsveld tussen de twee prachtige evangeliebeginselen (als we ze goed begrijpen) van opkomen voor de waarheid en anderen respecteren en liefhebben. Onze vastbesloten overtuiging van de waarheid moet ons er nooit toe brengen dat we onbeleefd of haatdragend naar anderen zijn. Maar tegelijkertijd mag ons verlangen om vriendelijkheid en liefde aan iedereen te tonen nooit afdoen aan onze plicht om pal voor de waarheid te staan.

Deze twee beginselen zijn in feite twee kanten van dezelfde medaille. Aan de ene kant van de medaille hebben we de plicht om de leer van God uit te leggen en krachtig te verdedigen. Aan de andere kant van diezelfde medaille hebben we de plicht om ons christelijk te gedragen en altijd respect en liefde te tonen.

Ouderling Dallin H. Oaks van het Quorum der Twaalf Apostelen zegt het zo:

‘Onze verdraagzaamheid en ons respect voor anderen en hun overtuigingen leiden er niet toe dat we onze toewijding aan de waarheden zoals wij die zien en de verbonden die wij hebben gesloten, loslaten. […] We moeten pal staan voor de waarheid, en daarbij verdraagzaamheid en respect opbrengen voor overtuigingen en denkbeelden die afwijken van de onze, en voor de mensen die deze hebben. […]

‘Deze geïnspireerde waarschuwing herinnert ons eraan dat voor mensen die in absolute waarheid geloven, tolerantie voor gedrag een medaille met twee kanten is. Aan de ene kant is er verdraagzaamheid of respect, maar aan de andere kant is er altijd de waarheid.’1

We leven in een wereld die in toenemende mate polariseert en polemiseert — waar de kogels vaak uit alle richtingen in snelvuur lijken te komen. Mag ik jullie vragen om beide kanten van jullie medaille te bekijken? Vraag jezelf in alle situaties af hoe je de leer van het evangelie van Jezus Christus het beste kunt overbrengen en verdedigen; en liefdevol, vriendelijk en begripvol kunt blijven voor iemand die deze leer niet accepteert.

Als je dat doet, getuig ik dat je hulp en leiding van onze hemelse Vader zult krijgen. Je zult voelen hoe Hij je voortleidt en daarbij gedachten in je verstand, gevoelens in je hart en woorden in je mond legt, precies op het moment dat je ze nodig hebt. Zijn geest zal je leiden en sturen en je omvormen tot een waar ‘voorbeeld voor de gelovigen’ — niet alleen iemand die het evangelie van Jezus Christus naleeft maar ook iemand die de leer ervan verdedigt, vastbesloten maar tegelijkertijd liefdevol, en daarbij bruggen bouwt.

Noot

  1. Dallin H. Oaks, ‘Waarheid en verdraagzaamheid in evenwicht houden’, Liahona, februari 2013, 32.