Ik voelde de Heilige Geest
Ik vroeg mijn ouders vaak wat het betekent om ‘de Heilige Geest te voelen’. Ik had ze erover horen praten, maar ik wist niet zeker wat voor gevoel dat was. Mama zei dat het een erg fijn gevoel was, maar ik was er toch niet zeker van wat ze bedoelde.
Op een ochtend was mijn broertje van één jaar aan het rondrennen en hij stootte per ongeluk zijn hoofd aan een kachel. Hij had een grote snee in zijn hoofd. Hij huilde en er was veel bloed. Ik was erg bang en bezorgd. Mijn moeder verzorgde de snee en deed er een pleister op. Toen bracht ze me naar school.
Op school was ik nog steeds bang en bezorgd om mijn broertje. En toen bedacht ik dat ik kon bidden. Ik ging naar de wc en bad oprecht tot mijn hemelse Vader. Ik vroeg Hem om mijn broertje te zegenen. Toen ik klaar was met bidden, was ik niet bang meer. Ik kreeg een rustig gevoel en ging terug naar de klas.
Die dag vertelde ik op weg naar huis aan mijn moeder wat er was gebeurd. Ze was blij en zei dat het warme, rustige gevoel de troost van de Heilige Geest was. Ze zei dat de Heilige Geest meestal niet tegen ons praat zoals mensen tegen ons praten. In plaats daarvan geeft Hij ons een rustig gevoel.
Daarna merkte ik ook andere keren dat ik de Heilige Geest voelde. Toen mijn vader mijn moeder zalfde, deed ik mijn ogen dicht en probeerde ik eerbiedig te zijn. En toen kreeg ik dat warme gevoel weer. Ik weet dat we eerbiedig moeten zijn als we de Heilige Geest willen voelen.