Met pa praten
We hadden net de avondmaaltijd gebruikt in het buitenhuisje van mijn opa en ik was met mijn vijf broertjes buiten aan het spelen toen mijn vader naar buiten kwam en mijn naam riep.
Als je zo door je vader wordt geroepen, ben je bang dat je in de problemen zit. Ik sjokte zijn kant op en mompelde: ‘Ja, pa?’
Tot mijn verbazing zei hij: ‘Wat zou je ervan vinden als we samen een motorritje gingen maken?’ Ik weet zeker dat ik ogen zo groot als schoteltjes moet hebben opgezet toen ik snel, ‘Ja, natuurlijk wil ik dat’, antwoordde.
Niet lang daarna reed mijn pa voorop en ik er vlak achter op een pad dat zich door het dichte woud bij ons huisje naar beneden slingert en vervolgens naar de top van een heuvel klimt. Ik was zo enthousiast dat ik moeite moest doen om niet te veel gas te geven. Een of twee keer kreeg ik van mijn pa te horen dat ik het kalmer aan moest doen.
Al rijdend gingen er wel wat vragen door mij heen. Ik was benieuwd waarom ik dit buitenkansje had gekregen en mijn broers niet. Toen we de top van de heuvel bereikten, zei pa: ‘Dit lijkt mij een goede plek om wat uit te rusten.’ Dus zetten we onze motorfietsen af en gingen op een paar rotsen zitten met uitzicht op de bossen. Geen van beiden verbrak de stilte, want we genoten van de schoonheid om ons heen. Toen ik naar mijn vader keek, zag ik dat hij voor zich uit staarde en wist ik dat er wat aankwam.
We hadden eigenlijk nooit veel met elkaar gepraat. Ik nam aan dat hij het moeilijk vond om zich te uiten, behalve dan tegen mijn moeder. Toen onderbrak hij mijn gedachten en zei: ‘Kjersten, je moeder en ik hebben gepraat en we zijn van mening dat je nu groot genoeg bent om je wat meer te vertellen over ons huwelijk en gezin.’ Ik kon wel horen dat hij al een tijdje over dit praatje had nagedacht.
Zijn stem klonk zacht toen hij van wal stak. ‘Je moeder en ik hebben elkaar ontmoet in de brandweerkazerne waar ik als beginnend brandweerman werkte en zij op kantoor. We begonnen met elkaar uit te gaan en ik zag al gauw in dat ze anders was dan de andere meisjes die ik kende. Ik was een zorgeloze knaap die in een andere kerk was grootgebracht. Maar ik had eigenlijk niet zoveel aandacht geschonken aan godsdienst.
‘Ik had in die tijd heel weinig waarden of doelen in mijn leven’ ging hij verder, ‘en ik vond het wel best zo.’ Hij boog zich naar mij toe en nam mij in vertrouwen. ‘Kjersten, ik kreeg van je moeder het best denkbare voorbeeld van een rechtschapen leven.’ Toen hij dat zei, kreeg ik een heel warm gevoel van binnen.
Mijn pa vertelde mij nog meer over hun huwelijk, mijn geboorte, en ons gezin, zaken die ik nooit eerder had gehoord. Hij vertelde mij over zijn bekering tot de kerk en dat ze niet direct in de tempel zijn verzegeld, omdat ze waren getrouwd, voordat hij een jaar lid was. Ook vertelde hij mij de avonturen die hij en ma in het eerste jaar van hun huwelijk hadden meegemaakt. Toen begon voor het eerst bij mij het kwartje te vallen. Eindelijk begreep ik waarom de huwelijksdatum en verzegelingsdatum niet dezelfde waren en waarom ze zeiden dat het eerste jaar van hun huwelijk het moeilijkste van alle was.
Terwijl hij dat allemaal vertelde, zag ik soms verdriet in zijn ogen en soms zag ik blijdschap. Ik kan mij niet meer precies herinneren hoeveel ik er toen van begrepen heb, maar ik weet nog wel hoe verrast en verward ik was, en hoeveel liefde ik door mij heen voelde stromen.
Dat gesprek heeft grote invloed op mij gehad. Ik besefte wat een wonder gezinnen zijn en ik begon meer van Gods plan te begrijpen. Ook ging ik meer in het evangelie geloven en meer beseffen hoezeer het invloed kan hebben op iemands leven. We bespraken veel zaken op die berg, maar er is iets dat ik nooit zal vergeten. En dat was de diepe dankbaarheid die ik in mijn hart voelde toen mijn vader mij zei hoeveel hij van God, het evangelie, mijn moeder en ons gezin hield. Ik realiseerde mij in hoeveel opzichten het evangelie zijn leven had beïnvloed, en ook dat van mij.
Mijn vader en ik werden die dag dikke maatjes. Voor het eerst in mijn leven zag ik hem als een mens van vlees en bloed, met gevoelens en emoties, en niet slechts als een soort gezagslichaam dat mij toestemming gaf om pret te hebben. En ik denk dat mijn pa mij ook beter leerde kennen. Ik zal dat bijzondere gesprek met mijn pa en de gevoelens van liefde en begrip voor elkaar nooit vergeten.