دید جاودانی از مژده

توسّط ارشد رافائل ئی. پینو

از گروه هفتادان

تصویر

برای تصمیماتی که در ابدیّت تأثیر می کنند، داشتن دید مژده ضروری است.

در الهام داده شده به موسی، هدف پدر بهشتی به ما اعلام شد: ” آگاه باشید، این کار من و جلال من است—که ابديّت و زندگی جاوید را برایِ انسان به وجود آورم.”¹ بر اساس آن گفته، آرزوی پدر است که به همۀ ما فرصت دریافت شادیِ کامل بدهد. الهامات آخرین زمان نشان می دهد که پدر بهشتی ما یک برنامۀ شادیِ فوق الاده ای را برای فرزندان خود خلق کرده است، یک برنامۀ خاصی که ما بتوانیم نزد او برگشته وبا او زندگی کنیم.

درک کردن این برنامۀ شادی یک دید جاودانه ای را برای ما فراهم می سازد و به ما کمک میکند که واقعاً به فرمانها، آئین ها، پیمانها، و چالش ها و محنت ها ارزش قائل شویم.

یک کلید اصلی از آلما می آید: ” بنابراین خداوند به آنها فرمانها را داد، بعد از اینکه برنامۀ باز خریداری را به آنها آشکار نمود.” ²

جالب توجّه است تسلسل درمرحلۀ آموزش. پدر بهشتی ما اوّل به آدم و حوّا برنامۀ باز خریداری را آموخت، و بعداً او فرمان ها را به آنها داد.

این یک حقیقت فوق الاده ایست. درک برنامه کمک می کند که مردم فرمان ها را اطاعت کنند، تصمیم هایِ بهتری بگیرند، و انگیزه هایِ درستی داشته باشند.

از موقعی که من در کلیسا خدمت کرده ام، من شاهد اعضای با وفا و با ایمان کلیسا در کشورهای مختلف بوده ام، بعضی از آنها کشمکش سیاسی، اجتماعی، یا اقتصادی دارند. یک عامل مشترکی که من در اغلب این اعضایِ با ایمان دیده ام دیدی است که آنها از ابدیّت دارند. دید بر ابدیّت مژدۀ عیسی مسیح ما را هدایت می کند به درک این که ما جائی در برنامۀ خداوند به کار گرفته شده ایم، این چالش ها را قبول کرده و از میان آنها پیشرفت کنیم ، تصمیماتی گرفته، و بر رویِ استعدادهایِ خدائی خود تمرکز کنیم.

دید طریقی است که ما چیزهائی را می بینیم وقتی که از فاصله ای بخصوص به آنها می نگریم، و به ما امکان می دهد که از ارزش واقعی آنها قدر دانی کنیم.دید ما ممکن است تغییر کند بر حسب تجربیّات و موقعیّت هائی که ما از میان آنها می گذریم.

آن مثل آنست که در جنگلی بوده و یک درخت در جلوی ما است. مگر اینکه ما کمی عقب گرد کنیم، نمی توانیم قدر وجود حقیقی آن جنگل را بدانیم. من یک بار ازجنگل آمازون در لتیشیا، کلمبیا، نزدیک مرز برزیل و پرو دیدن کردم. من قادر به قدردانی از عظمت آن نبودم تا اینکه از روی آن با هواپیما پروازکردم و دید بدست آوردم.

وقتی که بچّه های مان کوچک بودند، آنها عادت داشتند به تماشای یک کانال تلویزیونی که برنامه اش بود به نام شما چه می بینید؟ پردۀ تلویزیون را از خیلی نزدیک بر چیزی تمرکز می دادند، و بچّه ها می بایست حدس می زدند که آن چیست در حالی که نقطۀ تمرکز را کم کم وسیعتر می کردند. وقتی که آن چیز قابل دیدن بود، شما می توانستید به آسانی بگوئید که آن یک گربه، یک گیاه، یک میوه، و غیره بود.

من موقعی را بیاد می آورم که آنها داشتند یکی از آن برنامه ها را تماشا می کردند و چیزی را که نشان می دادند خیلی زشت، و حتّی زننده به نظر می رسید؛ امّا وقتی که تمرکز را وسیع کردند، آنها تشخیص دادند که آن یک پیتزای خیلی اشتها آوری است. بعد از آن آنها به من گفتند، ”پدر، برای ما یکی مثل این بخر!”بعد از آنکه فهمیدند آن چیست، چیزی که در نگاه اوّل برای آنها زننده بنظر رسید در آخر چیزی خیلی جالب شد.

اجازه دهید تجربۀ دیگری را در میان بگذارم. در خانۀ ما بچّه هایمان دوست دارند جدول جورچین انجام دهند. شاید همۀ ما فرصت انجام یک جدول را داشته ایم. بعضی از آنها از تکّه های خیلی کوچک ساخته شده اند. من بیاد میاورم یکی از بچّه هایمان را (که اسم نمی برم تا اومشخّص نشود) که بر روی یک تکّه تمرکز می کرد، و وقتی یکی از آنها در قالبی که فکر می کرد باید جا بگیرد و نمی گرفت، او عصبانی می شد و فرض می کرد آن بدرد نمی خورد و باید آنرا دور انداخت. بالاخره او یاد گرفت که چطور جدول را انجام دهد بعد از اینکه فهمید که هر تکّۀ کوچک جای خودش را درتصویر نهائی دارد، حتّی وقتی که نمی دانست آن تکّه در آن لحظه باید کجا قرار بگیرد.

این یک راهی از اندیشه کردن به برنامۀ خداوند است. ما نباید خودمان را نگران تکّه های جدا از هم آن کنیم بلکه سعی کنیم که تمامی تصویر را درمرکز قرار داده، و به خاطر داشته باشیم که نتیجۀ آن چه خواهد بود. خداوند می داند هر تکّه متعلّق به کجاست پس آن را در برنامه جا می دهد. تمام فرمانها ازاهمیّت ابدی در بافت برنامۀ عظیم شادمانی برخور دارند.

این فوق الاده مهم است که ما تصمیم هائی را که ارزش ابدی دارند با دیدی که از جهان فانی داریم نگیریم. برای تصمیماتی که در ابدیّت تأثیر می کنند، داشتن دید مژده ضروری است.

ارشد نیل آ. مکسول تعلیم داد: ”اگرچه ‘متّصل’ به امید والا ونهائی، بعضی از امیدهای روزانۀ ما موضوعی دیگر هستند. ما ممکن است امید به اضافه حقوق، یک وعده ملاقات مخصوص، یک پیروزی در انتخابات، یا برای یک خانۀ بزرگتر داشته باشیم—چیزهائی که قابل کسب باشند یا نباشند. ایمان در برنامۀ پدر به ما بُرد باری می دهد حتّی در بحبوحۀ از هم پاشیدن چنین امیدهای تقریبی. امید ما را با ‘اشتیاق’ در عوامل خوب مشغول نگه می دارد حتّی در زمانی که اینها از دست رفتنی بنظر میرسند (مراجعه کنید به اصول و پیمانها ٢۷:۵۸ .”³

نداشتن یک دید ابدی، یا از دست دادن آن، می تواند ما را به یک نظریّۀ دنیوی هدایت کند بطوری که استاندارد های ما و تصمیماتی که ما می گیریم هم آهنگ با خواست خدا نباشند.

کتاب مورمون در مورد روشی که نیفای اتخاذ کرد و روشی که لامان و لاموئل اتخاذ کردند اشاره می کند. آنها از مصیبت ها و مشکلات زیادی زجر کشیدند؛ ولیکن، روش هائی که از آنها داشتند خیلی متفاوت بود. نیفای گفت، ”و برکات خداوند چنان بر ما فوق العاده بود، که در حالیکه ما در بیابان با خوردن گوشت خام زنده ماندیم، زن های ما با سینه های پر از شیر فرزندانشان را شیر فراوان دادند، و قوی بودند، آری، مثل مردان؛ و آنها سفر خود را بدون شکایت شروع کردند.”⁴

در مقابل، لامان و لاموئل،به تلخی شکایت کردند. ”و چونکه لامان و لاموئل، بزرگترین بودند، بر علیه پدرشان شکایت کردند. آنها شکایت کردند زیرا از برنامۀ خداوندی که آنها را خلق کرده بود چیزی نمی دانستند.”⁵ ندانستن یا بی اعتنائی کردن ” برنامۀ … خدا” راهی است برای از دست دادن دید ابدی، و شکایت کردن فقط یکی از علائم است. اگر چه لامان و لاموئل در کنارنیفای شاهد معجزات زیادی بودند، آنها فریاد کنان، گفتند: ”و ما چندین سال در بیابان ها سر گردان شده ایم؛ و زنهای مان زحمت کشیده اند، حامله بوده؛ و در بیابان بچّه زائیده اند و در تمام مسائل زجر کشیده اند، به غیر از مرگ؛ و همان بهتر بوده که قبل از بیرون آمدن از اورشلیم می مردند تا این همه زجراز این بدبختی ها نکشند.”⁶

آنها دو روش خیلی متفاوت بودند، با اینکه چالش ها و مصیبت هائی که روبرو شده بودند یکی بودند، بطور آشکار،دید شان متفاوت بود.

رئیس اسپنسر دابلیو. کیمبال این چنین نوشت: ”اگر ما به زندگی فانی به صورت هستی کامل نگاه کنیم، سپسً درد، غم، شکست، و زندگی کوتاه مصیبت خواهند بود. امّا اگر ما به زندگی مانند یک چیزی ابدی نگاه کنیم طول زمان از قبل ازتولّد گرفته تا بعد از مرگ آینده کشیده می شود، آنگاه می توان تمام اتفاقات را با دیدی مناسب ببینیم.”⁷

ارشد دیوید ب. هیت داستانی در مورد میکلانجلوی مجسّمه ساز گفتند که اهمیّت دیدن هرچیزی را با دیدی مناسب توضیح دهد: ”همانطور که مجسّمه ساز داشت یک سنگ مرمری را قلم کاری می کرد، یک پسر بچّه ای هر روز می آمد و با خجالت تماشا می کرد. وقتی ازآن سنگ هیکل داود بیرون آمد و ظاهر شد، که تمام دنیا تحسین کنند، آن پسر از میکلانجلو پرسید، ”چگونه می دانستی که او در آنجا بود؟”⁸

با دیدی که مجسّمه ساز به آن قطعۀ سنگ مرمر می نگرید با دید پسری که کارش را تماشا می کرد تفاوت داشت. بصیرت هنرمند درامکانات نهفته در سنگ به او اجازه داد که یک شاهکار هنری را خلق کند

خداوند می داند که چه چیزی از هر یکی ازما بسازد. او می داند چه تغییراتی در زندگی ما لازم دارد، و ما حقّ دستوردادن به او را نداریم. افکار او برافکار ما برتری دارند.⁹

من گواهی می دهم که ما یک پدر بهشتی پراز عشق، عدالت و مرحمت داریم، کسی که یک برنامه برای شادی ابدی ما تهیّه کرده است. من شهادت می دهم که عیسی مسیح پسر او و ناجی دنیاست. من می دانم که رئیس توماس اس. مونسون یک پیامبر خداست. من این ها را می گویم به نام عیسی مسیح، آمین