“Dugang nga Panahon uban ni Max,” Higala, Marso 2024, 42.
Imong Sinulat
Dugang nga Panahon uban ni Max
Kausa nagkamping ko sa baybayon kauban sa akong pamilya, pipila ka higala, ug akong iro, si Max. Nanglangoy kami ug nagdula sa tibuok adlaw. Dayon nanan-aw kami sa mga pabuto sa dihang mingitngit na. Kaming tanan adunay makalingaw kaayo nga higayon.
Sa dihang nahunong na ang mga pabuto, nangita ko ni Max. Apan nawala siya! Natarantar ko ug misinggit nga nawala si Max. Samtang midagayday ang mga luha sa akong nawong, kaming tanan nangita niya sa kakahoyan. Gibati nako ang gamay nga tingog nga misulti nako nga mag-ampo, mao nga akong gibuhat. Apan ang akong tibuok kalawasan mibati nga mituay sama sa noodles, ug nahadlok ko alang kang Max.
Wala namo siya makita, mao nga naglakaw kami pabalik sa among tolda. Nagpadayon ko og ampo sa akong hunahuna, apan nagsugod na ko nga nawad-an og paglaom. Naghilak ko hangtod nakatulog.
Pipila ka oras ang milabay, gipukaw ko sa akong mga ginikanan. Si Max naglingkod tupad nako! Ang akong mga ginikanan nakadungog sa tingog sa higot sa liog ni Max nga nagtilingtiling gawas sa among tolda. Gigakos nako siya og hugot ug hilom nga nagpasalamat sa Dios sa pagtubag sa akong mga pag-ampo.
Tulo ka tuig human niana, si Max nasamdan sa iyang likod ug grabe ang gibati nga sakit. Dili na siya mamaayo, mao nga kinahanglan na kaming manamilit. Ang Langitnong Amahan mihupay kanako ug mihatag nako og kalinaw. Ang Espiritu Santo mipahinumdom kanako nga hapit na mawala namo si Max sa milabay nga tulo ka tuig, apan ang Dios mitabang namo nga makit-an siya. Mapasalamaton ko nga Siya mihatag namo og dugang panahon nga higugmaon si Max.
Nakahibalo ko nga ang Dios motubag sa mga pag-ampo ug mohatag og kahupayan atol sa mga pagsulay. Ang Pag-ula ni Jesukristo para sa tanan. Mapasalamaton kaayo ko sa gibuhat ni Jesukristo ug sa Langitnong Amahan alang sa akong pamilya ug kanako.
Paghulagway pinaagi ni Camarie Brunson