របាក្សត្រ
ជាគម្ពីរពីរក្បាលនៅក្នុងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់។ គម្ពីរទាំងនេះប្រាប់នូវប្រវត្តិដ៏ខ្លីៗអំពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងឡាយ ចាប់តាំងពីការបង្កបង្កើតមកដល់ក្រឹត្យនៃស្ដេចស៊ីរូស ដែលអនុញ្ញាតឲ្យពួកសាសន៍យូដាត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។
របាក្សត្រទី១
ជំពូកទី ១–៩ ចុះនូវពង្សាវតារចាប់ពីលោកអ័ដាមទៅដល់ស្ដេចសូល។ ជំពូកទី ១០ កត់អំពីការសុគតនៃស្ដេចសូល។ ជំពួកទី ១១–២២ រាប់រៀបអំពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងឡាយ ដែលទាក់ទងទៅនឹងរាជ្យនៃស្ដេចដាវីឌ។ ជំពូកទី ២៣–២៧ អធិប្បាយប្រាប់ពីសាឡូម៉ូនបានត្រូវតាំងឡើងជាស្ដេច ហើយពួកលេវីបានចាត់ឲ្យមានរបៀបរៀបរយ។ ជំពូកទី ២៨ អធិប្បាយប្រាប់ពីស្ដេចដាវីឌ បញ្ជាសាឡូម៉ូនឲ្យសង់វិហារមួយ។ ជំពូកទី ២៩ កត់អំពីការសុគតនៃស្ដេចដាវីឌ។
របាក្សត្រទី ២
ជំពូកទី ១–៩ រៀបរាប់អំពីព្រឹត្តិការណ៍ទាំងឡាយ ដែលទាក់ទងទៅនឹងរាជ្យនៃស្ដេចសាឡូម៉ូន។ ជំពូកទី ១០–១២ ប្រាប់អំពីរាជ្យនៃរេហូបោម ជាបុត្ររបស់សាឡូម៉ូន នៅពេលដែលសហនគរអ៊ីស្រាអែល បានបែកចេញជានគរខាងជើង និងនគរខាងត្បូង។ ជំពូកទី ១៣–៣៦ អធិប្បាយប្រាប់ពីរាជ្យនៃស្ដេចជាច្រើន រហូតដល់ការចាប់យកនគរយូដា ដោយស្ដេចនេប៊ូក្នេសា។ គម្ពីរនេះចប់នឹងក្រឹត្យនៃស្ដេចស៊ីរូស ដែលថាកូនចៅនៃសាសន៍យូដាដែលជាប់ឃុំឃាំងអាចត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។