Συμμετοχή στη διαθήκη
Ο τρόπος που ευλογούμαστε συμμετέχοντας στη διαθήκη είναι ότι ανήκουμε στον Θεό και περπατούμε όλοι μαζί στο μονοπάτι της διαθήκης Του.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, η ιστορία λέγεται για ένα παιδί της Προκαταρκτικής που μαθαίνει να προσεύχεται. «Σε ευχαριστώ για το γράμμα Α, το γράμμα Β, …το γράμμα Ζ». Η προσευχή του παιδιού συνεχίζεται: «Σε ευχαριστώ για τα γράμματα Χ, Ψ, Ω. Αγαπητέ Επουράνιε Πατέρα, σε ευχαριστώ για τον αριθμό 1, τον αριθμό 2». Η δασκάλα της Προκαταρκτικής ανησυχεί, αλλά με σοφία περιμένει. Το παιδί λέει: «Σε ευχαριστώ για τον αριθμό 5, τον αριθμό 6 – και σε ευχαριστώ για τη δασκάλα μου της Προκαταρκτικής. Είναι η μόνη που με αφήνει να ολοκληρώσω την προσευχή μου».
Ο Επουράνιος Πατέρας όντως ακούει την προσευχή κάθε παιδιού. Με άπειρη αγάπη, μας υποκινεί να έρθουμε να πιστέψουμε και να μετέχουμε συνάπτοντας διαθήκη.
Αυτός ο κόσμος είναι γεμάτος από οφθαλμαπάτες, ψευδαισθήσεις, ταχυδακτυλουργία. Τόσα πολλά φαίνονται μεταβατικά και επιφανειακά. Όταν βάζουμε κατά μέρος τις μάσκες, την προσποίηση, τα μου αρέσει και τα δεν μου αρέσει του πλήθους, λαχταρούμε για κάτι περισσότερο από ένα ευτελές λούστρο, μία εφήμερη σύνδεση ή την αναζήτηση της επίγειας ιδιοτέλειας. Ευτυχώς, υπάρχει μία διέξοδος προς τις απαντήσεις που έχουν σημασία.
Όταν φτάνουμε στις μεγάλες εντολές του Θεού να αγαπάμε τον Ίδιο και εκείνους που βρίσκονται γύρω μας μέσω διαθήκης, δεν το κάνουμε ως ξένοι ή φιλοξενούμενοι αλλά ως τέκνα στον οίκο Του1. Το πανάρχαιο παράδοξο εξακολουθεί να ισχύει. Χάνοντας τον κοσμικό εαυτό μας συμμετέχοντας στη διαθήκη, βρίσκουμε και γινόμαστε ο καλύτερος αιώνιος εαυτός μας2 –ελεύθερος, ζωντανός, πραγματικός– και καθορίζουμε τις πιο σημαντικές σχέσεις μας. Η συμμετοχή στη διαθήκη είναι να συνάπτουμε και να τηρούμε σοβαρές υποσχέσεις με τον Θεό και μεταξύ μας, μέσω ιερών διατάξεων, που προσκαλούν τη δύναμη της θειότητας να είναι έκδηλη στη ζωή μας3. Όταν συνάπτουμε διαθήκη ολόψυχα, μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι. Η συμμετοχή στη διαθήκη μας δίνει χώρο, υπόθεση και δυνατότητα να εξελιχθούμε. Παράγει πίστη προς ζωή και σωτηρία4.
Οι θεϊκές διαθήκες γίνονται πηγή αγάπης από και προς τον Θεό και κατ’ αυτόν τον τρόπο μεταξύ μας. Ο Θεός, ο Επουράνιος Πατέρας μας μάς αγαπά περισσότερο και μας ξέρει καλύτερα από όσο εμείς αγαπάμε και ξέρουμε τον εαυτό μας. Η πίστη στον Ιησού Χριστό και η προσωπική αλλαγή (μετάνοια) φέρνουν έλεος, χάρη, συγχώρηση. Αυτά ανακουφίζουν τον πόνο, τη μοναξιά, την αδικία που βιώνουμε στη θνητότητα. Όντας Θεός, ο Επουράνιος Πατέρας μας θέλει να λάβουμε το μεγαλύτερο δώρο του Θεού – τη χαρά Του, την αιώνια ζωή Του5.
Ο Θεός μας είναι Θεός διαθήκης. Λόγω της φύσης Του «τηρεί διαθήκες και δείχνει ευσπλαχνία»6. Οι διαθήκες Του αντέχουν «όσο υπάρχει ο χρόνος, δηλαδή όσο θα στέκεται η γη, δηλαδή όσο θα υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος, επάνω στο πρόσωπό της για να σωθεί»7. Δεν προοριζόμαστε να περιπλανιόμαστε σε υπαρξιακή αβεβαιότητα και αμφιβολία, αλλά να χαιρόμαστε πολύτιμες σχέσεις διαθήκης «ισχυρότερες από τα σχοινιά του θανάτου»8.
Οι διατάξεις και οι διαθήκες του Θεού είναι παγκόσμιες στην απαίτησή τους και ατομικές στην τήρησή τους. Στη δικαιοσύνη του Θεού, κάθε άτομο, σε κάθε τόπο και ηλικία, μπορεί να λάβει σωτήριες διατάξεις. Εφαρμόζεται η ελεύθερη βούληση – τα άτομα επιλέγουν αν θα αποδεχθούν τις προσφερόμενες διατάξεις. Οι διατάξεις του Θεού παρέχουν προειδοποιητικές πινακίδες στο μονοπάτι των διαθηκών Του. Αποκαλούμε το σχέδιο του Θεού να φέρει τα τέκνα Του στον οίκο Του σχέδιο λύτρωσης, σχέδιο σωτηρίας, σχέδιο ευδαιμονίας. Η λύτρωση, η σωτηρία, η ουράνια ευτυχία είναι δυνατές επειδή ο Ιησούς Χριστός «εκτέλεσε αυτή την τέλεια εξιλέωση»9.
Ο τρόπος που ευλογούμαστε συμμετέχοντας στη διαθήκη είναι ότι ανήκουμε στον Θεό και περπατούμε όλοι μαζί στο μονοπάτι της διαθήκης Του.
Πρώτον, η συμμετοχή στη διαθήκη επικεντρώνεται στον Ιησού Χριστό, ως «μεσάζοντα της νέας διαθήκης»10. Όλα τα πράγματα μπορούν να λειτουργήσουν μαζί για το καλό μας καθώς «καθαγι[αζόμαστε] με τον Χριστό… στη διαθήκη του Πατέρα»11. Κάθε καλή και υπεσχημένη ευλογία έρχεται σε αυτούς που παραμένουν πιστοί ώς το τέλος. Η «ευτυχισμένη κατάσταση εκείνων που τηρούν τις εντολές του Θεού» είναι να είναι «ευλογημένοι στα πάντα, και υλικά και πνευματικά» και να «κατοικούν με τον Θεό μέσα σε… κατάσταση απέραντης ευτυχίας»12.
Καθώς τιμούμε τις διαθήκες μας, μπορεί μερικές φορές να αισθανόμαστε ότι έχουμε τη συντροφιά των αγγέλων. Και θα την έχουμε – εκείνων που μας αγαπούν και μας ευλογούν σε αυτή την πλευρά του καταπετάσματος και εκείνων που μας αγαπούν και μας ευλογούν από την άλλη πλευρά του καταπετάσματος.
Πρόσφατα η αδελφή Γκονγκ και εγώ είδαμε τη συμμετοχή στη διαθήκη σε όλη της την διάσταση, σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Ένας νεαρός πατέρας χρειαζόταν απεγνωσμένα μεταμόσχευση νεφρού. Η οικογένειά του είχε κλάψει, είχε νηστέψει και είχε προσευχηθεί για να βρεθεί ένα νεφρό. Όταν έφτασαν τα νέα πως ένα σωτήριο νεφρό μόλις είχε βρεθεί, η σύζυγός του είπε χαμηλόφωνα: «Ελπίζω η άλλη οικογένεια να είναι σύμφωνη». Η συμμετοχή στη διαθήκη είναι, σύμφωνα με τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Να συμπαρηγορηθώ ανάμεσά σας με την κοινή πίστη, και τη δική σας και τη δική μου»13.
Στην πορεία της ζωής, εμείς μπορεί να χάσουμε την πίστη μας στον Θεό, αλλά Εκείνος ποτέ δεν χάνει την πίστη Του σε εμάς. Τρόπος του λέγειν, το φως Του μένει πάντα αναμμένο. Μας προσκαλεί να έρθουμε ή να επιστρέψουμε στις διαθήκες που σηματοδοτούν το μονοπάτι Του. Περιμένει έτοιμος να μας αγκαλιάσει, ακόμα και όταν «απέχουμε μακριά»14. Όταν κοιτάζουμε με τα μάτια της πίστης για τα χνάρια, την τροχιά ή τα συνδετικά σημεία της εμπειρίας μας, μπορούμε να δούμε τη θαυμαστή Του καλοσύνη και ενθάρρυνση, ειδικά στις δοκιμασίες, τις θλίψεις και τις δυσκολίες, καθώς και στις χαρές μας. Όσο συχνά κι αν σκοντάφτουμε ή πέφτουμε, εάν συνεχίσουμε να κινούμαστε προς Αυτόν, θα μας βοηθήσει, βήμα-βήμα.
Δεύτερον, το Βιβλίο του Μόρμον είναι απόδειξη συμμετοχής στη διαθήκη, που μπορούμε να κρατήσουμε στο χέρι μας. Το Βιβλίο του Μόρμον είναι το υπεσχημένο μέσον για τη συνάθροιση των τέκνων του Θεού, που προφητεύτηκε ως νέα διαθήκη15. Καθώς διαβάζουμε το Βιβλίο του Μόρμον, μόνοι και με άλλους, είτε σιωπηλά είτε δυνατά, μπορούμε να ζητήσουμε από τον Θεό «με καρδιά ειλικρινή, με πρόθεση πραγματική, έχοντας πίστη στο Χριστό» και να λάβουμε με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος τη διαβεβαίωση του Θεού ότι το Βιβλίο του Μόρμον είναι αληθινό16. Αυτό περιλαμβάνει τη διαβεβαίωση ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Σωτήρας μας, ο Τζόζεφ Σμιθ είναι ο Προφήτης της Αποκατάστασης και η Εκκλησία του Κυρίου αποκαλείται με το όνομά Του – Εκκλησία του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών17.
Το Βιβλίο του Μόρμον μιλά μέσω παλαιάς και σύγχρονης διαθήκης σε εσάς, που είστε τα τέκνα του Λεχί, «τα τέκνα των προφητών»18. Οι προπάτορές σας έλαβαν τη διαθήκη υπόσχεσης ότι εσείς, οι απόγονοί τους, θα αναγνωρίζατε μία φωνή σαν να βγαίνει από την σκόνη του Βιβλίου του Μόρμον19. Εκείνη η φωνή που νιώθετε καθώς διαβάζετε, μαρτυρεί ότι είστε «τέκνα της διαθήκης»20 και ότι ο Ιησούς είναι ο Καλός Ποιμένας σας.
Το Βιβλίο του Μόρμον προσκαλεί τον καθέναν από εμάς, με τα λόγια του Άλμα, να «συνάψ[ουμε] διαθήκη μαζί του [με τον Κύριο], ότι θα τον υπηρετ[ούμε] και θα τηρ[ούμε] τις εντολές του, ώστε να ξεχύσει το Πνεύμα του αφθονότερα επάνω [μας]»21. Όταν θελήσουμε να αλλάξουμε προς το καλύτερο –όπως το έθεσε κάποιος, «να σταματήσουμε να αισθανόμαστε μίζερα και να και χαιρόμαστε που είμαστε ευτυχείς»– τότε μπορούμε να γίνουμε δεκτικοί σε οδηγίες, βοήθεια και δύναμη. Μπορούμε να φτάσουμε μέσω διαθήκης να ανήκουμε στον Θεό και σε μία κοινότητα πιστών και να λάβουμε τις υπεσχημένες ευλογίες στη διδαχή του Χριστού22 – τώρα.
Μία τρίτη διάσταση της συμμετοχής στη διαθήκη είναι η αποκατεστημένη εξουσία και δύναμη της ιεροσύνης να ευλογεί όλα Του τα τέκνα. Σε αυτή τη θεϊκή νομή, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής και οι Απόστολοι Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης ήρθαν ως δοξασμένοι αγγελιαφόροι από τον Θεό, για να αποκαταστήσουν την εξουσία της ιεροσύνης Του23. Η ιεροσύνη του Θεού και οι διατάξεις Του γλυκαίνουν σχέσεις στη γη και μπορούν να επισφραγίζουν σχέσεις διαθήκης στους ουρανούς24.
Η ιεροσύνη μπορεί να ευλογεί, κυριολεκτικά από το λίκνο έως τον τάφο – από το όνομα και την ευλογία ενός βρέφους έως μία αφιέρωση τάφου. Οι ευλογίες της ιεροσύνης θεραπεύουν, παρηγορούν, συμβουλεύουν. Ένας πατέρας ήταν θυμωμένος με τον γιο του, μέχρις ότου ένιωσε αγάπη και συγχώρηση, καθώς ο πατέρας έδωσε στον γιο του μία στοργική ευλογία ιεροσύνης. Μία αξιαγάπητη νεαρή γυναίκα, το μόνο μέλος της Εκκλησίας στην οικογένειά της, ήταν αβέβαιη για την αγάπη του Θεού γι’ αυτήν, μέχρι που έλαβε μία εμψυχωτική ευλογία ιεροσύνης. Σε όλο τον κόσμο, αξιοσέβαστοι πατριάρχες προετοιμάζονται πνευματικά για να δώσουν πατριαρχικές ευλογίες. Καθώς ο πατριάρχης τοποθετεί τα χέρια του στο κεφάλι σας, αισθάνεται και εκφράζει την αγάπη του Θεού για εσάς. Δηλώνει την καταγωγή σας από τον οίκο του Ισραήλ. Υποδεικνύει ευλογίες από τον Κύριο. Πάντα επιμελής, η σύζυγος ενός πατριάρχη μού είπε πώς αυτή και η οικογένειά της προσκαλούν το Πνεύμα, ιδίως κατά τις ημέρες που ο πατέρας τους δίνει πατριαρχικές ευλογίες.
Τελικώς, οι ευλογίες από τη συμμετοχή στη διαθήκη έρχονται όταν ακολουθούμε τον προφήτη του Κυρίου και αγαλλιάζουμε στο να ζούμε τη διαθήκη του ναού, μεταξύ άλλων τον γάμο. Ο γάμος μέσω διαθήκης γίνεται υπερκόσμιος και αιώνιος, όταν επιλέγουμε καθημερινά την ευτυχία του/της συζύγου και της οικογένειάς μας πάνω από τη δική μας. Καθώς το «εγώ» γίνεται «εμείς», προοδεύουμε μαζί. Μεγαλώνουμε μαζί, μικραίνουμε μαζί. Καθώς ευλογούμε ο ένας τον άλλον για μία ολόκληρη ζωή κατά την οποία ξεχνούμε τον εαυτό μας, βρίσκουμε τις ελπίδες και τις χαρές μας να καθαγιάζονται για τον παρόντα καιρό και για όλη την αιωνιότητα.
Ενώ οι καταστάσεις μπορεί να διαφέρουν, αν κάνουμε ό,τι μπορούμε, όσο καλύτερα μπορούμε, και με ειλικρίνεια ρωτούμε και αναζητούμε τη βοήθειά Του διαρκώς, ο Κύριος θα μας καθοδηγήσει, στον δικό Του χρόνο και με τον δικό Του τρόπο, μέσω του Αγίου Πνεύματος25. Οι διαθήκες του γάμου δεσμεύουν, με την αμοιβαία επιλογή εκείνων που τις συνάπτουν – υπενθύμιση του σεβασμού της ελεύθερης βούλησης που τρέφουμε εμείς και ο Θεός, και της ευλογίας της βοήθειάς Του, όταν ενωμένα την επιζητούμε.
Οι καρποί της συμμετοχής γενεών της οικογένειας στη διαθήκη γίνονται αισθητοί στα σπίτια και τις καρδιές μας. Παρακαλώ, επιτρέψτε μου να το περιγράψω με προσωπικά παραδείγματα.
Όταν η αδελφή Γκονγκ και εγώ ήμασταν ερωτευμένοι και ετοιμαζόμασταν για γάμο, έμαθα τι είναι ελεύθερη βούληση και λήψη αποφάσεων. Για ένα χρονικό διάστημα, ήμασταν στη σχολή σπουδάζοντας σε δύο διαφορετικές χώρες, σε δύο διαφορετικές ηπείρους. Αυτός είναι ο λόγος που μπορώ να πω με ειλικρίνεια ότι απέκτησα Διδακτορικό στις διεθνείς σχέσεις.
Όταν ρώτησα: «Επουράνιε Πατέρα, να παντρευτώ τη Σούζαν;» Ένιωσα γαλήνη. Αλλά όταν έμαθα να προσεύχομαι με αληθινή πρόθεση: «Επουράνιε Πατέρα, αγαπώ την Σούζαν και θέλω να την παντρευτώ. Υπόσχομαι ότι θα είμαι ο καλύτερος σύζυγος και πατέρας που μπορώ» – όταν ενήργησα και πήρα τις καλύτερες αποφάσεις μου, τότε ήταν που ήλθαν οι πιο δυνατές επιβεβαιώσεις.
Τώρα τα οικογενειακά δέντρα των Γκονγκ και Λίντσυ στο FamilySearch, οι ιστορίες και οι φωτογραφίες μάς βοηθούν να ανακαλύψουμε και να συνδεθούμε μέσω από τη βιωμένη εμπειρία της συμμετοχής στη διαθήκη διαμέσου των γενεών26. Για εμάς, οι σεβάσμιοι πρόγονοι περιλαμβάνουν:
Την προγιαγιά Άλις Μπλάουερ Μπάνγκερτερ, η οποία είχε τρεις προτάσεις γάμου σε μία ημέρα, που αργότερα ζήτησε από τον σύζυγό της να συνδέσει ένα πετάλι στη συσκευή παραγωγής βουτύρου, έτσι ώστε να μπορεί να το γυρίζει ενώ ταυτόχρονα έπλεκε και διάβαζε.
Τον προπάππο μου Λόι Κουέι Τσαρ, που μετέφερε τα παιδιά του στην πλάτη και τα λίγα υπάρχοντα της οικογένειάς του με ένα γαϊδούρι, καθώς διέσχιζαν χωράφια λάβας στο μεγάλο νησί της Χαβάης. Η αφοσίωση και η αυτοθυσία γενεών της οικογένειας Τσαρ ευλογούν την οικογένειά μας και σήμερα.
Η γιαγιά Μαίρη Άλις Πάουελ Λίντσυ έμεινε με πέντε μικρά παιδιά, όταν ο σύζυγός της και ο μεγαλύτερος γιος της πέθαναν ξαφνικά με διαφορά λίγων ημερών. Χήρα για 47 χρόνια, η γιαγιά ανέθρεψε την οικογένειά της με την υποστήριξη αγάπης των τοπικών ηγετών και μελών. Κατά τη διάρκεια εκείνων των πολλών ετών, η γιαγιά υποσχέθηκε στον Κύριο ότι αν την βοηθούσε, εκείνη δεν θα παραπονιόταν ποτέ. Ο Κύριος την βοήθησε. Δεν παραπονέθηκε ποτέ.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, όπως μαρτυρεί το Άγιο Πνεύμα, οτιδήποτε καλό και αιώνιο επικεντρώνεται στη ζώσα πραγματικότητα του Θεού, του Επουράνιου Πατέρα μας και του Υιού Του Ιησού Χριστού και στην Εξιλέωσή Του. Ο Κύριός μας, Ιησούς Χριστός, είναι ο Μεσολαβητής της καινούργιας διαθήκης. Καταθέτοντας μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό είναι ο σκοπός διαθήκης του Βιβλίου του Μόρμον27. Με όρκο και διαθήκη, η αποκατασταθείσα εξουσία της ιεροσύνης του Θεού πρόκειται να ευλογήσει όλα τα τέκνα του Θεού, μεταξύ άλλων μέσω της διαθήκης του γάμου, της γενεαλογικής οικογένειας και των ατομικών ευλογιών.
Ο Σωτήρας μας διακηρύσσει: «Εγώ είμαι το Άλφα και το Ωμέγα, ο Χριστός ο Κύριος. Μάλιστα, εγώ είμαι αυτός, η αρχή και το τέλος, ο Λυτρωτής του κόσμου»28.
Μαζί μας από την αρχή, Εκείνος παραμένει μαζί μας, στο σύνολο της συμμετοχής μας στη διαθήκη, μέχρι το τέλος. Καταθέτω μαρτυρία για αυτό, στο ιερό και άγιο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.