Προετοιμάστε τον δρόμο
Αν και τους έχουν ανατεθεί διαφορετικές αποστολές και εξουσία, η Ααρωνική Ιεροσύνη και η Μελχισεδική Ιεροσύνη είναι αχώριστοι συνεργάτες στο έργο της σωτηρίας.
Όταν ήμουν 30 ετών, άρχισα να εργάζομαι σε μία εταιρεία λειανικού εμπορίου στη Γαλλία. Μία ημέρα ο Πρόεδρος της εταιρείας, ένας καλός άνθρωπος άλλου δόγματος, με κάλεσε στο γραφείο του. Η ερώτησή του με ξάφνιασε: «Μόλις έμαθα ότι είσθε ιερέας στην εκκλησία σας. Είναι αλήθεια;»
Απάντησα: «Ναι, αυτό είναι σωστό. Φέρω την ιεροσύνη».
Αφού εμφανώς η απάντησή μου του κέντρισε το ενδιαφέρον, ρώτησε περαιτέρω: «Όμως σπουδάσατε σε ένα θεολογικό σεμινάριο;»
«Φυσικά» απήντησα «μεταξύ 14 και 18 ετών και μελέτησα τα μαθήματα του σεμιναρίου σχεδόν κάθε ημέρα!» Σχεδόν έπεσε από την καρέκλα του.
Προς μεγάλη μου έκπληξη, μερικές εβδομάδες αργότερα με ξανακάλεσε στο γραφείο του για να μου προσφέρει τη θέση του διοικητικού διευθυντή σε μία από τις εταιρείες του ομίλου. Εξεπλάγην και εξέφρασα την ανησυχία μου ότι ήμουν πολύ νέος και άπειρος για να φέρω μία τόσο σημαντική ευθύνη. Με ένα καλοσυνάτο χαμόγελο, είπε: «Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια, αλλά δεν έχει σημασία. Γνωρίζω τις αρχές σας και γνωρίζω αυτά που έχετε μάθει στην εκκλησία σας. Σας χρειάζομαι».
Είχε δίκιο για αυτά που είχα μάθει στην Εκκλησία. Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν δύσκολα και δεν ξέρω αν θα είχα οποιαδήποτε επιτυχία χωρίς την εμπειρία που απέκτησα με την υπηρέτηση στην Εκκλησία από την εποχή που ήμουν νέος άνδρας.
Είχα την ευλογία να μεγαλώσω σε έναν μικρό κλάδο. Επειδή υπήρχαν λίγα μέλη στον κλάδο, οι νέοι καλούνταν να συμμετάσχουν ενεργώς σε όλες τις εκφάνσεις του κλάδου. Ήμουν πολυάσχολος και μου άρεσε να αισθάνομαι χρήσιμος. Τις Κυριακές ιερουργούσα στην τράπεζα μεταλήψεως, υπηρετούσα στην απαρτία ιεροσύνης και λειτουργούσα σε διάφορες άλλες κλήσεις. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδος συχνά συνόδευα τον πατέρα μου και άλλους ενηλίκους φέροντες την ιεροσύνη καθώς ως οικογενειακοί διδάσκαλοι μελών ανακουφίζαμε τους αρρώστους και τους βασανισμένους και βοηθούσαμε εκείνους που είχαν ανάγκη. Κανένας δεν φαινόταν να σκέφτεται ότι ήμουν πολύ νέος για να υπηρετώ ή ακόμη και να ηγούμαι. Για μένα, όλα φαίνονταν κανονικά και φυσικά.
Η υπηρέτηση που προσέφερα κατά τη διάρκεια εκείνων των εφηβικών ετών με βοήθησε να οικοδομήσω την μαρτυρία μου και να στερεώσω τη ζωή μου στο Ευαγγέλιο. Περιβαλλόμουν από καλούς και συμπονετικούς ανθρώπους που δεσμεύονταν να χρησιμοποιήσουν την ιεροσύνη τους και να ευλογήσουν τη ζωή των άλλων. Ήθελα να είμαι όπως εκείνοι. Στην υπηρέτηση μαζί τους, πολύ περισσότερο από ό,τι καταλάβαινα εκείνη την εποχή, έμαθα να είμαι ηγέτης στην Εκκλησία καθώς επίσης και στον κόσμο.
Έχουμε πολλούς νέους άνδρες που παρακολουθούν ή ακούν αυτή τη συγκέντρωση απόψε που φέρουν την Ααρωνική Ιεροσύνη. Καθώς προσέχω αυτό το κοινό, βλέπω πολλούς από εσάς να κάθεστε δίπλα σε μεγαλύτερους άνδρες, ίσως τους πατέρες σας, τους παππούδες σας, τους μεγαλύτερους αδελφούς σας ή τους ηγέτες σας της ιεροσύνης -- όλους φέροντες την Μελχισεδική Ιεροσύνη. Σας αγαπούν και σε μεγάλο βαθμό, ήλθαν εδώ απόψε για να είναι μαζί σας.
Αυτή η συνάθροιση γενεών προσφέρει μία θαυμάσια εικόνα της ενότητας και της αδελφότητας που υφίσταται ανάμεσα στις δύο ιεροσύνες του Θεού. Αν και τους έχουν ανατεθεί διαφορετικές αποστολές και εξουσία, η Ααρωνική Ιεροσύνη και η Μελχισεδική Ιεροσύνη είναι αχώριστοι συνεργάτες στο έργο της σωτηρίας. Πηγαίνουν χέρι-χέρι και έχουν μεγάλη ανάγκη η μία της άλλης.
Το τέλειο μοντέλο της στενή σχέσης που υφίσταται ανάμεσα στις δύο ιεροσύνες βρίσκεται στην αλληλεπίδραση μεταξύ του Ιησού και του Ιωάννη του Βαπτιστή. Μπορεί κανείς πιθανόν να φανταστεί τον Ιωάννη τον Βαπτιστή χωρίς τον Ιησού; Πώς θα ήταν η αποστολή του Σωτήρος χωρίς το προπαρασκευαστικό έργο που επιτέλεσε ο Ιωάννης;
Στον Ιωάννη τον Βαπτιστή εδόθη μία από τις πιο ευγενείς αποστολές που υφίστανται ποτέ: «Να προετοιμάσει τον δρόμο του Κυρίου»1, να Τον βαπτίσει με νερό και να ετοιμάσει τον λαό να Τον δεχθεί. «Αυτός ο άνδρας ο δίκαιος και άγιος»2, που είχε χειροτονηθεί στην κατώτερη ιεροσύνη, ήταν τέλεια γνώστης τόσο της σημασίας και των ορίων της αποστολής του και της εξουσίας του.
Οι άνθρωποι συνέρρεαν στον Ιωάννη να τον ακούσουν και να βαπτισθούν από αυτόν. Οι άνθρωποι τον τιμούσαν και τον σέβονταν επειδή ήταν άνθρωπος του Θεού. Όμως όταν εμφανίσθηκε ο Ιησούς, ο Ιωάννης ταπεινά συμμορφώθηκε σε Έναν μεγαλύτερο από τον εαυτό του και διακήρυξε: «Εγώ βαπτίζω με νερό· ανάμεσά σας, όμως, στέκεται εκείνος,… αυτός είναι εκείνος που έρχεται πίσω από μένα, ο οποίος είναι ανώτερός μου· του οποίου εγώ δεν είμαι άξιος να λύσω το λουρί από το υπόδημά του»3.
Από την πλευρά του ο Ιησούς Χριστός, ο Μονογενής του Πατέρα, που έφερε την ανώτερη ιεροσύνη, ταπεινά αναγνώρισε την εξουσία του Ιωάννη. Για τον Ιωάννη, ο Σωτήρας είπε: «Ανάμεσα σ’ εκείνους που γεννήθηκαν από γυναίκες, δεν σηκώθηκε μεγαλύτερος από τον Βαπτιστή Ιωάννη»4.
Απλώς σκεφθείτε τι θα συνέβαινε στις απαρτίες ιεροσύνης μας, εάν οι σχέσεις μεταξύ των φερόντων τις δύο ιεροσύνες εμπνέονταν από το πρότυπο που καθιερώθηκε από τον Ιησού Χριστό και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Νεαροί μου αδελφοί της Ααρωνικής Ιεροσύνης, όπως και του Ιωάννη, ο ρόλος σας είναι να «προετοιμάσετε τον δρόμο»5 για το μεγάλο έργο της Μελχισεδικής Ιεροσύνης. Το κάνετε αυτό με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Χορηγείτε τις διατάξεις του βαπτίσματος και της μεταλήψεως. Βοηθάτε να προετοιμαστεί ο λαός για τον Κύριο με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου, με το [να επισκέπτεσθε] το σπίτι κάθε μέλους6 και με το να [προστατεύετε] την εκκλησία7. Παρέχετε βοήθεια στον φτωχό και στον έχοντα ανάγκη με το να συγκεντρώνετε τις προσφορές νηστείας και συμμετέχετε στη φροντίδα των οικημάτων συγκεντρώσεων της Εκκλησίας και άλλων εγκόσμιων πόρων. Ο ρόλος σας είναι σημαντικός, αναγκαίος και ιερός.
Ενήλικοι αδελφοί μου, είτε είσθε πατέρες, επίσκοποι, σύμβουλοι Νέων Ανδρών, είτε απλοί φέροντες τη Μελχισεδική Ιεροσύνη, μπορείτε να ακολουθείτε το παράδειγμα του Σωτήρος συλλογιζόμενοι τους αδελφούς σας που φέρουν την κατώτερη ιεροσύνη και να τους προσκαλείτε να εργάζονται σκληρά μαζί σας. Στην πραγματικότητα, αυτή η πρόσκληση έρχεται από τον Ίδιο τον Κύριο. Είπε: «Πάρτε λοιπόν μαζί σας εκείνους που έχουν χειροτονηθεί στη μικρότερη ιεροσύνη, και στείλτε τους πριν από εσάς να ορίζουν τις συναντήσεις, και να προετοιμάζουν το δρόμο, και να διεκπεραιώνουν τις συναντήσεις στις οποίες εσάς δε σας είναι δυνατό να παρευρεθείτε»8.
Καθώς προσκαλείτε τους μικρότερους αδελφούς σας να «προετοιμάσουν τον δρόμο», τους βοηθάτε να αναγνωρίζουν και να τιμούν την ιερή εξουσία που φέρουν. Κάνοντάς το αυτό, τους βοηθάτε να προετοιμάζουν τον δικό τους δρόμο καθώς προετοιμάζονται για την ημέρα που θα λάβουν και θα ασκούν την ανώτερη ιεροσύνη.
Επιτρέψτε μου να αναφέρω την αληθινή ιστορία του Άλεξ, ενός ήσυχου, ευγενικού και λαμπρού νέου ιερέα. Μία Κυριακή ο επίσκοπος του Άλεξ τον βρήκε μόνο του στην τάξη σε κατάσταση μεγάλης αγωνίας. Ο νέος άνδρας εξήγησε πόσο οδυνηρά δύσκολο ήταν για αυτόν να παρευρίσκεται στην εκκλησία χωρίς τον πατέρα του που δεν ήταν μέλος. Κατόπιν με δάκρυα είπε ότι πιθανόν θα ήταν καλύτερο για αυτόν να αφήσει την Εκκλησία.
Με γνήσιο ενδιαφέρον για αυτόν τον νέο άνδρα, ο επίσκοπος αμέσως κινητοποίησε το συμβούλιο τομέως για να βοηθήσει τον Άλεξ. Το σχέδιό του ήταν απλό: για να κρατήσει ενεργό τον Άλεξ και να τον βοηθήσει να αναπτύξει βαθιά μαρτυρία για το Ευαγγέλιο, ήταν απαραίτητο «να τον περιβάλλουν με καλούς ανθρώπους και να του δώσουν να κάνει σημαντικά πράγματα».
Γρήγορα οι αδελφοί της ιεροσύνης και όλα τα μέλη του τομέως συσπειρώθηκαν γύρω από τον Άλεξ και εξέφρασαν την στοργή και την υποστήριξή τους. Ο ηγέτης της ομάδας αρχιερέων, ένας άνδρας με μεγάλη πίστη και αγάπη, επελέγη να γίνει ο συνάδελφός του στην οικογενειακή διδασκαλία. Μέλη της επισκοπικής ηγεσίας τον υποστήριξαν προσωπικώς και τον έκαναν τον πιο στενό τους συνεργάτη.
Ο επίσκοπος είπε: «Κρατήσαμε τον Άλεξ απασχολημένο. Υποδεχόταν σε γάμους, υποδεχόταν σε κηδείες, με βοηθούσε σε αφιερώσεις μνημάτων, βάπτισε αρκετά νέα μέλη, χειροτόνησε νέους άνδρες στις θέσεις της Ααρωνικής Ιεροσύνης, δίδαξε σε νέους μαθήματα, δίδασκε με τους ιεραποστόλους, ξεκλείδωνε το κτήριο για συνελεύσεις και κλείδωνε το κτήριο αργά τη νύκτα μετά τις συνελεύσεις. Έκανε σχέδια υπηρέτησης, με συνόδευε στις επισκέψεις σε ηλικιωμένα μέλη σε κέντρα περίθαλψης, έδινε ομιλίες στη συγκέντρωση μεταλήψεως, χορηγούσε τη μετάληψη σε αρρώστους σε νοσοκομεία ή στα σπίτια τους και έγινε ένας από μόνο μία μικρή χούφτα ανθρώπων που θα μπορούσα να στηριχθώ πλήρως ως επίσκοπος».
Σιγά-σιγά, ο Άλεξ άλλαξε. Η πίστη του στον Κύριο αυξήθηκε. Απέκτησε εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στη δύναμη της ιεροσύνης που έφερε. Ο επίσκοπος ολοκλήρωσε: «Ο Άλεξ υπήρξε και θα είναι πάντα μία από τις πιο μεγάλες μου ευλογίες στην εποχή μου ως επισκόπου. Τι προνόμιο υπήρξε να συναναστραφώ μαζί του. Ειλικρινώς πιστεύω ότι κανένας νέος άνδρας δεν πήγε ποτέ στο ιεραποστολικό πεδίο περισσότερο προετοιμασμένος από την υπηρέτηση του στην ιεροσύνη»9.
Αγαπητοί μου επίσκοποι, έχετε την ιερή κλήση να υπηρετείτε ως πρόεδρος της Ααρωνικής Ιεροσύνης και της απαρτίας ιερέων, που συμπεριλαμβάνεται στην χειροτόνηση και το ξεχώρισμα σας ως επισκόπου του τομέα σας. Γνωρίζω το βαρύ φορτίο που μεταφέρετε, αλλά θα πρέπει να κάνετε το καθήκον σας προς αυτούς τους νέους άνδρες μία από τις πιο υψηλές προτεραιότητές σας. Δεν μπορείτε να παραμελήσετε ούτε να αναθέσετε αλλού τον ρόλο σας σε αυτή την ευθύνη στους άλλους.
Σας προσκαλώ να σκεφτείτε καθέναν από τους φέροντες την Ααρωνική Ιεροσύνη στον τομέα σας. Κανείς από αυτούς δεν θα πρέπει ποτέ να αισθανθεί αποκλεισμένος ή άχρηστος. Υπάρχει ένας νέος άνδρας τον οποίο εσείς και οι άλλοι αδελφοί της ιεροσύνης θα μπορούσατε να βοηθήσετε; Προσκαλέστε τον να υπηρετήσει μαζί σας. Πολύ συχνά προσπαθούμε να ψυχαγωγήσουμε τους νέους άνδρες μας και τους υποβιβάζουμε στον ρόλο θεατή, όταν η πίστη και η αγάπη τους για το Ευαγγέλιο μπορεί να αναπτυχθεί καλύτερα μεγαλύνοντας την ιεροσύνη τους. Με την ενεργό συμμετοχή στο έργο σωτηρίας, θα συνδεθούν με τους ουρανούς και θα αποκτήσουν επίγνωση των θείων δυνατοτήτων τους.
Η Ααρωνική Ιεροσύνη είναι περισσότερο από μία απλώς ηλικιακή ομάδα, ένα πρόγραμμα διδασκαλίας ή δραστηριότητας ή ακόμη και ένας όρος για να ορίσει τους νέους άνδρες της Εκκλησίας. Είναι δύναμη και εξουσία να συμμετάσχουν στο μεγάλο έργο της διάσωσης ψυχών -- τόσο των ψυχών αυτών των νέων ανδρών που την φέρουν όσο και αυτών που υπηρετούν. Ας θέσουμε την Ααρωνική Ιεροσύνη στη νόμιμη θέση της, μία θέση επιλογής -- μία θέση υπηρέτησης, προετοιμασίας και ολοκλήρωσης για όλους τους νέους άνδρες της Εκκλησίας.
Αγαπητοί αδελφοί μου της Μελχισεδικής Ιεροσύνης, σας προσκαλώ να ενδυναμώσετε τον απαραίτητο σύνδεσμο που ενώνει τις δύο ιεροσύνες του Θεού. Ενθαρρύνετε τους νέους σας της Ααρωνικής Ιεροσύνης να προετοιμάσουν τον δρόμο εμπρός σας. Πείτε τους με εμπιστοσύνη: «Σας χρειάζομαι». Για εσάς νέοι φέροντες την Ααρωνική Ιεροσύνη, προσεύχομαι ώστε καθώς υπηρετείτε με τους πιο μεγάλους σας αδελφούς, να ακούσετε τη φωνή του Κυρίου να σας λέει: «Μακάριος είσαι εσύ, γιατί θα κάνεις σπουδαία πράγματα. Ιδές, στάλθηκες όπως και ο Ιωάννης, για να προετοιμάσεις τον δρόμο πριν από εμένα»10. Στο όνομα του Ιησού Χριστού, αμήν.