Genel Bakış: Pavlus bu mektubu yaşamının sonuna doğru, yıllarca yakın işbirliği içinde olduğu genç çömezi Timoteos’a yazmıştır (bkz. 1. Timoteos’a Giriş). Mektubu, Müjde’yi yaymak ve öğretmekten ötürü tutuklu bulunduğu Roma’dan gönderiyor. İlk savunmasından (4:16-17) sonra, ölüme mahkûm olacağını biliyordur (4:6-8). Tarihi kaynaklar, çok geçmeden de kafasının kesilerek öldürüldüğünü yazar.

Arkadaşlarının çoğu ya onu terk etmiş ya da çok uzağında kalmışlardı. Pavlus bu arada Timoteos’u bir hayli özler (1:1-5); iki kez, zaman yitirmeden yanına gelmesini ister (4:9,21).

Mektubun İçeriği: Timoteos’u durumdan haberdar edip ivedilikle yanına gelmesini istemenin dışında Pavlus’un esas kaygısı ona, İsa’ya tanıklık etmenin utanılacak bir şey olmadığını, tersine, sıkıntı ve baskılara dayanıp Tanrı sözünü yüreklilikle yaymanın gerekliliğini anlatmaktır. Pavlus ayrıca Timoteos’u yanlış öğreti yayanların çok olduğu bir ortamda doğru öğretiye bağlı kalmaya çağırır. Bu çağrıyı yaparken de kendini örnek gösterir (2:8-10; 3:10-12); kendisinden öğrendiklerini, “başkalarına da öğretmeye yeterli olacak güvenilir kişilere emanet etmesini” ister (2:2). Adım adım ölüme yaklaşan Pavlus, Tanrı’ya duyduğu güveni oldukça duygulu sözlerle ifade eder.