1. I stało się, że powstał rozłam między ludźmi, tak wielki, że rozeszli się i poszli swoją drogą, zostawiając Nefiego samotnego, gdy stał pośród nich.

2. I stało się, że Nefi poszedł do swego domu, ^arozważając to, co mu Pan ukazał.

3. I stało się, że gdy tak rozważał — przygnębiony myślą o niegodziwości ludu Nefitów, ich tajemnych uczynkach ciemności i ich morderstwach, i ich rabowaniu, i wszelkiego rodzaju niegodziwościach — i stało się, że gdy tak rozważał w sercu, oto doszedł do niego głos, mówiący:

4. Błogosławiony jesteś, Nefi, za to, co uczyniłeś; bowiem widziałem, że ^anieznużenie głosiłeś słowo, które ci przekazałem dla tego ludu. I nie bałeś się ich, i nie troszczyłeś o ^bswoje życie, ale pragnąłeś wypełnić moją ^cwolę i przestrzegać moich przykazań.

5. I teraz, ponieważ czyniłeś to tak nieznużenie, będę ci zawsze błogosławił; i uczynię cię potężnym w słowie i w czynie, w wierze i w uczynkach; zaiste, i stanie ci się we ^awszystkim według twego ^bsłowa, gdyż ^cnie poprosisz o to, co jest wbrew mej woli.

6. Oto jesteś Nefi, a Ja jestem Bóg. Oto oświadczam ci w obecności mych aniołów, że będziesz miał moc nad tym ludem i porazisz ziemię ^agłodem i zarazą, i zagładą według niegodziwości tego ludu.

7. Oto daję ci moc, aby cokolwiek ^azapieczętujesz na ziemi, zostało zapieczętowane w niebie; a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, zostało rozwiązane w niebie; i tak będziesz miał moc pośród tego ludu.

8. Tak więc, jeśli powiesz tej świątyni: Rozpadnij się na dwoje, tak się stanie.

9. A jeśli powiesz tej ^agórze: Zapadnij się i niech się stanie tutaj równina, tak się stanie.

10. A oto, jeśli powiesz, że Bóg porazi ten lud, tak się stanie.

11. I teraz oto nakazuję ci, abyś poszedł i głosił temu ludowi, że tak rzecze Pan Bóg, który jest Wszechmocny: Jeśli nie odpokutujecie, zostaniecie porażeni, aż zostaniecie ^azgładzeni.

12. I oto, teraz stało się, że gdy Pan powiedział te słowa Nefiemu, ten zatrzymał się i nie udał się do swego domu, ale zawrócił, i poszedł do rzeszy rozproszonej po całej powierzchni tej ziemi, i zaczął im głosić słowo Pana, które zostało mu powiedziane o zagładzie, jakiej ulegną, jeśli nie odpokutują.

13. Teraz oto, mimo że był to wielki cud, że Nefi powiedział im o śmierci naczelnego sędziego, znieczulili swe serca i nie zważali na słowa Pana.

14. Dlatego Nefi głosił im słowo Pana tymi słowy: Jeśli nie odpokutujecie, tak rzecze Pan, zostaniecie porażeni, aż zostaniecie zgładzeni.

15. I stało się, że gdy Nefi ogłosił im słowo, oto znieczulili oni swe serca jeszcze bardziej i nie chcieli zważać na jego słowa; przeto złorzeczyli mu, i chcieli go pojmać, aby wtrącić go do więzienia.

16. Lecz oto, moc Boża była z nim, i nie mogli go pojmać, aby wtrącić go do więzienia, gdyż Duch zabierał go spomiędzy nich.

17. I stało się, że tak szedł z pomocą Ducha, od rzeszy do rzeszy, głosząc słowo Boże, aż ogłosił słowo Boże im wszystkim, czyli przesłał je wszystkim ludziom.

18. I stało się, że nie zważali na jego słowa; i powstały pomiędzy nimi spory, tak że powstały pośród nich podziały, i zaczęli zabijać jeden drugiego mieczem.

19. I na tym kończy się siedemdziesiąty pierwszy rok panowania sędziów nad ludem Nefiego.