1. I stało się, że dni Etera były za dni Koriantumra, a Koriantumr był królem nad całą tą ziemią.

2. I Eter był prorokiem Pana; przeto Eter wystąpił w dniach Koriantumra, i zaczął prorokować ludziom, i nie można go było powstrzymać z powodu Ducha Pana, który w nim był.

3. Wołał bowiem od rana aż do zachodu słońca, nawołując ludzi, aby wierzyli w Boga ku pokucie, albo zostaną zgładzeni, mówiąc im, że zgodnie z wiarą wszystko się wypełni —

4. Przeto, kto wierzy w Boga, może mieć pewną nadzieję lepszego świata, zaiste, nawet miejsce po prawicy Boga; a nadzieja ta wywodzi się z wiary i jest kotwicą dla dusz ludzi, sprawiając, że mogą być pewni i niewzruszeni, zawsze obfitujący w dobre uczynki, będąc prowadzeni do chwalenia Boga.

5. I stało się, że Eter prorokował ludziom o wielkich i zdumiewających rzeczach, w które nie wierzyli, gdyż ich nie widzieli.

6. I teraz, ja, Moroni, chcę o tym coś powiedzieć; pragnę pokazać światu, że wiara jest tym, na co ma się nadzieję, a czego nie widać; przeto nie dysputujcie z tym, ponieważ nie widzicie, albowiem nie otrzymacie żadnego świadectwa, dopóki wasza wiara nie zostanie wypróbowana.

7. Albowiem to dzięki wierze Chrystus ukazał się naszym ojcom po tym, jak powstał z martwych; i nie ukazał im się, dopóki nie wierzyli w Niego; przeto niektórzy musieli mieć wiarę w Niego, mimo że nie ukazał się światu.

8. Lecz ze względu na wiarę ludzi ukazał się światu i wsławiał imię Ojca, i przygotował drogę, przez którą inni mogą dostąpić daru niebiańskiego, przez którą mogą mieć nadzieję na to, czego nie widzieli.

9. Przeto wy też możecie mieć nadzieję i dostąpić tego daru, jeśli tylko będziecie mieli wiarę.

10. Oto dzięki wierze ludzie w dawnych czasach byli powoływani według świętego porządku Boga.

11. Przeto dzięki wierze dane było prawo Mojżesza. Lecz, składając w darze Swego Syna, Bóg przygotował jeszcze wspanialszą drogę; i przez wiarę zostało to wypełnione.

12. Albowiem, jeśli nie byłoby wiary pośród dzieci ludzkich, Bóg nie mógłby dokonać pośród nich żadnego cudu; przeto nie objawił im się, dopóki nie mieli wiary.

13. Oto wiara Almy i Amuleka spowodowała, że więzienie runęło na ziemię.

14. Oto wiara Nefiego i Lehiego spowodowała zmianę w Lamanitach, że zostali ochrzczeni ogniem i Duchem Świętym.

15. Oto wiara Ammona i jego braci spowodowała tak wielki cud pośród Lamanitów.

16. Zaiste, i wszyscy, którzy dokonywali cudów, czynili to dzięki wierze, zarówno ci, którzy byli przed Chrystusem, jak i ci, którzy byli potem.

17. I dzięki wierze trzej uczniowie Jezusa Chrystusa otrzymali obietnicę, że nie zakosztują śmierci; i nie otrzymali tej obietnicy, dopóki nie mieli wiary.

18. I nikt nigdy nie dokonywał cudów, nie mając wiary; przeto najpierw wierzyli oni w Syna Bożego.

19. I było wielu, których wiara była tak niezmiernie silna — jeszcze zanim przyszedł Chrystus — że nie mogli być trzymani poza zasłoną, lecz naprawdę widzieli na własne oczy nawet to, co dotychczas widzieli oczyma wiary, i radowali się.

20. Oto dowiedzieliśmy się z tego zapisu, że jednym z nich był brat Jereda; bowiem tak wielka była jego wiara w Boga, że gdy Bóg wyciągnął palec, nie mógł ukryć tego przed wzrokiem brata Jereda ze względu na Swe słowo, które do niego wypowiedział; a słowo to brat Jereda otrzymał dzięki swej wierze.

21. I gdy brat Jereda ujrzał palec Pana, ze względu na obietnicę, którą brat Jereda otrzymał dzięki wierze, Pan nie mógł ukryć niczego przed jego wzrokiem; przeto pokazał mu wszystkie rzeczy, gdyż już nie można go było trzymać poza zasłoną.

22. I dzięki wierze moi ojcowie otrzymali obietnicę, że rzeczy te przyjdą do ich braci poprzez Inne narody; przeto Pan mnie o tym poinstruował, zaiste, sam Jezus Chrystus.

23. I powiedziałem Mu: Panie, Inne narody będą z tego szydzić z powodu naszej słabości w piśmie; albowiem Ty, Panie, uczyniłeś nas mocnymi w słowie przez wiarę, ale nie uczyniłeś nas mocnymi w piśmie; albowiem sprawiłeś, że cały ten lud może mówić wiele dzięki Duchowi Świętemu, którego im dałeś;

24. I sprawiłeś, że mogliśmy tylko niewiele napisać z powodu niezdarności naszych rąk. Oto nie uczyniłeś nas mocnymi w piśmie, jak brata Jereda, gdyż sprawiłeś, że to, co zapisał, było tak samo mocne, jak Ty jesteś, aż do nakłaniania ludzi do czytania tego.

25. I uczyniłeś też, że nasze słowa są potężne i doniosłe, tak bardzo, że nie możemy ich zapisać; przeto gdy piszemy, to widzimy swą słabość, i potykamy się przy składaniu naszych słów; i obawiam się, że Inne narody będą szydzić z naszych słów.

26. I gdy to powiedziałem, Pan przemówił do mnie tymi słowy: Głupcy szydzą, ale będą rozpaczać; i wystarczy łagodnym mojej łaski, że nie wykorzystają waszej słabości.

27. I jeśli ludzie przychodzą do mnie, ukazuję im ich słabość. Daję ludziom słabość, aby mogli być pokorni; i wystarczy mej łaski dla wszystkich ludzi, którzy się przede mną ukorzą; albowiem, jeśli się przede mną ukorzą i będą mieli wiarę we mnie, wtedy uczynię, że to, co w nich słabe, stanie się mocne.

28. Oto pokażę Innym narodom ich słabość i ukażę im, że wiara, nadzieja i prawdziwa miłość prowadzą do mnie — do źródła wszelkiej prawości.

29. I ja, Moroni, usłyszawszy te słowa uspokoiłem się i powiedziałem: O Panie, niech się stanie Twoja sprawiedliwa wola, gdyż wiem, że czynisz dzieciom ludzkim według ich wiary;

30. Albowiem brat Jereda powiedział do góry Zerin: Usuń się — i usunęła się. I gdyby nie miał wiary, góra nie poruszyłaby się; przeto działasz wtedy, Panie, gdy ludzie mają wiarę.

31. Dlatego ukazałeś się Swoim uczniom; gdyż kiedy mieli wiarę, i mówili w Twoim imieniu, ukazałeś się im w wielkiej mocy.

32. I pamiętam też, jak powiedziałeś, że przygotowałeś dom dla człowieka, zaiste, w samych posiadłościach Twego Ojca, na który człowiek może mieć jeszcze wspanialszą nadzieję; przeto człowiek musi mieć nadzieję, gdyż inaczej nie może otrzymać dziedzictwa w miejscu, które mu przygotowałeś, Panie.

33. I powtarzam, pamiętam, jak powiedziałeś, że tak ukochałeś świat, że oddałeś Swoje życie za świat, abyś mógł je wziąć znowu, i przygotować miejsce dla dzieci ludzkich.

34. I teraz wiem, że miłość, którą masz dla dzieci ludzkich, jest prawdziwą miłością; przeto jeśli ludzie nie będą mieli prawdziwej miłości, nie będą mogli odziedziczyć miejsca, które im przygotowałeś w posiadłościach Twego Ojca.

35. Przeto wiem z tego, co mi powiedziałeś, że jeśli Inne narody nie będą miały prawdziwej miłości z powodu naszej słabości, wypróbujesz je, i odbierzesz im ich talent, zaiste, to, co otrzymały, i dasz tym, którzy mają w większej obfitości.

36. I stało się, że modliłem się do Pana, aby w Swej łasce sprawił, że Inne narody będą miały prawdziwą miłość.

37. I stało się, że Pan powiedział mi: Jeśli nie będą mieli prawdziwej miłości, to nie ma to dla ciebie znaczenia; albowiem ty sam byłeś wierny; przeto twoje szaty zostaną oczyszczone. Oto zobaczyłeś swą słabość, dlatego uczynię cię silnym, że zasiądziesz, gdzie przygotowałem ci miejsce w posiadłościach mego Ojca.

38. A teraz ja, Moroni, żegnam Inne narody, zaiste, a także moich braci, których miłuję, aż spotkamy się przed tronem sędziowskim Chrystusa, gdzie wszyscy ludzie przekonają się, że moje szaty nie są splamione waszą krwią.

39. I wtedy przekonacie się, że rzeczywiście widziałem Jezusa, i że mówił On ze mną twarzą w twarz, i że powiedział mi w czystej pokorze o tych sprawach w mym własnym języku, tak jak człowiek mówi drugiemu;

40. I napisałem tylko trochę z powodu mojej słabości w piśmie.

41. I teraz nakłaniam was, abyście szukali tego Jezusa, o którym pisali prorocy i apostołowie, aby łaska Boga Ojca, a także Pana Jezusa Chrystusa i Ducha Świętego, który daje o Nich świadectwo, mogła być i pozostać w was na wieki wieków. Amen.