Dzieje tego, jak Aaron, Muloki i ich bracia głoszą ewangelię Lamanitom.
Obejmują rozdziały od 21. do 25.
Rozdział 21
Aaron naucza Amalekitów o Chrystusie i Jego Zadośćuczynieniu. Aaron i jego bracia zostają uwięzieni w Middoni. Po ich uwolnieniu nauczają w synagogach i wielu nawraca się. Lamoni przyznaje wolność religijną swym poddanym w ziemi ismaelskiej. W okresie lat 90–77 p.n.e.
1. Teraz, gdy Ammon i jego bracia arozstali się na granicy ziem Lamanitów, oto Aaron udał się w kierunku ziemi nazywanej przez Lamanitów Jerozolimą, po Jerozolimie, ziemi ich ojców; a ziemia ta graniczyła z Mormonem.
2. Otóż Lamanici, Amalekici i lud aAmulona zbudowali wielkie miasto, które nazwali Jerozolimą.
3. Teraz Lamanici sami z siebie byli dość zatwardziali, lecz Amalekici i Amulonici byli jeszcze bardziej zatwardziali; przeto nakłonili Lamanitów do znieczulenia swych serc, tak że umacniali się w czynieniu niegodziwości i popełnianiu występków.
4. I stało się, że Aaron przybył do miasta Jerozolima, i najpierw zaczął głosić ewangelię Amalekitom. I zaczął im głosić w ich synagogach, ponieważ budowali oni synagogi według aporządku Nehorów; albowiem wielu Amalekitów i Amulonitów należało do porządku Nehorów.
5. Przeto, gdy Aaron wszedł do jednej z ich synagog, by głosić ludziom, i zaczął do nich przemawiać, oto powstał jeden Amalekita i zaczął się z nim spierać, mówiąc: O czym ty świadczyłeś? Czy widziałeś aanioła? Dlaczego nam się nie ukazują aniołowie? Oto czyż ten lud nie jest tak samo dobry jak twój lud?
6. Mówisz, że jeśli nie odpokutujemy, zginiemy. Skąd znasz myśli i zamiary naszych serc? Dlaczego uważasz, że trzeba nam odpokutować? Skąd wiesz, że nie jesteśmy prawym ludem? Oto budujemy sanktuaria i zbieramy się razem, by oddawać cześć Bogu. Wierzymy, że Bóg zbawi wszystkich ludzi.
7. I Aaron powiedział mu: Czy wierzysz, że Syn Boży przyjdzie, aby odkupić ludzkość z jej grzechów?
8. I człowiek ten powiedział mu: Nie wierzymy, że jest ci to wiadome. Nie wierzymy w takie niedorzeczne tradycje. Nie wierzymy, że wiesz o atym, co ma nastąpić, nie wierzymy też, że twoi ojcowie czy nasi ojcowie wiedzieli o sprawach, o których mówili, że mają nastąpić.
9. I Aaron zaczął im odkrywać pisma święte odnoszące się do przyjścia Chrystusa, a także do zmartwychwstania zmarłych, i do tego, że odkupienie ludzi może nastąpić atylko przez śmierć i cierpienie Chrystusa oraz bzadośćuczynienie Jego krwią.
10. I stało się, że gdy zaczął im to objaśniać, rozgniewali się na niego i zaczęli z niego szydzić; i nie chcieli słuchać słów, które wypowiadał.
11. Przeto, gdy zobaczył, że nie słuchają jego słów, opuścił synagogę i poszedł do wioski zwanej Ani-Anti, gdzie natknął się na Mulokiego głoszącego im słowo, a także Ammaha oraz jego braci. I spierali się z wieloma o słowo.
12. I stało się, że gdy zobaczyli, iż ludzie ci znieczulili swe serca, odeszli i poszli do ziemi middonickiej. I głosili słowo wielu ludziom, lecz niewielu z nich uwierzyło w słowa, których uczyli.
13. Jednak Aaron i niektórzy z jego braci zostali pojmani i wtrąceni do więzienia, a reszta z nich uciekła z ziemi middonickiej do pobliskich okolic.
14. I ci, których wtrącono do więzienia, acierpieli wiele, aż zostali uwolnieni ręką Lamoniego i Ammona, i zostali nakarmieni, i ubrani.
15. I ponownie poszli głosić słowo, i tak zostali uwolnieni z więzienia po raz pierwszy; i takie były ich znoje.
16. I szli, dokądkolwiek prowadził ich aDuch Pana, głosząc słowo Boże w każdej synagodze Amalekitów, czyli w każdym zgromadzeniu Lamanitów, do którego ich wpuszczono.
17. I stało się, że Pan zaczął im błogosławić do tego stopnia, że doprowadzili wielu do wiedzy o prawdzie; zaiste, aprzekonali wielu o ich grzechach, i że tradycje ich ojców nie były właściwe.
18. I stało się, że Ammon i Lamoni powrócili z ziemi middonickiej do ziemi ismaelskiej, która była ziemią ich dziedzictwa.
19. I król Lamoni nie pozwolił, aby Ammon mu usługiwał czy był jego sługą.
20. Lecz zarządził, aby budowano na ziemi ismaelskiej synagogi; i zarządził, żeby jego lud, to jest lud pod jego panowaniem, zbierał się w nich.
21. I radował się z ich powodu, i uczył ich o wielu sprawach. A także ogłosił im, że są oni pod jego panowaniem, i że są oni wolnym ludem, że są wolni od wszelkiego ucisku ze strony króla, czyli jego ojca, gdyż jego ojciec przyznał mu panowanie nad ludźmi, którzy byli na ziemi ismaelskiej i na całej przyległej ziemi.
22. I ogłosił im także, że mają aswobodę w oddawaniu czci Panu, Swemu Bogu, według swych pragnień, gdziekolwiek się znajdują, jeśli będzie to na ziemi pod panowaniem króla Lamoniego.
23. I Ammon głosił ewangelię ludziom króla Lamoniego; i stało się, że nauczał ich o wszystkim, co odnosi się do prawości. I nawoływał ich codziennie z całą pilnością; i baczyli na jego słowa, i byli gorliwi w przestrzeganiu przykazań Bożych.