បព្វជិតភាព

បព្វជិតភាពគឺជាអំណាច និង ជាសិទ្ធិអំណាចដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចរបស់ព្រះ ។ តាមរយៈបព្វជិតភាព ព្រះបានបង្កើត និង គ្រប់គ្រងស្ថានសួគ៌ ព្រមទាំងផែនដី ។ តាមរយៈអំណាចនេះ ទ្រង់បានប្រោសលោះ ហើយតម្កើងបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ដើម្បីនាំឲ្យមាន « អមតភាព និង ជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចដល់មនុស្ស » ( ម៉ូសេ ១:៣៩ ) ។

សិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពត្រូវបានប្រទានដល់បុរសនៅលើផែនដី

ព្រះប្រទានសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពដល់បុរសជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រដែលសក្តិសម ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចធ្វើកិច្ចការក្នុងព្រះនាមរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យមានសេចក្តីសង្រ្គោះដល់បុត្រាបុត្រីទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ ។ អ្នកកាន់បព្វជិតភាពមានសិទ្ធិអំណាចដើម្បីប្រកាសដំណឹងល្អ ធ្វើពិធីបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ និងដឹកនាំនគរព្រះនៅលើផែនដី ។

សមាជិកជាបុរសនៃសាសនាចក្រអាចចាប់ផ្តើមធ្វើការបម្រើបព្វជិតភាពរបស់ខ្លួន នៅពេលពួកគេមានអាយុ ១២ ឆ្នាំ ។ ពួកគេចាប់ផ្តើមដោយកាន់បព្វជិតភាពអើរ៉ុន ហើយបន្ទាប់មក ពួកគេអាចមានលក្ខណៈសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីកាន់បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក ។ ក្នុងដំណាក់កាលផ្សេងៗពីគ្នាក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ និងនៅពេលដែលពួកគេរៀបចំខ្លួនទទួលយកការទទួលខុសត្រូវផ្សេងៗ នោះពួកគេកាន់តំណែងផ្សេងៗគ្នានៅក្នុងបព្វជិតភាពមានដូចជា ឌីកុន គ្រូ ឬសង្ឃ នៅក្នុងបព្វជិតភាពអើរ៉ុន និងអែលឌើរ ឬសង្ឃជាន់ខ្ពស់នៅក្នុងបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក ។ ( សម្រាប់ព័ត៌មានជាក់លាក់អំពីបព្វជិតភាព អើរ៉ុន និង មិលគីស្សាដែក សូមមើលទំព័រ ៣–៤ និង ១០១–១០២ ) ។

ដើម្បីឲ្យបុរសម្នាក់ជាសមាជិកសាសនាចក្រកាន់បព្វជិតភាព អ្នកកាន់បព្វជិតភាពដែលមានសិទ្ធិអំណាចមួយរូបត្រូវប្រគល់បព្វជិតភាពដល់គាត់ ហើយតែងតាំងគាត់ឲ្យកាន់តំណែងមួយនៅក្នុងបព្វជិតភាពនោះ ( សូមមើល ហេព្រើរ ៥:៤, គ. និង ស. ៤២:១១, មាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ ១:៥ ) ។

ទោះបីជាសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពត្រូវបានប្រគល់ឲ្យតែសមាជិកសាសនាចក្រដែលជាបុរសមានភាពសក្តិសមក្ដី ក៏ពរជ័យទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាពមានចំពោះមនុស្សគ្រប់រូបដែរ—គឺបុរស ស្ត្រី និងកុមារ ។ យើងទាំងអស់គ្នាទទួលបានផលប្រយោជន៍ពីឥទ្ធិពលនៃថ្នាក់ដឹកនាំបព្វជិតភាពដ៏សុចរិត ហើយយើងទាំងអស់គ្នាមានឯកសិទ្ធក្នុងការទទួលយកពិធីបរិសុទ្ធនៃបព្វជិតភាពសម្រាប់ការសង្គ្រោះ ។

បព្វជិតភាព និងក្រុមគ្រួសារ

ការប្រើប្រាស់ដ៏សំខាន់បំផុតនៃបព្វជិតភាព កើតឡើងនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារ ។ ស្វាមី និងឪពុកម្នាក់ៗនៅក្នុងសាសនាចក្រគួរតែព្យាយាមធ្វើខ្លួនឲ្យមានភាពសក្តិសម ដើម្បីកាន់បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក ។ ជាមួយនឹងភរិយារបស់ខ្លួនដែលជាដៃគូស្មើភាព គាត់ដឹកនាំនៅក្នុងសេចក្តីសុចរិត និងសេចក្តីស្រឡាញ់ ដោយបម្រើជាអ្នកដឹកនាំខាងវិញ្ញាណនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារ ។ គាត់ដឹកនាំគ្រួសារនៅក្នុងការអធិស្ឋាន ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារជាទៀងទាត់ ។ គាត់ខិតខំជាមួយភរិយារបស់គាត់ ដើម្បីបង្រៀនកូនៗ និងជួយពួកគេរៀបចំខ្លួន ដើម្បីទទួលបានពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៃសេចក្តីសង្គ្រោះ ( សូមមើល គ. និង ស. ៦៨:២៥–២៨ ) ។ គាត់ផ្ដល់ពរជ័យនៃបព្វជិតភាពសម្រាប់ការដឹកនាំ ការព្យាបាល និងការលួងលោមចិត្ត ។

មានសមាជិកជាច្រើនដែលពុំមានអ្នកកាន់បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែកស្មោះត្រង់ នៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់ពួកគេទេ ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ តាមរយៈការបម្រើរបស់គ្រូបង្រៀនតាមផ្ទះ និងថ្នាក់ដឹកនាំបព្វជិតភាព នោះសមាជិកទាំងអស់នៃសាសនាចក្រ អាចរីករាយនឹងពរជ័យនៃអំណាចបព្វជិតភាពនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេបាន ។

កូរ៉ុមបព្វជិតភាព

កូរ៉ុមបព្វជិតភាពគឺជាក្រុមមួយដែលបានរៀបចំឡើង ដោយមានបងប្អូនប្រុសកាន់តំណែងបព្វជិតភាពដូចគ្នា ។ គោលបំណងចម្បងនៃកូរ៉ុមគឺបម្រើអ្នកដទៃ ស្ថាបនាសាមគ្គីភាព និងភាពជាបងប្អូនប្រុស ហើយណែនាំគ្នាទៅវិញទៅមក ស្របតាមគោលលទ្ធិ គោលការណ៍ និងកាតព្វកិច្ច ។

កូរ៉ុមមានគ្រប់កម្រិតទាំងអស់នៅក្នុងការរៀបចំរបស់សាសនាចក្រ ។ ប្រធានសាសនាចក្រ និងទីប្រឹក្សារបស់លោក បង្កើតបានជាគណៈប្រធានទីមួយ ។ ពួកសាវកដប់ពីរនាក់ក៏បង្កើតបានជាកូរ៉ុមមួយផងដែរ ។ ពួកចិតសិបនាក់ ទាំងពួកអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅ និងអ្នកមានសិទ្ធិអំណាចក្នុងតំបន់ ត្រូវបានរៀបចំជាកូរ៉ុមផ្សេងៗ ។ ប្រធានស្ដេកម្នាក់ៗធ្វើជាអធិបតីលើកូរ៉ុមសង្ឃជាន់ខ្ពស់ ដែលបង្កើតបានជាសង្ឃជាន់ខ្ពស់ទាំងអស់នៅក្នុងស្តេក ។ ជាធម្មតា វួដ ឬ សាខានីមួយៗមានកូរ៉ុមអែលឌើរ សង្ឃ គ្រូ និងឌីកុន ។ សង្ឃជាន់ខ្ពស់ក៏បង្កើតឡើងនៅក្នុងវួដផងដែរ ដោយបម្រើនៅក្នុងក្រុមសង្ឃជាន់ខ្ពស់ ។

ការបង្រៀនតាមផ្ទះ

ចាប់តាំងពីពេលដែលអ្នកកាន់បព្វជិតភាពត្រូវបានតែងតាំងឲ្យកាន់តំណែងជាគ្រូ នោះពួកគេមានឱកាស និងការទទួលខុសត្រូវ ដើម្បីបម្រើជាគ្រូបង្រៀនតាមផ្ទះ ។ នៅក្នុងរបៀបនេះ ពួកគេធ្វើការបំពេញកាតព្វកិច្ចរបស់ពួកគេ ដើម្បី « មើលការខុសត្រូវលើសាសនាចក្រជានិច្ច ហើយនៅជាមួយ និងចម្រើនកម្លាំងពួកគេ » ( គ. និង ស. ២០:៥៣ ) ។

គ្រូបង្រៀនតាមផ្ទះមានកាតព្វកិច្ចដ៏ពិសិដ្ឋ ដើម្បីធ្វើជាប្រភពជំនួយទីមួយនៃសាសនាចក្រដល់សមាជិកម្នាក់ៗ និងគ្រួសារទាំងឡាយ ។ យ៉ាងហោចណាស់ ជារៀងរាល់ខែ ពួកគេចុះសួរសុខទុក្ខដល់សមាជិកដែលពួកគេត្រូវបានចាត់តាំងឲ្យទៅ ។ នៅពេលបម្រើ និងចុះសួរសុខទុក្ខសមាជិកដែលពួកគេត្រូវបានចាត់តាំងឲ្យទៅ នោះពួកគេគាំទ្រដល់ឪពុកម្តាយចំពោះការទទួលខុសត្រូវរបស់ពួកគេ បង្រៀនដំណឹងល្អដល់សមាជិកគ្រួសារម្នាក់ៗ បីបាច់មិត្តភាព និងជួយសមាជិកទាំងឡាយឲ្យរៀបចំខ្លួនទទួលបានពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ព្រមទាំងរស់នៅដោយសក្តិសមនឹងទទួលបានពរជ័យនៃដំណឹងល្អ ។

ថ្នាក់ដឹកនាំនៅក្នុងវួដ និងសាខាត្រូវប្រាកដថា គ្រូបង្រៀនតាមផ្ទះទាំងឡាយ ត្រូវបានចាត់តាំងដល់គ្រួសារនីមួយៗ និងសមាជិកម្នាក់ៗ ។ ពួកគេតាមដានជាមួយគ្រូបង្រៀនតាមផ្ទះ ដើម្បីជួយបំពេញសេចក្តីត្រូវការខាងវិញ្ញាណ និងខាងសាច់ឈាមរបស់សមាជិកម្នាក់ៗ ។

កូនសោបព្វជិតភាព

ការប្រើប្រាស់អំណាចបព្វជិតភាពនៅក្នុងសាសនាចក្រត្រូវបានដឹកនាំដោយអ្នកដែលកាន់កូនសោបព្វជិតភាព ( សូមមើល គ. និង ស. ៦៥:២, ១២៤:១២៣ ) ។ អ្នកទាំងឡាយដែលកាន់កូនសោបព្វជិតភាព មានសិទ្ធិធ្វើជាអធិបតី និងដឹកនាំសាសនាចក្រនៅក្នុងដែនកំណត់មួយ ។ ឧទាហរណ៍ ប៊ីស្សពកាន់កូនសោបព្វជិតភាព ដែលអាចធ្វើឲ្យគាត់អាចធ្វើជាអធិបតីនៅក្នុងវួដរបស់គាត់បាន ។ ហេតុដូច្នេះហើយ នៅពេលដែលមានកុមារម្នាក់នៅក្នុងវួដនោះបានរៀបចំខ្លួនទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក នោះបុគ្គលដែលធ្វើបុណ្យជ្រមុជទឹកឲ្យកុមារនោះត្រូវទទួលការអនុញ្ញាតពីប៊ីស្សព ។

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទកាន់កូនសោបព្វជិតភាពទាំងអស់ ។ ទ្រង់បានប្រទានកូនសោដែលចាំបាច់ទាំងឡាយដល់ពួកសាវក ដើម្បីដឹកនាំសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ។ មានតែសាវកច្បង និងប្រធានសាសនាចក្រប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចប្រើប្រាស់ ( ឬផ្តល់សិទ្ធិឲ្យបុគ្គលផ្សេងទៀតប្រើ ) កូនសោទាំងនេះ ដើម្បីដឹកនាំសាសនាចក្រទាំងមូលបាន ( សូមមើល គ. និង ស. ៤៣:១–៤, ៨១:២, ១៣២:៧ ) ។

ប្រធានសាសនាចក្របែងចែកកូនសោបព្វជិតភាពទៅដល់ថ្នាក់ដឹកនាំបព្វជិតភាពដទៃទៀត ដើម្បីពួកគាត់អាចធ្វើអធិបតីនៅក្នុងផ្នែកនៃការទទួលខុសត្រូវរបស់ខ្លួន ។ កូនសោបព្វជិតភាពត្រូវបានប្រទានទៅដល់ប្រធានព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ប្រធានបេសកកម្ម ប្រធានស្តេក និងប្រធានមណ្ឌល ប៊ីស្សព ប្រធានសាខា និងប្រធានកូរ៉ុម ។ បុគ្គលដែលបម្រើនៅក្នុងតំណែងមួយក្នុងចំណោមតំណែងទាំងនេះកាន់កូនសោ លើកលែងតែពេលគាត់ត្រូវបានដោះលែងប៉ុណ្ណោះ។ ទីប្រឹក្សាមិនទទួលបានកូនសោទេ ប៉ុន្តែពួកគេបានទទួលបានសិទ្ធិអំណាច និងការទទួលខុសត្រូវតាមមុខងារ និងការចាត់តាំង ។

ការប្រើប្រាស់បព្វជិតភាពដោយសុចរិត

ប្រសិនបើអ្នកជាអ្នកកាន់បព្វជិតភាព ចូរចងចាំថា បព្វជិតភាពគួរតែជាផ្នែកមួយក្នុងជីវិតអ្នកគ្រប់ពេល និងគ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់ ។ វាមិនដូចជាការអាវពាក់ដណ្ដប់ ដែលអ្នកអាចពាក់ ហើយដោះចេញបានតាមចិត្តនោះទេ ។ រាល់ការតែងតាំងណាមួយចំពោះតំណែងបព្វជិតភាព ជាការហៅឲ្យបម្រើមួយដើម្បីបម្រើពេញមួយជីវិតជាមួយនឹងការសន្យាថា ព្រះអម្ចាស់នឹងបញ្ជាក់ថា អ្នកមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ស្របតាមភាពស្មោះត្រង់របស់អ្នក ។

អ្នកត្រូវមានភាពសក្ដិសមដើម្បីទទួលបាន ហើយប្រើប្រាស់អំណាចបព្វជិតភាព ។ ពាក្យសម្ដីដែលអ្នកនិយាយ និងឥរិយាបទរាល់ថ្ងៃរបស់អ្នក ជះឥទ្ធិពលលើសមត្ថភាពរបស់អ្នកដើម្បីបម្រើ ។ អាកប្បកិរិយារបស់អ្នកនៅទីសាធារណៈត្រូវតែមានកម្រិតខ្ពស់ ។ អាកប្បកិរិយារបស់អ្នកនៅទីសម្ងាត់កាន់តែមានមានសារៈសំខាន់ថែមទៀត ។ ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលប្រកាសតាមរយៈព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ថា « សិទ្ធិទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាព គឺជាប់ជាមួយនឹងអំណាចទាំងឡាយនៃស្ថានសួគ៌ ដែលមិនអាចបំបែកបានឡើយ ហើយថាអំណាចនៃស្ថានសួគ៌ពុំអាចត្រួតត្រា ឬកាន់កាប់បានឡើយ លើកលែងតែដោយគោលការណ៍នៃសេចក្ដីសុចរិតប៉ុណ្ណោះ » ( គ. និង ស. ១២១:៣៦ ) ។ ទ្រង់បានព្រមានដល់អ្នកកាន់បព្វជិតភាពដូចនេះ ៖

« នៅពេលយើងខំស្វែងរកផ្លូវ ដើម្បីលាក់អំពើបាបទាំងឡាយរបស់យើង ឬដើម្បីបំពេញសេចក្ដីឆ្មើងឆ្មៃរបស់យើង សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដ៏ឥតប្រយោជន៍របស់យើង ឬដើម្បីអនុវត្តការត្រួតត្រា ឬការគ្រប់គ្រង ឬការបង្ខិតបង្ខំទៅលើព្រលឹងនៃកូនចៅមនុស្សដោយនូវសេចក្ដីដ៏ឥតសុចរិតណាមួយ មើលចុះ ស្ថានសួគ៌ដកខ្លួនចេញ ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ថប់បារម្ភ ហើយកាលណាព្រះវិញ្ញាណថយចេញ បព្វជិតភាព ឬសិទ្ធិអំណាចនៃមនុស្សនោះត្រូវបានបញ្ចប់ ។ មើលចុះ មុនអ្នកនោះដឹងខ្លួន នោះគេនៅតែម្នាក់ឯង » ( គ. និង ស. ១២១:៣៧–៣៨ ) ។

អ្នកមិនអាចរក្សាអំណាច ឬឥទ្ធិពលណាមួយក្នុងបព្វជិតភាពបានទេ លើកលែងតែ « ដោយការលួងលោម ដោយការអត់ធ្មត់ ដោយការទន់ភ្លន់ និងការស្លូតបូត និងដោយការស្រឡាញ់ស្មោះត្រង់ប៉ុណ្ណោះ » ។ ប្រសិនបើអ្នក « បានបណ្ដាលដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ឲ្យបន្ទោសនរណាម្នាក់ សូមបង្ហាញនូវ « សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ច្រើនឡើងចំពោះអ្នកនោះដែលអ្នកបានស្ដីបន្ទោស ក្រែងអ្នកនោះរាប់អ្នកថាជាខ្មាំងសត្រូវរបស់គេ ប្រយោជន៍ឲ្យគេអាច ដឹងថាសេចក្ដីស្មោះស្ម័គ្ររបស់អ្នក គឺខ្លាំងជាងចំណងនៃសេចក្ដីស្លាប់ » ( គ. និង ស. ១២១:៤១–៤៣ ) ។

នៅពេលអ្នកប្រើប្រាស់បព្វជិតភាពដោយសេចក្តីសុចរិត និងសេចក្តីស្រឡាញ់ នោះអ្នកនឹងរកឃើញអំណរនៅក្នុងការបម្រើជាឧបករណ៍នៅក្នុងព្រះហស្តរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ទ្រង់បានមានប្រសាសន៍ថា

« សូមឲ្យចិត្តអ្នកពេញទៅដោយសេចក្ដីសប្បុរសដល់មនុស្សទាំងអស់ និងដល់ពួកអ្នកជឿផង ហើយសូមឲ្យគុណធម៌តុបតែងគំនិតអ្នក ដោយឥតឈប់ឈរឡើយ ខណៈនោះ អ្នកនឹងមានចិត្តក្លាហានឡើងនៅចំពោះវត្តមាននៃព្រះ ហើយគោលលទ្ធិអំពីបព្វជិតភាពនឹងចុះមកលើព្រលឹងរបស់អ្នក ដូចជាទឹកសន្សើមចុះពីលើមេឃ ។

ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងទៅជាគូកនអ្នកជានិច្ច ហើយដំបងពេជ្ររបស់អ្នក ជាដំបងពេជ្រនៃសេចក្ដីសុចរិត និងសេចក្ដីពិតដែលមិនចេះប្រែប្រួល ហើយអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់អ្នក នឹងទៅជាអំណាចគ្រប់គ្រងដ៏នៅអស់កល្បអស់កាលជានិច្ច ហើយដោយឥតការបង្ខិតបង្ខំ នោះវានឹងហូរមកលើអ្នកជារៀងដរាបតទៅ » ( គ. និង ស. ១២១:៤៥–៤៦ ) ។