Κεφάλαιο 18º

Ζώντας με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού

«Η υπέρτατη πράξη λατρείας είναι να τηρούμε τις εντολές, να ακολουθούμε τα βήματα του Υιού του Θεού, να κάνουμε πάντοτε αυτά που τον ευαρεστούν».

Από τη ζωή του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ

«Αναζητώ τη σωτηρία μου», δήλωσε ο Πρόεδρος Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ «και ξέρω ότι μπορώ να την βρω μόνο σε υπακοή με τους νόμους του Κυρίου, τηρώντας τις εντολές, κάνοντας έργα χρηστότητος, ακολουθώντας τα βήματα του επικεφαλής μας, Ιησού, του παραδείγματος και της κεφαλής όλων».¹

Εκτός του ότι αναζητούσε τη δική του σωτηρία, ο Πρόεδρος Σμιθ εργαζόταν επιμελώς για να βοηθήσει άλλους να κάνουν το ίδιο. Ο Πρεσβύτερος Φράνσις Γκίμπονς, ο οποίος υπηρέτησε ως γραμματέας στην Πρώτη Προεδρία, παρατήρησε ότι ο Πρόεδρος Σμιθ «το έβλεπε ως καθήκον του να υψώνει φωνή προειδοποίησης, όταν οι άνθρωποι άρχιζαν να παρεκκλίνουν του μονοπατιού που σημάδευαν οι γραφές. Και δεν είχε καμία πρόθεση να εγκαταλείψει αυτό το καθήκον ασχέτως του τι έλεγε ο καθένας. Το ότι μιλούσε ευθαρσώς τον έκανε μη δημοφιλή σε ορισμένους κύκλους και φαίνεται να μην είχε κάποιο αποτρεπτικό αποτέλεσμα επάνω του. Σκοπός του δεν ήταν να γίνει δημοφιλής ή διάσημος στα μάτια των ανθρώπων. Αντιθέτως, έβλεπε τον ρόλο του ως εκείνου ενός φύλακα επάνω στον πύργο, καθήκον του οποίου ήταν να σημαίνει την προειδοποιητική κλήση σε αυτούς από κάτω που δεν μπορούσαν να δουν τον κίνδυνο που πλησίαζε».²

Ο Πρόεδρος Σμιθ κάποτε μοιράσθηκε μία εμπειρία που επεξηγούσε την αλλαγή καρδιάς που μπορεί να συμβεί σε ένα άτομο, το οποίο δίδει προσοχή σε αυτήν την προειδοποιητική κλήση:

«Παρευρέθην σε μία συνέλευση πασσάλου πριν από κάποια χρόνια και μίλησα για τον Λόγο Σοφίας. …Όταν πήγα στο οπίσθιο μέρος του κτηρίου [κατά το πέρας της συνελεύσεως], σχεδόν όλοι είχαν φύγει, αλλά ένας άνδρας έτεινε το χέρι του και είπε:

»‘Αδελφέ Σμιθ, αυτή ήταν η πρώτη ομιλία για τον Λόγο Σοφίας που μου άρεσε ποτέ’.

»Είπα: ‘Δεν έχεις ακούσει άλλες ομιλίες για τον Λόγο Σοφίας;’

»Είπε: ‘Ναι, αλλά αυτή είναι η πρώτη που ευχαριστήθηκα ποτέ’.

»Είπα: ‘Πώς αυτό;’

»Είπε: ‘Λοιπόν, βλέπεις, τηρώ τον Λόγο Σοφίας τώρα’».³

Διδασκαλίες του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ

Ο Θεός κυβερνά το σύμπαν διά νόμου και εμείς υποκείμεθα σε αυτόν τον νόμο.

Θα πρέπει να γίνει αποδεκτό από όλους τους ανθρώπους ότι εφόσον ο Παντοδύναμος κυβερνά ολόκληρο το σύμπαν δι’ αμετάβλητου νόμου, ο άνθρωπος, ο οποίος είναι το μεγαλύτερο όλων των δημιουργημάτων του, πρέπει να υπόκειται ο ίδιος σε τέτοιον νόμο. Ο Κύριος έχει διατυπώσει αυτήν την αλήθεια λακωνικά και πειστικά σε μία αποκάλυψη στην Εκκλησία:

«Σ’ όλα τα βασίλεια έχει δοθεί νόμος.

»Και υπάρχουν πολλά βασίλεια. Γιατί δεν υπάρχει χώρος στον οποίον να μην υπάρχει βασίλειο. Και δεν υπάρχει βασίλειο στο οποίον να μην υπάρχει χώρος, είτε ανώτερο ή κατώτερο βασίλειο.

»Και σε κάθε βασίλειο έχει δοθεί νόμος. Και σε κάθε νόμο υπάρχουν ορισμένες δεσμεύσεις επίσης και όροι.

»Όλα τα όντα που δεν ακολουθούν αυτούς τους όρους δε δικαιώνονται». (Δ&Δ 88:36–39.)

Αυτή η αλήθεια είναι αυταπόδεικτη. Συνεπώς, είναι μόνο λογικό να αναμένουμε ότι το βασίλειο του Θεού κυβερνάται διά νόμου και όλοι όσοι επιθυμούν να εισέλθουν εκεί υπόκεινται στον νόμο. «Ιδές, ο οίκος μου είναι οίκος τάξης, λέει ο Κύριος ο Θεός, και όχι οίκος ακαταστασίας». (Δ&Δ 132:8.)

Ο Κύριος έχει δώσει στον άνθρωπο ένα σύνολο νόμων που αποκαλούμε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Λόγω έλλειψης εμπνεύσεως και πνευματικής καθοδηγήσεως, οι άνθρωποι μπορεί να διαφέρουν σε σχέση με αυτούς τους νόμους και την εφαρμογή τους, αλλά με δυσκολία μπορεί να υπάρχει μία διαμάχη όσον αφορά στο γεγονός ότι υπάρχουν όντως τέτοιοι νόμοι και ότι όλοι όσοι επιζητούν είσοδο σε αυτό το βασίλειο υπόκεινται σε αυτούς.⁴

Έχουμε κάθε αλήθεια, κάθε διδαχή, κάθε νόμο και προϋπόθεση, κάθε πράξη που χρειάζεται να κάνουμε και κάθε διάταξη που χρειάζεται να μας σώσει και να μας υπερυψώσει στους ανωτάτους ουρανούς του σελέστιου κόσμου.⁵

Η τήρηση των εντολών αποτελεί έκφραση της αγάπης μας για τον Κύριο.

Η ευθύνη μας στην Εκκλησία είναι να λατρεύουμε τον Κύριο με πνεύμα και με αλήθεια και αυτό το επιζητούμε να το κάνουμε με όλη την καρδιά, την ισχύ και τον νου μας. Ο Ιησούς είπε: «Τον Κύριο τον Θεό σου θα προσκυνήσεις και μονάχα αυτόν θα λατρεύσεις». (Κατά Ματθαίον 4:10.)

Πιστεύουμε ότι η λατρεία είναι κατά πολύ περισσότερο από προσευχή και κήρυξη και το να ακολουθούμε το Ευαγγέλιο. Η υπέρτατη πράξη λατρείας είναι να τηρούμε τις εντολές, να ακολουθούμε τα βήματα του Υιού του Θεού, να κάνουμε πάντοτε αυτά που τον ευαρεστούν. Είναι ένα πράγμα να λέμε πράγματα που δεν πιστεύουμε ή αισθανόμαστε πραγματικά και είναι κάτι άλλο να σεβόμαστε και να τιμούμε το θέλημά του, ακολουθώντας το παράδειγμα που έχει θέσει για εμάς. …Αγαλλιώ με το προνόμιο να ακολουθώ τα βήματά του. Είμαι ευγνώμων για τα λόγια της αιώνιας ζωής που έχω λάβει, χαίρω που το λέω, σε αυτόν τον κόσμο, και για την ελπίδα της αιώνιας ζωής που είναι δική μου στον επόμενο κόσμο, αν παραμείνω πιστός και αληθινός ώς το τέλος.⁶

«Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου» (Κατά Ιωάννην 14:15).

Αυτός είναι ο νόμος προς τα μέλη της Εκκλησίας, με τα λόγια του Σωτήρος: «Εκείνος που έχει τις εντολές μου και τις τηρεί, εκείνος είναι που με αγαπάει…» (Κατά Ιωάννην 14:21.) Πάλι, ο Σωτήρας είπε: «Αν με αγαπάτε, φυλάξτε τις εντολές μου». (Κατά Ιωάννην 14:15.)…

Ο Σωτήρας ποτέ δεν διέπραξε κάποια αμαρτία ούτε είχε ταραγμένη συνείδηση. Δεν είχε την ανάγκη να μετανοήσει όπως εσείς και εγώ, αλλά κατά κάποιον τρόπο που δεν μπορώ να κατανοήσω, βάσταξε το βάρος των παραβάσεών μου και των δικών σας. …Ήλθε και προσφέρθηκε ως θυσία να πληρώσει το τίμημα για τον καθέναν από εμάς, ο οποίος είναι πρόθυμος να μετανοήσει για τις αμαρτίες του και να επιστρέψει σε εκείνον και να τηρήσει τις εντολές του. Σκεφθείτε το, αν μπορείτε. Ο Σωτήρας μετέφερε αυτό το φορτίο κατά κάποιον τρόπο πέραν της κατανοήσεώς μας. Το ξέρω αυτό, επειδή αποδέχομαι τον λόγο του. Μας λέει για το βάσανο που πέρασε. Το βάσανο ήταν τόσο μεγάλο που ικέτευσε τον Πατέρα του να μην πιει το πικρό ποτήρι, ει δυνατόν, και υποχώρησε: «όμως, όχι το δικό μου θέλημα, αλλά το δικό σου ας γίνει». (Κατά Λουκάν 22:42.) Η απάντηση που πήρε από τον Πατέρα του ήταν: «Πρέπει να το πιεις».

Μπορώ να σταματήσω να τον αγαπώ; Όχι, δεν μπορώ. Τον αγαπάτε; Τότε να τηρείτε τις εντολές του.⁷

Αν απορρίψουμε τις εντολές του Κυρίου, δεν μπορούμε να αναμένουμε ότι θα λάβουμε τις ευλογίες Του.

Όταν απορρίπτουμε τις εντολές τις οποίες ο Κύριος μάς έχει δώσει για την καθοδήγησή μας, τότε δεν έχουμε αξίωση στις ευλογίες του.⁸

Τι καλό μας κάνει να ζητήσουμε από τον Κύριο ευλογίες, αν δεν έχουμε καμία πρόθεση να τηρήσουμε τις εντολές Του; Μία τέτοια προσευχή είναι άσκοπη μίμηση της κατάλληλης συμπεριφοράς και προσβολή ενώπιον του θρόνου τής χάρης. Πώς αποτολμούμε να αναμένουμε μία ευνοϊκή απάντηση, αν είναι μία τέτοια περίπτωση; «Ζητάτε τον Κύριο, ενόσω μπορεί να βρεθεί· επικαλείστε αυτόν, ενόσω είναι κοντά. Ο ασεβής ας εγκαταλείπει τον δρόμο του, και ο άδικος τις βουλές του· κι ας επιστρέψει στον Κύριο, και θα τον ελεήσει· και στον Θεό μας, για τον λόγο ότι αυτός θα συγχωρήσει άφθονα». Έτσι είπε ο Ησαΐας (Ησαΐας 55:6–7). Όμως, δεν είναι ο Κύριος πάντοτε κοντά, όταν προσευχόμαστε σε Εκείνον; Πραγματικά η απάντηση είναι όχι! Έχει πει: «Ήταν απρόθυμοι στο να υπακούσουν στη φωνή τού Κυρίου και Θεού τους. Γι’ αυτό, ο Κύριος και Θεός τους είναι απρόθυμος στο να ακούσει τις προσευχές τους, και να τους αποκριθεί κατά την ημέρα των δυσχερειών τους. Κατά την ημέρα τής ειρήνης τους πήραν αψήφιστα τις συμβουλές μου. Όμως κατά την ημέρα των δυσχερειών τους, από ανάγκη ψάχνουν για εμένα» [Δ&Δ 101:7–8]. Αν πλησιάσουμε κοντά Του, κι Εκείνος θα πλησιάσει κοντά μας και δεν θα μας εγκαταλείψει. Όμως, αν δεν πλησιάσουμε κοντά Του, δεν έχουμε καμία υπόσχεση ότι θα μας απαντήσει, ενώ επαναστατούμε.⁹

Δεν μπορούμε να προσευχηθούμε στον Κύριο και να πούμε: «Άκουσε αυτά που χρειαζόμαστε, φέρε νίκη σε εμάς, κάνε αυτό που θέλουμε να κάνεις, αλλά μη μας ζητείς να κάνουμε αυτό που θέλεις να κάνουμε».¹⁰

Είναι απαραίτητο να βαδίζουμε στο πλήρες φως της αλήθειας, όχι σε μέρος της αλήθειας μόνο. Δεν έχω το προνόμιο να απορρίψω κάποιες από τις αρχές του Ευαγγελίου και να πιστέψω άλλες και μετά να αισθανθώ ότι δικαιούμαι όλες τις ευλογίες της σωτηρίας και της υπερύψωσης στο βασίλειο του Θεού. Αν θέλουμε υπερύψωση, αν θέλουμε το μέρος το οποίο έχει προετοιμάσει ο Κύριος για όσους είναι δίκαιοι και πιστοί, τότε πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να βαδίσουμε στο πλήρες φως του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού και να τηρούμε όλες τις εντολές. Δεν μπορούμε να πούμε ότι ορισμένες εξ αυτών είναι μικρές και ασήμαντες και συνεπώς ο Κύριος δεν θα νοιαστεί, αν τις παραβιάσουμε. Έχουμε προσταχθεί να ζούμε με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Θεού [βλέπε Δευτερονόμιο 8:3, Δ&Δ 98:11]. «Γιατί με αποκαλείτε: Κύριε, Κύριε, και δεν κάνετε όσα λέω;» [Βλέπε Κατά Λουκάν 6:46.]¹¹

Οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά τους να «βαδίζουν στο πλήρες φως της αλήθειας».

Όταν τηρούμε τις εντολές του Κυρίου, είμαστε στον δρόμο προς την τελείωση.

Ο Κύριος αναμένει από εμάς να πιστεύουμε σε εκείνον, να αποδεχθούμε το παντοτινό του Ευαγγέλιο και να ζούμε σε αρμονία με τους όρους και τις προϋποθέσεις Του. Δεν είναι καθήκον μας να επιλέγουμε και να υπακούμε σε εκείνες τις αρχές του Ευαγγελίου που μας αρέσουν και να ξεχνούμε τις υπόλοιπες. Δεν αποτελεί δικαίωμά μας να αποφασίζουμε ότι ορισμένες αρχές δεν ισχύουν πλέον στις κοινωνικές και πολιτισμικές μας συνθήκες.

Οι νόμοι του Κυρίου είναι αιώνιοι και έχουμε την πληρότητα του παντοτινού Ευαγγελίου του και απαιτείται από εμάς να πιστεύουμε όλους τους νόμους και τις αλήθειες του και μετά να τους ακολουθούμε. Δεν υπάρχει τίποτε πιο σημαντικό για οιονδήποτε άτομο από το να τηρεί τις εντολές του Κυρίου. Αναμένει από εμάς να προσκολλώμεθα σε κάθε αληθινή αρχή, να θέσουμε πρώτα στη ζωή μας τα της βασιλείας του, να βαδίσουμε εμπρός με σταθερότητα στον Χριστό και να τον υπηρετούμε με όλη την ισχύ, τον νου και τη δύναμή μας. Στη γλώσσα των γραφών, ας ακούσουμε το τέλος τής όλης υπόθεσης: «Να φοβάσαι τον Θεό, και να τηρείς τις εντολές του, δεδομένου ότι αυτό είναι το παν τού ανθρώπου». (Εκκλησιαστής 12:13.)¹²

Συχνά σκέπτομαι, και υποθέτω και εσείς επίσης, τη μεγάλη και υπέροχη ομιλία—τη μεγαλύτερη που έχει κηρυχθεί ποτέ, απ’ όσον γνωρίζουμε—την οποίαν αποκαλούμε επί του Όρους Ομιλία. …Αν αφουγκρασθούμε μόνον αυτές τις διδασκαλίες, μπορούμε να επιστρέψουμε πίσω στην παρουσία του Θεού Πατέρα και του Υιού Του, Ιησού Χριστού.

Σκέπτομαι συχνά αυτό που είναι πραγματικώς μία συγκεφαλαίωση:

«Να είστε, λοιπόν, εσείς τέλειοι, όπως ο Πατέρας σας, που είναι στους ουρανούς, είναι τέλειος». [Κατά Ματθαίον 5:48.]

…Πιστεύω ότι ο Κύριος εννοούσε αυτά ακριβώς που είπε, ότι θα πρέπει να είμαστε τέλειοι, όπως είναι τέλειος ο Πατέρας μας στους ουρανούς. Αυτό δεν θα έλθει διαμιάς, αλλά γραμμή επάνω στη γραμμή, δίδαγμα επάνω στο δίδαγμα, παράδειγμα επάνω στο παράδειγμα και ακόμη και τότε όχι όσο ζούμε σε αυτήν τη θνητή ζωή, επειδή θα πρέπει να πάμε ακόμη και πέραν του τάφου, προτού φθάσουμε σε αυτήν την τελείωση και να είμαστε σαν τον Θεό.

Όμως εδώ θέτουμε το θεμέλιο. Εδώ είναι όπου διδασκόμαστε αυτές τις απλές αλήθειες του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, σε αυτήν την δοκιμαστική κατάσταση, για να προετοιμασθούμε γι’ αυτήν την τελείωση. Είναι καθήκον μου, είναι δικό σας, να είμαι καλύτερος σήμερα απ’ ό,τι ήμουν εχθές και εσείς να είσθε καλύτεροι σήμερα απ’ ό,τι ήσαστε εχθές και καλύτεροι αύριο απ’ ό,τι ήσαστε σήμερα. Γιατί; Επειδή είμαστε στον δρόμο, αν τηρούμε τις εντολές του Κυρίου, είμαστε στον δρόμο προς την τελείωση και αυτό μπορεί να έλθει μόνον μέσω υπακοής και της επιθυμίας στην καρδιά μας να υπερνικήσουμε τον κόσμο…

…Αν έχουμε ένα ελάττωμα, αν έχουμε μία αδυναμία, εκεί θα πρέπει να συγκεντρωθούμε, με την επιθυμία να το υπερνικήσουμε, έως ότου το δαμάσουμε και κατανικήσουμε. Αν κάποιος κρίνει ότι είναι δύσκολο για εκείνον να πληρώνει τα δέκατά του, τότε αυτό θα πρέπει να κάνει, έως ότου μάθει να πληρώνει τα δέκατά του. Αν είναι ο Λόγος Σοφίας, αυτό θα πρέπει να κάνει, έως ότου μάθει να αγαπά αυτήν την εντολή.¹³

Καθώς τηρούμε τις εντολές, ο Κύριος μάς παρηγορεί και μας ευλογεί και μας ενδυναμώνει, για να γίνουμε άνδρες και γυναίκες άξιοι της υπερυψώσεως.

Για να ευαρεστούμε [τον Κύριο], δεν πρέπει μόνον να τον λατρεύουμε με ευχαριστία και αίνους, αλλά να υπακούμε προθύμως στις εντολές του. Κάνοντάς το αυτό, είναι δεσμευμένος να απονείμει τις ευλογίες του, διότι είναι επί τούτης της αρχής (υπακοή στον νόμο) που τα πάντα αποτελούν αναγκαίο επακόλουθο [βλέπε Δ&Δ 130:20–21].¹⁴

Ο Θεός μάς έχει δώσει [εντολές], ώστε να μπορέσουμε να πλησιάσουμε πιο κοντά σε Εκείνον και να οικοδομηθούμε με την πίστη και να ενδυναμωθούμε. Δεν μας έχει δώσει, οποτεδήποτε, κάποια εντολή που να μην ήταν προς παρηγοριά και ευλόγησή μας. Δεν δίδονται απλώς για να ευαρεστούν τον Κύριο, αλλά για να μας κάνουν καλύτερους άνδρες και γυναίκες και άξιους της σωτηρίας και της υπερυψώσεως στη βασιλεία Του.¹⁵

Αν πηγαίνουμε στον ναό, σηκώνουμε το χέρι μας και συνάπτουμε διαθήκη ότι θα υπηρετούμε τον Κύριο και θα τηρούμε τις εντολές του και θα διατηρηθούμε ακηλίδωτοι από τον κόσμο. Αν συνειδητοποιήσουμε τι κάνουμε, τότε η προικοδότηση θα αποτελεί προστασία για εμάς όλη τη ζωή μας—μία προστασία την οποίαν αυτός που δεν πηγαίνει στον ναό, δεν έχει.

Έχω ακούσει τον πατέρα μου να λέει ότι κατά τη στιγμή της δοκιμασίας, κατά τη στιγμή του πειρασμού, σκεπτόταν τις υποσχέσεις, τις διαθήκες που συνήψε στον Οίκο του Κυρίου και αποτελούσαν προστασία για εκείνον. …Αυτές οι τελετές είναι γι’ αυτήν την προστασία, εν μέρει. Μας σώζουν τώρα και μας υπερυψώνουν στη μέλλουσα ζωή, αν τις τιμούμε. Ξέρω ότι έχει δοθεί αυτή η προστασία, επειδή και εγώ την έχω βιώσει, όπως χιλιάδες άλλοι οι οποίοι έχουν θυμηθεί τις υποχρεώσεις τους.¹⁶

Στον ναό, συνάπτουμε διαθήκη ότι «θα υπηρετούμε τον Κύριο και θα τηρούμε τις εντολές του και θα διατηρηθούμε ακηλίδωτοι από τον κόσμο».

Ο Κύριος θα μας δώσει χαρίσματα. Θα διαφωτίσει τον νου μας. Θα μας δώσει γνώση που θα ξεκαθαρίσει όλες τις δυσκολίες και θα μας θέσει σε αρμονία με τις εντολές που μας έχει δώσει. Θα μας δώσει γνώση που θα ριζώσει τόσο βαθιά στην ψυχή μας που δεν μπορεί ποτέ να εκριζωθεί, αν απλώς επιζητούμε το φως και την αλήθεια και την κατανόηση για τα οποία έχουμε λάβει υπόσχεση και τα οποία μπορούμε να λάβουμε, αν είμαστε αληθινοί και πιστοί σε κάθε διαθήκη και υποχρέωση αναφορικώς προς το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.¹⁷

Η μεγάλη υπόσχεση που έχει γίνει στα μέλη αυτής της Εκκλησίας, τα οποία είναι πρόθυμα να παραμείνουν πιστά στον νόμο και να τηρούν τις εντολές του Κυρίου είναι ότι όχι μόνο θα λάβουν ένα μέρος στη βασιλεία του Θεού, αλλά επίσης θα έχουν την παρουσία του Πατέρα και του Υιού. Και δεν είναι μόνο αυτό, επειδή ο Κύριος έχει υποσχεθεί ότι όλα όσα έχει, θα δοθούν σε αυτούς [βλέπε Δ&Δ 84:33–39].¹⁸

Μέσω υπακοής σε αυτές τις εντολές, οι οποίες διατυπώνονται στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και συνεχίζοντας να υπακούμε, θα λάβουμε αθανασία, δόξα, αιώνια ζωή και θα κατοικήσουμε στην παρουσία του Θεού Πατέρα και του Υιού του, Ιησού Χριστού, όπου θα τους γνωρίσουμε πραγματικώς.¹⁹

Αν βαδίσουμε στα μονοπάτια της αρετής και της αγιότητος, ο Κύριος θα εκχύσει τις ευλογίες του επάνω μας σε τέτοιο βαθμό που ποτέ δεν υποθέσαμε ότι ήταν δυνατόν. Θα είμαστε στις πράξεις μας, όπως το εξέφρασε ο Πέτρος, «γένος εκλεκτό, βασίλειο ιεράτευμα, έθνος άγιο, λαός τον οποίο ο Θεός απέκτησε». (Πέτρου Α΄ 2:9.) Και θα μας έχει αποκτήσει ο Θεός, επειδή δεν θα είμαστε σαν τους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι δεν έζησαν σύμφωνα με τα πρότυπα αυτά…

Ως υπηρέτες του Κυρίου, σκοπός μας είναι να βαδίσουμε στο μονοπάτι που εκείνος έχει χαρτογραφήσει για εμάς. Όχι μόνον επιθυμούμε να κάνουμε και να λέμε όσα τον ευαρεστούν, αλλά επιζητούμε να ζούμε κατ’ αυτόν τον τρόπο ώστε η ζωή μας να είναι σαν τη δική του.

Εκείνος ο ίδιος έθεσε το τέλειο παράδειγμα για εμάς στα πάντα και μας είπε: «Ακολούθα με». Ζήτησε από τους Νεφίτες μαθητές του: «Τι είδους άνθρωποι πρέπει να είστε;» Και κατόπιν απήντησε: «Αληθινά, σας λέω, ακριβώς όπως είμαι εγώ». (Νεφί Γ΄ 27:27.)

Τώρα μετέχουμε στο μεγαλύτερο έργο στον κόσμο. Η ιεροσύνη αυτή που κατέχουμε είναι η δύναμη και η εξουσία του ίδιου του Κυρίου. Και μας έχει υποσχεθεί ότι αν μεγαλύνουμε την κλήση μας και βαδίσουμε στο φως, όπως είναι εκείνος στο φως, θα έχουμε δόξα και τιμή μαζί του διά παντός στη βασιλεία του Πατέρα του.

Με μία τέτοια ένδοξη ελπίδα ενώπιόν μας, μπορούμε να κάνουμε λιγότερα από το να εγκαταλείψουμε τους πονηρούς τρόπους του κόσμου; Δεν θα βάλουμε πρώτα στη ζωή μας τα της βασιλείας του Θεού; Δεν θα επιζητούμε να ζούμε με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του;²⁰

Καταθέτω μαρτυρία ότι ο Κύριος έχει μιλήσει στην εποχή μας, ότι το μήνυμά του είναι μήνυμα ελπίδος και χαράς και σωτηρίας. Και σας υπόσχομαι ότι αν βαδίσετε στο φως των ουρανών, είσθε πιστοί στα πράγματα που σας έχουν εμπιστευθεί και τηρείτε τις εντολές, θα έχετε ειρήνη και χαρά σε αυτήν τη ζωή και αιώνια ζωή στον επόμενο κόσμο.²¹

Τηρείτε τις εντολές. Περπατάτε στο φως. Υπομείνετε μέχρι τέλους. Να είσθε πιστοί σε κάθε διαθήκη και υποχρέωση και ο Κύριος θα σας ευλογήσει πέρα από τα πιο τρελά σας όνειρα.²²

Προτάσεις για μελέτη και διδασκαλία

Ερωτήσεις

Επανεξετάστε την αφήγηση στο τέλος του «Από τη ζωή του Τζόζεφ Φίλντινγκ Σμιθ». Γιατί τα συναισθήματά μας για το Ευαγγέλιο αλλάζουν, όταν προσπαθούμε να τηρούμε τις εντολές;
Τι μαθαίνετε από τις περικοπές των γραφών που παρατίθενται στο τμήμα 1;
Πώς αποτελεί έκφραση της αγάπης μας για τον Ιησού Χριστό η υπακοή μας στις εντολές; Πώς αποτελεί έκφραση ευγνωμοσύνης για την εξιλεωτική θυσία Του; Πώς αποτελεί έκφραση λατρείας; (Βλέπε τμήμα 2.)
Συλλογισθείτε τις διδασκαλίες στο τμήμα 3. Γιατί είναι λάθος να αναμένουμε από τον Κύριο να μας ευλογήσει, αν δεν προσπαθούμε να είμαστε υπάκουοι;
Πώς είναι χρήσιμο για εσάς να ξέρετε ότι δεν θα πρέπει να αναμένετε να γίνετε τέλειοι διαμιάς ή ακόμη και σε αυτήν τη ζωή; (Βλέπε τμήμα 4.) Σκεφθείτε τι μπορείτε να κάνετε κάθε ημέρα, με τη βοήθεια του Κυρίου, για να παραμείνετε «στον δρόμο προς την τελείωση».
Στο τμήμα 5, ο Πρόεδρος Σμιθ απαριθμεί τουλάχιστον 10 τρόπους με τους οποίους θα μας βοηθήσει ο Κύριος καθώς τηρούμε τις εντολές. Ποιες εμπειρίες μπορείτε να μοιρασθείτε στις οποίες έχετε λάβει ορισμένες εξ αυτών των ευλογιών;

Σχετικές γραφές

Κατά Ματθαίον 4:4, Νεφί Β΄ 31:19–20, Όμνι 1:26, Δ&Δ 11:20, 82:8–10, 93:1, 130:20–21, 138:1–4

Βοήθεια διδασκαλίας

«Ζητήστε από τους συμμετέχοντες να αναφέρουν τι έχουν μάθει από την προσωπική τους μελέτη του κεφαλαίου. Ενδεχομένως να είναι χρήσιμο να επικοινωνήσετε με λίγους συμμετέχοντες κατά τη διάρκεια της εβδομάδος και να τους ζητήσετε να έλθουν προετοιμασμένοι, προκειμένου να αναφέρουν αυτά που έμαθαν» (από τη σελίδα VII σε αυτό το βιβλίο).