Ouderling Joseph W. Sitati: Op mijn dertiende woonde ik op het platteland van Kenia. De mensen hadden bar weinig. Maar zij die zich konden veroorloven wat anderen begeerden, hadden allemaal een goede opleiding gehad. Ik zag in dat scholing een sleutel tot een beter leven was.
Ik had steeds het idee dat ik moest gaan praten met het hoofd van een van de scholen waar ik erg graag op wilde. Ik had mijn vaders fiets nodig om die reis van een halve dag te ondernemen. Ik was nog nooit buiten mijn dorp geweest. Mijn Engels was niet al te best en het schoolhoofd was een blanke man. Ik had nog nooit een blanke man ontmoet of gesproken. Al met al een intimiderende gedachte.
Maar het bleef bij me malen dat ik het moest doen, dus trok ik de stoute schoenen aan. Toen ik hem aankeek, zag ik zijn verwondering dat deze jongen als een soldaat voor zijn neus stond. Hij had vriendelijke ogen. Dat gaf me moed. Ik vertelde hem dat zijn school me heel erg aantrok en dat ik erg blij zou zijn als hij me kon plaatsen. Toen zei hij: ‘Na de toetsresultaten zullen we wel zien.’ Ik zei: ‘Dank u, meneer.’ Binnen vier minuten had ik zijn kantoor weer verlaten.
Die vier minuten in dat kantoor waren wel beslissend voor mijn leven. Ik werd als enige leerling van mijn basisschool op een van de beste scholen in onze streek toegelaten. Ik was dankbaar dat deze goede man me die kans had gegeven. Ik werkte hard om de beste leerling in mijn klas te zijn.
Daardoor dienden zich nieuwe mogelijkheden aan om naar een andere goede school te gaan en me op de universiteit voor te bereiden. Dankzij mijn studie heb ik mijn vrouw aan de universiteit leren kennen. Ik heb er een baan in de stad door kunnen vinden. We gingen in Nairobi wonen en daar kwamen we een zendingsechtpaar tegen. Ze nodigden ons uit voor de bijeenkomsten met leden van de kerk die bij hen thuis gehouden werden. Als ik in die periode niet in Nairobi geweest was, zou ik het evangelie nooit gevonden hebben. Ik had een stabiele baan, zodat ik in de kerk kon dienen.
Ik getuig dat scholing een sleutel tot zelfredzaamheid is. Er gaan vele mogelijkheden voor u open om in uw onderhoud te voorzien en ook om geestelijk zelfredzaam te worden.
Terug naar pagina 26.
Bespreken:Wat wilde ouderling Joseph W. Sitati toen hij dertien was? Wat deed hij er zelf aan?